|
Ἀρχαῖο κείμενο: «Καὶ τί τὸ χάραγμα ἐπιφέρει, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου. Διττή δὲ τούτου ἡ γνῶσις, ἢ διὰ παραφορᾶς αὐτοῦ τοῦ ὀνόματος, ἢ διά ψήφου. Καὶ τὴν ψῆφον δὲ τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου, πανταχοῦ πλατῦναι ἐπετηδεύθη, ἔν τε πράσεσι καὶ ὠναῖς, ἵν᾿ ὁ μὴ τοῦτο ἐπιφερόμενος, ἐν ταῖς τῶν ἀναγκαίων ἐνδείαις τελευτήσῃ. Ἀριθμὸν δὲ ἀνθρώπου τὸ ὄνομα εἶναι, ἀντὶ τοῦ ξένον οὐδέ ἀήθη καὶ ἐπικεκρυμμένον καὶ διπλόης ἐχόμενον, ἀλλὰ ψῆφον ἐντριβῆ καὶ ἐγνωσμένην ἀνθρώποις. Ἀριθμὸς δὲ τοῦ ὀνόματος τοῦ ψήφου, ἑξακόσια ἐξηκονταέξ. Σαφῶς γὰρ αὐτὸ τὸ ὄνομα οὐ παρέθετο, διὰ τὸ μηδὲ ἄξιον εἶναι τῆς ἐν βιβλίῳ γραφῆς». |
Τί εἶναι ἡ «ψῆφος ἐντριβής»;
Ερμηνεία και Μετάφραση, που συνήθως
κυκλοφορεί.
Ας θυμηθούμε ότι στην αρχαία Αθήνα έγραφαν το
όνομα του υποψηφίου προς εξορία πάνω σε όστρακα (όστρακον: θραύσμα πήλινου
αγγείου, εξ ου και η λέξη «εξοστρακισμός»=εξορία). Στην εποχή του επισκόπου
Αρέθα ομοίως οι άνθρωποι ψήφιζαν γράφοντας το όνομα του υποψηφίου σε κάποιο
πλακίδιο που είχε μέγεθος κάρτας συναλλαγών=«ψήφος» (εξ ου και η λέξη
«ψηφιδωτόν»=εικόνα, έργο καλλιτεχνικό σχηματιζόμενο από μικρά πλακίδια)
το οποίο μετά έριχναν μετά στην κάλπη.
Το επίθετο «ο/η εντριβής» (γενική: της εντριβούς),
σημαίνει κάτι που είναι καθημερινής χρήσης, κάτι πολύ συνηθισμένο.
|
Μετάφραση: Το χάραγμα τι προκαλεί, τι σχηματίζει, (παρά) το
όνομα του θηρίου. Διπλή είναι η ερμηνεία αυτού, ή αλλοιωμένου σχηματισμού
(γραπτού, προφορικού) του ονόματος αυτού, ή διά ψήφου (πλακιδίου). Και το
πλακίδιο με το όνομα του θηρίου, κατάφερε παντού να χρησιμοποιείται, στις
πωλήσεις και τις αγορές, ώστε αυτός που δεν θα το φέρει, να πεθάνει από την
έλλειψη των αναγκαίων. Είναι αριθμός ανθρώπου αυτό το όνομα, όχι κάτι ξένο
ούτε απρεπές και κρυφό και κεκαλυμμένο, αλλά (σε) πλακίδιο καθημερινής χρήσης
και γνωστό στους ανθρώπους. Και ο αριθμός του ονόματος του πλακιδίου,
εξακόσια εξήντα έξι. Δεν παρέθεσε με ακρίβεια αυτό το όνομα, διότι δεν είναι
άξιο να γραφεί σε βιβλίο». |
Παρατηρήσεις -Σχόλια στην παραπάνω
ερμηνεία
Για την λέξη «ψήφος» σημειώνουμε τα εξής:
Παράγεται από την λέξη «ψάω» που σημαίνει τρίβω, κάνω κάτι λείο. Έχει
επίσης τις εξής σημασίες.
-μικρή πέτρα που έχει λειανθεί με τριβή, όπως
λιθάρι, χαλίκι, βότσαλο, πολύτιμος λίθος.
-οποιοδήποτε υλικό μέσον με το οποίο επιχειρείται
ψηφοφορία, αυτό μπορεί να είναι σφαιρίδιο, ή ειδικό δελτίο από χαρτί που έχει
προηγούμενα οριστεί, (ψηφοδέλτιο), ή άλλο υλικό (π.χ. όστρακο), ή ακόμα και η
ανάταση του χεριού του ψηφοφόρου.
-Η γνώμη που εκφράζεται με τη ψήφο σε
ψηφοφορία,
-Το δικαίωμα συμμετοχής σε ψηφοφορία.
Μια ακόμα αξιόλογη άποψη
Διαβάζουμε στο Αποκ 2:17 "καὶ δώσω αὐτῷ ψῆφον
λευκήν, καὶ ἐπὶ τὴν ψῆφον ὄνομα καινὸν", όπου στην συγκεκριμένη περίπτωση
ψήφος σημαίνει μια μικρή πέτρα που έγραφαν το όνομα όποιου ψήφιζαν. Βεβαίως η
λευκή πέτρα (ψήφος που αναφέρεται στην Αποκάλυψη) καμία σχέση δεν έχει με
τραπουλόχαρτα και τετράγωνα πλακίδια. Αναφορικά όμως με το συγκεκριμένο χωρίο
της Αποκάλυψης περί χαράγματος, ψήφος δεν αναφέρεται πουθενά. Αυτό που γράφει ο
Ανδρέας Καισαρείας αφορά το Αποκ. 13:18 και συγκεκριμένα την λέξη
"ψηφισάτω" που στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει το άθροισμα του
ονόματος του θηρίου και το γράφει και η Αποκάλυψη «ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν
τοῦ θηρίου» (ψηφισάτω=ας υπολογίσει). Άρα, η ψήφος που αναφέρει ο Ανδρέας είναι
ο υπολογισμός του αριθμού του θηρίου. Για αυτό γράφει και ο Ανδρέας "Καὶ τὴν
μὲν ἀκρίβειαν τῆς ψήφου (δηλαδή του συνόλου του αθροίσματος του αριθμού 666), ὡς
καὶ τὰ λοιπὰ τὰ περὶ αυτοῦ γεγραμμένα, ὁ χρόνος ἀποκαλύψει καὶ ἡ πεῖρα τοῖς νήφουσιν".
