Ἀγαπητέ μου κ. Μάννη
Στὶς πέντε δεκαετίες ποὺ ἀκολουθῶ τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, ποτὲ δὲν ἄκουσα ἀπὸ κανένα Παλαιοημερολογίτη νὰ εἰπῇ ὅτι οἱ Παλαιοημερολο­γῖτες θὰ πᾶνε στὸν παράδεισο καὶ οἱ Νεοημερολογῖτες θὰ πᾶνε στὴν κόλασι. Τὸ μόνο ποὺ ἔχω ἀκούσει εἶναι ὅτι, καὶ οἱ Παλαιοημερολογῖτες καὶ οἱ Νεοημερολογῖτες θὰ κριθοῦν γιὰ τὶς πράξεις καὶ τὶς ἀποφάσεις τους ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ τὴν κρίσι τοῦ Θεοῦ δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ἁρπάξῃ κανείς. Μπορῶ ἀκόμη νὰ πῶ γιὰ τὸ θέμα τοῦ Ἡμερολογίου τὴν προσωπική μου διαπί­στωσι, ὅτι τὰ 100 δύσκολα χρόνια ποὺ πέρασαν δὲν μπόρεσαν νὰ ψυχράνουν τὸ φίλτρο τῆς ἀγάπης ποὺ τρέφουν οἱ ἁπλοὶ Χριστιανοὶ καὶ τῶν δύο παρα­τάξεων πρὸς τοὺς ὀρθόδοξους ἀδελφούς τους καὶ μπορεῖ κανεὶς νὰ συμπε­ράνῃ ὅτι τὸ φίλτρο αὐτὸ δὲν θὰ μαραθῇ ποτέ· γιατὶ φαίνεται πὼς τὸ ἔχει τοποθε­τήσει στὶς καρδιὲς τῶν ἁπλῶν ὀρθοδό­ξων ὁ Θεός. Αὐτὰ μόνο τὰ λίγα σοῦ γράφω γιὰ τὸ Ἡμερολόγιο.
Θὰ σοῦ γράψω ὅμως γιὰ τὸ ἐπίσης πολὺ σοβαρὸ  θέμα ποὺ εἶναι τὸ Πα­σχάλιο. Γιὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ ποῦμε πὼς μᾶς ἀρκεῖ τὸ ὅτι ἑορτάζουμε καὶ μὲ τὸ Νέο καὶ μὲ τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο τὴν ἴδια μέρα τὴν ἑορτὴ ποὺ ἐλάβαμε τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας. Θὰ ἀρκοῦσε ἴσως αὐτό, ἂν δὲν ὑπῆρχε ἡ προπαγάνδα τοῦ Οἰκουμε­νισμοῦ, ποὺ τώρα καὶ 50 -ἴσως καὶ περισσότερα- χρόνια ἑτοιμάζει τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν ὠμὴ παραβί­ασι τῆς ἀποφάσεως τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ποὺ ὤρισε μὲ ἀκρίβεια τὸ χρόνο τῆς Μεγάλης Ἑορτῆς.
Πρέπει λοιπὸν νὰ ἐξετάσουμε τὶς λεπτομέρειες τοῦ ὑπολογισμοῦ τοῦ χρόνου τῆς Ἑορτῆς τοῦ Πάσχα ὅπως τὶς ὥρισε ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος γιὰ νὰ βεβαιωθοῦμε πρῶτα ἐμεῖς πὼς ἡ ἀπόφασι αὐτὴ ἔχει αἰώνιο κῦρος καὶ ἀκατάλυτη ἰσχύ.
Κατ’ ἀρχὴν πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι καὶ πρὶν ἀπὸ τὴν συγκρότησι τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου οἱ Χριστιανοὶ στὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς Αὐτο­κρατορίας ἑόρταζαν τὸ Πάσχα ἐν ἡμέρᾳ Κυ­ρι­ακῇ καὶ μετὰ ἀπὸ τὴν ἡμερομηνία ποὺ ὥριζε ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τοῦ νομικοῦ Πάσχα· ὅπως δηλαδὴ τὸ ἑορτάζουμε καὶ ἐμεῖς. Σημειώνουμε ὅτι τὸ νομικὸ Πάσχα ἑορταζόταν τὴν πρώτη Πανσέληνο μετὰ τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία καὶ βέβαια μποροῦσε νὰ συμβῇ σὲ ὁποιαδήποτε ἡμέρα τῆς Ἑβδομάδος. Ἔτσι τὸ Χρι­στιανικὸ Πάσχα ἑορταζόταν εἴτε τὴν ἑπόμενη, κάποιες δὲ φορὲς τὴν μεθεπόμενη Κυριακὴ μετὰ τὸ νομικὸ Πάσχα.
Ὁ τρόπος δὲ αὐτὸς συμφωνοῦσε μὲ τὴν Ἀποστολικὴ πα­ράδοσι. Ὅμως δὲν ἐξασφαλιζόταν, μόνο μὲ αὐτοὺς τοὺς διορισμούς, ὁ συνεορτασμὸς τῆς Ἑορτῆς σὲ ὅλη τῆς Αὐτοκρατορία.
Στὴν Ῥώμη ὁ ὑπολογισμὸς τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα γινόταν μὲ βάσι δεκαέξ ἡμερομηνίες τοῦ νομικοῦ Πάσχα ἐπαναλαμβανόμενες κάθε δεκαεξαετία οἱ ἴδιες, γνωστὲς ὡς Κύκλος τοῦ ἁγίου Ἱππολύτου. Τὸ Χριστιανικὸ Πάσχα ἑορταζόταν εἴτε τὴν ἑπόμενη εἴτε – στὶς περιπτώσεις ποὺ τὸ νομικὸ Πάσχα ἔπιπτε ἐν Σαββάτῳ –  τὴν μεθεπομένη Κυριακὴ.
Στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ στὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς Αὐτοκρατορίας ὁ ὑπολογισμὸς τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα γινόταν μὲ βάσι δεκαεννέα ἡμερομηνίες, ἐπαναλαμβανόμενες οἱ ἴδιες κάθε δεκαεν­νε­αετία, γνωστὲς ὡς Κύκλος τοῦ ἁγίου Ἀνατολίου ἢ Ἀλεξανδρινὸς Κύκλος.






Ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Ἀνατόλιος μᾶς βεβαιώνει ὅτι δὲν ἦταν ὁ κύκλος αὐτὸς δική του ἐπινόησις ἀλλὰ αὐτὸς ὁ τρόπος ἐφυλασσόταν καὶ πρὸ τῆς ἐνσάρ­κου οἰκονομίας τοῦ Κυρίου· « ἔστιν δ᾿ οὐχ ἡμέτερος οὗτος ὁ λόγος, Ἰουδαίοις δὲ ἐγινώσκετο τοῖς πάλαι καὶ πρὸ Χριστοῦ  ἐφυλάττετό τε πρὸς αὐτῶν μάλιστα». Οἱ ἡμερομηνίες τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Κύκλου εἶναι οἱ ἡμερομηνίες ποὺ συμφωνοῦν μὲ τὴν Μωσαϊκὴ παράδοσι καὶ αὐτὲς τὶς ἡμερομηνίες θέσπισε ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος νὰ θεωροῦνται ἡμερομηνίες τοῦ νομικοῦ Πάσχα.
Ἂν παρατη­ρή­σουμε τώρα τὶς ἡμερομηνίες τοῦ νομικοῦ Πάσχα τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Κύκλου, θὰ δοῦμε ὅτι ἡ κατώτερη ἡμερομηνία εἶναι ἡ 21 Μαρτίου ἆρα αὐτὴ  εἶναι ἡ ἡμερομηνία ποὺ καθώρισε ἡ ἁγία Σύνοδος ὡς ἰσημερία, ἀφοῦ πρὸ αὐτῆς τῆς ἡμερομηνίας δὲν ἑορτάζεται τὸ νομικὸ Πάσχα. Στὸν Κύκλο τοῦ ἁγίου Ἱππολύτου ὅμως ἡ ἡμερομηνία τῆς ἰσημερίας καθοριζόταν στὶς 18 Μαρτίου.
Ἐμεῖς, οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, θὰ ἔπρεπε νὰ χρησιμοποιοῦμε τὸ Κανόνιο ποὺ καταρτίσθηκε ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνὸ σὲ ἐφαρμογὴ τῆς ἀποφάσεως τῆς Νικαίας καὶ βρίσκεται σὲ ὅλα τὰ Θεῖα καὶ ἱερὰ Εὐαγγέλια, ἐπίσης στὸν Βλάσταρι καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα βιβλία· καὶ μὲ αὐτὸ τὸ Κανόνιο νὰ εὑρίσκουμε τὸν χρόνο τῆς ἑορτῆς μας καὶ νὰ ἡσυχάζουμε.
Δυστυχῶς στοὺς δύσκο­λους αὐτοὺς καιροὺς ποὺ φθάσαμε πρέπει νὰ ὑπερα­σπι­στοῦμε ἔργῳ καὶ λόγῳ τὸν σεβασμὸ πρὸς τὶς ἀπο­φάσεις τῶν ἁγίων Συνόδων καὶ τὴν τήρησι τῶν ἱερῶν μας παραδό­σεων. Μάλι­στα ἀφοῦ τώρα καὶ πολλὰ χρόνια γίνεται προ­σπάθεια τεχνιέντως νὰ ἐμφανιστῇ ἡ τήρησις τοῦ Κανονίου τὸ ὁποῖο θέσπισε ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ὡς παραβίασις τῆς ἀποφάσεως τῆς Νικαίας. Τὰ ἐπιχει­ρήματα ποὺ προβάλλονται στὸ διαδίκτυο καὶ σὲ ἄλλες δημοσι­εύσεις ἀποβλέπουν εἰς τὸ νὰ ἀποδείξουν ὅτι ὁ προσδι­ορισμὸς τῆς ἡμερο­μη­νίας τοῦ Πάσχα ἀπὸ τὸ Κανόνιο ποὺ χρη­σιμοποιοῦν οἱ Ὀρθόδο­ξοι Χριστιανοὶ παραβιάζει τὸν Ὄρο τῆς Νικαίας· στηρί­ζονται δὲ σὲ δύο ἀληθινὰ δεδομένα. Τὸ πρῶτο εἶναι ὅτι ἡ ἰσημερία συνέβαινε μὲν τὸν χρόνο τῶν ἐργασιῶν τῆς Α΄ Συνόδου εἰς τὴν 21η Μαρτίου, ὅμως ἐξέπεσε λόγῳ τῆς διαφορᾶς τῆς διάρκειας τοῦ τροπικοῦ ἔτους ἀπὸ τὴν μέση διάρκεια τοῦ ἰουλιανοῦ ἔτους, καὶ σήμερον ἡ ἰσημερία βρίσκεται στὶς 8 Μαρτίου. Τὸ δεύτερο εἶναι ὅτι οἱ 19 ἡμερομηνίες τοῦ νομικοῦ Πάσχα τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Κύκλου ἦταν οἱ ἡμερομηνίες τῶν Πανσελήνων τὴν ἐποχὴ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἐποχὴ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Ὅμως ἐπειδὴ δὲν εἶναι τελείως ἐναρμονισμένη ἡ διάρκεια 19 Ἰουλιανῶν ἐτῶν μὲ τὴν διάρκεια τῆς συνοδικῆς περιφορᾶς, οἱ 19 ἡμερομηνίες τοῦ νομικοῦ Πάσχα τοῦ Ἀλεξανδρι­νοῦ Κύκλου δὲν εἶναι πλέον ἡμερομηνίες πανσεληνια­κῶν ἡμε­ρῶν. Ἔτσι οἱ Ὀρθόδοξοι ἑορτάζουμε τὸ Πάσχα συχνὰ τὴν δεύ­τερη Κυριακὴ μετὰ τὴν (ἀστρονομικὴ Πανσέληνο) καὶ κάποιες φορὲς τὸν δεύτερο συνοδικὸ μῆνα μετὰ τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία.
Καὶ στηριζόμενοι στὰ παραπάνω αὐτοὶ ποὺ εἴτε ἀρέσκονται νὰ διορθώνουν τοὺς ἁγίους Πατέρες εἴτε προωθοῦν τὶς ἐπιδιώξεις τοῦ φρικτοῦ οἰκουμενισμοῦ μᾶς κατηγοροῦν ὅτι παραβιάζουμε τὸν Ὄρο τῆς Νικαίας.
Πρόσεξε τώρα, πόσο καλὰ εἶναι στημένη ἡ προσπάθεια νὰ παρα­πλανηθοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Μᾶς κατηγοροῦν ὅτι παραβι­ά­ζουμε τὸν Ὄρο τῆς Νικαίας ἀκριβῶς γιὰ τὸ λόγο ὅτι τὸν ἐφαρμό­ζουμε μὲ ἀκρίβεια.
Ἀμφισβητοῦν δηλαδὴ πλαγίως τὴν ἀπόφασι τῆς Συνόδου νὰ θεσπίσῃ τὸν Ἀλεξανδρινὸ Κύκλο, τὶς ἡμερομηνίες τοῦ ὁποίου θεωροῦν παρω­χημέ­νες, καὶ θέλουν νὰ ἀντικατασταθοῦν μὲ τὶς ἀστρονομικὲς Πανσελήνους καὶ τὴν ἀστρονομικὴ ἰσημερία.
Αὐτὴ ὅμως ἡ ἀξίωσι καταργεῖ τελείως τὸν Ἀλεξανδρινὸ Κύκλο γιατὶ ἡ περίοδος τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Κύκλου εἶναι δεκα­εννέα ἔτη καὶ ἡ ἀντίστοιχη ἀστρονομικὴ περίοδος (αὐτὴ δηλαδὴ ποὺ ἐπανα­φέρει στὶς ἴδιες ἡμερομηνίες τὴν ἴδια φάση σελήνης) ἀνέρχεται σὲ ... πενήντα ἑπτὰχιλιάδες αἰῶνες!!!
Ἂς γνωρίζουν λοιπὸν ὅτι, ἡ θέσπισι τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Κύκλου ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο εἶναι μαρτυρημένη ἀπὸ τοὺς Πα­τρι­άρχες Ἀλεξανδρείας, Θεόφιλο, Κύριλλο καὶ Προτέριο· ἀκόμη ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἀμβρόσιο, τὸν Ἐπίσκοπο Πασχασῖνο ποὺ ὑπῆρξε σύμβου­λος τοῦ Πάπα, τὸν Διονύσιο τὸν μικρὸ καὶ πολλοὺς ἄλλους Πατέρες καὶ Διδασκάλους καὶ τῆς Ἀνατολῆς καὶ τῆς Δύσεως.
Ὅλοι αὐτοί, ἀλλὰ καὶ οἱ Πατέρες τῶν ἑπομένων, μετὰ τὴν πρώτη, Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ οἱ λοιποὶ Πατέρες ὅπως λέγει ὁ θεῖος Νικόδημος, σύμπασα δηλαδὴ ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐγνώριζε ὅτι ἡ ἰσημερία καὶ οἱ ἡμερομηνίες τῶν πανσεληνιακῶν ἡμερῶν ποὺ θέσπισε ἡ πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν συμπίπτουν μὲ τὶς ἡμερομηνίες τῶν ἀντιστοίχων ἀστρονομικῶν φαινομένων. Ὅμως οὐδεὶς ἐτόλ­μησε νὰ ἀρθρώσῃ λόγον παρακοῆς στοὺς διορισμοὺς τῆς Νικαίας πλὴν τοῦ Πάπα. Καὶ αὐτὸ γιατὶ ἐγνώριζαν ὅτι οἱ 318 θεοφόροι Πατέρες ποὺ συνεκρότησαν τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο δὲν θέ­σπισαν οὔτε ἀστρονομικὴ Πανσέληνο, οὔτε ἀστρονομικὴ ἰσημε­ρία.
Εἶναι κατάκρισις νὰ καταλογίζουμε στοὺς Πατέρες μας εὐθύ­νες διότι δὲν ἐνομοθέτησαν ἀστρονομικὴ ἀκρίβεια. Τὸ λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος· ἀφοῦ πλέκει ἐγκώμια στοὺς Πατέρες γιὰ τοὺς ἄθλους των σὲ καιροὺς διωγμῶν καὶ μαρτυρίων λέγει: «Καὶ ἀπὸ τῶν ἀθλητῶν τούτων ἡ σύνοδος ἅπασα συγκεκρότητο τότε, καὶ μετὰ τῆς πίστεως καὶ τοῦτο ἐνομοθέτησαν, ὥστε κοινῇ καὶ συμφώνως τὴν ἑορτὴν ταύτην ἐπιτελεῖν. Οἱ τοίνυν τὴν πίστιν μὴ προδόντες ἐν οὕτω χαλεπωτάτοις καιροῖς, οὗτοι δι' ἡμερῶν παρατήρησιν καθυποκρίνεσθαι ἔμελλον; ῞Ορα τί ποιεῖς τοσούτουςκατακρίνων πατέρας, οὕτως ἀνδρείους καὶ σοφούς».
«Κοινῇ καὶ συμφώνως τὴν ἑορτὴν ἐπιτελεῖν»· Αὐτὸ θέσπισαν. Ἑνότητα ἐνομοθέτησαν οἱ Πατέρες καὶ σεβασμὸ στὴν χρονικὴ διαδοχὴ τῶν μοναδικῶν στὴν ἱστορία τῆς Κτίσεως γεγο­νότων, τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου, τοῦ Νομικοῦ Πάσχα (ὅπως τὸ προέβλεπε ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος) καὶ τῆς ζωηφόρου Ἀναστάσεως ἐν ἡμέρᾳ Κυρι­ακῇ. Αὐτὰ ἐνομοθέτησαν οἱ Πατέρες μας. Τὸ λέγει σαφέ­στατα ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἀπευθυνόμενος στοὺς Πρωτοπα­σχῖτες:
 «Τίνος οὖν ἕνεκεν ἐποίησεν ὁ Χριστὸς τότε; ᾿Επειδὴ τὸ πα­λαιὸν πάσχα τύπος ἦν τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι, ἔδει δὲ τὴν ἀλήθειαν ἐπιτεθῆναι τῷ τύπῳ, πρότερον δείξας τὴν σκιὰν, τότε ἐπήγαγε τὴν ἀλήθειαν ἐπὶ τῆς τραπέζης· τῆς ἀληθείας δὲ ἐπενε­χθείσης, ἡ σκιὰ λοιπὸν ἀποκρύπτεται,καὶ οὐδὲ καιρὸν ἔχει. Μὴ τοίνυν τοῦτο προβάλλου, ἀλλ' ἐκεῖνό μοι δεῖξον, ὅτι οὕτως ἐκέλευσε ποιεῖν ὁ Χριστός. ᾿Εγὼ γὰρ τοὐναντίον δείκνυμι, ὅτι οὐ μόνον οὐκ ἐκέ­λευσε παρατηρεῖν ἡμέρας, ἀλλὰ καὶ ἀπέλυσεν ἡμᾶς τῆς ἀνάγκης ταύτης».
Καταξεσχίζουν λέει παρακάτω ὁ θεῖος ἄνδρας καὶ κατεξευ­τελίζουν τὴν Ἐκκλησία αὐτοὶ ποὺ δὲν προτιμοῦν τὸν χρόνον τῆς Ἐκκλησίας ἐνδιαφερόμενοι μόνον γιὰ παρατηρήσεις ἡμερῶν.
«Σὺ δὲ οὐ προτιμᾷς τοῦ χρόνου τῆς ᾿Εκκλησίας τὴν συμφωνίαν, ἀλλ' ἵνα δόξῃς ἡμέρας παρατηρεῖν, εἰς τὴν κοινὴν ἁπάντων ἡμῶν ἐμπαροινεῖς μητέρα, καὶ τὴν ἁγίαν διατέμνεις σύνοδον;»
Χρόνον τῆς Ἐκκλησίας λοιπὸν καὶ ὄχι ἀστρονομικὸ χρόνο ἐνομοθέτησαν οἱ σεπτοὶ Πατέρες. Καὶ γιὰ νὰ μὴν μείνῃ καμμιὰ ἀμφιβολία φέρει ὁ θεῖος Χρυσόστομος τὴν μαρτυρία τοῦ κορυφαίου θεολόγου τοῦ ἀρχεγόνου Χριστιανισμοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «῎Ακουσον γοῦν τί φησιν ὁ Παῦλος· ὅταν δὲ τὸν Παῦλον εἴπω, τὸν Χριστὸν λέγω· ἐκεῖνος γάρ ἐστιν ὁ τὴν Παύλου κινῶν ψυχήν. Τί οὖν οὗτός φησιν; Ἡμέρας παρατηρεῖσθε καὶ μῆνας καὶ καιροὺς καὶ ἐνιαυτούς. Φοβοῦμαι ὑμᾶς, μήπως εἰκῆ κεκοπίακα εἰς ὑμᾶς».
Ὅταν ἐτελείωσαν κ. Μάννη οἱ ἐργασίες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅπως γνωρίζεις, ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἔγραψε μιὰ ἐπιστολὴ στοὺς ἐπισκόπους ποὺ δὲν ἔλαβαν μέρος στὴν Σύνοδο. Στὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ ἐξηγεῖ ὅτι, ἡ τάξις τοῦ ὑπολογισμοῦ τοῦ χρόνου τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα ποὺ ἐφύλαξε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλη­σία ἀπὸ τὴν ἡμέρα τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου, ἐφυλάχθη μέχρι τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου, καὶ ἔτσι διαβεβαίωσε πὼς ὁ Ὄρος τῆς Νικαίας εἶχε Ἀποστολικὴ παράδοσι. Λέγει ὅμως ἀκόμη ὅτι οἱ Πατέρες ἀπεφάσισαν ἡ ἐπιτήρησις αὐτῆς τῆς τάξεως νὰ γίνεται καὶ εἰς τοὺς μέλλοντας αἰῶνας προκειμένου νὰ διαβεβαιώσῃ τὸ ἀσάλευτο τῶν θεσπισμάτων τῆς ἁγίας Συνόδου. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἔχει ἰδιαίτερη σημασία εἶναι ὅτι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἀποσυ­σχέτησε τελείως τὶς ἡμερομη­νίες στὶς ὁποῖες ἑόρταζαν οἱ Ἰουδαῖοι τὸ κατ’ αὐτοὺς Πάσχα ἀπὸ τὶς ἡμερομηνίες ποὺ καθώρισε ἡ Σύνο­δος γιατὶ θεώρησεἀτοπώτατο νὰ καυχῶνται οἱ Ἰουδαῖοι ὅτι χωρὶς τὴν δική τους διδασκαλία ἐμεῖς δὲν εἴμαστε ἱκανοὶ μὲ τὴν Ἐκκλη­σια­στι­κὴ ῥύθμησι (τῇ ψήφῳ τῇ ἐκκλησιαστικῇ ὅπου λέγει ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος) νὰ καθορίσουμε τὸν χρόνο τῆς ἑορτῆς μας. «Ἔστι γὰρ ὡς ἀληθῶς ἀτο­πώτατον ἐκείνους αὐχεῖν, ὡς ἄρα παρε­κτὸς τῆς αὐτῶν διδασκαλίας ταῦτα φυλάττειν οὐκ ἐσμὲν ἱκανοί».
Οἱ ὅποιεσδήποτε λοιπὸν ἀλλαγὲς στὸ Ἑβραϊκὸ ἡμερολόγιο καὶ στὶς ἡμερομηνίες ἑορτασμοῦ τοῦ ἑβραϊκοῦ Πάσχα δὲν ἔχουν καμ­μία ἐπίπτωσι στὸν χρόνο ἑορτασμοῦ τοῦ Ὀρθοδόξου Πάσχα.
Τὸ ὀρθόδοξο Πάσχα θὰ ἑορτάζεται κατὰ αἰωνία τάξι ἀπὸ τὸ Κανόνιο τῆς Νικαίας τὸ ὁποῖο κατὰ τὸν Βαλσαμῶνα εὑρισκόταν στὰ Πρακτικὰ τῆς Συνόδου καὶ βρίσκεται καὶ σὲ ὅλες τὶς ἐκδόσεις τοῦ Θείου καὶ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ στὰ ἔργα τοῦ Πατέρα τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ.
Ἆρα λοιπὸν ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι, ἂν οἱ Ἰουδαῖοι ἀναθεωρήσουν τὸ Ἡμερολόγιό τους ὠφείλουμε καὶ ἐμεῖς νὰ ἀναθεωρήσουμε τὸ Κα­νό­νιο τοῦ Πάσχα εἶναι ψέμμα.
Θὰ σοῦ γράψω κ. Μάννη μόνο μιὰ μαρτυρία. Ὁ Διονύσιος ὁ Μικρὸς σὲ μιὰ ἐπιστολή του πρὸς ἐπίσκοπον Πετρόνιο προσπαθεῖ νὰ τὸν πείσῃ ὅτι ἡ ἡμερομηνία τοῦ νομικοῦ Πάσχα πρέπει νὰ βρίσκεται μὲ τὸν Ἀλεξανδρινὸ Κύκλο· φέρνει λοιπὸν ἐπιχείρημα τὴ διαφορὰ τῶν 11 ἡμερῶν ποὺ ἔχει τὸ τροπικὸ ἔτος ἀπὸ τὸ κοινὸ σεληνιακὸ ἔτος, ποὺ καὶ πάλι αὐτὴ ἡ διαφορὰ ἀνάγεται κατὰ τὸν Δαμασκηνὸ καὶ ἄλλους Πατέρες στὶς ἀρχέγονες ἐπακτὲς τῆς Σελήνης κατὰ τὴν Τετάρτη ἡμέρα τῆς δημιουργίας.
Αὐτὰ λοιπὸν εἶναι τὰ θεμέλια τοῦ Ὄρου τῆς Νικαίας καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ σαλεύσῃ κανείς.
Οἱ 19 ἡμερομηνίες τοῦ νομικοῦ Πάσχα εἶναι αὐτὲς ποὺ θέσπισε ἡ πρώτη Σύνοδος καὶ προβλεπόταν κατὰ τὸν ἅγιο Ἀνατόλιο ἀπὸ τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο. Καὶ αὐτὲς οἱ ἡμερομηνίες ἔχουν αἰώνια καὶ ἀκατάλυτη ἰσχὺ. Ἡ ἰσημερία ποὺ θεσπίσθηκε ἀπὸ τὴν Σύνοδο βάσει τοῦ δεκαεννεαετοῦς κύκλου εἶναι ἡ 21η Μαρ­τίου τοῦ Ἰου­λιανοῦ ἡμερολογίου. Ἆρα νὰ ξέρουν αὐτοὶ ποὺ διαδίδουν τὴν πληροφορία ὅτι, ἡ Σύνοδος ἀνέθεσε στὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας τὴν διακονία τοῦ ὑπολο­γισμοῦ τοῦ χρόνου τῆς ἑορτῆς προκειμένου νὰ συμβουλεύε­ται τοὺς ἀστρονόμους τῆς Ἀλεξανδρινῆς βιβλιοθή­κης γιὰ τὴν ἡμερομηνία τῆς Ἰσημερίας καὶ τῆς Πανσελήνου πὼς αὐτὴ ἡ πληροφορία εἶναι ψέμμα.
Τὴν διακονία αὐτὴ τὴν ἀνέθεσε στὴν Ἀλεξάνδρεια ἡ ἁγία Σύνοδος γιὰ δυὸ λόγους. Πρῶτον διὰ τὸν Ἀλεξανδρινὸ Κύκλο τὸν ὁποῖο θέσπισε, καὶ δεύτερον διὰ τὴν ἐγνωσμένη πεῖρα καὶ γνῶσι τοῦ Πατριαρχείου, πρᾶγμα ποὺ παραδέχθηκε καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πάπας σὲ ἐπιστολὴ του στὸν Βασιλέα Μαρκιανό.
Τὸ χρέος λοιπὸν ποὺ ἔχουμε οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ εἶναι νὰ φυλάττουμε τὸ Κα­νόνιο ποὺ παραλάβαμε διότι αὐτὸ τὸ Κανόνιο ἦταν ἡ ἐντολὴ τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ τὸ κῦρος του εἶναι καθο­λικὸ καὶ ἰσχύς του αἰωνία.
Καὶ ὅσοι σἂν τοὺς Πρωτοπασχῖτες ἐπιμένουν στὶς παρατηρή­σεις καιρῶν καὶ ἐνιαυτῶν ἰσχυριζόμενοι ὅτι ἔκαναν λάθος οἱ Πατέρες τῆς ἁγίας Συνόδου, νὰ ξέρουν (αὐτὸ τὸ γράφουν καὶ οἱ ἱστορικοί) ὅτι μετατιθεμένου τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ στὸν Χριστιανισμὸ τὰ ἀκριβῆ Τυπικὰ τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμουἐξέλιπαν. Ἐξέλιπε «ὁ ζυγὸς» τῶν παρατηρήσεων τῶν νουμηνιῶν καὶ τῶν Σαββάτων.
Ἐπειδὴ λοιπὸν τώρα δὲν καθορίζεται ὁ χρόνος τῆς Ἑορτῆς μὲ τὰ ἀκριβῆ τυπικὰ τοῦ Νόμου, γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ ὁ Ἀπό­στολος Παῦ­λος ἔλεγε στοὺς Γαλάτες: «ἐπ' ἐλευθερίᾳ δὲ κεκλῆ­σθαι», συνε­βούλεβε δὲ αὐτοὺς ποὺ προσῆλθαν στὸν Χριστὸ νὰ μὴν παρα­τηροῦν ἡμέρες καὶ μῆνες καὶ ἐνιαυτούς. μηδαμῶς «παρατη­ρεῖσθαι ἡμέρας καὶ μῆνας καὶ ἐνιαυτούς». Ἀλλὰ καὶ πρὸς Κολοσσαεῖς μὲ μεγάλῃ φωνῇ ἐκήρυξε πὼς αὐτὰ τὰ παραφυλάγματα ἦταν σκιά. Γι’ αὐτὸ τοὺς ἔλεξε:« Μηδεὶς ὑμᾶς κρινέτω ἐν βρώσει, ἢ ἐν πόσει, ἢ ἐν μέρει ἑορτῆς, ἢ νουμηνίας, ἢ σαββάτου, ἅ τινά ἐστι σκιὰ τοῦ μέλ­λοντος».
Οὔτε λοιπὸν οἱ Ἀπόστολοι οὔτε καὶ οἱ σεπτοὶ Πατέρες ἐπέθηκαν στοὺς Χριστιανοὺς «ζυγὸν δουλείας» τῶν ἀστρονομικῶν παρατηρή­σεων, ἀλλὰ τοὺς ὑπέδειξαν βίον «ὀρθὸν καὶ θεοσέβειαν».
«Οὐδαμοῦ τοίνυν ὁ ἀπόστολος οὐδὲ τὰ εὐαγγέλια «ζυγὸν δου­λείας» τοῖς τῷ κηρύγματι προσελθοῦσιν ἐπέθηκαν· ἀλλὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Πάσχα καὶ τὰς ἄλλας ἑορτὰς τιμᾷν, τῇ εὐγνωμοσύνῃ τῶν εὐεργετηθέντων κατέλιπον. [...] Σκοπὸς μὲν οὖν γέγονε τοῖς ἀποστόλοις οὐ περὶ ἡμερῶν ἑορταστικῶν νομοθετεῖν, ἀλλὰ βίον ὀρθὸν καὶ τὴν θεοσέβειαν εἰσηγήσασθαι».
Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ ἀπάντησις τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
 Καὶ νὰ τὸ πάρουν ἀπόφασι αὐτοὶ οἱ Κύριοι ποὺ προσπαθοῦν νὰ παραπλανήσουν τοὺς ὀρθοδόξους Χριστιανούς, πὼς τοὺς ὀρθο­δόξους Χριστιανοὺς δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει οὔτε πότε θὰ εἶναι ἀστρο­νομικὴ πανσέληνος, οὔτε πότε θὰ εἶναι ἀστρονομικὴ ἰσημερία, οὔτε πότε θὰ ἑορτάσουν μὲ τὸ ἡμερολόγιό τους τὸ Πάσχα τους οἱ Ἑβραῖοι.
Οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ θὰ ἑορτάζουμε τὸ «πίστει νοούμε­νον» Πά­σχα, «καὶ οὐ γράμματι νῦν τηρού­μενον», σύμφωνα μὲ τὸ Κα­νόνιο τῶν Πατέρων μας, τὸ Κανόνιον δηλαδὴ τῆς Α΄ Οἰκουμε­νικῆς Συνό­δου, ἀποδίδοντάς του τὸ καθολικὸ κῦρος καὶ τὴν αἰώνια ἰσχὺ ποὺ ἔχουν ἄλλωστε στὸ σύνολό τους ὅλες οἱ παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ οἱ ἀποφάσεις τῶν ἁγίων καὶ σεπτῶν Οἰκουμε­νικῶν Συνόδων.
Αὐτὰ εἶχα νὰ σοῦ γράψω σήμερον.
Ὁ Θεὸς μαζί σου. Καλὴ Παναγιά.
Ἀ.      


0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

 
Top