Την Ένωσι μέ τους αιρετικούς Μονοφυσίτες στόν Έλλαδικό χώρο ανήγγειλε πρώτο τό δημοσιογραφικό όργανο της Εκκλησίας της Ελλάδος "Εκκλησιαστική 'Αλήθεια" (16/11/1990). Στη συνέχεια έκυκλοφόρησε τό περιοδικό "Επίσκεψις'', μολονότι είχε ετεροχρονισμένη ημερομηνία (1/10/1990), το όποιο περιείχε αποκαλυπτικά κείμενα πού θά παραθέσουμε και θ' αναλύσουμε στη συνέχεια.
Ή "Εκκλησιαστική Αλήθεια" μέ πρωτοσέλιδο τίτλο» , αναγγέλοντας τήν συνταρακτική αυτή είδησι έγραφε: (ίδε έν φωτοτυπία ολόκληρη τήν είδησι δίπλα. Για μεγέθυνση πατήστε επάνω).
Σ' ένα μάλιστα άπ' τά τελευταία της τεύχη πληροφορεί τους αναγνώστες της γιά τόν "άγιο.... Φραγκίσκο τής Άσσίζης" (16/4 / 1991). Στά πλαίσια αυτά του Οικουμενισμού έξήρε καί τό γεγονός τής συμφωνίας πού υπέγραφαν οι εξουσιοδοτημένοι αντιπρόσωποι όλων τών οίκουμενιστικών "όρθοδόξων Εκκλησιών" ( Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ρωσσίας, Σερβίας,Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, Κύπρου, Ελλάδος κλπ.), με τους Μονοφυσίτες.
"Ολες οί ανωτέρω "Όρθόδοξες Εκκλησίες" άπό τό 1964,κάτω άπό τήν φροντίδα του λεγομένου "Παγκοσμίου Συμβουλίου 'Εκκλησιών"άρχισαν' "ανεπίσημο" κατ' αρχάς "θεολογικό Διάλογο", πού διάρκεσε μέχρι τό 1985. Επειδή ό "ανεπίσημος" αυτός Διάλόγος πήγε καλά, τόν Δεκέμβριο του 1985 στό Σαμπεζύ τής Γενεύης, όπου εδρεύει τό πατριαρχικό "ορθόδοξο Κέντρο" εγκαινιάσθηκε ό "επίσημος" Διάλογος παρουσία τών αντιπροσώπων τών διαφόρων Εκκλησιών. 'Ετσι, τό Οικουμενικόν Πατριαρχείον αντιπροσώπευαν οί Μητροπολίτες Μύρων Χρυσόστομος καί Ελβετίας Δαμασκηνός, τήν Αλεξάνδρεια ό Μητροπολίτης 'Αξώμης Πέτρος, τήν "Αντιόχεια ό Μητροπολίτης Γεώργιος Κόντρ, τά Ιεροσόλυμα ό Μητροπολίτης Περιστερίου Χρυσόστομος, τήν Ελλάδα ό Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος Καλαμαράς κτλ. Οί εργασίες του "Διαλόγου" αυτού " ολοκληρώθηκαν" μέ επιτυχία μ' αποτέλεσμα νά επίκειται ή " πλήρης κοινωνία τών δύο Εκκλησιών"! Μάλιστα, ή "'Εκκλ. Άλήθεια"τήν "κοινήν Δήλωσι", πού υπέγραφαν τά δύο μέρη, δηλ. οί οίκουμενιστές Όρθόδοξοι καί οί Μονοφυσίτες, καί ή οποία αποτελεί την συμφωνία της Ενώσεως, τήν αποκαλεί "Κοινή ομολογία Όρθοδόξου Πίστεως". Τό κείμενο αυτό θά τό παραθέσουμε στή συνέχεια καί θά φανή κατά πόσο είναι "ομολογία Όρθοδόξου Πίστεως" ή "ομολογία αίρέσεως"! Μαζί όμως μέ τό κείμενο αυτό τής "Κοινής Δηλώσεως" ή "Κοινής ομολογίας Όρθοδόξου Πίστεως" υπέγραψαν κι ένα άλλο έξ' ίσου ενδιαφέρον κείμενο, πού τό επιγράφουν "Προτάσεις έπί τών ποιμαντικών θεμάτων" καί στό οποίο καθορίζουν τόν τρόπο πού πρέπει ν' ακολουθήσουν τά δύο μέρη γιά νά επιβάλλουν τήν "Ενωσι στά ποίμνια τους. Καί τό κείμενο αυτό, δημοσιεύουμε στό επόμενο κεφάλα
ιο.
Τήν ίδια είδησι είδαμε νά δημοσιεύει καί ή αγγλόφωνη εφημερίδα "Τhe Orthodox Church" (Φεβρ. - Μάρτ. 1991), που εκδίδεται στην Νέα Υόρκη. Παραθέτουμε τό αγγλικό κείμενο αυτού ακριβώς δίπλα. Πατήστε επάνω του δια να το δείτε καλύτερα.
Η άπόδοσις του αγγλικού Κειμένου στά ελληνικά έχει ώς εξής
ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΝΑ ΤΕΘΗ ΤΕΡΜΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΠΙ 1500 ΕΤΗ ΧΩΡΙΣΜΟΝ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΓΕΝΕΥΗ. Έπί 1500 έτη οί Όρθόδοξοι καί οί Ανατολικοί Όρθόδοξοι Χριστιανοί (Μονοφυσίτες) δέν κοινωνούν μεταξύ τους. Ό χωρισμός τους προήλθεν μετά τήν Σύνοδον τής Χαλκηδόνος. Ή Σύνοδος έγινε τό 451 πλησίον τής Κωνσταντινουπόλεως καί έθέσπισε δόγματα περί τής φύσεως καί του προσώπου του Ιησού Χριστού.
Οπως καί οί περισσότεροι Χριστιανοί, ή Όρθόδοξος 'Εκκλησία τυπικώς εδέχθη τήν Σύνοδον αυτήν ως Οίκουμενικήν, καί ώς έκ τούτου έγκυρη ώς προς τήν Δογματικήν διδασκαλίαν. Ή Ανατολική Όρθοδοξία (Μονοφυσίτες) δέν τήν εδέχθη. Ή Ανατολική Όρθοδοξία (Μονοφ.) είναι αριθμητικώς ισχυρότερα μορφή Χριστιανωσύνης είς τήν Αίγυπτον, Αίθιοπίαν καί 'Αρμενίαν καί έχει αριθμητικώς σημαντικές Κοινότητες είς τήν Μέσην Άνατολήν,'Ινδίαν καί είς,άλλα μέρη τοΰ Κόσμου όπου έχουν μεταναστεύσει άνθρωποι άπο αυτές τις πέντε περιοχές.
Αλλά όταν συνηντήθησαν τόν Σεπτέμβριον, ολίγον έξω άπό την Γενεύην. 34 θεολόγοι άπό 16 χώρες, οι οποίες αποτελούν την έπίσημον Κοινήν 'Επιτροπήν του θεολογικού Διάλογου μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας καί τών Ανατολικών Όρθοδόξων 'Εκκλησιών (Μονφυσ.) ομοφώνως έδέχθησαν "μίαν κοινήν δήλωσιν καί συστάσεως προς τίς Εκκλησίες" νά ξεπεράσουν τόν θεολογικόν διχασμόν 15 αιώνων. Διώρισαν επίσης τέσσαρες επιτροπές υποδείξεων διά θέματα "ποιμαντικής".
Βασισμένον είς κοινήν δήλωσιν του 1989 μεταξύ τών άντιπροσώπων τών δύο παραδόσεων, καί είς τήν άνεπίσημον θεολογικήν συνεργασίαν άπό τό 1964 μέχρι τό 1971. Τό νέον κείμενον σκιαγραφεί τί διδάσκουν οί δύο Όρθόδοξες οικογένειες διά τόν Ίησούν Χριστόν. Σημειώνει δτι κάθε πλευρά δέχεται ότι ή παραδοσιακη ορολογία τής άλλης εκφράζει τήν κοινήν πίστιν ( άν και κατά τό παρελθόν έλέγετο ότι οί διαφορετικές ορολογίες εξέφραζαν σημαντικές διαφορές). "Αν καί δ έ ν επιβεβαιώνουν τήν αύθεντίαν της Χαλκηδόνος (Δ' Οίκουμ Συνόδου) καί τών τριών επομένων Συνόδων τίς όποιες η Όρθόδοξος Εκκλησία θεωρεί ως Οίκουμενικές, οί Ανατολικοί Όρθόδοξοι (Μονοφυσίτες) απήντησαν θετικώς είς τήν Όρθόδοξον έρμηνείαν τής διδασκαλίας αυτών των Συνόδων, ή οποία δίδεται έν περιλήψει εις τό κείμενον.
Τοιουτοτρόπως, οί θεολόγοι λέγουν, "καί οί δύο οικογενειες πάντοτε παρέμειναν πιστές είς τήν ίδίαν αύθεντικήν Ορθόδοξον Χριστολογικήν πίστιν, καί τήν άδιάσπαστον συνέχειαν τής αποστολικής Παραδόσεως, άν καί μπορεί νά έχουν χρησιμοποιήσει Χριστολογικούς όρους κατά διαφορετικούς τρόπους. Ή κοινή πίστις καί συνεχής άφοσίωσις είς την 'Αποστολικήν Παράδοσιν θά πρέπει νά άποτελή τήν βάσιν τής ενότητας μας και της κοινωνίας μας.
Τέλος... διά νά έξαληφθή "τό τελευταίον έμπόδιον προς πλήρη ενότητα καί κοινωνίαν τών δύο οικογενειών", τό κείμενον συνιστα οί Αρχές των δύο παραδόσεων νά άρουν "τα αναθἐματα και τίς καταδίκες" τών Συνόδων ή των Πατέρων τής άλλης οικογενείας, καί ώς έκ τούτου αναγνωρίζουν ότι όσοι είχαν καταδικασθή κατά τό παρελθόν δέν είναι αιρετικοί.
Οπως καί οί περισσότεροι Χριστιανοί, ή Όρθόδοξος 'Εκκλησία τυπικώς εδέχθη τήν Σύνοδον αυτήν ως Οίκουμενικήν, καί ώς έκ τούτου έγκυρη ώς προς τήν Δογματικήν διδασκαλίαν. Ή Ανατολική Όρθοδοξία (Μονοφυσίτες) δέν τήν εδέχθη. Ή Ανατολική Όρθοδοξία (Μονοφ.) είναι αριθμητικώς ισχυρότερα μορφή Χριστιανωσύνης είς τήν Αίγυπτον, Αίθιοπίαν καί 'Αρμενίαν καί έχει αριθμητικώς σημαντικές Κοινότητες είς τήν Μέσην Άνατολήν,'Ινδίαν καί είς,άλλα μέρη τοΰ Κόσμου όπου έχουν μεταναστεύσει άνθρωποι άπο αυτές τις πέντε περιοχές.
Αλλά όταν συνηντήθησαν τόν Σεπτέμβριον, ολίγον έξω άπό την Γενεύην. 34 θεολόγοι άπό 16 χώρες, οι οποίες αποτελούν την έπίσημον Κοινήν 'Επιτροπήν του θεολογικού Διάλογου μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας καί τών Ανατολικών Όρθοδόξων 'Εκκλησιών (Μονφυσ.) ομοφώνως έδέχθησαν "μίαν κοινήν δήλωσιν καί συστάσεως προς τίς Εκκλησίες" νά ξεπεράσουν τόν θεολογικόν διχασμόν 15 αιώνων. Διώρισαν επίσης τέσσαρες επιτροπές υποδείξεων διά θέματα "ποιμαντικής".
Βασισμένον είς κοινήν δήλωσιν του 1989 μεταξύ τών άντιπροσώπων τών δύο παραδόσεων, καί είς τήν άνεπίσημον θεολογικήν συνεργασίαν άπό τό 1964 μέχρι τό 1971. Τό νέον κείμενον σκιαγραφεί τί διδάσκουν οί δύο Όρθόδοξες οικογένειες διά τόν Ίησούν Χριστόν. Σημειώνει δτι κάθε πλευρά δέχεται ότι ή παραδοσιακη ορολογία τής άλλης εκφράζει τήν κοινήν πίστιν ( άν και κατά τό παρελθόν έλέγετο ότι οί διαφορετικές ορολογίες εξέφραζαν σημαντικές διαφορές). "Αν καί δ έ ν επιβεβαιώνουν τήν αύθεντίαν της Χαλκηδόνος (Δ' Οίκουμ Συνόδου) καί τών τριών επομένων Συνόδων τίς όποιες η Όρθόδοξος Εκκλησία θεωρεί ως Οίκουμενικές, οί Ανατολικοί Όρθόδοξοι (Μονοφυσίτες) απήντησαν θετικώς είς τήν Όρθόδοξον έρμηνείαν τής διδασκαλίας αυτών των Συνόδων, ή οποία δίδεται έν περιλήψει εις τό κείμενον.
Τοιουτοτρόπως, οί θεολόγοι λέγουν, "καί οί δύο οικογενειες πάντοτε παρέμειναν πιστές είς τήν ίδίαν αύθεντικήν Ορθόδοξον Χριστολογικήν πίστιν, καί τήν άδιάσπαστον συνέχειαν τής αποστολικής Παραδόσεως, άν καί μπορεί νά έχουν χρησιμοποιήσει Χριστολογικούς όρους κατά διαφορετικούς τρόπους. Ή κοινή πίστις καί συνεχής άφοσίωσις είς την 'Αποστολικήν Παράδοσιν θά πρέπει νά άποτελή τήν βάσιν τής ενότητας μας και της κοινωνίας μας.
Τέλος... διά νά έξαληφθή "τό τελευταίον έμπόδιον προς πλήρη ενότητα καί κοινωνίαν τών δύο οικογενειών", τό κείμενον συνιστα οί Αρχές των δύο παραδόσεων νά άρουν "τα αναθἐματα και τίς καταδίκες" τών Συνόδων ή των Πατέρων τής άλλης οικογενείας, καί ώς έκ τούτου αναγνωρίζουν ότι όσοι είχαν καταδικασθή κατά τό παρελθόν δέν είναι αιρετικοί.
Αυτό πού κυρίως άπασχολεί τους Οίκουμενιστές "Όρθοδόξους,,και τους Μονοφυσίτες είναι το πως θα επιβάλλουν την Ένωσι στη "βάσι" τους, τό Λαό τους, χωρίς αντιδράσεις. Και είναι φυσικό νά φοβούνται τέτοιες αντιδράσεις, γιατί καί ό λαός των Όρθοδόξων και ό λαός των Μονοφυσιτών επι χίλια πεντακόσια (1.500) χρόνια ήξεραν πως ενα μεγάλο χάος χώριζε τά δύο στρατόπεδα. Οί μέν 'Ορθόδοξοι ήξεραν δτι οί Μονοφυσίτες ήταν αίρετικοί γιατί πίστευαν καί πιστεύουν στη "μία φύσι του Κυρίου, στό "ένα θέλημα" καί "μία ενέργεια" Του. Οί δέ Μονοφυσίτες ήξεραν πώς οί 'Ορθόδοξοι δέν είχαν τήν ίδια μέ αυτούς Χριστολογική πίστι, γιατί πίστευαν και πιστεύουν στίς "δύο φύσεις" του Κυρίου, μέ "δύο θελήματα" καί "δύο ενέργειες", όπως θά δούμε πιο κάτω.
Στή συμφωνία της Ενώσεως πού υπέγραφαν τώρα τά δύο μέρη εμφανίζουν, όπως θά δούμε στή συνέχεια, μιά καινούργια αντίληψι, σατανικής εμπνεύσεως. Λέγουν, οτι τόσο οι Ορθόδοξοι, όσο και οι Μονοφυσίτες, δήθεν κάτω απο διαφορετικές ορολογίες, πάντα πίστευαν τά ίδια πράγματα. Επομένως, εκείνο, πού κατ' αυτούς φταίει, δεν είναι η διαφορά στην πίστι, αλλ΄ η διαφορά στην ορολογία. Βέβαια,αυτό δέν είναι καθόλου σωστό. "Ετσι όμως συμφέρει τούς αρχιτέκτονες της συμφωνίας. Και γι'αύτό, υποτιμώντας την νοημοσύνη των οπαδών τους, απεφάσισαν με διαφορα τερτίπια, νά προετοιμάσουν κατάλληλα τούς πιστούς τους, ώστε νά μή προκληθούν αντιδράσεις. Καί τό περίεργο είναι, ότι πράγματι μεταξύ τών οπαδών τους υπάρχει μιά πρωτόγνωρη θεολογική αφασία καί θρησκευτική αδιαφορία.
Άλλα, άς αφήσουμε καλύτερα νά μιλήσουν μόνα τους τά κείμενα. Πιό κάτω δημοσιεύουμε μέρος απο τις εύγλωττες αυτές "Προτάσεις έπί τών ποιμαντικών θεμάτων", πού στοχεύουν στήν ύλοποίησι τής υπογραφείσης Ενώσεως:
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ
Σχέσεις μεταξύ τών δύο οίκογενειών Εκκλησιών καί προετοιμασία ημών διά τήν ενότητα.
1. Ως Μικτή θεολογική Επιτροπή αισθανόμεθα τήν άνάγκην συντόνου προετοιμασίας του λαού ημών διά τήν συμμετοχήν αυτού εις την εφαρμογήν των ημέτερων προτάσεων και εις αποκατάστασιν τής κοινωνίας τών ημετέρων Εκκλησιών. Προς τόν σκοπόν τούτον προτείνομεν τήν άκόλουθον διαδικασίαν.
2. Είναι άναγκαίον όπως προγραμματισθή ανταλλαγή έπισκέψεων τών αρχηγών, ίεραρχών, ίερέων καί λαϊκών μιας έκαστης τών ημέτερων οικογενειών Εκκλησιών προς τήν άλλην.
3. Ενδείκνυται όπως ένθαρρυνθή περαιτέρω ή ανταλλαγή θεολόγων καθηγητών καί σπουδαστών μεταξύ των θεολογικών ιδρυμάτων των ημετέρων οικογενειών διά περιόδους κυμαινομένας άπό μιάς εβδομάδος μέχρι καί περισσοτέρων έτων.
4. Είς περιοχάς ένθα συνυπάρχουν Έκκλησίαι τών δύο οικογενειών, αί ένορίαι αυτών δέον όπως οργανώνουν συμμετοχήν ομάδων πιστών - ανδρών, γυναικών, νέων καί παιδίων, συμπεριλαμβανομένων, ει δυνατόν, και κληρικών - ενορίας τίνος της μιας οικογενείας είς τήν ζωήν ενορίας τινός τής άλλης ίνα παρίστανται ούτοι εις την εύχαριστιακήν λατρείαν αυτών κατα τας Κυριακάς και εορτάς.
5. Δημοσιεύσεις:
α) Κρίνεται αναγκαία ή δημοσίευσις είς τάς διαφόρους γλώσσας τών Εκκλησιών ημών τών κυριωτέρων κειμένων τής παρούσης Μικτής Επιτροπής μετά επεξηγηματικών σημειώσεων είς μικρά φυλλάδια τά όποια θά πωλούνται εις λογικήν τιμήν εις πάσας τάς ενορίας.
β) Ωσαύτως θά ήτο χρήσιμον νά έχωμεν συνοπτικά φυλλάδια έπεξηγούντα δι απλών όρων τήν σημασίαν τής Χριστολογικής ορολογίας καί έρμηνεύοντα τήν ποικιλίαν τής ορολογίας της υίοθετηθείσης ύπό διαφόρων προσώπων καί όμάδων κατά τήν διάρκειαν τής ιστορίας ύπό τό φως της κοινής ημών Χριστολογικης συμφωνίας.
γ) Χρειαζόμεθα βιβλίον παρέχον σύντομον έκθεσιν, ίστορικήν τε καί περιγραφικήν, περί πασών τών Εκκλησιών τών δύο οικογενειών. Τούτο δέον ωσαύτως όπως δημοσιευθή είς τάς διαφόρους γλώσσας τών λαών ημών μετά εικόνων καί φωτογραφιών κατά τό δυνατόν.
δ) Κρίνεται αναγκαία ή προώθησις συνοπτικών βιβλίων έκκλησιαστικής ιστορίας συντεταγμένων ύπό ειδικών συγγραφέων καί παρεχόντων μίαν θετικωτέραν κατανόησιν τών διαφοροποιήσεων του Ε', ΣΤ' καί Ζ' αίώνος.
6. Αί Έκκλησίαι αμφοτέρων τών οικογενειών οφείλουν νά συμφωνήσουν διά τόν μή άναβαπτισμόν μελών τής μιας ή τής άλλης κάί διά τήν άναγνώρισιν του βαπτίσματος των εκκλησιών τών δυο οίκογενειών, εάν δέν έχουν ήδη πράξει τούτο.
7. Αί Έκκλησίαι ημών οφείλουν νά εγκαινιάσουν διμερείς διάλογους προκειμένου νά διευκολύνουν αμοιβαίως έαυτάς εις τήν εκατέρωθεν χρήσιν τών ναών αυτών είς έξαιρετικάς περιπτώσεις εκεί ένθα οιαδήποτε έξ αυτών στερείται τοιούτων μέσων.
8) Εις περιπτώσεις διαμάχης μεταξύ τών Εκκλησιών τών δύο οίκογειών, π.χ. α) ακυρώσεως γάμων τελεσθέντων είς τινα Έκκλησίαν ύπο επισκόπου ετέρας,' β) τελέσεως γάμων μεταξύ μελων των δυο οικογενειών ημών εις τον ναόν τής Εκκλησίας του ενός απορρίπτοντος τόν ναόν τής Εκκλησίας του άλλου, γ) υποχρεωτικής θρησκευτικής ανατροφής των εκ μικτών γάμων προερχομένων τέκνων είς Έκκλησίαν τινά αποκλειόμενης της άλλης, αι συμμετέχουσαι Έκκλησίαι δέον δπως προβούν είς διμερείς συμφωνίας έπί τής διαδικασίας, τήν οποίαν οφείλουν νά αποδεχθούν, έως ότου τοιαύτα προβλήματα επιλυθούν οριστικώς διά τής ενώσεως ημών.
9) Αί δύο οίκογένειαι Εκκλησιών δέον όπως ενθαρρυνθούν να εξετάσουν τό θεολογικόν πρόγραμμα σπουδών καί τά χρησιμοποιούμενα βιβλία είς τά ιδρύματα αυτών καί νά επιφέρουν εις αυτά αναγκαίας προσθήκας καί άλλαγάς έπι τη προοπτική της προωθήσεως καλλιτέρας κατανοήσεως τής άλλης οικογενείας Εκκλησιών. θά ήτο χρήσιμον επίσης νά επινοήσουν προγράμματα διά τήν πληροφόρησιν τών κληρικών καί του λαού τών ενοριών ημών επι των θεμάτων, τά όποια σχετίζονται προς τήν ένωσιν των δυο οικογενειών Εκκλησιών" (Επίσκεψις" άρ, 446, 1/10/1990).
Όπως βλέπουμε η Μικτή Επιτροπή οίκουμενιστών "Όρθοδόξων" καί Μονοφυσιτών λέει γιά λογαριασμό των Εκκλησιών τους οτι ''αισθάνονται τήν ανάγκη έντονου προετοιμασίας του λαού των διά τήν εφαρμογήν των αποφάσεων των καί είς τήν άποκατάστασιν της κοινωνίας των Εκκλησιών των". Η άποκατάστασις της κοινωνίας των Εκκλησιών των", δέν είναι τίποτε άλλο άπό τήν 'Ένωσίν των!
Καί πώς θά γίνη αυτή ή "προετοιμασία του λαού των";
τό λέει:
θά γίνη μέ ανταλλαγές επισκέψεων, μέ συμπροσευχές, πιθανόν ακόμη καί μέ συλλείτουργα.
"Είς περιοχάς ένθα συνυπάρχουν Έκκλησίαι τών δύο οίκογενειών, αί ένορίαι αυτών δέον όπως οργανώνουν συμμετοχήν ομάδων πιστών, εί δυνατόν καί κληρικών, ενορίας τινός τής μιας οικογενείας είς τήν ζωήν ενορίας τίνος της άλλης ίνα παρίστανται ούτοι είς τήν εύχαριστιακήν λατρείαν αυτών κατά τάς Κυριακάς καί έορτάς"!
1. Ως Μικτή θεολογική Επιτροπή αισθανόμεθα τήν άνάγκην συντόνου προετοιμασίας του λαού ημών διά τήν συμμετοχήν αυτού εις την εφαρμογήν των ημέτερων προτάσεων και εις αποκατάστασιν τής κοινωνίας τών ημετέρων Εκκλησιών. Προς τόν σκοπόν τούτον προτείνομεν τήν άκόλουθον διαδικασίαν.
2. Είναι άναγκαίον όπως προγραμματισθή ανταλλαγή έπισκέψεων τών αρχηγών, ίεραρχών, ίερέων καί λαϊκών μιας έκαστης τών ημέτερων οικογενειών Εκκλησιών προς τήν άλλην.
3. Ενδείκνυται όπως ένθαρρυνθή περαιτέρω ή ανταλλαγή θεολόγων καθηγητών καί σπουδαστών μεταξύ των θεολογικών ιδρυμάτων των ημετέρων οικογενειών διά περιόδους κυμαινομένας άπό μιάς εβδομάδος μέχρι καί περισσοτέρων έτων.
4. Είς περιοχάς ένθα συνυπάρχουν Έκκλησίαι τών δύο οικογενειών, αί ένορίαι αυτών δέον όπως οργανώνουν συμμετοχήν ομάδων πιστών - ανδρών, γυναικών, νέων καί παιδίων, συμπεριλαμβανομένων, ει δυνατόν, και κληρικών - ενορίας τίνος της μιας οικογενείας είς τήν ζωήν ενορίας τινός τής άλλης ίνα παρίστανται ούτοι εις την εύχαριστιακήν λατρείαν αυτών κατα τας Κυριακάς και εορτάς.
5. Δημοσιεύσεις:
α) Κρίνεται αναγκαία ή δημοσίευσις είς τάς διαφόρους γλώσσας τών Εκκλησιών ημών τών κυριωτέρων κειμένων τής παρούσης Μικτής Επιτροπής μετά επεξηγηματικών σημειώσεων είς μικρά φυλλάδια τά όποια θά πωλούνται εις λογικήν τιμήν εις πάσας τάς ενορίας.
β) Ωσαύτως θά ήτο χρήσιμον νά έχωμεν συνοπτικά φυλλάδια έπεξηγούντα δι απλών όρων τήν σημασίαν τής Χριστολογικής ορολογίας καί έρμηνεύοντα τήν ποικιλίαν τής ορολογίας της υίοθετηθείσης ύπό διαφόρων προσώπων καί όμάδων κατά τήν διάρκειαν τής ιστορίας ύπό τό φως της κοινής ημών Χριστολογικης συμφωνίας.
γ) Χρειαζόμεθα βιβλίον παρέχον σύντομον έκθεσιν, ίστορικήν τε καί περιγραφικήν, περί πασών τών Εκκλησιών τών δύο οικογενειών. Τούτο δέον ωσαύτως όπως δημοσιευθή είς τάς διαφόρους γλώσσας τών λαών ημών μετά εικόνων καί φωτογραφιών κατά τό δυνατόν.
δ) Κρίνεται αναγκαία ή προώθησις συνοπτικών βιβλίων έκκλησιαστικής ιστορίας συντεταγμένων ύπό ειδικών συγγραφέων καί παρεχόντων μίαν θετικωτέραν κατανόησιν τών διαφοροποιήσεων του Ε', ΣΤ' καί Ζ' αίώνος.
6. Αί Έκκλησίαι αμφοτέρων τών οικογενειών οφείλουν νά συμφωνήσουν διά τόν μή άναβαπτισμόν μελών τής μιας ή τής άλλης κάί διά τήν άναγνώρισιν του βαπτίσματος των εκκλησιών τών δυο οίκογενειών, εάν δέν έχουν ήδη πράξει τούτο.
7. Αί Έκκλησίαι ημών οφείλουν νά εγκαινιάσουν διμερείς διάλογους προκειμένου νά διευκολύνουν αμοιβαίως έαυτάς εις τήν εκατέρωθεν χρήσιν τών ναών αυτών είς έξαιρετικάς περιπτώσεις εκεί ένθα οιαδήποτε έξ αυτών στερείται τοιούτων μέσων.
8) Εις περιπτώσεις διαμάχης μεταξύ τών Εκκλησιών τών δύο οίκογειών, π.χ. α) ακυρώσεως γάμων τελεσθέντων είς τινα Έκκλησίαν ύπο επισκόπου ετέρας,' β) τελέσεως γάμων μεταξύ μελων των δυο οικογενειών ημών εις τον ναόν τής Εκκλησίας του ενός απορρίπτοντος τόν ναόν τής Εκκλησίας του άλλου, γ) υποχρεωτικής θρησκευτικής ανατροφής των εκ μικτών γάμων προερχομένων τέκνων είς Έκκλησίαν τινά αποκλειόμενης της άλλης, αι συμμετέχουσαι Έκκλησίαι δέον δπως προβούν είς διμερείς συμφωνίας έπί τής διαδικασίας, τήν οποίαν οφείλουν νά αποδεχθούν, έως ότου τοιαύτα προβλήματα επιλυθούν οριστικώς διά τής ενώσεως ημών.
9) Αί δύο οίκογένειαι Εκκλησιών δέον όπως ενθαρρυνθούν να εξετάσουν τό θεολογικόν πρόγραμμα σπουδών καί τά χρησιμοποιούμενα βιβλία είς τά ιδρύματα αυτών καί νά επιφέρουν εις αυτά αναγκαίας προσθήκας καί άλλαγάς έπι τη προοπτική της προωθήσεως καλλιτέρας κατανοήσεως τής άλλης οικογενείας Εκκλησιών. θά ήτο χρήσιμον επίσης νά επινοήσουν προγράμματα διά τήν πληροφόρησιν τών κληρικών καί του λαού τών ενοριών ημών επι των θεμάτων, τά όποια σχετίζονται προς τήν ένωσιν των δυο οικογενειών Εκκλησιών" (Επίσκεψις" άρ, 446, 1/10/1990).
Όπως βλέπουμε η Μικτή Επιτροπή οίκουμενιστών "Όρθοδόξων" καί Μονοφυσιτών λέει γιά λογαριασμό των Εκκλησιών τους οτι ''αισθάνονται τήν ανάγκη έντονου προετοιμασίας του λαού των διά τήν εφαρμογήν των αποφάσεων των καί είς τήν άποκατάστασιν της κοινωνίας των Εκκλησιών των". Η άποκατάστασις της κοινωνίας των Εκκλησιών των", δέν είναι τίποτε άλλο άπό τήν 'Ένωσίν των!
Καί πώς θά γίνη αυτή ή "προετοιμασία του λαού των";
τό λέει:
θά γίνη μέ ανταλλαγές επισκέψεων, μέ συμπροσευχές, πιθανόν ακόμη καί μέ συλλείτουργα.
"Είς περιοχάς ένθα συνυπάρχουν Έκκλησίαι τών δύο οίκογενειών, αί ένορίαι αυτών δέον όπως οργανώνουν συμμετοχήν ομάδων πιστών, εί δυνατόν καί κληρικών, ενορίας τινός τής μιας οικογενείας είς τήν ζωήν ενορίας τίνος της άλλης ίνα παρίστανται ούτοι είς τήν εύχαριστιακήν λατρείαν αυτών κατά τάς Κυριακάς καί έορτάς"!
Οι εξουσιοδοτημένοι εκπρόσωποι τών 'Ορθοδόξων Έκκλησιών (πλήν του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων) υπέγραψαν στίς 28 Σεπτεμβρίου 1990 στό Σαμπεζύ τής Ελβετίας τήν ακόλουθη "Κοινή ομολογία Όρθοδόξου Πίστεως" (Συμφωνία προδοσίας & ντροπης) με τους αιρετικούς Μονοφυσίτες, το πρωτότυπον της συμφωνίας είναι στην αγγλική. Γι' αυτό παραθέτουμε καί τό αγγλικό πρωτότυπο (σε φωτοτυπίες εις το επόμενο μέρος) και την μετάφρασί του στην Ελληνική.
Ή Ελληνική μετάφρασις
ΜΙΚΤΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΟΡΘΟΔ. ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ
ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΟΡΘΟΔ. ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ
Στό έν Γενεύη Όρθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, 23 - 28 Σεπτεμβρίου 1990.
Ή Τρίτη Συνέλευσις της Μικτής Επιτροπής του θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και Ανατολικών Όρθοδόξων Εκκλησιών έπραγματοποιήθη στο εν Σαμπεζύ της Γενεύης Όρθόδοξον Κέντρον του Οίκουμενικου Πατριαρχείου απο 23ης έως 28ης Σεπτεμβρίου 1990.
Οί επίσημοι αντιπρόσωποι των δυο οικογενειών τών Όρθοδόξων Εκκλησιών καί οί σύμβουλοί τους συνηντήθησαν σέ μιά ατμόσφαιρα προσευχής άναμένοντες το αγιον Πνεύμα και με θερμή, εγκάρδια, χριστιανική αδελφική αγάπη. Αισθανθήκαμε τήν ευγενή καί γεναιόδωρη φιλοξενία τής Αυτού Αγιότητας τού Πατριάρχη Δημητρίου Α' διά μέσου του Σεβασμ. Μητροπολίτου Δαμάσκηνου της Ελβετίας στό Όρθόδοξο Κέντρο του Οίκουμενικού Πατριαρχείου. Επίσης προσεκλήθημεν σέ δύο μεγάλες δεξιώσεις, μίαν στην κατοικία του Μητροπολίτου Δαμάσκηνου και η άλλη στην κατοικία τής Αυτού Έξοχώτητος του "Ελληνα Πρεσβευτού στά Ηνωμένα Έθνη κυρίου Κερκινού καί της κυρίας Κερκινού.
Οί 34 συμμέτοχοι (βλέπε τόν κατάλογον τών συμμέτοχων) ήλθαν απο Αυστρία, Βουλγαρία, Κύπρο, Τσεχοσλοβακία, Αίγυπτον, Αιθιοπίαν, Φιλλανδίαν, Ελλάδα, Ίνδίαν, Λίβανον, Πολωνίαν, 'Ελβετίαν, Συρίαν, Μεγ. Βρεττανίαν, Η.Π.Α., Σοβιετικήν Ένωσιν, (Εκκλησία τής Ρωσσίας, Εκκλησία της Γεωργίας, Εκκλησία της Αρμενίας καί Γιουγκοσλαβίαν. Κατά το διάστημα εξ ήμερων συνεδριάσεων, συμπροήδρευσαν ό Σεβ. Μητροπολίτης Δαμασκηνός της 'Ελβετίας καί ό θεφιλ. Μητροπολίτης Δαμιέτης Μπισόϊ ( τών Κοτών). Στην εναρκτήρια προσφώνησί του ο Σεβ. Μητροπολίτης Δαμασκηνός προέτρεψε τους συμμέτοχους νά "εργασθούν έν πνεύματι ταπεινώσεως, αδελφικής αγάπης καί άμοιβαίας κατανοήσεως, ούτως ώστε "ό Κύριος τής πίστεως καί Κεφαλή της Εκκλησίας Του" νά μας όδηγήση διά τού αγίου Πνεύματος στη ταχύτερη οδό για τήν ενότητα καί κοινωνία"
Ή Συνέλευσις εδέχθη δύο εκθέσεις· μία άπό τήν θεολογική Υποεπιτροπή της, ή οποία συνεδρίασε στο Όρθόδοξο Κέντρο Σαμπεζύ (20-22 Σεπτεμβρίου 1990), καί ή άλλη άπό τήν 'Υποεπιτροπή της γιά Ποιμαντικές σχέσεις, η οποία συνεδρίασε στο Μοναστήρι αγίου Παϊσίου, Αίγυπτος (31 Ιανουαρίου έως 4 Φεβρουαρίου 1990). Οί ακόλουθες Εισηγήσεις, οί οποίες παρουσιάσθησαν στή Μικτή θεολογική Υποεπιτροπή διενεμήθησαν στούς συμμετέχοντας:
1. "Δογματικές Διατυπώσεις καί 'Αναθέματα Τοπικών & Οίκουμενικών Συνόδων στό κοινωνικό πλαίσιο τους Αίδεσιμ. καθηγητή Ιωάννου Ρωμανίδη - Εκκλησία Ελλάδος.
2. "Αναθέματα καί Συνοδικές αποφάσεις. Δύο προς άντιμετώπισιν ζητήματα γιά τήν άποκατάστασιν της κοινωνίας μεταξύ τών Ανατολικών Όρθοδόξων Εκκλησιών καί τής Όρθοδόξου Εκκλησίας" - Dr Paulos Gregorios, Μητροπολίτης Δελχί, Συριακή Όρθόδοξος "Εκκλησία "Ανατολής.
3. "Ιστορικοί παράγοντες καί ή Σύνοδος της Χαλκηδόνος" π. T. Malaty, Κοπτική Όρθόδοξος "Εκκλησία.
4. "Ιστορικοί παράγοντες καί ή ορολογία της Συνόδου της Χαλκηδόνος (451)"- Καθηγ. Βλασίου Φειδά, Πατριαρχείον Αλεξανδρείας.
5. "Ερμηνεία τών χριστολογικών δογμάτων σήμερον" - Μητροπολίτη George Khodr - Πατριαρχείον Αντιοχείας.
6. "Ερμηνεία των χριστολογικων δογμάτων σήμερον" - Επισκόπου Μesrod Krikorian, "Αρμενική "Αποστολική "Εκκλησία τού 'Ετσμιατζίν.
Οί εξ εισηγήσεις, οί δύο "Εκθέσεις καί ή Περίληψις τών Συμπερασμάτων τής Δ' ανεπισήμου Συζητήσεως είς Άντίς "Αμπέμπα (1971), ή οποία προστέθηκε στην "Εκθεσι τής θεολογικής Υποεπι τροπής, απετέλεσε την βάσι της εντατικής και φιλικής συζητησεως έπί τών θεμάτων καί των ενεργειών πού πρέπει νά γίνουν.
Συντακτική Επιτροπή, αποτελουμένη απο τον Μητροπολίτη George Khodr, Μητροπολίτη Paulos Mar Gregorios, Αρχιεπίσκοπο Kashishian, Αρχιεπίσκοπο Carima, αιδ. Καθηγητή Ιωάννη Ρωμανίδη, Μητροπολίτη Matta Mar Eistathious (Συρίας), Καθηγητή Ivan Dimitrov (Βουλγαρίας), με τον Καθηγητή Βλάσιο Φειδά και τον επίσκοπο Mesrod Krikorian ως γραμματείς, συνέταξαν το σχέδιον της δευτέρης Κοινής Δηλώσεων και Προτάσεων πρός τις Εκκλησίες.
Άλλη συντακτική επιτροπή, αποτελουμένη απο τον Καθηγητή Παπαβασιλείου (Κύπρου), επίσκοπο Χριστόφορο (Τσεχοσλοβακίας), Μητροπολίτη Paylos Mar Gregorios, και αρχιμανδρίτη Habte Mariam (Αιθιοπίας), με τον Δόκτορα π. Γεώργιο Δράγα, ως γραμματέα, συνέταξαν το σχέδιο επί των προτάσεων για ποιμαντικά θέματα.
Το ακόλουθον είναι το κείμενον της παμψηφεί εγκριθείσης Κοινής Δηλώσεως και προτάσεων.
Οί επίσημοι αντιπρόσωποι των δυο οικογενειών τών Όρθοδόξων Εκκλησιών καί οί σύμβουλοί τους συνηντήθησαν σέ μιά ατμόσφαιρα προσευχής άναμένοντες το αγιον Πνεύμα και με θερμή, εγκάρδια, χριστιανική αδελφική αγάπη. Αισθανθήκαμε τήν ευγενή καί γεναιόδωρη φιλοξενία τής Αυτού Αγιότητας τού Πατριάρχη Δημητρίου Α' διά μέσου του Σεβασμ. Μητροπολίτου Δαμάσκηνου της Ελβετίας στό Όρθόδοξο Κέντρο του Οίκουμενικού Πατριαρχείου. Επίσης προσεκλήθημεν σέ δύο μεγάλες δεξιώσεις, μίαν στην κατοικία του Μητροπολίτου Δαμάσκηνου και η άλλη στην κατοικία τής Αυτού Έξοχώτητος του "Ελληνα Πρεσβευτού στά Ηνωμένα Έθνη κυρίου Κερκινού καί της κυρίας Κερκινού.
Οί 34 συμμέτοχοι (βλέπε τόν κατάλογον τών συμμέτοχων) ήλθαν απο Αυστρία, Βουλγαρία, Κύπρο, Τσεχοσλοβακία, Αίγυπτον, Αιθιοπίαν, Φιλλανδίαν, Ελλάδα, Ίνδίαν, Λίβανον, Πολωνίαν, 'Ελβετίαν, Συρίαν, Μεγ. Βρεττανίαν, Η.Π.Α., Σοβιετικήν Ένωσιν, (Εκκλησία τής Ρωσσίας, Εκκλησία της Γεωργίας, Εκκλησία της Αρμενίας καί Γιουγκοσλαβίαν. Κατά το διάστημα εξ ήμερων συνεδριάσεων, συμπροήδρευσαν ό Σεβ. Μητροπολίτης Δαμασκηνός της 'Ελβετίας καί ό θεφιλ. Μητροπολίτης Δαμιέτης Μπισόϊ ( τών Κοτών). Στην εναρκτήρια προσφώνησί του ο Σεβ. Μητροπολίτης Δαμασκηνός προέτρεψε τους συμμέτοχους νά "εργασθούν έν πνεύματι ταπεινώσεως, αδελφικής αγάπης καί άμοιβαίας κατανοήσεως, ούτως ώστε "ό Κύριος τής πίστεως καί Κεφαλή της Εκκλησίας Του" νά μας όδηγήση διά τού αγίου Πνεύματος στη ταχύτερη οδό για τήν ενότητα καί κοινωνία"
Ή Συνέλευσις εδέχθη δύο εκθέσεις· μία άπό τήν θεολογική Υποεπιτροπή της, ή οποία συνεδρίασε στο Όρθόδοξο Κέντρο Σαμπεζύ (20-22 Σεπτεμβρίου 1990), καί ή άλλη άπό τήν 'Υποεπιτροπή της γιά Ποιμαντικές σχέσεις, η οποία συνεδρίασε στο Μοναστήρι αγίου Παϊσίου, Αίγυπτος (31 Ιανουαρίου έως 4 Φεβρουαρίου 1990). Οί ακόλουθες Εισηγήσεις, οί οποίες παρουσιάσθησαν στή Μικτή θεολογική Υποεπιτροπή διενεμήθησαν στούς συμμετέχοντας:
1. "Δογματικές Διατυπώσεις καί 'Αναθέματα Τοπικών & Οίκουμενικών Συνόδων στό κοινωνικό πλαίσιο τους Αίδεσιμ. καθηγητή Ιωάννου Ρωμανίδη - Εκκλησία Ελλάδος.
2. "Αναθέματα καί Συνοδικές αποφάσεις. Δύο προς άντιμετώπισιν ζητήματα γιά τήν άποκατάστασιν της κοινωνίας μεταξύ τών Ανατολικών Όρθοδόξων Εκκλησιών καί τής Όρθοδόξου Εκκλησίας" - Dr Paulos Gregorios, Μητροπολίτης Δελχί, Συριακή Όρθόδοξος "Εκκλησία "Ανατολής.
3. "Ιστορικοί παράγοντες καί ή Σύνοδος της Χαλκηδόνος" π. T. Malaty, Κοπτική Όρθόδοξος "Εκκλησία.
4. "Ιστορικοί παράγοντες καί ή ορολογία της Συνόδου της Χαλκηδόνος (451)"- Καθηγ. Βλασίου Φειδά, Πατριαρχείον Αλεξανδρείας.
5. "Ερμηνεία τών χριστολογικών δογμάτων σήμερον" - Μητροπολίτη George Khodr - Πατριαρχείον Αντιοχείας.
6. "Ερμηνεία των χριστολογικων δογμάτων σήμερον" - Επισκόπου Μesrod Krikorian, "Αρμενική "Αποστολική "Εκκλησία τού 'Ετσμιατζίν.
Οί εξ εισηγήσεις, οί δύο "Εκθέσεις καί ή Περίληψις τών Συμπερασμάτων τής Δ' ανεπισήμου Συζητήσεως είς Άντίς "Αμπέμπα (1971), ή οποία προστέθηκε στην "Εκθεσι τής θεολογικής Υποεπι τροπής, απετέλεσε την βάσι της εντατικής και φιλικής συζητησεως έπί τών θεμάτων καί των ενεργειών πού πρέπει νά γίνουν.
Συντακτική Επιτροπή, αποτελουμένη απο τον Μητροπολίτη George Khodr, Μητροπολίτη Paulos Mar Gregorios, Αρχιεπίσκοπο Kashishian, Αρχιεπίσκοπο Carima, αιδ. Καθηγητή Ιωάννη Ρωμανίδη, Μητροπολίτη Matta Mar Eistathious (Συρίας), Καθηγητή Ivan Dimitrov (Βουλγαρίας), με τον Καθηγητή Βλάσιο Φειδά και τον επίσκοπο Mesrod Krikorian ως γραμματείς, συνέταξαν το σχέδιον της δευτέρης Κοινής Δηλώσεων και Προτάσεων πρός τις Εκκλησίες.
Άλλη συντακτική επιτροπή, αποτελουμένη απο τον Καθηγητή Παπαβασιλείου (Κύπρου), επίσκοπο Χριστόφορο (Τσεχοσλοβακίας), Μητροπολίτη Paylos Mar Gregorios, και αρχιμανδρίτη Habte Mariam (Αιθιοπίας), με τον Δόκτορα π. Γεώργιο Δράγα, ως γραμματέα, συνέταξαν το σχέδιο επί των προτάσεων για ποιμαντικά θέματα.
Το ακόλουθον είναι το κείμενον της παμψηφεί εγκριθείσης Κοινής Δηλώσεως και προτάσεων.
Β' ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΙΣ ΚΑΙ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
Ή Α' Κοινή Δήλωσι περί της Χριστολογίας (Παράρτημα Ι ) πού υιοθετήθηκε άπό τη Μικτή Επιτροπή του θεολογικού Διαλόγου μεταξύ τών Ορθοδόξων καί Ανατολικών Όρθοδόξων Εκκλησιών κατά την ιστορική συνάντησι στή Μονή αγίου Παϊσίου, απο 20ης μέχρι 24ης Ιουνίου 1989, αποτελεί τήν βάσι της Β' Κοινής Δηλίόσεως περί των ακολούθων θέσεων της κοινής πίστεως και ερμηνείας καί γιά τις διαδικασίες πού πρέπει νά αναληφθούν γιά τήν πλήρη κοινωνία τών δύο οίκογενειων Εκκλησιών εν Χριστώ τω Κυρίω ημών, ό όποιος προσευχήθηκε ίνα ώσι έν...''.
1. Οι δύο οικογένειες συμφωνούν στην καταδίκη της Εύτυχιανικής αίρέσεως. Οί δύο οικογένειες ομολογούν ότι ό Λόγος, το δεύτερον πρόσωπον της 'Αγίας Τριάδος, ό μονογενής παρά του Πατρός πρό τών αιώνων καί ομοούσιος μέ Αυτόν ένσαρκώθη καί έγεννήθη έκ της Παρθένου Μαρίας της Θεοτόκου. Κατά πάντα ομοούσιος μέ ημάς, τέλειος άνθρωπος μέ ψυχή, σώμα και νούν· έσταυρώθη, άπέθανε,ενέταφιάσθη καί ανέστη έκ νεκρών τήν τρίτην ήμέραν και άνελήφθη στον επουράνιο Πατέρα, όπου κάθεται έκ δεξιών του Πατρός ως κύριος πάσης Κτίσεως. Κατά τήν Πεντηκοστή δια της ελεύσεως του αγίου Πνεύματος έφανέρωσε τήν Εκκλησία ώς το Σώμα Του. Προσδοκώμεν τήν έλευσίν Του πάλιν είς την πληρότητα της δόξης Του σύμφωνα μέ τίς Γραφές.
2. Οί δύο οικογένειες καταδικάζουν τήν Νεστοριανικήν αίρεσι καί τον κρυπτονεστοριανισμόν του θεοδωρήτου Κύρου. Συμφωνούν ότι δέν άρκεί απλώς νά ομολογήσουμε οτι ό Χριστός είναι ομοούσιος καί μέ τόν Πατέρα καί μέ ημάς, κατά φύσιν θεός καί κατά φύσιν άνθρωπος. Είναι αναγκαίο νά βεβαιώσουμε καί ότι ό Λόγος, ό οποίος είναι κατά φύσιν θεός, έγινε κατά φύσιν άνθρωπος δια της ένσαρκώσεώς Του όταν ήλθε τό πλήρωμα του χρόνου.
3. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν ότι ή ύπόστασις του Λόγου έγινε σύνθετος δια της ενώσεως της θείας άκτιστης φύσεως Αυτού καί της φυσικής αυτής θελήσεως καί ενεργείας (τήν οποίαν έχει κοινήν μέ τόν Πατέρα καί τό άγιον Πνεύμα), μετά της κτιστής ανθρωπινής φύσεως τήν οποίαν προσέλαβε καί ώκειοποίησε κατά τήν ένανθρώπησιν, μαζί μέ τήν φυσικήν της θέλησι και ενέργεια.
4. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν οτι οί φύσεις ενώθηκαν ύποστατικώς καί φυσικώς μετά των ιδίων ενεργειών και θελήσεων αυτών άσυγχύτως, άτρέπτως, αδιαιρέτως, άχωρίστως και ότι διακρίνονται "τη θεωρία μόνη".
5. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν ότι ό θέλων καί ενεργών είναι πάντοτε ή μία 'Υπόστασις του Λόγου σεσαρκωμένη.
6. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν είς τήν άπόρριψιν τών ερμηνειών τών Συνόδων πού δέν συμφωνούν πλήρως με τον όρον της Τρίτης Οικουμενικής Συνόδου καί τήν επιστολή (433) τού Κυρίλλου Αλεξανδρείας προς τόν 'Ιωάννην Αντιοχείας.
7. Οί "Ορθόδοξοι συμφωνούν οτι οί Ανατολικοί "Ορθόδοξοι θά συνεχίσουν νά χρησιμοποιούν τήν Παραδοσιακήν Κυρίλλειον ορολογία "μία φύσις του θεού Λόγου σεσαρκωμένη" έφ' όσον δι αυτής εννοούν τήν διπλήν όμοουσιότητα τού Λόγου, τήν οποίαν ήρνείτο ό Ευτυχής. Οί "Ανατολικοί "Ορθόδοξοι συμφωνούν οτι οί Ορθόδοξοι δικαίως χρησιμοποιούν τήν διατύπωσιν δύο φύσεις, αφού δέχονται τήν διάκρισιν "τή θεωρία μόνη". Τήν όρθήν έννοιαν τής τοιαύτης χρήσεως εκθέτει ό άγιος Κύριλλος εις την προς τον Ιωάννην "Αντιοχείας "Επιστολήν του καί είς τάς έπιστολάς προς τόν "Ακάκιον Μελιτινής (ΡG 77, 184-201), τόν Εύλόγιον (ΡG 77, 224 - 228) καί τόν Σούκενσον (ΡG 77, 228 - 249).
8. Οί δύο οικογένειες αποδέχονται τίς τρείς πρώτες Οικουμενικές Συνόδους, οί οποίες αποτελούν τήν κοινήν μας κληρονομιά. Σχετικά μέ τίς τέσσερες μεταγενέστερες Συνόδους τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, οί Ορθόδοξοι δηλώνουν ότι δι" αυτούς τά ανωτέρω σημεία 1 - 7 είναι οί διδασκαλίες καί τών μεταγενεστέρων τεσσάρων Συνόδων τής τής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Καί οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι θεωρούν τήν δήλωσιν αυτήν ως ερμηνεία των Ορθοδόξων. Μέ τήν άλληλοκατανόησιν αυτήν οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι ανταποκρίνονται είς τήν αυτήν θετικώς.
Σχετικά μέ τήν διδασκαλία τής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου τής Ορθοδόξου Εκκλησίας οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι συμφωνούν ότι η θεολογία καί ή πράξις τής προσκυνήσεως των Εικόνων που έθέσπισε ή Σύνοδος είναι σέ βασική συμφωνία προς τήν διδασκαλία καί πράξι τών Ανατολικών Όρθοδόξων, πολύ πρό της συγκλήσεως τής Συνόδου, καί ότι έπ αυτού δέν διαφωνούμεν.
9. 'Υπό τό φώς τής ημετέρας Κοινής Δηλώσεως έπί τής Χριστολογίας ώς καί έπί τών ανωτέρω κοινών θέσεων έχομεν τώρα κατανοήσει σαφώς ότι καί οί δύο οικογένειες διετήρησαν πάντοτε πιστώς τήν αυτήν αυθεντική Ορθόδοξη Χριστολογική πίστι καί τήν αδιάκοπη συνέχεια τής Αποστολικής Παραδόσεως, άν καί μπορεί κάποτε νά έχρησιμοποίησαν χριστολογικούς όρους μέ διαφόρους τρόπους. Ακριβώς αυτή ή κοινή πίστις καί συνεχής πιστότης προς τήν αποστολική παράδοσι πρέπει νά γίνη ή βάσις τής ένότητός μας καί κοινωνίας.
10. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν ότι όλοι οί άναθεματισμοί καί καταδίκες άπό τό παρελθόν πού σήμερα μάς διαιρούν πρέπει νά αρθούν άπό τήν Εκκλησία γιά να φύγη μέ τήν χάρι και την δύναμι του θεού τό τελευταίο εμπόδιο γιά τήν πλήρη ένωσι και κοινωνία. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν καί τών καταδικών θά πραγματοποιηθή μέ βάσι τήν συμφωνία ότι οί Σύνοδοι καί οί Πατέρες, οί όποιοι άναθεματίσθηκαν και καταδικάσθηκαν στό παρελθόν δεν είναι αιρετικοί.
Ώς έκ τούτου συνιστούμε στις Εκκλησίες τά εξής πρακτικά βήματα.
Α. Οί Ορθόδοξοι πρέπει νά άρουν όλους τους άναθεματισμούς καί καταδίκες πού υπάρχουν κατά πασών των Ανατολικών Ορθοδόξων Συνόδων καί Πατέρων, τους οποίους έχουν αναθεματίσει η καταδικάσει στο παρελθόν.
Β. Οί "Ανατολικοί Ορθόδοξοι πρέπει συγχρόνως νά άρουν όλα τά αναθέματα καί τίς καταδίκες κατά πασών τών Όρθοδόξων Συνόδων και Πατέρων, τους οποίους έχουν αναθεματίσει η καταδικάσει στό παρελθόν.
Γ. Ό τρόπος μέ τόν όποιον θά αρθούν οί άναθεματισμοί πρέπει ν'άποφασισθή χωριστά από τήν κάθε μιά Εκκλησία.
Προσβλέποντες στή δύναμι τού αγίου Πνεύματος, του Πνεύματος τής αληθείας, ένότητος καί αγάπης, υποβάλλουμε την Κοινή Δήλωσι καί Προτάσεις, στίς σεβάσμιες Εκκλησίες γιά ένημέρωσι καί ενέργεια. Προσευχόμεθα όπως αυτό τό Πνεύμα μας οδηγήσει στην ενότητα γιά τήν οποία ό Κύριος προσευχήθηκε καί προσεύχεται.
1. Οι δύο οικογένειες συμφωνούν στην καταδίκη της Εύτυχιανικής αίρέσεως. Οί δύο οικογένειες ομολογούν ότι ό Λόγος, το δεύτερον πρόσωπον της 'Αγίας Τριάδος, ό μονογενής παρά του Πατρός πρό τών αιώνων καί ομοούσιος μέ Αυτόν ένσαρκώθη καί έγεννήθη έκ της Παρθένου Μαρίας της Θεοτόκου. Κατά πάντα ομοούσιος μέ ημάς, τέλειος άνθρωπος μέ ψυχή, σώμα και νούν· έσταυρώθη, άπέθανε,ενέταφιάσθη καί ανέστη έκ νεκρών τήν τρίτην ήμέραν και άνελήφθη στον επουράνιο Πατέρα, όπου κάθεται έκ δεξιών του Πατρός ως κύριος πάσης Κτίσεως. Κατά τήν Πεντηκοστή δια της ελεύσεως του αγίου Πνεύματος έφανέρωσε τήν Εκκλησία ώς το Σώμα Του. Προσδοκώμεν τήν έλευσίν Του πάλιν είς την πληρότητα της δόξης Του σύμφωνα μέ τίς Γραφές.
2. Οί δύο οικογένειες καταδικάζουν τήν Νεστοριανικήν αίρεσι καί τον κρυπτονεστοριανισμόν του θεοδωρήτου Κύρου. Συμφωνούν ότι δέν άρκεί απλώς νά ομολογήσουμε οτι ό Χριστός είναι ομοούσιος καί μέ τόν Πατέρα καί μέ ημάς, κατά φύσιν θεός καί κατά φύσιν άνθρωπος. Είναι αναγκαίο νά βεβαιώσουμε καί ότι ό Λόγος, ό οποίος είναι κατά φύσιν θεός, έγινε κατά φύσιν άνθρωπος δια της ένσαρκώσεώς Του όταν ήλθε τό πλήρωμα του χρόνου.
3. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν ότι ή ύπόστασις του Λόγου έγινε σύνθετος δια της ενώσεως της θείας άκτιστης φύσεως Αυτού καί της φυσικής αυτής θελήσεως καί ενεργείας (τήν οποίαν έχει κοινήν μέ τόν Πατέρα καί τό άγιον Πνεύμα), μετά της κτιστής ανθρωπινής φύσεως τήν οποίαν προσέλαβε καί ώκειοποίησε κατά τήν ένανθρώπησιν, μαζί μέ τήν φυσικήν της θέλησι και ενέργεια.
4. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν οτι οί φύσεις ενώθηκαν ύποστατικώς καί φυσικώς μετά των ιδίων ενεργειών και θελήσεων αυτών άσυγχύτως, άτρέπτως, αδιαιρέτως, άχωρίστως και ότι διακρίνονται "τη θεωρία μόνη".
5. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν ότι ό θέλων καί ενεργών είναι πάντοτε ή μία 'Υπόστασις του Λόγου σεσαρκωμένη.
6. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν είς τήν άπόρριψιν τών ερμηνειών τών Συνόδων πού δέν συμφωνούν πλήρως με τον όρον της Τρίτης Οικουμενικής Συνόδου καί τήν επιστολή (433) τού Κυρίλλου Αλεξανδρείας προς τόν 'Ιωάννην Αντιοχείας.
7. Οί "Ορθόδοξοι συμφωνούν οτι οί Ανατολικοί "Ορθόδοξοι θά συνεχίσουν νά χρησιμοποιούν τήν Παραδοσιακήν Κυρίλλειον ορολογία "μία φύσις του θεού Λόγου σεσαρκωμένη" έφ' όσον δι αυτής εννοούν τήν διπλήν όμοουσιότητα τού Λόγου, τήν οποίαν ήρνείτο ό Ευτυχής. Οί "Ανατολικοί "Ορθόδοξοι συμφωνούν οτι οί Ορθόδοξοι δικαίως χρησιμοποιούν τήν διατύπωσιν δύο φύσεις, αφού δέχονται τήν διάκρισιν "τή θεωρία μόνη". Τήν όρθήν έννοιαν τής τοιαύτης χρήσεως εκθέτει ό άγιος Κύριλλος εις την προς τον Ιωάννην "Αντιοχείας "Επιστολήν του καί είς τάς έπιστολάς προς τόν "Ακάκιον Μελιτινής (ΡG 77, 184-201), τόν Εύλόγιον (ΡG 77, 224 - 228) καί τόν Σούκενσον (ΡG 77, 228 - 249).
8. Οί δύο οικογένειες αποδέχονται τίς τρείς πρώτες Οικουμενικές Συνόδους, οί οποίες αποτελούν τήν κοινήν μας κληρονομιά. Σχετικά μέ τίς τέσσερες μεταγενέστερες Συνόδους τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, οί Ορθόδοξοι δηλώνουν ότι δι" αυτούς τά ανωτέρω σημεία 1 - 7 είναι οί διδασκαλίες καί τών μεταγενεστέρων τεσσάρων Συνόδων τής τής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Καί οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι θεωρούν τήν δήλωσιν αυτήν ως ερμηνεία των Ορθοδόξων. Μέ τήν άλληλοκατανόησιν αυτήν οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι ανταποκρίνονται είς τήν αυτήν θετικώς.
Σχετικά μέ τήν διδασκαλία τής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου τής Ορθοδόξου Εκκλησίας οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι συμφωνούν ότι η θεολογία καί ή πράξις τής προσκυνήσεως των Εικόνων που έθέσπισε ή Σύνοδος είναι σέ βασική συμφωνία προς τήν διδασκαλία καί πράξι τών Ανατολικών Όρθοδόξων, πολύ πρό της συγκλήσεως τής Συνόδου, καί ότι έπ αυτού δέν διαφωνούμεν.
9. 'Υπό τό φώς τής ημετέρας Κοινής Δηλώσεως έπί τής Χριστολογίας ώς καί έπί τών ανωτέρω κοινών θέσεων έχομεν τώρα κατανοήσει σαφώς ότι καί οί δύο οικογένειες διετήρησαν πάντοτε πιστώς τήν αυτήν αυθεντική Ορθόδοξη Χριστολογική πίστι καί τήν αδιάκοπη συνέχεια τής Αποστολικής Παραδόσεως, άν καί μπορεί κάποτε νά έχρησιμοποίησαν χριστολογικούς όρους μέ διαφόρους τρόπους. Ακριβώς αυτή ή κοινή πίστις καί συνεχής πιστότης προς τήν αποστολική παράδοσι πρέπει νά γίνη ή βάσις τής ένότητός μας καί κοινωνίας.
10. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν ότι όλοι οί άναθεματισμοί καί καταδίκες άπό τό παρελθόν πού σήμερα μάς διαιρούν πρέπει νά αρθούν άπό τήν Εκκλησία γιά να φύγη μέ τήν χάρι και την δύναμι του θεού τό τελευταίο εμπόδιο γιά τήν πλήρη ένωσι και κοινωνία. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν καί τών καταδικών θά πραγματοποιηθή μέ βάσι τήν συμφωνία ότι οί Σύνοδοι καί οί Πατέρες, οί όποιοι άναθεματίσθηκαν και καταδικάσθηκαν στό παρελθόν δεν είναι αιρετικοί.
Ώς έκ τούτου συνιστούμε στις Εκκλησίες τά εξής πρακτικά βήματα.
Α. Οί Ορθόδοξοι πρέπει νά άρουν όλους τους άναθεματισμούς καί καταδίκες πού υπάρχουν κατά πασών των Ανατολικών Ορθοδόξων Συνόδων καί Πατέρων, τους οποίους έχουν αναθεματίσει η καταδικάσει στο παρελθόν.
Β. Οί "Ανατολικοί Ορθόδοξοι πρέπει συγχρόνως νά άρουν όλα τά αναθέματα καί τίς καταδίκες κατά πασών τών Όρθοδόξων Συνόδων και Πατέρων, τους οποίους έχουν αναθεματίσει η καταδικάσει στό παρελθόν.
Γ. Ό τρόπος μέ τόν όποιον θά αρθούν οί άναθεματισμοί πρέπει ν'άποφασισθή χωριστά από τήν κάθε μιά Εκκλησία.
Προσβλέποντες στή δύναμι τού αγίου Πνεύματος, του Πνεύματος τής αληθείας, ένότητος καί αγάπης, υποβάλλουμε την Κοινή Δήλωσι καί Προτάσεις, στίς σεβάσμιες Εκκλησίες γιά ένημέρωσι καί ενέργεια. Προσευχόμεθα όπως αυτό τό Πνεύμα μας οδηγήσει στην ενότητα γιά τήν οποία ό Κύριος προσευχήθηκε καί προσεύχεται.
Υπογραφές
στην Β' Κοινή Δήλωσι καί Προτάσεις στίς Εκκλησίες
Σαμπεζύ, 28 Σεπτεμβρίου 1990
(Ακολουθούν οι υπογραφές των συμμετεχόντων)
στην Β' Κοινή Δήλωσι καί Προτάσεις στίς Εκκλησίες
Σαμπεζύ, 28 Σεπτεμβρίου 1990
(Ακολουθούν οι υπογραφές των συμμετεχόντων)
Ή πιό πάνω "Κοινή Δήλωσις" η "Κοινή Όμολογία Όρθοδόξου πίστεως", πού υπεγράφη άπό τους οικουμενιστές "Ορθοδόξους" καί τους Μονοφυσίτες, δέν είναι τίποτε άλλο άπό συμφωνία Ενώσεώς τους.
Τί λένε;
Λένε, ότι ολοκληρώθηκε ό μεταξύ τους θεολογικός Διάλογος.
"Οτι έληξαν οί μεταξύ τους συζητήσεις. Καί ότι κατέληξαν σέ πλήρη συμφωνία σ' όλα τά ζητήματα καί σέ κοινές διαπιστώσεις. κι οι διαπιστώσεις αυτές είναι οι ακόλουθες:
α) "Οτι πάντοτε στό παρελθόν μέχρι σήμερα είχαν τήν ίδια πίστι.
β) "Οτι οί Μονοφυσίτες θά εξακολουθούν νά χρησιμοποιούν τήν ορολογία "μία φύσις του θεού Λόγου σεσαρκωμένη".
γ) "Οτι οί Μονοφυσίτες θά εξακολουθούν ν' αναγνωρίζουν τρείς Οικουμενικές Συνόδους.
δ) "Οτι οί "Ορθόδοξοι" θά άρουν τ' αναθέματα καί τίς καταδίκες εναντίον των αιρετικών Συνόδων των Μονοφυσιτών, ώς καί εναντίον των αιρετικών αρχηγών τους, όπως είναι ό Διόσκουρος, ό Σεβήρος, ό Τιμόθεος Αίλουρος κ.ά., τους οποίους αυτοί τιμούν ώς αγίους καί Πατέρες της "εκκλησίας" τους!
"Ηδη, άπό τό 1964, πού άρχισε ανεπίσημα ό μεταξύ τους "θεολογικός Διάλογος" στην πόλι Άάρχους της Δανίας, στό περιθώριο της 'Έπιτροπής "Πίστις καί Τάξις",του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών", χαράχθηκε η ακολουθητέα ''γραμμή'' γιά τήν ένωσι, σύμφωνα μέ τίς κατευθύνσεις του οικουμενισμού. Σέ "κοινή "Εκθεσι", πού συνετάγη στην πρώτη αυτή ανεπίσημη σύσκεψι τών οίκουμενιστών "Όρθοδόξων" καί Μονοφυσιτών, έλέγοντο τά εξής:
"Έν τη ουσία του Χριστολογικού Δόγματος εύρομεν εαυτούς έν πλήρει συμφωνία. Διά μέσου της διαφόρου ορολογίας, της χρησιμοποιουμένης ύφ' εκάστης πλευράς είδομεν εκφραζομένην τήν άλήθειαν.... Διεπιστώσαμεν την ανάγκην όπως πορευθώμεν ομού προς τά εμπρός".
Μέ τά δεδομένα της συσκέψεως του Όρχους, κατά τά οποία οί Μονοφυσίτες "έχουν τήν αυτήν πίστιν" μέ εμάς τους Ορθοδόξους άρχισε επίσημα ό "θεολογικός Διάλογος" τό 1985 γιά τήν ένωσι. Δέν είναι, λοιπόν, καθόλου παράδοξο τό ότι οι οικουμενιστές "Όρθόδοξοι" άπεδέχθησαν γιά τους αίρετικούς Μονοφυσίτες τήν ονομασία "Ανατολικοί Όρθόδοξοι" καί γιά τίς "Εκκλησίες" τους τήν ονομασία Ανατολικές Όρθόδοξες Εκκλησίες"!
Καί φθάνουμε στην τελευταία συνάντησι στίς 28 Σεπτεμβρίου 1990 στό Σαμπεζύ της Γενεύης, πού υπεγράφη ή "Κοινή δήλωσις" ή "Κοινή ομολογία Όρθοδόξου πίστεως , κατά την ''Έκκλ. Αλήθεια". Σ' αυτή, στην παράγραφο 9 γράφουν:
"'Υπό τό φως της ημετέρας Κοινής Δηλώσεως επί της Χριστολογίας ώς καί επί τών ανωτέρω κοινών θέσεων έχομεν τώρα κατανοήσει σαφώς ότι καί οί δύο οικογένειες διετήρησαν πάντοτε πιστώς τήν αυτήν αυθεντική 'Ορθόδοξη χριστολογική πίστι καί τήν αδιάκοπη συνέχεια της αποστολικής παραδόσεως, άν καί μπορεί κάποτε να έχρησιμοποίησαν Χριστολογικούς όρους μέ διαφόρους τρόπους. Ακριβώς αύτη ή κοινή πίστις καί συνεχής πιστότης προς τήν αποστολική παράδοσι πρέπει νά γίνη βάσις της ενότητος και κοινωνίας'' !!!
Λέγουν ότι "τώρα έχομεν κατανοήσει σαφώς" ότι οί Μονοφυσίτες ήσαν πάντοτε....Όρθόδοξοι.
Δηλαδή, επί χίλια πεντακόσια χρόνια, άπό τό 451 μ.Χ., οί "Αγιοι Πατέρες της Όρθόδοξης 'Εκκλησίας μας δέν μπορούσαν νά κατανοήσουν αυτό πού τώρα κατενόησαν "οί σοφές κεφαλές'' τών εκπροσώπων τών οικουμενιστών "Όρθοδόξων" Εκκλησιών. Έπρεπε δηλ. νά έρθη ό Περιστερίου Χρυσόστομος Ζαφείρης, καθηγητής (;) αγνώστου Πανεπιστημίου ή ό Νικοπόλεως Μελέτιος Καλαμαράς, γιά νά διορθώσουν" τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας;
Λένε ακόμη ότι "πάντοτε" οί δύο οικογένειες διετήρησαν πιστώς την αυτήν αυθεντική ορθόδοξη πίστη, Χριστολογική πίστι καί τήν αδιάκοπη συνέχεια της αποστολικής παραδόσεως,άν & μπορεί κάποτε νά έχρησιμοποίησαν Χριστολογικούς όρους μέ διάφορους τρόπους"!
Δηλαδή, μάς λένε οί εξουσιοδοτημένοι εκπρόσωποι των οικουμενιστικών "ορθοδόξων Εκκλησιών", ότι έπί χίλια πεντακόσια χρόνια, άπό τό 451 μ.Χ. εμείς οί Όρθόδοξοι καί οί αιρετικοί Μονοφυσίτες, είχαμε πάντοτε τήν ίδια Χριστολογική πίστι,οί δέ Μονοφυσίτες διετήρησαν πάντοτε "αδιάκοπη τήν αποστολική Παράδοσι"!..
Έάν έλεγαν, ότι στίς συσκέψεις πού κάναμε μέ τους συγκεκριμμένους εκπροσώπους των Μονοφυσιτών, κατωρθώσαμε καί τους έπείσαμε γιά τό λάθος τους, τήν αίρεσί τους καί γιά τήν αλήθεια της Ορθοδοξίας όχι μόνο δέν θα είχαμε καμμία αντίρρησι , άλλ' άπεναντίας θά τό εχαιρόμεθα. θά χειροκροτούσαμε καί θα δοξάζαμε τό θεό, γιατί δέν είναι μικρό πράγμα ένας αιρετικός ν' άναγνωρίζη τό λάθος του, τήν πλάνη του καί νά τήν άποκηρύττη. "Ομως, τό νά μάς λένε, ότι είναι κατόρθωμα τους, τό ότι έπεισαν τους αιρετικούς Μονοφυσίτες ότι έπί χίλια πεντακόσια χρόνια τώρα έχουν δίκηο, ένώ κηρύσσουν κραυγαλέες αιρέσεις, τό νά θεωρούν τους εαυτούς τους ώς Όρθοδόξους, αυτό πάει πολύ. Πολύ υποτιμούν τήν νοημοσύνη μας καί προδίδουν τήν θοδοξία. Έντροπή τους.
Τί όμως συμβαίνει πραγματικά στό χώρο των Μονοφυσιτών;
Ο διαβόητος οικουμενισμός. δεν έχει διαβρώσει μόνο τίς "Ορθόδοξες" Εκκλησίες, αλλα καί τους Μονοφυσίτες, και δεύτερον, οι Μονοφυσίτες, και ιδίως οί Κόπτες της Αιγύπτου, πιεζόμενοι άπό τόν μουσουλμανικό φανατισμό αναζητούν ώς σανίδα σωτηρίας της υποστάσεώς τους τήν συνένωσί τους μέ τους Όρθοδόξους.
Ό Οικουμενισμός έχει αρχίσει τήν διάβρωσί του μεταξύ των Μονοφυσιτών άπό πολύ παληά.Έτσι, ό Πατριάρχης τών Κοπτών Μακάριος πρό εκατονταετίας ένωσε την κοπτική "εκκλησία"με τους Λατίνους καί παρέμεινε ενωμένος μέχρι τό 1908. "Αλλωστε, οί κόπτες άπό τό "Σύμβολο της πίστεως", έχουν αφαιρέση τήν φράσι περί του αγίου Πνεύματος "τό έκ του Πατρός έκπορευόμενον'' (βλ. "θρησκ. & Ηθική Εγκυκλοπαίδεια" τόμ. 7ος σελ. 814) Τι λένε οί υπογράφοντες τήν ένωσι μέ τους Μονοφυσίτες γι΄αύτήν τήν αφαίρεσι έκ του Συμβόλου της Πίστεως; Εχουν τήν ίδια, λοιπόν, Χριστολογική πίστι μέ τους Μονοφυσίτες;
Προηγουμένως, ένας άλλος Μονοφυσίτης Πατριάρχης, ό 'Ιακωβίτης Ιγνάτιος ό Γ' (1237 - 1252) άπεκήρυξε τόν Μονοφυσιτισμό (ήταν τουλάχιστον πιό ειλικρινής άπό τους τωρινούς Μονοφυσίτες καί ημετέρους οίκουμενιστές "ορθοδόξους", έφ όσον παρεδέχθη ότι ό Μονοφυσιτισμός είναι αίρεσις.) και εφράγκεψε. Ενωσε τήν εκκλησία του μέ τόν Λατίνο Πάπα. και το έπραξε αυτό λογω της είσβολής στή Συρία τών Τατάρων. Ή "Ενωσι όμως αυτή των Μονοφυσιτών 'Ιακωβιτών μέ τους Λατίνους διετηρήθη μόνο όσο υπήρχε ό Ταταρικός κίνδυνος γιά τήν Συρία ("θρησκ. & Ηθική Εγκυκλ. τ. 6, σ.615).
"Ενας άλλος Ίακωβίτης Πατριάρχης, ό Ιγνάτιος Ε (1443) έκήρυξε έκ νέου τήν ένωσι της "εκκλησίας" του μέ τους Λατίνους άποκηρύξας τήν αιρετική διδασκαλία τών Μονοφυσιτών περί μιας φύσεως του Κυρίου, ένώ απεδέχθη τό αίρετικό "Φιλιόκβε) των παπικών. 'Αλλά, κι'αύτή ή ένωσι της 'Ιακωβιτικής "εκκλησίας" μέ τους Λατίνους σύντομα έναυάγησε (θρησκ. & Ηθική 'Εγκυκλ. τ.6. σ. 616).
Τό 1560 ό Μονοφυσίτης Πατριάρχης Νaamat Allah έστειλε στη στή Ρώμη εξουσιοδοτημένο επίσκοπό του νά υπογράψη τήν ένωσι μέ τόν πάπα. Επειδή όμως ό Πατριάρχης αυτός τελικώς έξεδιώχθη άπό τίς Τουρκικές αρχές, έγινε...μουσουλμάνος. Βέβαια, "μετενόησε" ύστερα καί κατέφυγε στον πάπα, όπου φράγκεψε. ("θρησκ & Ηθική 'Εγκυκ. τ.6,σ. 616).
'Αλλά καί πολλοί Αρμένιοι Πατριάρχες ένωσαν τήν'Αρμενική "εκκλησία" μέ τόν πάπα άπό τό έτος 1293 έως 1441 ("θρησκ. & Ήθική 'Εγκυκλ. τ.3,σ.181). Καί όπως αναφέρει ή αυτή "θρησκευτική καί Ηθική Εγκυκλοπαίδεια" [τ.3,σ.182) "οί 'Αρμένιοι γενικώς έτήρουν πολιτικήν συμβιβαστικήν έναντι παπικών βλέψεων, μόνον έφ' όσον προέβλεπαν ώφέλειαν τινά καί πολιτικόν κέρδος, ένώ είς τήν εναντίον περίπτωσιν ενέμεναν πιστοί είς τήν πατροπαράδοτον αυτών διδασκαλίαν". Γι αυτό, άλλωστε πολλά φραγκικά κατάλοιπα υπάρχουν ακόμη στους Αρμενίους, όπως τά άζυμα, την "μαζική χειροτονία πολλών ίερέων καί διακόνων στην ίδια λειτουργία τους, κ.ά. Εκείνο πάντως, που κάνει έντύπωσι εν προκειμένω είναι και τούτο. Ένώ, οί Λατίνοι γιά νά ενωθούν μέ τους Μονοφυσίτες απαιτούσαν οί τελευταίοι ν αποκηρύξουν την αίρεσίν τους, οί ημέτεροι οίκουμενιστές "ορθόδοξοι" για να επιτύχουν τήν ένωσίν τους "βαπτίζουν" την αίρεσι των Μονοφυσιτών..."'Ορθοδοξία". Όποτε, άπό τήν άποψι αυτή ό πάπας, είναι "ορθοδοξώτερος" τών υπογραφόντων τήν ένωσιν οίκουμενιστών "Ορθοδόξων".
Έξ' άλλου οί πολιτικές σκοπιμότητες πού αναγκάζουν τους Μονοφυσίτες νά αποβλέπουν σέ'μιά ένωσι μέ τους Όρθοδόξους δέν είναι Μόνο άπό τήν ασφυκτική πίεσι πού δέχονται άπό τόν μουσουλμανικό περίγυρο τους, άλλα και εκ του γεγονότος οτι μεγάλος αριθμός Μονοφυσιτών, περίπου 500 άτομα στό ένα εκατομμύριο κάθε χρόνο εξισλαμίζονται ("θρησκ. & Ηθική 'Εγκυκλ. τομ. 7,σ. 807).
Απομένει τώρα, νά εξετάσουμε τό γιατί ψεύδονται οί οικουμενιστές "ορθόδοξοι" καί οί Μονοφυσίτες, όταν λέγουν ότι "πάντοτε οί δύο οίκόγένειες διατήρησαν πιστώς τήν αυτήν αυθεντικήν Χριστολογικήν πίστι καί τήν αδιάκοπη συνέχεια της αποστολικής διαδοχής". 'Αλλά, περί αυτού, στό επόμενο κεφάλαιο.
Είπαμε πιό πάνω πώς στό Σαμπεζύ της Γενεύης όσοι υπέγραψαν την "Ενωσι, έδέσμευσαν τίς Εκκλησίες τους με το ψέμμα ότι τάχα οί "Ορθόδοξοι καί οί Μονοφυσίτες άπό τό 451 μ.Χ. έπί χίλια πεντακόσια χρόνια, είχαμε την αυτή αυθεντική Χριστολογική πίστι καί τήν αδιάκοπη συνέχεια της αποστολικής Παραδόσεως"!
Γιατί όμως, οί διακηρύξεις αυτές είναι ψέμματα;
Πρώτα - πρώτα, όλους αυτούς τους κυρίους, τους διαψεύδει ό Πατριάρχης τών Κοπτών Σενούντα, ό οποίος τόν Μάρτιο 1986 σέ συνέντευξί του στό Περιοδικό του "Παγκοσμίου Συμβουλίου "Εκκλησιών" " One Worla " προς Συροιακωβίτη δημοσιογράφο, ομολογεί γιά τό θέμα τών δύο φύσεων τοό Κυρίου, έξ άφορμής του "Διαλόγου" του μέ τους Λατίνους:
"Συμφωνήσαμε έπί μιας κοινής δηλώσεως, ή οποία ανέφερε τά σημεία τής συμφωνίας μεταξύ τών Εκκλησιών μας καί προέβλεπε τήν ίδρυσι κοινών επίτροπων για την μελέτη των σημείων επί τών οποίων διαφέρουμε, μεταξύ τών οποίων αναφέρω τά θέματα της μιας ή τών δύο φύσεων του Χριστού, τήν εκπόρευση του αγίου Πνεύματος, τό Καθαρτήριο πύρ, τήν άσπιλο σύλληψη της Θεοτόκου κ.τ.λ!
Καί νά τώρα ή τραγελαφική Θεολογία τών Οίκουμενιστών.
Οί "Ορθόδοξοι καί οί Λατίνοι έχουν τήν ίδια πίστι ώς προς τό θέμα τών δύο φύσεων του Κυρίου. Οί οίκουμενιστές "Ορθόδοξοι" συμφωνούν μέ τους Μονοφυσίτες ότι έχουν τήν αύτήν"αύθεντικήν Χριστολογικήν πίστιν", ώς προς τό θέμα τών δύο φύσεων τόσο τό 1964, όσο καί το 1990!
Βάσει τής μαθηματικής αλήθειας ότι "τά προς τρίτον ίσα είναι καί μεταξύ τους ίσα", θά έπρεπε νά δεχθούμε ότι καί οί Μονοφυσίτες έχουν τήν αυτήν πίστι ώς προς τό θέμα τών δύο φύσεων του Χριστού, μέ τους Λατίνους.· "Ομως αυτό, δέν συμβαίνει, διότι όπως πιό πάνω εκθέσαμε έρχεται ο κ. Σενούντας, ό οποίος διακηρύττει ότι μέ τους Λατίνους διαφέρουν ώς προς τό θέμα τής ''μίας ή δύο φύσεων του Χριστού"!
Οί Μονοφυσίτες ποτέ δέν είχαν μέ μας τους Όρθοδόξους τήν ίδια Χριστολογική πίστι. Μερικές φορές, χάριν πολιτικής σκοπιμότητας, όταν π.χ. απειλούνταν απο κάποιο εχθρό, απεκήρυτταν φαινομενικά τόν μονοφυσιτισμό τους "ένωναν"τήν "εκκλησία" τους μέ τόν πάπα. "Οταν όμως παρήρχετο ό κίνδυνος πάλι επέστρεφαν στό μονοφυσιτισμό τους άπομακρυνόμενοι απ τον πάπα.
Άς δούμε όμως τί γράφει ό Καθηγητής κ. Ίω. Καρμίρης.
"Ό Μονοφυσιτισμός είναι ή κατά τόν ε' αίώνα έμφανισθείσα καί συνταράξασα τήν "Εκκλησίαν μεγάλη Χριστολογική αίρεσις, ή δεχομένη μίαν φύσιν έν τω Χριστώ μετά την ένωσιν, δηλ. τήν θείαν, έξ αναμίξεως καί συγκράσεως τών ενωθεισών δύο φύσεων, θείαν καί άνθρωπίνης, προελθούσαν και αγαγούσα εις τον σχησματισμόν τών αρχαίων Μονοφυσιτικών Εκκλησιών, λείψανα τών όποιων είναι αί σύγχρονοι "Αντιχαλκηδόνιοι "Εκκλησίαι. Αρχηγέτης τής αίρέσεως του Μονοφυσιτισμού έγένετο ό άρχιμ. Ευτυχής, όστις κατεδικάσθη έν άρχή ύπό της ενδημούσης έν ΚΠόλει υπο τον Πατριάρχην Φλαβιανόν Συνόδου του 448. "Αλλά τό επόμενον έτος ύπό τής Ληστρικής έν Έφέσω ύπό τόν Διόσκορον Συνόδου ήθωώθη ό Ευτυχής και έγένετο δεκτή ή μονοφυσιτική διδασκαλία αυτού, κατεκρίθη δέ η Ορθόδοξος Διδασκαλία περί των δύο έν Χριστώ φύσεων, ενωθεισών άσυγχύτως καί αδιαιρέτως έν τω ένί προσώπω του θεού Λόγου. Κατά τής τοιαύτης όμως πεπλανημένης αποφάσεως της Ληστρικής Συνόδου ηγέρθη καθολική άντίδρασις κλήρου καί λαού συνεπεία τής οποίας συνήλθεν έν Χαλκηδόνι τό 451 ή Δ' αγία Οικουμενική Σύνοδος, ήτις κατεδίκασεν οριστικώς τόν Μονοφυσιτισμόν ώς αιρεσιν καί πάντας τους οπαδούς αύτού, ώς δεχομένους δύο μέν φύσεις πρό της ενώσεως, μίαν δέ μόνην μετά την ένωσιν, τήν θείαν φύσιν, έκ μίξεως καί συγχύσεως αμφοτέρων προελθούσαν, έδογμάτισε δέ τήν όρθόδοξον πίστιν είς ένα Χριστόν, έν δύο φύσεσιν, άσυγχύτως καί άτρέπτως (κατά τών Μονοφυσιτών) καί άδιαιρέτως καί άχωρίστως (κατά τών Νεστοριανών), άλλ' ούδαμού τής τών φύσεων διαφοράς άνηρημένης διά τήν ένωσιν, σωζομένης δέ μάλλον τής ίδιότητος εκατέρας φύσεως καί είς έν πρόσωπον καί μίαν ύπόστασιν συντρεχούσης" (θρησκ. & Ήθ. Εγκυκλ. τ.9,σ.68).
"Οσοι λένε ότι είχαμε "πάντοτε" μέ τους Μονοφυσίτες τήν ίδια "Ορθόδοξη Χριστολογική πίστι έχουν νά ξεπεράσουν το θέμα τής αίρετικής διδασκαλίας του Ευτυχή. Γι"αυτό, ίσχυρίζονται δτι τόν Ευτυχή καταδικάζουν κι οί Μονοφυσίτες! Καί πράγματι, στην "Κοινή Δήλωσι" του Σαμπεζύ, στην παράγραφο 1 γράφουν: "Οί δύο οίκογένειες συμφωνούν στην καταδίκη τής Εύτυχιανικής αιρέσεως"!
Τό πρόβλημα όμως είναι τούτο:
Τήν ίδια "πίστι" μέ τόν Ευτυχή είχε κι" ό Διόσκορος κι οί οπαδοί του, τουλάχιστον μέχρι τό 460 μ.Χ.
Νά, τί γράφει ό Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Άρχιεπ. "Αθηνών: "Ό έν ΚΠόλει άρχιμ. Ευτυχής έδίδαξεν οτι ο Ιησούς Χριστός πρό μέν τής σαρκώσεως ήτο "έκ δύο φύσεων'' μετά δέ τήν σάρκωσιν "μία φύσις" ουχί "δύο φύσεις" ή "έν δύο φύσεσιν". "Αποκρούων τήν καθ" εαυτού κατηγορίαν, ώς διδάσκοντος δήθεν, ότι ό Ιησούς έκόμισεν έξ ουρανού τό σώμα Αύτού παρεδέχετο μέν ότι ό Ιησούς προσέλαβε τό σώμα έκ τής Παρθένου Μαρίας, άλλ" ότι τούτο δέν ήτο όμοούσιον τώ Ανθρωπίνω σώματι. Ό Διόσκορος απεδέχθη τήν διδασκαλίαν ταύτην του Ευτυχούς ώς ορθήν έν τη Δ' Οίκουμενικρ Συνόδω κατ" αρχήν, καίτοι ουχί άπαξ έξεφράσθη καί περί ομοουσιότητος του σώματος του Ιησού προς τό τών ανθρώπων" (Ιστορία τής "Εκκλησίας Αλεξανδρείας, "Αθήναι 1985, σ. 430-431).
"Εκείνο πάντως, πού είναι γεγονός είναι ότι ό Διόσκορος ήτήτο "Ομόδοξος", όπως λένε οί άγιοι Πατέρες, του αίρεσιάρχη Ευτυχή, τόν όποιον παντοιοτρόπως έπροστάτευσε, ακόμα καί συλλειτούργησε μαζί του αμέσως μετά τήν καθαίρεσί του άπό τήν Ενδημούσα Σύνοδο τό 448 καί πρίν ακόμα άποκατασταθή, έστω άπό τήν Ληστρική Σύνοδο, ύστερα δέ τόν αθώωσε στή Ληστρική Σύνοδο, η οποία απεδέχθη τήν μονοφυσιτική κακοδοξία του. Επομένως άν οί Μονοφυσίτες σήμερα θεωρούν αίρετικό τόν Ευτυχή, πρέπει νά καταδικάσουν καί τόν Διόσκορο. Τούτον όμως τιμούν ως άγιο και "πατέρα τής εκκλησίας τους"!
Μετά τόν θάνατον του Διοσκόρου (454 μ.Χ.) ό έξορισθείς στή Γάγγρα καί Χερσώνα (460 μ.Χ.) πρώτος Μονοφυσίτης Πατριάρχης Άλέξανδρείας Τιμόθεος Αίλουρος, "άγιος" καί "πατήρ" της Κοπτικής "εκκλησίας", άπεσχίσθη τών "Εύτυχιανών" καί εστράφη κατά του ακραίου μονοφυσιτισμού τούτου. Υποστήριξε μετριοπαθέστερον μονοφυσιτισμόν.
Οί Οικουμενικές Σύνοδοι καί οί άγιοι Πατέρες έχουν καταδικάσει όλες τίς μερίδες τών Μονοφυσιτών, στις οποίες έχουν διαμοιρασθή ούτοι, όπως είναι οί Εύτυχιανοί, Σεβηριανοί, Ακέφαλοι κ.λπ. Πως είναι δυνατόν επομένως, μέ όλους αυτούς νά έχομεν τήν ίδια πίστι;
Ή αίρεσι τών Μονοφυσιτών κάθε άποχρώσεως δέν περιορίζεται μόνο στον ακραίο ή μετριοπαθή μονοφυσιτισμό περί της "μίας φύσεως" του Κυρίου. Καρπός τής κακοδοξίας αυτής υπήρξε καί ή συνακόλουθη κακοδοξία του Μονοθελητισμού καί Μονοεργητισμού! Δηλαδή, οί Μονοφυσίτες, έκτος άπό τήν κακοδοξία περί της "μίας φύσεως" του Κυρίου, έδίδαξαν καί διδάσκουν μέχρι σήμερα τήν αίρεσι, πώς ό Χριστός έχει καί "μίαν θέλησι" καί "μίαν ενέργειαν"!
Ο Δοσίθεος Ιεροσολύμων γράφει ότι οί Μονοφυσίτες ήσαν οί αρχηγοί τών Μονοθελητών (Δωδέκάβιβλος, θεσ/νίκη 1982, βιβλ. ε', σ.196 & βιβλ. στ', σ. 252). Μάλιστα ό αυτός Δοσίθεος περιγράφων πώς ανέκυψε ό Μονοθελητισμός, αναφέρει τ "ακόλουθα: "Ό Πατριάρχης τών Ιακωβιτών Αθανάσιος πονηρόν αγγείον του διαβόλου δελεάσθηκε άπό τόν αυτοκράτορα Ηράκλειο, πώς άν όμολογήση τήν Ορθόδοξο πίστι τής Χαλκηδόνος θά τόν κάνη Πατριάρχη 'Αντιοχείας· Ο'Αθανάσιος έφάνη προς τόν Ηράκλειο ότι δέχεται τίς "δύο φύσεις" του Κυρίου, αρκεί όμως ό Βασιλεύς ν αποδεχθή τήν διδασκαλία ότι ό Χριστός έχει "έν θέλημα" καί "μίαν ένέργειαν". Ό Ηράκλειος εδέχθη τό αίρετικό αυτό φρόνημα. Ετσι, ό Ηράκλειος έξέδωκε τό 638 τήν "Εκθεσι" δηλ. διάταγμα πού επέβαλλε τόν Μονοθελητισμό (όχι όμως καί τόν Μονοενεργητιίμό), ύστερα άπό γνωμάτευσι καί του πάπα Ονωρίου. Τήν "Εκθεσι" φαίνεται πώς συνέταξε ό έκ Συρίας καταγόμενος καί φίλα προσκείμενος προς τον Μονοφυσιτισμό Πατριάρχης Σέργιος. "Ολοι δέ οί τότε υπάρχοντες Πατριάρχες έδέχθησαν τήν αίρεσι του Μονοθελητισμού, όπως ό "Ονώριος Ρώμης, Σέργιος ΚΠόλεως, Κύρος Αλεξανδρείας. Μακάριος Αντιοχείας καί Ιεροσολύμων Σέργιος.
Κι" αυτό αποδεικνύει ότι μπορεί όλοι οί Πατριάρχες νά γίνουν αίρετικοί, χωρίς ή Ορθοδοξία νά εξαρτάται άπό αυτούς.
Ή Όρθοδοξία διασώζεται μόνο όταν υπάρχουν 'Ορθόδοξοι! Και τήν εποχή εκείνη, δύο μοναχοί μόνο, ό άγιος Σωφρόνιος, μετέπειτα Πατριάρχης Ιεροσολύμων, καί ό άγιος Μάξιμος, εστήριξαν καί διέσωσαν τήν "Ορθόδοξη "Εκκλησία. Καί ή "Εκκλησία τό 681 μ.Χ.στήν ΣΤ' αγία Οίκουμενική Σύνοδο κατεδίκασε όλους τους ανωτέρω Πατριάρχες ώς αιρετικούς!
οί Μονοφυσιτικές "εκκλησίες" (Κόπτες. Αιθίοπες, Συροϊακωβίτες, Αρμένιοι), μέχρι σήμερα δέχονται τήν αίρεσι του Μονοθελητισμού καί Μονοενεργητισμού, πού κατεδίκασε ή ΣΤ' αγία Οικουμενική Σύνοδος. Πώς. τότε. λέγουν οί ύπογράψαντες τήν "Κοινήν Δήλωσιν" του Σαμπεζύ, ότι έχομεν " πάντοτε" τήν αυτή "Ορθόδοξη Χριστολογική πίστι μέ τους αίρετικούς Μονοφυσίτες, πού είναι καί Μονοθελήτες καί Μονοενεργήτες;
Oί οικουμενιστές "'Ορθόδοξοι" πού υπέγραψαν την προδοτική συμφωνία ενώσεως μέ τους Μονοφυσίτες γιά ν' απαλύνουν την αίρεσι του Μονοφυσιτισμού έκαναν καί κάτι άλλο. θέλησαν να τόν παρουσιάσουν ως τυπική διαφορά μέ μάς ως προς τήν ορολογία μόνο & δχι ως προς τήν ουσία. Γι' αυτό γράφουν: "άν καί μπορεί κάποτε ('Ορθόδοξοι καί Μονοφυσίτες) νά έχρησιμοποίησαν Χριστολογικούς δρους μέ διαφόρους τρόπους !