Και μετά αρχίζει και εξηγεί τα περί του ονόματος του Αντιχρίστου "Εἱ γὰρ ἔδει,
καθώς φασὶ τινες τῶν διδασκέλων, σαφῶς γνωσθῆναι τὸ τοιοῦτον ὄνομα, ὁ τεθεασάμενος
ἄν αὐτὸ ἀπεκάλυψεν." Για αυτό και ο Migne μεταφράζει την λέξη
"Ψήφος" στα Λατινικά ως "Calculus" δηλαδή υπολογισμός.
Ομοίως ως άθροισμα το έχει σημειωμένο και ο Αρέθας Καισαρείας στον τόμο 106 PG
681 ενώ η αγγλική μετάφραση του Ανδρέα Καισαρείας της EUGENIA SCARVELIS
CONSTANTINOU της σειράς THE FATHERS OF THE CHURCH, μεταφράζει το ψήφος ως
numerical cipher τουτέστι αριθμητικό κρυπτογράφημα/αριθμητικός κώδικας. Άρα
τίποτα δεν ευοδώνει την ερμηνεία περί πλακιδίου που σχετίζεται με την
ταυτότητα.
Ερμηνεία της λέξης «εντριβή»
|
Ως επίθετο «εντριβής» |
Ως ουσιαστικό «εντριβή» |
|
αυτός που έχει αποκτήσει ειδικές γνώσεις και
πείρα σε κάποιον τομέα. Και το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ.
Μπαμπινιώτη, γράφει τα ακόλουθα: εντριβής, -ής, -ές … έμπειρος, εξασκημένος
[ΕΤΥΜ. αρχ., αρχικ. σημ. «δοκιμασμένος ως προς την ανθεκτικότητα» < εν- +
-τριβής < τρίβω]. Συνεπώς, η αρχική σημασία του επιθέτου «εντριβής» είναι
«δοκιμασμένος ως προς την ανθεκτικότητα |
θεραπευτική μέθοδος κατά την οποία τρίβεται η
επιφάνεια του δέρματος με χρήση αλοιφής ή με υγρό (εντριβή με οινόπνευμα) |
Η λέξη «εντριβή» σημαίνει την ενέργεια του
εντρίβω, δηλ. το τρίψιμο και μάλιστα του δέρματος, ακόμη δε και με αλοιφή.
Σύμφωνα με τις παραπάνω ερμηνείες η λέξη
«εντριβή», εδώ ερμηνεύεται, λανθασμένα, σαν κάτι που είναι καθημερινής χρήσεως.
«Ψήφος εντριβής και εγνωσμένη
ανθρώποις» είναι ψήφος
(=υπολογισμός) που θα είναι γνωστή στους
ανθρώπους και στην οποία αυτοί θα έχουν αποκτήσει τριβή/πείρα. Κι
αυτό δεν γίνεται, ευνοήτως, χωρίς τη συχνή χρήση.»
Δεύτερη μετάφραση του χωρίου
|
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Το χάραγμα τι προκαλεί, τι σχηματίζει, (παρά) το
όνομα του θηρίου. Διπλή είναι η ερμηνεία αυτού, ή αλλοιωμένου σχηματισμού
(γραπτού, προφορικού) του ονόματος αυτού, ή διά ψήφου . Και την ψήφο με
το όνομα του θηρίου, κατάφερε παντού να χρησιμοποιείται, στις πωλήσεις
και τις αγορές, ώστε αυτός που δεν θα φέρει ΤΟ ΟΝΟΜΑ ,
να πεθάνει από την έλλειψη των αναγκαίων. Είναι αριθμός ανθρώπου αυτό το
όνομα, όχι κάτι ξένο ούτε απρεπές και κρυφό και κεκαλυμμένο, αλλά είναι
ψήφος (=υπολογισμός) που θα είναι
γνωστή στους ανθρώπους και στην οποία αυτοί θα έχουν αποκτήσει τριβή/πείρα. Και
ο αριθμός του ονόματος της ψήφου ,εξακόσια εξήντα έξι. Δεν παρέθεσε με
ακρίβεια αυτό το όνομα, διότι δεν είναι άξιο να γραφεί σε βιβλίο». |
ΣΧΟΛΙΟ.
Τί λέει καθαρά ο πατέρας της Εκκλησίας; Ότι
εκείνος που δεν θα έχει το όνομα του αντιχρίστου δεν θα μπορεί να
επιβιώσει αφού όλες οι δικαιοπραξίες θα γίνονται στο όνομα του, διότι
γράφει ‘‘ο μη τούτο επιφερόμενος», όχι »ο μη τούτον επιφερόμενος»,
δηλ. τον αριθμό.
Ούτε γράφει, »ο μη ΑΥΤΗ
επιφερόμενος», δηλ. την κάρτα. Οι προτεσταντίζοντες εσχατολόγοι έχουν
κυριολεκτικώς σφάξει συντακτικά και μεταφραστικά το κείμενο.
Συμπέρασμα
Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου

0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου