π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (31ο)

5. Πατριωτισμός και χριστιανισμός - εσωτερική αντίθεση

Οι πατριώτες μου έγραψαν ότι: «συμφωνούν πλήρως με τους Ουρανοπολίτες όσον αφορά την Ουράνια Πατρίδα και διαφωνούν όσον αφορά την επίγεια». Αλλά ένα πράγμα δεν είναι κατανοητό· πώς μπορούν οι πατριώτες να συμφωνούν με τους Ουρανοπολίτες όσον αφορά την Ουράνια; Μήπως πραγματικά αισθάνονται ότι είναι ξένοι και πάροικοι στη Γη και θυμούνται ότι εδώ είναι μόνο σαν να μένουν σε ένα ξενοδοχείο; Έχω ήδη αναφέρει την σκέψη του Αγίου Θεοφάνη και θα την επαναλάβω: «Ξένος είμαι στη γη, - αυτήν τη σκέψη πρέπει ο καθένας να κουβαλά στην καρδιά του, - εδώ δεν έχω μόνιμη κατοικία, αλλά αναζητώ τη μελλοντική· η πατρίδα μου δεν είναι εδώ. Εδώ είμαι προσωρινός, περιηγητής. Το απευθείας συμπέρασμα από αυτό είναι: αν είμαι περιηγητής, τότε δεν έχω καμία ανάγκη να εγκατασταθώ εδώ για πολλά χρόνια ή για πάντα, και πρέπει να αντιμετωπίζω όλα εδώ ως ξένα, ασχολούμενος με αυτά ως κάτι που δεν με αφορά, να συμπεριφέρομαι όπως σε ένα ξενοδοχείο. Να ξεκουράζομαι μόνο για κάποιο διάστημα και να συνεχίζω πάλι την πορεία μου· να κάνω τα πάντα ως παροδικά και να τα δέχομαι ως παροδικά, έχοντας μόνο μία σκέψη και επιθυμία - να βαδίζω συνεχώς στον σωστό δρόμο προς την πατρίδα μου.

Αλλά είναι αυτή η προσέγγιση συμβατή με το πάθος το οποίο οι πατριώτες υπερασπίζονται τα συμφέροντα της χώρας όπου γεννήθηκαν; Θα επαναλάβω την ερώτηση: «Πώς μπορεί κάποιος να προετοιμαστεί για τη ζωή στον Παράδεισο, αφιερώνοντας ένα τουλάχιστον μέρος της καρδιάς του στη Γη;». Είναι σαφές ότι, σύμφωνα με την εντολή, ο άνθρωπος θα φροντίζει και για τη χώρα όπου ζει, όπως ένας επισκέπτης φροντίζει για το μέρος που μένει, αλλά όλες οι σκέψεις του πρέπει να είναι προς την ουράνια Πατρίδα. Ακόμη και ο θεσμοθετημένος γάμος, ευλογημένος από την Εκκλησία, πρέπει να βοηθά εις το να πηγαίνει ο άνθρωπος προς τον Παράδεισο, και όχι εις το να εγκατασταθεί στη Γη. Και ακόμη περισσότερο, ο πατριωτισμός, που δεν προστάσσεται από τον Θεό καθώς η υπηρεσία προς την χώρα δεν απαιτείται από τον χριστιανό, δεν τον βοηθάει να προχωρήσει προς τον Θεό και δεν τον διδάσκει να αγαπάει όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από το κράτος στο οποίο ανήκουν. Αντιθέτως, αυτή η ιδεολογία εμποδίζει τον άνθρωπο να εκτελεί τις ευαγγελικές εντολές, τον δένει στην προσωρινή - φθαρτή Γη, και τον κάνει να ξεχάσει τον Παράδεισο. Θα επαναλάβω ότι η αίσθηση να σου αρέσει το μέρος όπου γεννήθηκες είναι αδιάφορη για τη σωτηρία. Είναι απλώς θέμα προτίμησης. Αλλά το να μετατρέψεις τις προτιμήσεις σε αρετή σημαίνει ότι απομακρύνεσαι από τον Θεό του Ουρανού. Αυτό ακριβώς ήταν που περίμεναν οι Ιουδαίοι, έναν Μεσσία που θα τους έδινε την επίγειο βασιλεία, και γι' αυτό απέρριψαν τον αληθινό Βασιλιά του Ουρανού. Ο ίδιος ο Χριστός απαγόρευσε να υπηρετούμε δύο κυρίους (Ματθ. 6:24) και πρόσταξε να μαζεύουμε θησαυρούς στον ουρανό, για να είναι εκεί η καρδιά μας (Ματθ. 6:19-21). Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω, πρώτον, γιατί πρέπει να αφιερώνω την καρδιά μου σε κάτι φθαρτό, και δεύτερον, γιατί η χώρα όπου περιπλανώμαι πρέπει να έχει την καρδιά μου;

(συνεχίζεται)

π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (31ο)

Next

Νεότερη ανάρτηση

Previous

Παλαιότερη Ανάρτηση

1 comments: