Ο Σταυρός του Χριστού και ο σύγχρονος κόσμος
Η σημερινή Κυριακή, Γ΄ Νηστειών, βρίσκεται στο μέσον της αγίας και Μεγάλης Σαρακοστής και είναι φυσικό οι πιστοί που βιώνουν ουσιαστικά και χωρίς μέσες λύσεις το ασκητικό της πνεύμα, να έχουν κουρασθεί πνευματικά. Έτσι είναι, ο πνευματικός αγώνας πάντα κουράζει, αλλά πρόκειται για μια ιερή κόπωση που οδηγεί στην τελειότητα. Και η Εκκλησία μας από συμπάθεια προς τα παιδιά της προβάλλει σήμερα τον Τίμιο Σταυρό, έτσι ώστε προσκυνώντας τον οι πιστοί να “αναθαρρήσουν” και να συνεχίσουν τον αγώνα τους.
Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως σήμερα, και ο Χριστός μας προσκαλεί να Τον ακολουθήσουμε: “όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν....”. Το ρήμα “θέλω” λέγεται και για τον Θεό και για τον άνθρωπο. Για τον Θεό λέγει ο απ. Παύλος, πως “πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επιγνωσιν αληθείας ελθείν”, και για τον άνθρωπο λέγει ο Κύριος, “όποιος θέλει να με ακολουθήσει”. Ουσιαστικά το θέλημα του Θεού συμπίπτει με τη θ. Οικονομία. Όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και να γίνει το θέλημά Του και από τους ανθρώπους, όπως γίνεται από τις επουράνιες δυνάμεις. Γιατί μπορεί αυτό το “όποιος θέλει” να απευθύνεται ανεξαίρετα προς όλους, αλλά αφορά όμως τον καθένα χωριστά.
“Όστις θέλει....”. Αυτή η μικρή φράση περιέχει όλο το κήρυγμα του Σταυρού και όλο το νόημα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Ο Χριστός με τον Σταυρό και την Ανάστασή Του έδωσε τη σωτηρία στον άνθρωπο. Όμως ο άνθρωπος δεν σώζεται, όταν και ο ίδιος δεν σηκώνει το σταυρό του και δεν βίωσε πλευρές του πάθους του Κυρίου του, αν δεν σταυρώσει εκούσια και για την αγάπη του Χριστού τον εαυτό του.
Η αλήθεια αυτή είναι μονόδρομος. Στην αληθινή χαρά φθάνει κανείς περνώντας από το δίαυλο της θλίψης στην Ανάσταση “δια του Σταυρού” και στην όντως ζωή από την οδό του θανάτου και μέσω του ζωοποιού θανάτου.
Η εν Χριστώ ζωή πρέπει να γνωρίζουμε δεν είναι μια ζωή ανέμελη, ανεύθυνη, χωρίς κόπο. Έχει την αληθινή ευτυχία, έχει μεγάλες χαρές, πολλή ειρήνη , που όμως επιτυγχάνεται και διατηρείται και επαυξάνεται μέσα από μια σταυρική ζωή.
Ο Σταυρός του Χριστού ενυπάρχει και επαναλαμβάνεται στη ζωή των αγίων, στη ζωή των πιστών, των μαθητών του Χριστού σήμερα. Αυτός ομορφαίνει τη ζωή μας, μας μορφώνει εν Χριστώ, μας ωριμάζει, μας ετοιμάζει για την Ανάσταση, την αιώνια ζωή.
Ο κόσμος που βρίσκεται εκτός της Εκκλησίας φοβάται τον Σταυρό του Χριστού, τον χλευάζει, τον απεχθάνεται και τον αρνείται με κάθε τρόπο. Έτσι χάνει την ευκαιρία και μένει χωρίς την ευλογία του, τη δύναμή του, χωρίς την ελπίδα στον παρόντα και τον μέλλοντα αιώνα.
Οι ταπεινοί μαθητές του Χριστού με πολλή υπομονή σηκώνουν τον Σταυρό της ζωής των, έστω και με αδυναμίες και ατέλειες, οι οποίες ημέρα με την ημέρα εξαλείφονται και στη θέση τους εντυπώνονται τα σταυρικά “στίγματα” της αγάπης του Κυρίου στο σώμα και την ψυχή τους.
Είναι γεγονός, ότι ζούμε σ’ ένα κόσμο στον οποίο κυριαρχεί το αντισταυρικό πνεύμα. Ένα κόσμο που κυριαρχείται από τη φιλαυτία, τη ζωή χωρίς ηθική, την ικανοποίηση των παθών, την επιδίωξη της ευημερίας, της καλοζωίας και την άνεση που τοποθετεί την ελευθερία όχι στη θυσία και την αγάπη, δηλαδή στον Σταυρό , αλλά στον εγωισμό.
Αυτός ο σύγχρονος κόσμος δεν θέλει να ακούει για εγκράτεια, για κυριαρχία στα πάθη, για θυσία, για νηστεία, για άσκηση. Αρνείται κατά βάθος τον Σταυρό και έτσι δεν μπορεί να συναναστηθεί με τον Χριστό. Μένει στη φθορά, στον θάνατο, στο κακό, στην πλήξη, την ανία, το αδιέξοδο. Διασκεδάζει, αλλά δεν χαίρεται.
Η ψυχολογία, η εκπαίδευση και η αγωγή, η πολιτική, οι κοινωνικές σχέσεις, το δίκαιο, η ψυχαγωγία διαποτίζονται έντονα απ’ αυτό το πνεύμα.
Ο αείμνηστος π. Δ. Ντούτκο γράφει: Ας προσέξουμε όμως, ότι μερικές φορές, παρά την πίστη μας στο Χριστό, προσπαθούμε ακόμη και τον δρόμο για τη Β. τ. Θ. να τον κάνουμε άνετο. Ο κόσμος με τα υλικά αγαθά του μας ζάλισε. Και αν καμιά φορά μιλούν για τον πόνο και τα παθήματα, ξαφνικά γυρίζουν και λένε: ο Χριστός είναι χαρά, όλα πρέπει να είναι χαρά! Όμως η χαρά δεν έρχεται έτσι. Η χαρά δεν αγοράζεται με χρήματα. Η χαρά του χριστιανού αγοράζεται με πόνο και παθήματα. Δεν υπάρχουν άλλα αγοραστικά μέσα. Για να σωθεί ο άνθρωπος, ο Χριστός ανέβηκε στο Σταυρό, εκούσια σταυρώθηκε. Και απέθανε. Μετά αναστήθηκε. Μετά ήρθε η χαρά. “Δια του σταυρού χαρά εν όλω τω κοσμω”.
Είναι απαραίτητο να σηκώσουμε το σταυρό μας. Όποιος πηγαίνει πίσω από τον Χριστό χωρίς σταυρό, δεν είναι άξιος μαθητής του Χριστού. Ο Σταυρός μας τρομάζει και αυτό είναι φυσικό, γιατί μας διέλυσε η άνεση. Ο πόνος είναι για μας κάτι το τρομακτικό. Όμως ο πόνος δεν είναι φοβερός. Η άνεση είναι φοβερή και πρέπει να μας τρομάζει. Και πράγματι όλες οι σύγχρονες κακίες έχουν πηγή τους την άνεση στη ζωή. Ο πόνος, τα πάθη, ο σταυρός, λέει ο Κύριος, είναι κάτι καλό, αγαθό και έτσι το φορτίο του γίνεται ελαφρό.
Ο σύγχρονος κόσμος που απορρίπτει τον Σταυρό του Χριστού είναι υποχρεωμένος ν’ αντιμετωπίσει τις οδυνηρές και φοβερές μάστιγες που είναι συνέπειες της αντισταυρικής του πορείας, της φιλαυτίας, του έιτζ, τα ναρκωτικά, την οικολογική καταστροφή, τα θανατηφόρα λοιμώδη νοσήματα κ. α. Η λύση δεν βρίσκεται εκεί που την τοποθετούν, δηλαδή να ληφθούν προφυλακτικά μέτρα, χρήσιμα είναι και αυτά, αλλά ανεπαρκή. Η βαθειά λύση βρίσκεται είναι μία: η μετάνοια.
Οι Ιουδαίοι ζητούσαν “σημείον” από τον Χριστό. Και ο Χριστός τους είπε, ότι θα τους δοθεί το σημείον Ιωνά, δηλαδή ο θάνατος, η ταφή και η Ανάστασή Του. Αυτό είναι και σήμερα τη σημείο για τη λύση του αδιεξόδου μας και της επερχόμενης καταστροφής. Η επιλογή του σταυρικού τρόπου ζωής ως του μόνου αληθινού τρόπου ζωής.
Ο ι. Αυγουστίνος είπε: “Γνωρίζω τρεις σταυρούς. Ένα σταυρό που σώζει-είναι ο σταυρός του Χριστού. Ένα σταυρό δια του οποίου σώζεται ο άνθρωπος, είναι ο σταυρός του καλού ληστή- του εκ δεξιών του Χριστού. Γνωρίζω κι ένα τρίτο σταυρό που σε κάνει να χάνεσαι για την αιωνιότητα. Είναι ο σταυρός του εξ αριστερών του Χριστού σταυρωθείς ληστής.
Οι τύποι αυτών των ανθρώπων, των δύο ληστών, αντιπροσωπεύουν όλη την ανθρωπότητα. Ο σταυρός του εκ δεξιών ληστή παίρνει επάνω του τον σταυρό του Χριστού και σώζεται. Ο σταυρός του εξ ευωνύμων ληστή αντιπροσωπεύει εκείνους που δεν δέχονται το σταυρό του Χριστού και χάνονται. Γενικά όμως τον σταυρό δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε κατ’ ουδένα τρόπο”.
Εάν ο αντίχριστος πολεμά τον Χριστό, το κάνει γιατί ο Χριστός είναι σταυρωμένος και γι’ αυτό αναστημένος. Αυτός ο αντίχριστος ως ψευδομεσσίας υπόσχεται στους ανθρώπους επίγειο παράδεισο, λύτρωση και σωτηρία χωρίς σταυρό. Πως μπορεί όμως να υπάρξει παράδεισος χωρίς σταυρό, χωρίς αγάπη και μάλιστα χωρίς αληθινή αγάπη, χωρίς το σταύρωμα του εγωισμού;
Ένας Χριστός, δηλαδή Μεσσίας, χωρίς Σταυρό είναι ο αντίχριστος και όλοι οι πρόδρομοι του αντίχριστου. Ο χορός των Αγίων μας είναι εσταυρωμένοι και αναστημένοι, συνεσταυρωμένοι και συναναστημένοι με τον Ιησού Χριστό, το εσφαγμένο αρνίον με κορυφαία την Υπεραγία Θεοτόκο.
Είναι το αιώνιο Πάσχα και σ’ αυτό το Πάσχα μας καλεί όλους ο Χριστός δια του Σταυρού Του.
“Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν Δέσποτα, και την Αγίαν Σου Ανάστασιν δοξάζομεν”.
π. γ. στ.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου