Τίνες ἠθικαὶ ἀρεταὶ δέον ἐστι νὰ περικοσμῶσι τοὺς πνευματικοὺς ποιμένας;


-- Τὸν πνευματικὸν ποιμένα δέον ἐστὶ νὰ περικοσμῶσιν αἱ ἑξῆς ποιμαντορικαί ἀρεταί. Ἡ ταπεινοφροσύνη, εἰρήνη, ἡ μετριοφροσύνη, ἡ αὐταπάρνησις, ἡ ὑπομονή, ἡ ἀνεξικακία, ἡ καρτερία, (ἢ ἐμμονή), ἡ ἀνδρεία (ἡ ἠθική), ἡ πραότης, ἡ μακροθυμία, ἡ ἐπιείκεια, ἡ εὐσπλαγχνία, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ ἐγκράτεια, ἡ ὀλιγάρκεια, ἡ φρόνησις καὶ ἡ ἀκεραιότης.


Τίνες ηθικαὶ κακίαι καθιστῶσιν ἀνάξιον τὸν ἐπισκοπῆς ὀρεγόμενον πρὸς τὸ ποιμαντορικὸν ἀξίωμα ;


- Ἡ ἐρίθεια καὶ ἡ ὑψηλοφροσύνη, ζῆλος, ἡ φιλαυτία καὶ ὁ ἐγωϊσμός, ἡ ἀτλησία (ἀνυπομονησία), ἡ πονηρία, ἡ κακία, ἡ μνησικακία, ἡ ἀθυμία καὶ ἀκηδία, ἡ ἠθικὴ ἀνανδρία, ἡ σκληρότης, ἡ ἀνελεημοσύνη, ἡ ἀσπλαγχνία, ἡ φειδωλία, ἡ ἀκρασία, ἡ ἀφροσύνη, ἡ δολοφροσύνη καὶ ἡ δολιότης.


Τί ἐστὶ ταπεινοφροσύνη ;


– Ταπεινοφροσύνη ἐστὶ ταπεινότης φρονήματος ἐξ ἐπιγνώσεως ἑαυτοῦ.

Η ταπεινοφροσύνη ἐστὶν ἀρετὴ ὡς ἀποτέλεσμα μελέτης ἑαυτοῦ τοῦ ταπεινόφρονος· ἔστι δ ̓ἀρετὴ ὑψίστης σημασίας, ὡς οὖσα βάσις καὶ θεμέλιον ἁπασῶν τῶν ἀρετῶν, καὶ μέσον τῆς ἠθικῆς ἀνυψώσεως καὶ τελειώσεως, καὶ τρόπος πρὸς ἐπικοινωνίαν πρὸς τὸ θεῖον· διότι Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν.

Δεῖ ἕκαστον διὰ τῶν οἰκείων ἔργων πιστοῦσθαι τὸ ἑαυτοῦ ἐπάγγελμα, λέγει ὁ μέγας Βασίλειος· καὶ αὖθις λέγει·

- Ἡγούμενον σὲ κατέστησαν, μὴ ἐπαίρου, μὴ γίνου σκάνδαλον, γίνου ἐν αὐτοῖς ὡς εἰς ἐξ αὐτῶν· τὸν προεστῶτα μὴ ἐπαιρέτω τὸ ἀξίωμα, ἵνα μὴ ἐκπέση τοῦ μακαρισμοῦ τῆς ταπεινοφροσύνης . . . ὅταν οἱ ἄρχειν λαχόντες ἀκλινῶς κατέχωσι τὴν τῆς δικαιοσύνης τρυτάνην. . . παντοδαπῶν ἀγαθῶν τοῖς ἀρξομένοις προξενοῦσι φοράν. Ἂν δὲ δὴ καὶ σύνεσις ἀποχρῶσα καὶ φιλανθρωπίας τῷ ταύτης δεομένῳ προστίθεται ψῆφος πολλαπλασίονα τοῖς ὑπηκόοις ἐκ τῶν ἀρχείων ἀναβλαστάνει τα καλά.

Ἡ ταπεινοφροσύνη οὖσα θεμέλιον πάσης ἀρετῆς ἰδιάζει μὲν παντὶ Χριστιανῷ ἀλλὰ τῷ πνευματικῷ ποιμένι προσδιάζει ὡς ἀρχηγῷ καὶ ἄγει πρός τε τὴν τελείωσιν, καὶ πρὸς τὴν ἐπίγνωσιν αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ· μόνος δὲ ὁ ἑαυτὸν ἐπιγνοὺς ἐπιγιγνώσκει τὸν Θεόν.

Ἡ ταπεινοφροσύνη ὑπὸ τῶν πατέρων ονομάζεται ὑψοποιός, διότι ἀνυψοί τὸν ἄνθρωπον πρὸς τὸν Θεόν· ὁ ἱερὸς Ἀμβρόσιος λέγει ὅτι ὅσῳ ἡ ψυχὴ ταπεινοῦται, τοσούτῳ ἐπιδεκτικωτέρα τῆς θείας χάριτος καὶ τῶν χαρισμάτων τοῦ  ̔Αγίου Πνεύματος γίνεται.

Ο ταπεινόφρων πνευματικὸς ποιμὴν ἀποβαίνει θαυμάσιον παράδειγμα προς μίμησιν τῇ ἑαυτοῦ ποίμνῃ καὶ ποδηγετεί αὐτὴν πρὸς τὴν ὁδὸν τῆς τελειώσεως.

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα τοῦ ταπεινόφρονος εἰσιν ἡ σεμνότης, ἡ φρόνησις, ἡ ἀφιλοδοξία, ἡ ὑπομονή, ἡ καρτερία καὶ ἡ μετριοπάθεια.

Υπόδειγμα ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν ὁ Σωτὴρ τοῖς ἁγίοις Αποστόλοις τελέσας τὸν νιπτήρα καὶ πλύνας τοὺς πόδας τῶν αὐτοῦ μαθητῶν· τοῦτον δὲ ἐμιμήθησαν οἱ  ̓Απόστολοι καὶ οἱ τούτων διάδοχοι. Ὁ θεῖος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει «Ὁ Κύριος ταπεινωθεὶς καὶ γενόμενος ἄνθρωπος ὁδὸν ἀρίστην ὑψώσεως ἔδειξεν ἡμῖν τὴν ταπείνωσιν» καὶ ὁ σοφὸς Σειράχ λέγει· «ὅσον μέγας εἴ, τοσούτῳ ταπείνου σεαυτόν, καὶ ἔναντι Κυρίου εὑρήσεις χάριν» (κεφ. γ'.) Ο μέγας Βασίλειος ὁμιλῶν περὶ ταπεινοφροσύνης λέγει, «Σωφρονείτω καὶ ταπεινούσθω καὶ μὴ ἐπαιρέσθω τῷ ἀξιώματι ὁ προεστώς, ἵνα μὴ ἐκπέση τοῦ μακαρισμοῦ τῆς ταπεινοφροσύνης, ἢ καὶ αὐτὸς τυφλωθεὶς εἰς κρίμα ἐμπέσῃ τοῦ διαβόλου· ὁ τὰ ἀσθενήματα ἰᾶσθαι τῆς ἀδελφότητος ἐμπιστευθείς, ὡς πάντων ὑπηρέτης καὶ ὑπὲρ πάντων λόγον ὑφέξων διανοεῖσθαι καὶ ἀγωνιᾷν ὀφείλει.» (Βασιλ. Μεγάλου).

«Μακάριος ὁ βίον ἔχων ὑψηλόν, ταπεινὸν δὲ τὸ φρόνημα», λέγει ὁ Νείλος.

«Ο ταπεινὸς οὐδέποτε πίπτει· πόθεν γὰρ πεσεῖν ἔχει ὑποκάτω πάντων ὧν;» λέγει ὁ Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος· ὁ δὲ Χρυσόστομος λέγει:

«Τοῦτο οὐκ ἔστι ταπεινοφροσύνης τὸ ὄντα ἁμαρτωλὸν νομίζειν εἶναι ἁμαρτωλόν ταπεινοφροσύνη γάρ ἐστιν ὅταν τις πολλὰ καὶ μεγάλα συνειδὼς ἑαυτῷ κατωρθώματα, μηδὲν μέγα περὶ ἑαυτοῦ φαντάζεται» (Χρυσοστ. λογ. ς'.)

Ο ταπεινόφρων πνευματικὸς ποιμὴν εἶναι τὸ ἀγλάϊσμα τῆς ἑαυτοῦ ποίμνης καὶ ὁ διδάσκαλος τῆς ὑψοποιοῦ ταπεινοφροσύνης, ὁ ὁδηγῶν τὸ ἑαυτοῦ ποίμνιον ἐν τῇ ὁδῷ τῆς σωτηρίας ἐν τῇ θείᾳ χάριτι· διότι Κύριος ταπεινοῖς δίδωσι τὴν ἑαυτοῦ χάριν, τοῖς δὲ ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται.


Περὶ ὑψηλοφροσύνης


Αντίθετος πρὸς τὴν μετριοφροσύνην (ἢ ταπεινοφροσύνην) κακία ἐστὶν ἡ ὑψηλοφροσύνη· ἐστὶ δ ̓ ὑψηλοφροσύνη τὸ φρονεῖν ὑπὲρ δεῖ φρονεῖν ἐξ ἀγνοίας ἑαυτοῦ.

Ὁ ὑψηλόφρων ἐστὶν ἐγωϊστής, αυτάρεσκος καὶ φίλαυτος διότι φρονεῖ λίαν ταπεινὰ περὶ τῶν ἄλλων· αὕτη δὲ ἡ πλάνη καθιστᾷ αὐτὸν τυραννικόν, βίαιον καὶ ἀπότομον· ἐμβάλλει αὐτὸν εἰς παραλόγους ἐπιθυμίας καὶ διεγείρει πάθη ακόρεστα, ἅτινα ἀδιάλειπτα κιρνῶσιν αὐτὸν ποτήρια θλίψεων. Τὰ ἐκ τῆς ὑψηλοφροσύνης κακὰ τὰ τῇ ποίμνη προσγινόμενα εἰσὶ πλείστα ὅσα. Η ματαιότης κυριαρχοῦσα ἔθετο τὸν ἑαυτῆς θρόνον ἐν τῇ τοῦ ἐπισκόπου παροικίᾳ καὶ ἐκέρασεν ἅπαντας ἐκ τοῦ ἑαυτῆς σώματος. Ὁ Θεὸς ἤδη ἀπέστη ἀπὸ τῆς παροικίας τοῦ ὑψηλόφρονος ἐπισκόπου.

Ἡ ὑψηλοφροσύνη ταπεινοῖ καὶ ἐξευτελίζει τὸν ὑψηλόφρονα. Ὁ ὑψηλόφρων ἐστὶν ὁ ἀκαταλλητότατος πάντων πρὸς τὸ ὑψηλὸν τῆς ποιμαντορίας ἀξίωμα.

Ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει περὶ ὑψηλοφροσύνης· «υψηλόφρων μὲν εἴη ἂν ὁ ἑαυτὸν ὑψῶν, ὁ ἐπὶ τοῖς προσοῦσιν αὐτῷ κατορθώμασι μεγαλοφρονῶν καὶ ἐπαιρόμενος κατὰ τὸν Φαρισαῖον ἐκεῖνον, καὶ μὴ τοῖς ταπεινοῖς συνεπαγόγενος» ὁ αὐτὸς λέγεται καὶ πεφυσιωμένος.



(Συνεχίζεται)



ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

«



13 comments:

  1. Δεν μας είπες όμως ποιες αρετές είναι αναγκαίο να κοσμούν όσους χριστιανούς κρίνουν επισκόπους οι οποίοι μάλιστα βρίσκονται στον αγώνα και ως επίσκοποι δεν έχουν διάστημα ούτε 15 ημερών για να κρίνεις το έργο τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω αναφέρει σε άλλα άρθρα.
      Ενδεικτικά ένα από αυτά: https://entoytwnika.blogspot.com/2010/09/blog-post_22.html


      Διαγραφή
  2. Αδελφέ Ιωάννη, ο Κύριος λέγει: «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων, ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν, ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶ καὶ ληστὴς˙ ὁ δὲ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας ποιμὴν ἐστι τῶν προβάτων» (Ιω. ι΄ 1-3).
    Και ο Απόστολος Παύλος: «Καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών. Οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ᾿ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε» (Εβρ. ε΄ 4-5).
    Έχοντας αυτά υπόψιν τους οι Άγιοι «ἄλλος ἔκοπτε τὸ αὐτί, καθὼς ὁ Ἀμμώνιος· ἄλλος ὑπεκρίνατο τὸν δαιμονῶντα, ὡσὰν ὁ Ἐφραίμ· ἄλλος ἐκρύβετο, ὡσὰν ὁ Ἀκραγαντίνων Γρηγόριος· ἄλλος ἔφευγε καὶ ἐπλανᾶτο ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, ὡσὰν ὁ νεοκαισαρίας Γρηγόριος· καὶ ἄλλος ἄλλην μηχανὴν ἐτεχνεύετο, διὰ νὰ ἐλευθερώσῃ τὸν ἑαυτόν του, ἀπὸ τοιοῦτον φορτίον βαρύτατον, φοβούμενος τὴν ὑπερτάτην ὑπεροχὴν τοῦ Ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος», όπως παρατηρεί ο Άγιος Νικόδημος (Συμβουλευτικόν Εγχειρίδιον, σ. 22).
    Για αυτό και ο μακαριστός Αυγουστίνος Καντιώτης ρωτάει τους παράνομους μιτρομανείς της εποχής του: «Σᾶς ἐψήφισεν ὁ κλῆρος τῆς ἐπαρχίας; Σᾶς ἐζήτησεν ὁ εὐσεβὴς λαός; Ἤ εἰς τὴν πλάτην σας βαρύνει ὡς ὄρος καιόμενον ἐκεῖνο τὸ ἀλλαχόθεν;» (ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ, αρ. 208/Αύγουστος 1958).
    Εμάς, αδελφέ Ιωάννη, μας αξίωσε ο Θεός να γνωρίσουμε Πατέρες Αγίους και Αξίους, Γίγαντες Ταπεινώσεως, σαν τον Χρυσόστομο των Σπετσών, τον Θεοδώρητο της Πάρου, τον Φιλάρετο της Βαρυμπόμπης, τον Ευθύμιο της Εσφιγμένου, τον Μάξιμο Αγιοβασιλειάτη, τον Γεώργιο της Προβάτας κ.ά., που όχι μόνο δεν θέλησαν να γίνουν Επίσκοποι (παρόλο που είχαν τα προσόντα και ο Λαός τους ήθελε), αλλά είχαν και την Ταπείνωση να δέχονται και να συζητούν την κριτική που τυχόν τους γίνονταν, χωρίς να οργίζονται, να υβρίζουν και να ειρωνεύονται.
    Σε τέτοιου είδους Ποιμένες ευχαρίστως υποτασσόμαστε. Διότι, όπως πολύ σωστά παρατηρεί ο Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ, «δεν πρέπει να ταπεινώνεται κανείς σ’ αυτούς που δεν ταπεινώνονται, γιατί θα το εκλάβουν ως αδυναμία και στην συνέχεια θα τον πνίξουν. Οι αναγεννημένοι εν Πνεύματι, όταν συναντούν έναν ταπεινό, ταπεινώνονται περισσότερο, ενώ οι μη αναγεννημένοι, όταν συναντήσουν έναν ταπεινό, βρίσκουν ευκαιρία να επιβληθούν επάνω σ’ αυτόν...».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δάσκαλε γι' αυτό οι δικοί σας είναι όλοι με κομμένα....και εκλεγμένοι από ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ π. Παΐσιε, δεν καταλαβαίνω ποιους εννοείτε "δικούς" μου, καθότι δεν υπάγομαι σε κάποια Σύνοδο, όπως έχω ήδη δηλώσει εδώ: https://krufo-sxoleio.blogspot.com/2022/12/blog-post_12.html
      Τους δε Επισκόπους των Γ.Ο.Χ. (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) επειδή δεν έχουν τα προσόντα που ορίζει το Πνεύμα το Άγιο, διά των Αποστόλων και των Πατέρων, δεν τους αποδέχομαι, δεν τους ασπάζομαι την δεξιά, ούτε λαμβάνω την ευλογία τους.
      Πάντως επειδή και κάποιοι από εκείνους παρανόμησαν, δεν σημαίνει ότι δικαιολογείται η παρανομία, ούτε μπορεί να σταθεί η δικαιολογία του τύπου "αφού και οι άλλοι είναι αντικανονικοί, γιατί να την πληρώσω εγώ;". Αυτά τα λένε οι άτακτοι, για να δικαιολογήσουν την αταξία τους.
      Θέλετε να σας αγαπήσουν και να σας σεβαστούν πραγματικά;
      Μάθετε να ακούτε χωρίς θυμό και ειρωνεία. Γίνετε πρώτα από όλα "πρᾶος καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ" (Ματθ. ια΄ 29) και όταν οι πιστοί σας δούνε "μὴ αὐθάδη, μὴ ὀργίλον ...ἀλλὰ φιλόξενον, φιλάγαθον" (Τιτ. α΄ 7-8) τότε ίσως να σας αποδεχθούν ως καθοδηγητή τους.
      Σε περίπτωση που προσπαθήσετε να με αντικρούσετε ρωτώντας με αν εγώ είμαι ταπεινός και πράος, σας απαντώ: "όχι, δεν είμαι· αλλά εγώ δεν θέλω να γίνω επίσκοπος, ούτε να υποτάξω κανέναν στην εξουσία μου!".
      Έρρωσθε,
      Ν.Μ.

      Διαγραφή
  4. Δεν θέλεις να γίνεις επίσκοπος αλλά θέλεις γράφεις σκωπτικά ( στο παρελθόν "κουδουνάκια" να σου θυμίσω και τώρα τελευταία τα υπόλοιπα). Και θέλεις να είμαι ταπεινός ουσιαστικά για να με χλευάζεις, διότι έχω καταλάβει το ήθος σου και να με φορτώσεις την ρετσινιά της μη κανονικής τάχα χειροτονίας. Όχι δεν θα σου κάμω την χάρη!!! Θα σας δείξει ο Θεός, όπως αυτός με έβαλε να χειροτονηθώ την κανονικότητα της χειροτονίας μου, η οποία μάλιστα έγινε διότι η πρόνοια Του το θέλησε και όχι ο ίδιος. Εσύ δε θα πάρεις ένα καλό μάθημα στα κοντά για να μην εμπαίζεις τα πράγματα του Θεού. Έτσι με ενέπαιζε κάποια που εργαζόταν στο αρτοποιείο μας στα νιάτα μου για να μην γίνω ιερεύς και δαιμονίσηκε η κόρη της και χρειάστηκε μετά ο ίδιος να διαβάσω εξορκισμούς για να καταλάβει το αμάρτημά της μετά από μια εικοσαετία περίπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάτερ, δεν υπάρχει κανένας εμπαιγμός εκ μέρους μου, παρά μόνο θλίψη για το κατάντημά σας.
      Δεν θέλω εγώ να είστε ταπεινός, ο Κύριος το θέλει: "μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ".
      Εφόσον δεν Τον υπακούτε, μη ζητάτε υπακοή από το ποίμνιο.
      Πόσο μάλλον όταν φθάνετε στο φρικτό (για την δική σας ψυχή) σημείο να απειλείτε και μας και τα παιδιά μας, για την οποία απειλή - ενώ είναι ποινικά κολάσιμη και τιμωρείται με έως ένα έτος φυλάκιση (Άρθρο 333 του Ποινικού Κώδικα) - σας παραπέμπω απλά στην δίκαιη Κρίση του Κυρίου μας, ευχόμενος την θεραπεία σας.
      Ο Θεός να σας ελεήσει!

      Διαγραφή
    2. Αδελφοί και Πατέρες ευλογείτε !

      Αγαπητέ αδελφέ μου Νικόλαε θυμάσαι τί σου είχα γράψει στο τελευταίο e-mail που σου έστειλα ;

      Αγαπητέ μας πατέρα Παΐσιε, να μου επιτρέψεις να σου πω ότι έκανες ένα μεγάλο λάθος και εξηγούμαι : Από την στιγμή που πιστεύεις ακράδαντα ότι έχεις γνήσια Αποστολική Διαδοχή - Αρχιεροσύνη, έπρεπε να κάτσεις τουλάχιστον 3 ημέρες εν πλήρη ησυχία, νηστεία και προσευχή για να απολαύσεις την Χάρη του Αγίου Πνεύματος και να πάρεις πνευματικές δυνάμεις που οπωσδήποτε θα σου χρειαστούν για αργότερα και όχι να καταναλώνεις πνευματικές δυνάμεις κάνοντας blogging και youtubing.

      Αλίμονο ! Γεμίσαμε τηλεπαπάδες και blogoρασοφόρους την στιγμή που το ποίμνιο έχει διαιρεθεί σε χίλια κομμάτια και πολύ αποτειχισμένοι αδελφοί λαϊκοί παραμένουν ακοινώνητοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

      Να με συγχωρείτε Αδελφοί και Πατέρες.

      Διαγραφή
    3. π. Παΐσιε σχολιάσατε πάνω σε ένα κείμενο το οποίο δεν εννοήσατε απ΄ ότι φαίνεται. Άλλο γνωρίζω και άλλο εννοώ, ή αν θέλετε, κατανοώ!
      Αρχικά βλέποντας την εικόνα του Δεσπότη Χριστού να πλένει τα πόδια των μαθητών, θα έπρεπε να είχατε εννοήσει την ταπείνωση που διδάσκει, ενθυμούμενος ταυτόχρονα και την προτροπή: «ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος»!
      Bλέποντας επίσης το κείμενο θα έπρεπε να είχατε εννοήσει την μεγάλη διαφορά μεταξύ ταπεινοφροσύνης και υψηλοφροσύνης.
      Πάνω σε αυτό το κείμενο γράψατε σχόλια εξαπολύοντας ''έμμεσες κατάρες'', φοβερίζοντας τον συνομιλητή σας με ένα παράδειγμα το οποίο μας δείχνει να εννοήσουμε ότι όποιος διαφωνεί με σας (και όχι σας ''εμπαίζει''...), θα πάθει το ίδιο ή κάτι παρόμοιο, κατακρίνοντας τους ''δικούς μας''....(!), και άλλους πολλούς στα βίντεό σας, βγάζοντας και συμπεράσματα κατά το δοκούν!
      Το παραπάνω κείμενο είναι ''καθρέπτης'' και καλά θα κάνετε να διαβάσετε τα σχόλια που γράψατε και να αναρωτηθείτε που ακριβώς κατατάσσονται· στον τομέα της ηθικής αρετής ή στον της ηθικής κακίας;
      Ο ιερός και τίμιος αγώνας των παλ/τών ανεπτύχθη δίχως Αρχιερείς καλώς, και διεταράχθη κακώς λόγω της υπερηφάνειας των Αρχιερέων, η οποία και δημιούργησε διασπάσεις, ταραχές, φανατισμό, κ.α. Δεν έχουμε λοιπόν καμία ανάγκη να ''μας δείξει ο Θεός'' διότι ο Θεός έχει δείξει πολλά έτη πριν εμφανισθείτε εσείς! Δεν θα μας μάθει κανένας νεοαποτειχισμένος την ιστορία μας κάνοντας ''μάθημα'' - ειδικά σε ανθρώπους που γνωρίζουν την ιστορία τους από πάππου προς πάππου - που μάλιστα αν δεν τον ''λιβανίσουμε'', θα εξαπολύει άρες, φοβέρες, και αναθέματα, ενώ παράλληλα θα ομιλεί και για ενότητα!!! Αν αυτό δεν λέγεται θράσος, τότε δεν ξέρω πως αλλιώς θα πρέπει να το ονομάσω!
      Η διαστρέβλωση είναι πλέον φανερή και δεν χρειάζεται κανένα παραπάνω σχόλιο!

      Διαγραφή
    4. Αν κάποιο δαιμόνιο ενοχλήσει ένα από τα παιδιά του Αποτειχισμένου Νικ.Μαν.,εγώ θα γυρίσω πίσω στο 1924.

      Ν.Τ.

      Διαγραφή
  5. Δεν σας επιτρέπω. Μαζί έχουμε τελειώσει. Πολύ ασχολήθηκα. Σας παραθέτω στον Κύριο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτως ή άλλως πάτερ Παΐσιε ισχύει :

      “Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα”

      Διαγραφή
  6. Ο π.Παΐσιος έγινε Επίσκοπος γιατί είδε ένα μαύρο ελάφι στο δάσος του Μεσόβουνου.Ήταν το θαύμα που τον οδήγησε στο Επισκοπικό αξιόμα.Με το παλιό γύρισε μόλις είδε ε ένα άσπρο ελάφι έξω από το Μοναστήρι που μένει.Έχει μεγάλη μόρφωση (τρία πτυχία)και αξίζει να γίνει και Αρχιεπίσκοπος στην χώρα μας.

    Άξιος!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

 
Top