"Μπορεί" λένε! Δέν είναι βέβαιοι] Δέν γνωρίζουν, πώς ασφαλώς οί Όρθόδοξοι καί οι Μονοφυσίτες χρησιμοποίησαν καί διαφορετικούς Χριστολογικούς όρους! Οί 'Ορθόδοξοι χρησιμοποίησαν τό "δύο φύσεις'' και οι Μονοφυσίτες τό "μία φύσις"! Χρησιμοποίησαν καί ίδια ορολογία, αλλά μέ διαφορετικό περιεχόμενο, όπως τήν διατύπωσι ''μία φύσις του θεού Λόγου σεσαρκωμένη, οι μέν μέ Ορθόδοξο περιεχόμενο, οί δέ μέ αίρετικό (μονοφυσιστικό) περιεχόμενο.
Τό θέμα δμως είναι τούτο. Οί Μονοφυσίτες είναι αίρετικοί έξ έπόψεως ουσίας ή έξ έπόψεως ορολογίας; Ή άπάντησι είναι απλή. Εναι καί τά δύο. Καί άπό πλευράς ουσίας καί άπό πλευράς ορολογίας. Άλλα, έάν υποθέσουμε, πώς άπό πλευράς ουσίας ήσαν Όρθόδοξοι, όπως θέλουν νά τους εμφανίσουν οί σημερινοί οικουμενιστές "Όρθόδοξοι". άπό τήν στιγμή πού αρνήθηκαν την Ορθόδοξη ορολογία τής Δ' αγίας Οίκουμενικής Συνόδου καί τήν άπεκήρυξαν, είναι ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ! Αυτό καί μόνο αρκεί για να είναι αιρετικοί.
Άλλα, δέν είναι μόνο άπό τήν άποψι τής ορολογίας αίρετικοί. Είναι καί άπό τήν άποψι τής ουσίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι καί αυτός ό Ί. Καρμίρης, πού τόσο έκοπίασε γι' αυτήν τήν "Ενωσι, δέχεται έστω καί έν μέρει ότι οί Μονοφυσίτες, ώς προς τό ζήτημα τής μίας ή δύο φύσεων του Κυρίου, είναι και κατ΄ ουσίαν αιρετικοί. Νά τί γράφει γιά τίς "εκκλησίες" τους.
"Αύται χαρακτηρίζονται τούτο μέν ώς Μονοφυσιτικαί κοινώς, ώς Μονοφυτίζουσαι ύφ' ημών, διότι, καίτοι καταδικάζουν τόν άρχηγόν του ακράτου καί αμιγούς Μονοφυσιτισμού Ευτυχή καί τήν περί συγχύσεως καί τροπής τών δύο έν Χριστώ φύσεων διδασκαλίαν αυτού, έν τούτοις υπερτονίζουν τήν "μίαν φύσιν" έν Χριστώ, μετά τήν ένωσιν, ήτοι τήν θείαν, καταλείπουσαι έν τη σκιά την άνθρωπίνην φύσιν του Κυρίου, ην όμως δέν αρνούνται, όπως ό Ευτυχής, καί γενικώς έχουν έν τώ κέντρω τής Χριστολογικής διδασκαλίάς αυτών τήν φράσιν καί διδασκαλίαν του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας "μία φύσις του θεού Λόγου σεσαρκωμένη", αλλά μή σαφώς καί ορθώς ερμηνευομένην. Τούτο δέ χαρακτηρίζονται δέ αύται καί ώς Αντιχαλκηδόνειαι εκκλησίαι, διότι, ώς είπομεν, απέρριψαν τήν Δ' αγίαν Οίκουμενικήν Σύνοδον ώς Νεστοριανίσασαν, δήθεν, καί επομένως συναπέρριψαν καί τόν Δογματικόν Όρον αυτης, εί καί ή διαφωνία αυτών φαίνεται ότι αναφαίρετοι ουχί τόσον είς τήν ούσίαν, όσον είς τήν διατύπωσιν της περί ενώσεως τών δύο φύσεων διδασκαλίας τής Συνόδου εκείνης'' (θρησκ. & Ηθ. Έγκυκλ. τ.9, σ.70).
Τό ότι οί Μονοφυσίτες είναι πρωτίστως "κατ' ούσίαν" αιρετικοί αποδεικνύεται άπό τό γεγονός ότι όλοι οι Μονοφυσίτες είναι καί Μονοθελήτες (Δοσιθέου, Δωδεκάβ. βιβλ. ε' σ.196). Κι είναι φυσικό νά είναι αφού οί άνθρωποι δέχονται "μίαν φύσιν", πώς είναι δυνατόν ύστερα νά δεχθούν "δύο θελήματα" καί "δύο ενέργειες"!
"Εχουμε, λοιπόν, μέ τους Μονοφυσίτες τήν αυτήν Χριστολογική πίστι "πάντοτε";
Ισχυρίζονται ακόμη οί ύπογράψαντες τήν "Κοινήν Δήλωσι" του Σαμπεζύ, πώς Όρθόδοξοι καί Μονοφυσίτες διετήρησαν πιστώς "καί τήν αδιάκοπη συνέχεια της Αποστολικής Παραδόσεως"!
Πού βρήκαν οί αιρετικοί "αποστολική παράδοσι"; "Άποστολική Παράδοσις" είναι ή Όρθόδοξη πίστις! Κι' όπως γράψαμε πιό πάνω ή Όρθόδοξη Εκκλησία, διά τών Αγίων Πατέρων της, κατεδίκασε καί άνεθεμάτισε τους Μονοφυσίτες, αρχηγούς καί οπαδούς τους, ώς μή Όρθοδόξους, ώς αίρετικούς!
Άλλ' ούτε καί "Αποστολική Διαδοχή" έχουν.
Όταν δέν υπάρχει Όρθόδοξη πίστις, δέν υπάρχει ούτε "άποστολική διαδοχή" στην ίερωσύνη! Επομένως, ούτε μυστήρια μπορουν νά έχουν, ούτε κληρικούς. Είναι ανίεροι, όπως είναι οί Λατίνοι. Καί τό περίεργο είναι ότι οί αιρετικοί Μονοφυσίτες σε "κοινή Δήλωσι" μέ τους Λατίνους πού υπέγραψαν τόν Μάϊον του 1984 στήν Νέα 'Υόρκη, υποστηρίζουν: ''Συμφωνούμεν επί του ότι, όπως κατά τόν Μυστικόν Δείπνον ό άρτος καί ό οίνος μετεβλήθησαν εις σώμα καί αίμα Χριστού, ούτω καί ό άρτος καί ό οίνος μεταβάλλονται είς σώμα καί αίμα Χριστού, οσάκις ή Ευχαριστία τελείται ύπό τών "Εκκλησιών μας" (Μονοφυσιτών - Λατίνων)!
Συνεφώνησαν καί κάτι άλλο στό Σαμπεζύ οί " Όρθόδοξες " Εκκλησίες μέ τους Μονοφυσίτες! "Οτι οί Μονοφυσίτες θ' αναγνωρίζουν μόνο τίς τρείς πρώτες ΟίκουμενικέςΣυνόδους. Μέ άλλα λόγια, οί οίκουμενιστές "'Ορθόδοξοι" αντιπρόσωποι των Εκκλησιών τους δέχθηκαν την "Ενωσι μέ τους Μονοφυσίτες, οί οποίοι αρνούνται ν'άποδεχθούν τίς μεταγενέστερες της Γ' Οίκουμενικης Συνόδου!
"Ας δούμε τί ακριβώς λέει ή "Κοινή Δήλωσί" τους στην παράγραφο 8:
"Οί δύο οικογένειες αποδέχονται τίς τρείς πρώτες Οικουμενικές Συνόδους, οί οποίες αποτελούν την κοινήν μας κληρονομιά. Σχετικά μέ τίς τέσσερες μεταγενέστερες Συνόδους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι Ορθόδοξοι δηλώνουν ότι δι" αυτούς τά ανωτέρω σημεία 1-7 είναι οί διδασκαλίες καί των μεταγενεστέρων τεσσάρων Συνόδων της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Και οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι θεωρούν την δήλωσιν αυτήν ώς ερμηνεία των Ορθοδόξων. Μέ τήν άλληλοκατανόησιν αυτήν οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι ανταποκρίνονται εις τήν αυτήν θετικώς.
Σχετικά μέ τήν διδασκαλία της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας οί Ανατολικοί Ορθόδοξοι συμφωνούν ότι ή θεολογία καί ή πράξις της προσκυνήσεως τών Εικόνων που έθέσπισε ή Σύνοδος είναι σέ βασική συμφωνία πρός τήν διδασκαλία και πράξι τών Ανατολικών Ορθοδόξων, πολύ πρό της συγκλήσεως τής Συνόδου, καί ότι έπ" αυτού δέν διαφωνούμεν.
θά κάνουμε μερικές σύντομες παρατηρήσεις:
α) Ομολογούν ότι οί τρείς πρώτες Οίκουμενικές Σύνοδοι αποτελούν τήν "κοινήν μας κληρονομιά"! Αυτό σημαίνει ότι οί μεταγενέστερες Οίκουμενικές Σύνοδοι σέ τίποτε δέν τους εκφράζουν, δέν είναι "κληρονομιά" τους! Κάνουν μόνο μια εξαίρεσι γιά τήν διδασκαλία περί αγίων Είκόνων της Ζ' αγίας Οίκουμενικής Συνόδου, όπως θά δούμε στή συνέχεια. Τίποτε άλλο δέν τους συνδέει μέ τίς άλλες Συνόδους.
Αλλά, μήπως δέχονται πραγματικά καί τίς τρείς πρώτες Οίκουμενικές Συνόδους, ώς "κοινή κληρονομιά"; "Οχι! Γιατί έχουν απαλείψει άπό τό Σύμβολο της πίστεως, όπως τό έδογμάτισε ή Β' αγία Οίκουμενική Σύνοδος τήν φράσι"τό έκ τού Πατρός έκπορευόμενον", που αναφέρεται στο Άγιο Πνεύμα!
β) Οί οίκουμενιστές ""Ορθόδοξοι" γιά νά υπερπηδήσουν τόν σκόπελο της αρνήσεως αποδοχής τών μεταγενεστέρων Οίκουμενικών Συνόδων κατέφυγαν σ' ένα ευτελές τέχνασμα, ποιο;
Έδήλωσαν, πώς οί προηγούμενες παράγραφοι της " Κοινής Δηλώσεως" είναι ''διδασκαλίες τών μεταγενεστέρων Οικουμενικών Συνόδων"! "Εκαναν δηλ. ένα ελιγμό! Καί δέν τόλμησαν νά πουν ευθέως, ότι οί Ορθόδοξοι αναγνωρίζουν καί τίς μεταγενέστερες Οικουμενικές Συνόδους, άλλα είπαν ότι όσα πιό πάνω συμφώνησαν είναι "διδασκαλίες" τών Συνόδων αυτών, ωσάν νά είναι δυνατόν οί Σύνοδοι αυτοί ν" αντλήσουν τό κύρος τους άπό τίς συμφωνίες τής "Κοινής Δηλώσεως"!
Γιατί τώρα τά έμεθόδευσαν έτσι; τό θέμα είναι απλό. Οί μεν Μονοφυσίτες δέν ανεγνώρισαν τίς μεταγενέστερες Οίκουμενικές Συνόδους, όχι μόνο γιατί δέν συμφωνούν μέ την διδασκαλία αυτών (άν συμφωνούσαν θά τό έλεγαν όπως τό είπαν οί "Όρθόδοξοι"), άλλα καί γιατί οί Σύνοδοι αυτοί τους καταδικάζουν καί αναθεματίζουν' ώς αιρετικούς! Οι δέ "Ορθόδοξοι", απέφυγαν νά πουν ότι αναγνωρίζουν ευθέως τίς μεταγενέστερες Οίκουμενικές Συνόδους, άλλ' ανεφέρθησαν έμμεσα στίς διδασκαλίες τους, γιατί δέν συμφωνούν μαζί τους ώς προς τίς καταδίκες καί αναθέματα κατά τών Μονοφυσιτών, τά οποία συνεφώνησαν νά άρουν!
γ) Οί Μονοφυσίτες, πιό έντιμοι άπό τους οίκουμενιστές ""Ορθοδόξους" δέν άφησαν άναπάντηση τήν ίδιαίτερη δήλωσι τών τελευταίων. "Εκαναν καί αυτοί ίδιαίτερη δήλωσι καί ύπεγράμισαν ότι τά όσα ίσχυρίσθησαν οί "Ορθόδοξοι" στην δήλωσί τους, πως τά συμφωνηθέντα στίς παραγράφους 1-7 είναι "διδασκαλίες τών μεταγενεστέρων τεσσάρων οίκουμενικών Συνόδων". Αυτό είπαν είναι "ερμηνεία" τών "Ορθοδόξων καί όχι δική τους! Δηλ. διέστειλαν τόν εαυτό τους οί άνθρωποι. Καί διευκρίνησαν καθαρά, έστω καί έμμεσα, ότι δέν δέχονται οί ίδιοι τά συμφωνηθέντα ώς διδασκαλίες τών μεταγενεστέρων Οίκουμενικών Συνόδων!
Είναι το ωραιότερο χαστούκι, πού έφαγαν οί οίκουμενιστές "Ορθόδοξοι" άπό τους αίρετικούς Μονοφυσίτες! Καί "ευχαριστώ"! Γιατί τί άλλο σημαίνει ή εν συνεχεία παρατήρησι τής "Κοινής Δηλώσεως" ότι "μέ τήν άλληλοκατανόησι αύτη οί Ανατολικοί 'Ορθόδοξοι (Μονοφυσίτες) ανταποκρίνονται σ' αυτήν θετικώς"! Σημαίνει ότι οί "'Ορθόδοξοι" έσκυψαν τό κεφάλι τους!
δ) Τέλος, θά επισημάνουμε καί κάτι άλλο. Είπαν οί Μονοφυσίτες: "Σχετικά μέ τήν διδασκαλία τής Ζ' Οίκουμενικής Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας οί Ανατολικοί 'Ορθόδοξοι συμφωνούν ότι ή θεολογία καί ή πράξις τής προσκυνήσεως τών Είκόνων πού έθέσπισε η Σύνοδος είναι σέ βασική συμφωνία προς τήν διδασκαλία καί πράξι τών Ανατολικών 'Ορθοδόξων, πολύ πρό τής συγκλύσεως τής Συνόδου, καί ότι έπ' αυτού δέν διαφωνούμεν'' .
Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι άπ' όλες τίς διδασκαλίες τών μεταγενεστέρων Οίκουμενικών Συνόδων, οι Μονοφυσίτες δέχονται μόνο μία, "τήν θεολογία καί τήν πράξι τής προσκυνήσεως τών Είκόνων" πού θέσπισε ή Ζ' Οίκουμενική Σύνοδος.
Άλλά,καί αυτή τήν διδασκαλία "περί προσκυνήσεως τών Εικόνων" τήν δέχονται ύπό έπιφύλαξιν. Τί λένε; 'Η διδασκαλία αυτή "είναι σέ βασική συμφωνία πρός τήν διδασκαλία καί πράξι'' τους! Δέν είναι σέ απόλυτη συμφωνία, είναι σέ "βασική"! Καί γιατί αυτό; Γιατί οί Μονοφυσίτες ουσιαστικά δέν προσκυνούν τίς άγιες Εικόνες! Τίς είκόνες τους τίς κρεμούν ψηλά μέσα στους ναούς τους, όπως έκαναν οί είκονομάχοι στην αρχή της είκονομαχίας, γιά νά μήν φθάνουν νά τίς ασπάζονται, άλλα νά χαϊδεύουν μέ τό χέρι τά κάδρα τους! "Υστερα, άκομβούν τό χέρι στό μέτωπο τους. Κι' έτσι παίρνουν τήν ευλογία άπ τίς είκόνες τους. Τό ίδιο συμβαίνει καί μέ τά άγια λείψανα, τά όποια κρύβουν μέσα σέ "πανιά" γιά νά μήν φαίνονται καί νά μήν τ'ασπάζονται,άλλά νά τά...χαϊδεύουν! Τά μόνα πού προσκυνούν καί ασπάζονται οί Μονοφυσίτες είναι τά ....ίεροψαλτικά βιβλία τών αναλογίων!
Αυτή τήν "αδιάκοπη συνέχεια τής αποστολικής παραδόσεως έχουν οί Μονοφυσίτες;
Όλα τά είχαν υπολογίσει καί προβλέψει οί Οίκουμενιστές "'Ορθόδοξοι" γιά τήν ένωσί τους με τους Μονοφυσίτες! Ακόμα και τό τελευταίο εμπόδιο, πού γι' αυτούς είναι τά αναθέματα των Οίκουμενικών Συνόδων εναντίον τών αρχηγών τους, των αιρεσιαρχών Ευτυχούς, Διοσκόρου, Σεβήρου, Τιμοθέου Αίλουρου, Πέτρου Κναφέως, κλπ.
Βέβαια, τό τελευταίο εμπόδιο γιά τήν ένωσί τους δεν είναι τ' αναθέματα τών Συνόδων. Είναι ό Όρθόδοξος Λαός, πού δόξα τω Θεώ, πιστεύουμε πώς ακόμη υπάρχει. Καί πιστεύουμε, πώς άμα μάθει τήν αλήθεια γιά τήν προδοσία πού συνετελέσθη θ' αντιδράση. Αυτός είναι τό τελευταίο εμπόδιο. Άλλ' έν πάση περιπτώσει άς δούμε τί άλλο λένε οί προδώσαντες τήν Όρθοδοξίαν Μητροπολίτες καί θεολόγοι, πού υπέγραψαν τήν κατάπτυστη αυτή συμφωνία της Ενώσεως, τήν "Κοινή Δήλωσι".
Λέγουν, λοιπόν, στην παράγραφο 10 τά εξής:
"10. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν ότι όλοι οι αναθεματισμοί καί καταδίκες άπό τό παρελθόν πού σήμερα μας, διαιρούν πρέπει νά αρθούν άπό τήν Εκκλησία γιά νά φύγη μέ τήν χάρι καί τήν δύναμι τού θεού τό τελευταίο έμπόδιο γιά τήν πλήρη ένωσι καί κοινωνία. Οί δύο οικογένειες συμφωνούν ότι ή άρσις των αναθεμάτων καί τών καταδικών θά πραγματοποιηθή μέ βάσι τήν συμφωνία ότι οί Σύνοδοι καί οί Πατέρες, οί όποιοι άναθεματίσθηκαν καί καταδικάσθηκαν στό παρελθόν δεν είναι αιρετικοί''.
Καί οί παρατηρήσεις μας:
α) Λέγουν: "όλοι οί άναθεματισμοί καί καταδίκες ...πρέπει νά αρθούν άπό τήν Έκκλησίαν". "Ηδη, οί οίκουμενιστές ομιλούν περί ''Εκκλησίας" καί όχι περί Όρθοδόξου Εκκλησίας καί Μονοφυσιτικής "Εκκλησίας", όπως έκαναν μέχρι τώρα. Πρέπει νά φύγουν, λένε, όλοι οί άναθεματισμοί, οί εκατέρωθεν άναθεματισμοί άπό τήν "Εκκλησία"! Ποια είναι αυτή ή "Εκκλησία"; Είναι ή ψευδο-εκκλησία των Οίκουμενιστών.' Ή Unam Sanctam τήν οποίαν άνεκάλυψαν στή φαντασία τους οί Οίκουμενιστές. Καί λένε, πώς την απαρτίζουν όλες οί αίρετικές "εκκλησίες" μαζί μέ τήν Όρθόδοξη.' Είναι ή γνωστή θεωρία τών "κλάδων" τοΰ Οίκουμενισμού, πού διδάσκει πώς τάχα όλες οί "εκκλησίες" τών αιρετικών ( και μέσα σ' αυτές καί ή Όρθόδοξη) αποτελούν τους "κλάδους της Μιάς, αγίας. Καθολικής καί Αποστολικής Εκκλησίας"!
β) Καί συνεχίζουν: "Ολοι οί άναθεματισμοί καί καταδίκες ...πρέπει νά άρθούν άπό τήν Εκκλησία γιά νά φύγη...το τελευταιον έμπόδιον γιά τήν πλήρη ένωσι και κοινωνία''!
Τί σημαίνει αυτό τό πλήρη ένωσι καί κοινωνία; Σημαίνει ότι μέ τήν υπογραφή αυτής της συμφωνίας για την ένωσι, την "Κοινή Δήλωσι", υπεγράφη ή "Ενωσι, άλλ'ή ένωσι αυτή δέν είναι ακόμη "πλήρης", αν δέν άρθούν τά εκατέρωθεν "αναθέματα"! Καί ήδη, πρώτοι, οί Μονοφυσίτες ήραν τά αναθέματα εναντίον μας, έναντίον τών αγίων Πατέρων τών Οίκουμενικών Συνόδων, πού τους κατεδίκασαν ώς αίρετικούς! Τους "συγχώρεσαν" δηλ. που τους έλεγαν αίρετικούς! Καί ή άρσι τών αναθεμάτων, άπό τούς Μονοφυσίτες έγινε στίς 12/11/1990, όπως έγραψε ή "Έκκλησ. αλήθεια'' στίς 16/2/1991! (ίδε σελίδα 7).
γ) Λέγουν ακόμη ότι "ή άρσις τών αναθεμάτων καί των καταδικών θά πραγματοποιηθή μέ βάσι τήν συμφωνία ότι οί Σύνοδοι καί οί Πατέρες, οί οποίοι άνεθεματίσθηκαν καί κατεδικάσθηκαν ηό παρελθόν δέν είναι αιρετικοί"!
Τί σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι οί αρχηγοί του Μονοφυσιτισμού, τους οποίους οί σημερινοί Μονοφυσίτες θεωρούν "Πατέρες" καί "αγίους" καί οί οποίοι κατεδικάσθησαν καί άνεθεματίσθησαν άπό τήν Όρθόδοξη Εκκλησία ώς αιρετικοί σέ Οικουμενικές Συνόδους δέν είναι αιρετικοί!
Μά, καλά, οί Οίκουμενικές Σύνοδοι μάς διαβεβαιώνουν πώς ήταν αίρετικοί; Ψέμματα μάς είπαν;
Όχι, λένε οί σύγχρονοι Οίκουμενιστές "'Ορθόδοξοι", ας λένε ότι θέλουν οί Οίκουμενικές Σύνοδοι, οί "άγιοι Πατέρες"των Μονοφυσιτών, πού άνεθεματίσθησαν δέν ήσαν αίρετικοί! Δηλαδή, έσφαλαν οί Άγιοι πατέρες τής Εκκλησίας μας!
Νομίζουμε, ότι δέν θά έχρειάζετο νά προσθέσουμε τίποτε άλλο στην προδοσία αύτη τών Οίκουμενιστών "Όρθοδόξων", πού υπέγραψαν τ' ανωτέρω γιά λογαριασμό τών Εκκλησιών τους! θά έπρεπε κανονικά νά μνημονεύσουμε τόν άναθεματισμό της Ε' αγίας Οίκουμενικής Συνόδου, ό οποίος λέγει: "εί τις μή αναθεματίζει....πάντας τους αιρετικούς τους κατακριθέντας καί άναθεματισθέντας ύπό της Μίας, αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας καί τών προειρημένων τεσσάρων Συνόδων (δηλ. της Α΄, Β΄, Γ΄ & Δ' Οίκουμ. Συν.) καί τους τά όμοια τών προειρημένων αιρετικών φρονήσαντας ή φρονούντας καί μέχρι τέλους τη οικεία άσεβεία έμμείναντας, ό τοιούτος ΑΝΑΘΕΜΑ ΕΣΤΩ"!
Πρός πληροφόρησιν όμως τών αναγνωστών μας θά δώσουμε μερικά στοιχεία γιά τήν αίρεσι καί κακοδοξία τών άναθεματισθέντων "αγίων Πατέρων" τών Μονοφυσιτών, γιά νά φανή πόσο δίκιο είχαν οί άγιοι Πατέρες μας, όταν τους αναθεμάτιζαν ώς αιρετικούς!
Ποιοί είναι αυτοί οί "άγιοι Πατέρες" των Μονοφυσιτών, πού κατεδίκασαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι ως αιρετικούς και έρχονται τώρα οί λεγόμενες "Όρθόδοξες" Εκκλησίες (όλα τά Πατριαρχεία - πλην του Ιεροσολύμων - καί οί λοιπές Αυτοκέφαλες) καί διά τών εκπροσώπων τους υπογράφουν στό Σαμπεζύ, ότι δεν είναι αίρετικοί; Είναι:
α) Ό Διόσκορος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας.
Η Δ' αγία Οικουμενική Σύνοδος τόν κατεδίκασε ώς "όμόδοξο" του Ευτύχη! Την ίδια καταδίκη επαναλαμβάνουν καί οί μεταγενέστερες Οίκουμενικές Σύνοδοι σέ βάρος του Διοσκόρου ώς αιρετικού!
Ομως έρχονται οί σύγχρονοι οίκουμενιστές " Όρθόδοξοι" καί λένε ότι ό Διόσκορος δέν ήταν αίρετικός, άλλά Όρθόδοξος! Καί γιά νά ανατρέψουν την άπόφασι της καταδίκης του ώς αιρετικού της Δ' αγίας Οίκουμενικής Συνόδου, επικαλούνται μιά γνώμη του Αγίου Άνατολίου πού υπάρχει στά Πρακτικά τής Συνόδου αυτής καί σύμφωνα προς τήν οποίαν ό Διόσκορος ''δι αίρεσιν ού καθηρέθη, άλλ' επειδή άκοινωνησίαν έποίησε Λέοντι καί τρίτον εκλήθη καί ούκ ήλθεν".
Η γνώμη αυτή του άγ. Άνατολίου είναι εσφαλμένη καί άνιστόρητη.
Ό άγιος Άνατόλιος προτού εκλεγεί Πατριάρχης ΚΠόλεως ήταν αντιπρόσωπος (άποκρισσάριος) του Διοσκόρου στην ΚΠολι καί έμπιστός του. Τόσο έμπιστος, πού όταν ό Διόσκορος στή Ληστρική Σύνοδο καθήρεσε τόν ορθόδοξο άγιο Φλαβιανό, ανέβασε στό θρόνο του τόν Αγιο Άνατόλιο, ό οποίος τότε φαίνεται φίλα προσέκειτο προς τόν Μονοφυσιτισμό, αν δεν ήταν και Μονοφυσίτης. Αυτό αποδεικνύεται άπό τό γεγονός ότι ό Άνατόλιος έλειτούργησε& μέ τόν διαβεβοημένο Μονοφυσίτη Ευτυχή. Ό άγιος Άνατόλιος όμως, πρό τής Δ' άγιας Οίκουμενικής Συνόδου εστράφη κατά του Μονοφυσιτισμού. Γι' αυτό, καίτοι ό Πάπας της Ρώμης αμφισβήτησε τήν εκλογή του, ή Όρθόδοξη Εκκλησία σεβομένη τήν αγιότητα του, δέν τόν απεμάκρυνε του θρόνου του. Ως Όρθόδοξος ό άγιος Άνατόλιος έλαβε μέρος, μάλιστα προήδρευσε, στην Δ' άγια Οίκουμενική Σύνοδο. Φαίνεται όμως, πώς γιά λόγους ευγνωμοσύνης θέλησε κατά κάποιο τρόπο νά καλύψη τόν Διόσκορο, όταν είπε πως δέν καταδικάσθη δι' αίρεσι. Γιατί; Διότι άπό τους τρεις λόγους τους όποιους καθηρέθη ό Διόσκορος, ό άγιος Άνατόλιος άναφέρει μόνο τους δύο τελευταίους. Αποσιωπά τόν πρώτον. Άς προστρέξουμε στά Πρακτικά της Δ' άγιας Οίκουμενικής Συνόδου, να δούμε τί γράφουν. Διαβάζουμε, λοιπόν, στά Πρακτικά:
"Ούτος (ό Διόσκορος) γάρ, ίνα τά πολλά παραλείψωμεν Ευτυχή τόν όμόδοξον αυτώ, κανονικώς καθαιρεθέντα πάρα του ιδίου επισκόπου του έν άγίοις Πατρός ημών Φλαβιανού αύθεντήσας άκανονίστως εις κοινωνίαν έδέξατο πριν συνεδρεύσαι έν τη Έφεσίων μετά τών θεοφιλέστατων επισκόπων, άλλ' έκείνοις μέν ό αποστολικός θρόνος συγγνώμην άπένειμεν έπί τής έκείσε μή κατά γνώμην ύπ αυτών πεπραγμένοις, οίς καί διετέλεσαν μέχρι του παρόντος επόμενοι τω τε άγιωτάτω άρχιεπισκόπω Λέοντι και πάση τη αγία συνόδω, ού δέ χάριν καί έν τη εαυτού κοινωνία ομοπίστους έδέξατο. Όύτος δέ (ό Διόσκορος) μέχρι του παρόντος ενέμεινε σεμνυνόμενος έπ' έκείνοις καί είς γήν κεκυφέναι".
Δηλαδή, ό πρώτος λόγος πού καθηρέθη ό Διόσκορος είναι ό εξής:
"Οτι ήταν ομόδοξος προς τόν Ευτυχή. Δέν αποδεικνύει ότι ή Σύνοδος τόν κατεδίκασε επειδή τόν θεωρούσε αιρετικό; Τι άλλο, θά ήθελαν νά πή; Καί προσθέτουν ακόμη τά Πρακτικά, ότι ό Διόσκορος δέν έδίστασε νά συλλειτουργήση μέ τόν αίρεσιάρχη Ευτυχή, καίτοι ή Ενδημούσα Συνοδός του 448 ύπό τόν άγιο Φλαβιανό τόν είχε καθαίρεση καί άναθεματίση!
Καί όχι μόνο αυτό, άλλα ό Διόσκορος στή Ληστρική Σύνοδο, χρησιμοποιώντας βία είς βάρος τών άλλων αρχιερέων που έλαβαν μέρος στή Σύνοδο αυτή, αποκατέστησε τόν αιρετικό Ευτυχή ως Ορθόδοξον. Καί τόν όντως Όρθόδοξον άγιον Φλαβιανόν, που καθήρεσε τόν Ευτυχή, τόν κατεδίκασε ώς αίρετικόν! Ιδού, λέγουν τά ίδια τά Πρακτικά της Δ' άγιας Οικουμενικής Συνόδου, γιατί καθηρέθη "δι' αίρεσιν" ό Διόσκορος!
Σήμερα, καί αυτοί οί Δυτικοί εκκλησιαστικοί ιστορικοί άναγνωρίζουν ότι ό Διόσκορος καθηρέθη καί γιά τόν Μονοφυσιτισμό του, ώς "ομόδοξος" του Ευτυχή. Μόνο, οί Μονοφυσίτες και οι οικουμενιστές "'όρθόδοξοι" αρνούνται ότι ό Διόσκορος είναι αιρετικός!
Καί θά πρέπει νά σημειώσουμε ότι μεταξύ τών ύπογραψάντων τήν ανωτέρω "Κοινήν Δήλωσι" είναι ό εκπρόσωπος τής 'Εκκλησίας της Ελλάδος ό Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος Καλαμαράς, αλλά, πώς είναι δυνατόν ό Μητροπολίτης αυτός νά θεωρεί τόν Διόσκορον"Όρθόδοξον", όταν στό βιβλίο του ''Ή πέμπτη Οικουμενική Σύνοδος", πού έξέδωκε τό 1985 γράφει τα ακριβώς αντίθετα; Γράφει: "έδικάσθη πρώτον ό Διόσκορος καί καθηρέθη ώς αίρετικός"(σελ. 74)!! Τί συμβαίνει, λοιπόν;
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ BLOG
Αὐτὴν τὴν ἐπαίσχυντον συμφωνίαν εἶχεν ὑπογράψει καὶ ὁ π. Ἰωάννης Ῥωμανίδης; Κρῖμα! Δίκαιον ἔχουν ὅσοι ὁμιλοῦν περὶ χαρτοπολέμου._
ΑπάντησηΔιαγραφή