Προφάσεις ἐπιστημονιστικοῦ χαρακτῆρος
Πλείσται προφάσεις τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας ἔχουσι χαρακτῆρα ἐπιστημονιστικόν, ἤτοι τῆς ἀντιχριστιανικῆς πλάνης τοῦ ἐπιστημονισμοῦ (ἰ. ά. σ. 607).
1. Τὸ ἐκκλησιαστικόν ἡμερολόγιον «εἶναι ζήτημα καθαρῶς ἐπιστημονικόν, οὐδεμίαν ἄμεσον σχέσιν ἔχον πρὸς τὴν θρησκείαν» (Κ.Δ. «η μεταρρύθμισις του Ημερολογίου», «Εκκλησιαστική Αλήθεια» εν κωνσταντινουπόλει 1895, σελ. 312), καὶ «ἡ μεταβολὴν αὐτοῦ δὲν «ἔχει σχέσιν πρὸς» «τὰς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας»! (Χ. Παπαδοπούλου, «Ημερολογιακών Κατηγοριών Έλεγχος», Αθήνησι 1937, σελ. 9) (ἰ. ά. σ. 584, 587).
Ἀλλ ̓ ὅμως, οἱ Πατέρες ἀντικρούουσι τὴν ἐπιστημονιστικὴν ταύτην πρόφασιν τῆς κακοδοξίας. Καὶ ἐπὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου, γράφει ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἱερεμίας Β ́, «τὴν αὐθεντίαν ἐχέτωσαν οἱ τῶν θείων Πατέρων Κανόνες καὶ οἱ νόμοι τῶν εὐσεβῶν βασιλέων» τοῦ Βυζαντίου, «καὶ οὐχί οἱ ἀστρονόμοι» ἐπιστήμονες. Ἐπειδὴ τὸ ἐκκλησιαστικὸν ἡμερολόγιον εἶναι θέμα τῆς ἱερᾶς παραδόσεως, καὶ ἐν τούτῳ «τοῖς Πατράσιν ἐκ παντὸς ἀκολουθητέον», κἂν μὴ συμφωνῇ παντελῶς τῇ «ἀκριβείᾳ» τῶν ἀστρονόμων, λέγει ὁ Πατριάρχης Αλεξανδρείας Μελέτιος Πηγάς, «ὑπερμαχόμενος» τῶν «πατρικῶν παραδόσεων» (ἰ. ά. σ. 576 - 578). Τὸ ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον, ὅτε ἐτακτοποιεῖτο παρὰ τοῦ Ἰουλίου Καίσαρος, ἦτο καὶ ἐπιστημονικὸν ζήτημα θεωρητικῆς καὶ πρακτικῆς σημασίας (ἰ. ά. σ. 194). Ἔκτοτε ἡ ἐπιστημονικὴ αὐτοῦ διερεύνησις ἔχει μόνον θεωρητικὴν σπουδαιότητα, οὐχὶ ὅμως καὶ πρακτικήν, εἰ μὴ μόνον πρὸς διαταραχὴν τῶν ἀνθρώπων. Ἐπὶ δύο περίπου χιλιετηρίδας τοῦτο ὑπηρέτησε την πολιτείαν, τὴν κοινωνίαν καὶ τὴν Ἐκκλησίαν ἐν ἡμερολογιακῇ εἰρήνῃ καὶ ἑνότητι, παρὰ τὴν φυσικὴν διαρροὴν τοῦ χρόνου. Η διόρθωσις τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου ὡς ἐκκλησιαστικοῦ· οὐδέποτε ἀπετέλεσε ζήτημα πρὸς λύσιν ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ. Τοιοῦτον θέμα προεκλήθη πάντοτε ὑπὸ αἱρετικῶν, ὅπερ πάντοτε καὶ ἀπερρίφθη. Ἐπειδὴ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ᾠκοδόμησε τὸ ἑορτολόγιον ἐπὶ τῆς παγίας χρονικῆς τάξεως τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου, τοῦτο κατέστη καὶ ἐκκλησιαστικόν. Τὸν ἐκκλησιαστικὸν χαρακτῆρα τοῦ ἡμερολογίου, ὡς ἀπεδείχθη ἀνωτέρω, δέχονται καὶ οἱ προπαγανδισταὶ τῆς ἐν λόγῳ προφάσεως, ὡς ὁ παπικὸς Τοντίνι (ἰ. ἀ. σ. 587). Διὸ ἡ Ὀρθοδοξία ἐκράτησε καὶ κρατεῖ τὸ πατροπαράδοτον ἐκκλησιαστικὸν ἡμερολόγιον ἀκαινοτόμητον, καὶ ἀντέκρουσε τοὺς ἐν τούτῳ ταραχοποιούς (ἰ. ά. σ. 571 - 576).
2. Αἱ «διατάξεις» της Α ́ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, «εἶχον καθαρῶς ἀστρονομικόν χαρακτήρα». Διὸ «ὁ ἀκριβής καθορισμὸς τῆς ἑορτῆς» τοῦ Πάσχα «ἀπαιτεῖ νὰ λαμβάνηται ὑπ' ὄψιν ἡ πραγματική ἐαρινὴ ἰσημερία» (Άνθίμου Βιζύης, «Το Ημερολογιακόν Ζήτημα» εν Κωνσταντινουπόλει 1922, σελ. 88, 89-90) (i. ά. σ. 558 - 560).
Στο ιστολόγιο "Ορθόδοξη Φωνή" του κ.Κ.Αργυρακόπουλου,κ.Παπαρρήγα,διάβασα σήμερα ενα κείμενο ενός Αποτειχισμένου κληρικού (π.Δημήτριος Αθανασίου).Σχολιάζει τα ''Άπαντα "του Αγίου Χρυσοστόμου Καβουρίδη και κάπου βλέπω να έχει δίκιο. Σχολιαστές αν θέλετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ ανώνυμε, αν ήταν να απαντώ στον κάθε ένα νεοαποτειχισμένο που ξεφυτρώνει, που μάλιστα κατά έναν συμπτωματικό και περίεργο τρόπο τα βάζει με τους Παλ/τες, θα έπρεπε να σχολιάζω όλη μέρα.
ΔιαγραφήΚατ΄ εμέ το θέμα έχει πια εξαντληθεί, ειδικά όσον αφορά τα σχόλια και τους διαλόγους, διότι ο κάθε ένας πια έχει την δική του ''αυθεντία'', και όταν ένα μεμονωμένο πρόσωπο νομίζει ότι την έχει, τότε τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα για τον ίδιο διότι πως θα πεισθεί ότι δεν την έχει εφόσον υπακούει μόνον στον εαυτό του;