Του π. Ηλία Μάκου
Η Γαλλία εδώ και δεκάδες χρόνια τιμά τον μεγάλο Σουλιώτη ήρωα Μάρκο Μπότσαρη, ενώ στην Ελλάδα τον έχουμε ξεχάσει (!) και παραθεωρούμε τους ματωμένους αγώνες των ηρωικών Σουλιωτών, που σήμαναν εθνικό συναγερμό.
Υποσχέσεις δίνονται ότι ο ιστορικός τόπος θα αναδειχθεί, μαζί και το παρελθόν τους, και θα πάρουν τη θέση, που τους αξίζει, οι Σουλιώτες πολέμαρχοι και οι Σουλιώτισσες αγωνίστριες, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει γίνει τίποτε.
Στο 19ο Διαμέρισμα του Παρισιού, υπάρχει μια στάση Μετρό με την ονομασία Botzaris (Μπότσαρης) και δίπλα απʼ αυτή υπάρχει και η οδός Μπότσαρη, η οποία σε μήκος υπερβαίνει το χιλιόμετρο. Κατά μήκος της οδού έχουν τοποθετηθεί πινακίδες διαφωτιστικές με την επιγραφή στα Γαλλικά: «Οδός Μπότσαρη 1790-1823. Ήρωας του πολέμου της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας».
Τ’ όνομα Botzaris είναι πολύ διαδεδομένο στη Γαλλία! O ένδοξος Σουλιώτης, έχει ξεχωριστή θέση στο Παρίσι. Και πώς συμβαίνει αυτό;
Οι Γάλλοι λόγιοι της εποχής των επαναστατημένων Ελλήνων και ιδιαίτερα ο Γάλλος Γενικός Πρόξενος Γαλλίας στα Γιάννενα (1805-1816) Φραγκίσκος Πουκεβίλ, καθώς και ο Γάλλος Ποιητής Κλαύδιος Φωριέλ, γνώριζαν πολύ καλά την ιστορία των Σουλιωτών μαχητών και τη μετέφεραν στη Γαλλία.
Στη χώρα αυτή, που η έννοια της ελευθερίας έχει υψηλό και ουσιαστικό νόημα, τιμώνται όχι μόνο οι Γάλλοι αγωνιστές, αλλά και οι ξένοι, που θυσίασαν τη ζωή τους για την υπεράσπιση του ανώτερου ιδεώδους της ανεξαρτησίας.
Όπως έπραξε και ο Σουλιώτης Έλληνας Μάρκος Μπότσαρης, αλλά και οι υπόλοιπες φάρες του Σουλίου, πρωτοήρωες της φυλής στην υψηλή κορυφογραμμή της ιστορίας για ελευθερία, εκεί που καλούμαστε να προσηλώσουμε το βλέμμα μας.
Οι αγράμματοι, ορεσίβιοι και σκληροτράχηλοι Σουλιώτες αγωνιστές, έδωσαν στους εχθρούς απαντήσεις ανάλογες μ’ εκείνες των Ελλήνων προγόνων τους.
“Η πατρίδα μας είναι απείρως γλυκύτερη και από τα άσπρα και τους ευτυχείς τόπους, όπου υπόσχεσαι να μας δώσεις”, γράφουν οι Σουλιώτες στον Αλή πασά.
Και η απάντηση υπενθυμίζει εκείνη των Αθηναίων στις δελεαστικές προτάσεις του Μαρδονίου, που του έλεγαν ότι δεν θα του επιτρέψουν με κανέναν τρόπο να υποδουλώσει την Ελλάδα.
Όταν άναψε η Επανάσταση στην άλλη Ελλάδα, οι Σουλιώτες ήταν καθημαγμένοι, ωστόσο όρθιοι, με τα όπλα θερμά. Οι Σουλιώτικες, παρασουλιώτικες και κλεφταρματολικές δυνάμεις της Ηπείρου, αξιόλογες σε αριθμό, πολέμησαν, ασυναγώνιστες σε τόλμη και πολεμική εμπειρία, στο Μεσσολόγγι, στην Κλείσοβα, στο Καρπενήσι, στην Αράχοβα, στην Ακρόπολη, στο μακρινό Κρεμμύδι της Καλαμάτας, στην άγρια καταδίωξη του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και ακόμα στην αποτυχημένη επιχείρηση του Φαλήρου, όπου χάθηκαν γενναίοι αρχηγοί και ανδρείοι στρατιώτες. Αλλά και σε κάθε γωνιά της επαναστατημένης γης μας μέχρι και στη Βοιωτία, όπου βρόντηξαν, για τελευταία φορά τα αθάνατα καριοφίλια του 1821.
Οι περιπέτειες, τα κατορθώματα, οι ανδραγαθίες και οι ατυχίες των Σουλιωτών, θα πρέπει να συγκινούν, να συνεπαίρνουν, να καθοδηγούν, να διδάσκουν και μην μοιάζουν με παλαιούς ηρωικούς μύθους, αλλά σαν ένα κάλεσμα και σαν μια ζωντανή πραγματικότητα διαχρονικά.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου