ΣΧΟΛΙΟ "ΚΡΥΦΟΥ
ΣΧΟΛΕΙΟΥ": ΜΑΣ ΕΣΤΑΛΗ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΑΝΩΝΥΜΟ ΑΔΕΛΦΟ Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ.
Πρὸς τὸν πολυσέβαστο πατέρα Ἐφραὶμ, τὸν ἐν Ἀριζόνᾳ Ἀμερικῆς.
Μαθαίνουμε (ἐὰν αὐτὸ ἰσχύη) ὅτι προτείνετε στὰ πνευματικά σας τέκνα νὰ μὴἀποτειχίζωνται.
Διερωτώμεθα, τίμιε
πάτερ, ἐὰν ἡστάσι σας αὐτὴ («νὰ μὴ ἀποτειχιζώμεθα») ἐπαγιώθη ἕνεκα
ἄνωθεν θείας πληροφορίας ἢ τῆς προσωπικῆς σας ἀντιλήψεως. Μία προσωπικὴ ἀντίληψι, ἡ ὁποία ἐνδεχομένως ἔχει δημιουργηθῆ ἀπὸ τὴν προσωπική σας σχέσι μὲκάποιους, κατὰ τὴν γνώμη σας (καὶ ἴσως ἀληθῶς),
ἀδιακρίτους «παλαιοημερολογῖτες»
ἢ ἀπὸ τὴν μελέτη ἀθεολογήτων, ρηχῶν ἢκαὶ ἐριστικῶν, κάποιες φορές, κειμένων
εἴτε ἀπὸ«παλαιοημερολογῖτες» ποὺ διεκδικοῦν τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς σῳτηρίας στὸν ὀρθόδοξο κόσμο εἴτε ἀπὸ«νεοημερολογῖτες», ποὺ βδελύσονται παραδόξως τὴν «ἀποτείχισι» καὶ προβάλλουν ἀδοκίμως τὸ ρητὸ «ἀγὼν ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας», καθ’ ἣν στιγμὴν γνωρίζουμε ἅπαντες τὴν πληθὺν τῶν ἁγίων, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὸπαρελθὸν ἀπετειχίσθησαν. Τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο, τὸν
ἅγιο Κύριλλο, ἅγιο Μάξιμο ὁμολογητή, ἅγιο Θεόδωρο Στουδίτη, ἅγιο Ἰωάννη Δαμασκηνό, ὁσιομάρτυρας ἁγιορείτας ἐπὶ Βέκκου, ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ἅγιο Μάρκο Ἐφέσου (εἶναι χαρακτηριστικὸ, μάλιστα, ὅτι ἅπαντες ἐχλευάσθησαν, ἐδιώχθησαν, ἐβασανίσθησαν, κάποιοι δὲ ἐμαρτύρησαν). Στὶς ἡμέρες μας δὲ (περὶ τὸ1970) ἀπετειχίσθησαν, ἔστω προσωρινῶς,
πολλὲς ἁγιορειτικὲς μονές, τρεῖς βορειοελλαδῖτες
Ἐπίσκοποι, ἀλλὰκαὶ ὁ πολὺς π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς (βλ. «Ὀρθόδοξον Τύπον», φύλλον
144).
Ἴσως, πάτερ, ποιμαντικῶς σκεπτόμενος, φοβεῖσθε τοὺς διχασμοὺς καὶ τὶς ἔριδες, ποὺ πιθανῶς προκύψουν ἀπὸμία ἀποτείχισι. Αὐτό, ἀσφαλῶς, ὅταν δὲν ὑπάρχει ὀρθοδόξως καλλιεργημένο πνεῦμα καὶ μακαρία ἁπλότης, εἶναι οὕτως ἡ ἄλλως ἀναπόφευκτον. Ἴσως φοβεῖσθε νὰ μὴ σᾶς ἀποκαλέσουν «παλαιοημερολογῖτες»,
καὶ τοιουτοτρόπως ἐπιστρέψει ἡ «λάσπη» (ποὺ τόσα ἔτη περιέλουζε τοὺς κατατρεγμένους καὶ διωκομένους ἀποτειχισμένους τοῦ πατρίου ἡμερολογίου), τὴν ὁποία ἐξετόξευαν, ἐνίοτε χαιρεκάκως, «νεοημερολογιτικές»
πένες καὶ ἀπύλωτα στόματα. Ἴσως φοβεῖσθε μήπως τεθῆτε «ἐκτὸς Ἐκκλησίας». Οἱ ἅγιοι αὐτὸδὲν τὸ ἐφοβήθησαν. Ἴσως πιστεύετε ὅτι δὲν ἦλθε ὁ καιρὸς ἀκόμη. Εὐχόμεθα, σὲ αὐτὴν τὴν ἐσχάτη ἐποχὴ - τῆς συγχύσεως, τοῦ ἀτομικισμοῦ (ἢ, θὰ λέγαμε, προτεσταντικοῦ
πνεύματος) καὶ τῆς πλάνης ὅτι εἴμεθα διακριτικώτεροι ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ
ἀπλανεῖς - νὰ μὴ τρέφετε φροῦδες ἐλπίδες περὶ καθολικῆς ἀποτειχίσεως τῶν ἀντιοικουμενιστῶν…
Πάτερ,
ὁ ἐπίγειος βίος ὅλων μας τελειώνει! Εὐχόμεθα καὶ σὲσᾶς «καλὸ Παράδεισο»! Τὰ πνευματικά σας τέκνα θὰ παραμείνουν στὴν γραμμή σας «ὄχι ἀποτείχισι» ἐὰν δὲν τοὺς καλλιεργῆτε συστηματικῶς ὀρθόδοξη ἀντιαιρετικὴ συνείδησι. Ἐπειδή, ὅμως, γνωρίζουμε ὅτι πράγματι κατηχεῖτε ὀρθοδόξως τοὺς χριστιανούς,
σᾶς προτείνουμε νὰ ἡγηθῆτε
τῆς ἀποτειχίσεως κάποιων προθύμων νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν στὸν μαρτυρικὸ δρόμο τοῦ χλευασμοῦ καὶ τῆς περιθωριοποιήσεως. Δεῖτέ το, τοὐλάχιστον, ὡς πέδη ἐνάντια στὰ σχέδια τῶν ἐπιθυμούντων ἀνεξελέγκτως καὶ ἀνενδοιάστως νὰ διαλύσουν τὴν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία.
Ἐὰν μᾶς ἐρωτήσετε ἐὰν ἐμεῖς εἴχαμε ἄνωθεν θεία πληροφορία γιὰ νὰ ἀποτειχισθοῦμε, ἐγὼ προσωπικῶς σᾶς ἀπαντῶ ὅτι δὲν ἀποτολμῶ νὰἐκστομίσω τοιοῦτον λόγον. Αὐτό, ὅμως, ποὺ λέγω εἶναι ὅτι ἀναπαύομαι ποὺ δὲν ἔχω μυστηριακὴ ἐπικοινωνία μὲ αἱρετικοὺς οἰκουμενιστές. Πιστεύω δὲ ὅτι ἐὰν ἀποτειχισθοῦν πολλοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί (δὲν ὁμιλῶ περὶ ἐντάξεως σὲ
«παλαιοημερολογιτικὴ» μερίδα· ἔχετε πάντως ὑπ’ ὄψιν ὅτι στὸν
«παλαιοημερολογιτικὸ» χῶρο ὑπάρχουν, δόξα τῷ Θεῷ, φιλενωτικὲς προσπάθειες),
ἔχοντες ταπεινὸ φρόνημα, γνησία ἀγάπη καὶ ὁμόνοια, οἱ ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἀποθρασυνόμενοι οἰκουμενιστὲς θὰ ὀπισθοχωρήσουν, οἱ ὀλιγώτερον ἀνησυχοῦντες ἀδελφοί μας θὰ «ἐπαναστατικοποιηθοῦν» θεαρέστως, καὶ θὰθέσουμε πλέον τὴν βάσι γιὰ νὰσυγκληθῇ ἐν καιρῷ εὐθέτῳ μία ἐν ἁγίῳΠνεύματι Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, διὰ τῆς ὁποίας θὰ λάμψῃ ἡ Ἀλήθεια καὶ θὰ εἰρηνεύσῃ ἡ Ἐκκλησία, χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ
Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ταῖς πρεσβείαις τῆς Πανυπεράγνου
Παναγίας μας καὶ πάντων τῶν Ἐπουρανίων Δυνάμεων καὶ τῶν Ἁγίων μας.
Ἀμὴν.
Αγαπητέ ανώνυμε αδελφέ που συνέταξες την παραπάνω ωραιότατη επιστολή με ταπεινό φρόνημα και με πόνο ψυχής, εύχομαι να λάβεις απάντηση από τον Γέροντα που απευθύνεσαι, αλλά πιθανόν αυτό να μην συμβεί, γιαυτό λαμβάνοντας αφορμή από τις θεοφιλείς σου σκέψεις θα ήθελα να σου διατυπώσω κάποια συμπεράσματα δικά μου για το θέμα που όλους μας απασχολεί. Προσωπικά πιστεύω, ότι ο π. Εφραίμ, καθώς και οι άλλοι αντιοικουμενιστές πατέρες του Νέου και γνωστοί θεολόγοι δεν έχουν στην ουσία δική τους γραμμή για το θέμα της Αποτείχισης, αλλά ακολουθούν την παρακαταθήκη του π. Επιφανίου την αναμονή " άχρι καιρού " , δηλαδή μέχρι η επίσημη Εκκλησία με τρόπο σαφή και επίσημο προχωρήσει σε ψευδοενώσεις και συγκοινωνία με τους Αιρετικούς ( κοινό ποτήριο), οπότε θα είναι απόλυτα σίγουροι για τα βήματά τους. Η Αποτείχιση από τους αιρετικούς, ως γνωστόν, προϋποθέτει την δημόσια διακήρυξη της Αιρέσεως, γεγονός που έχει ήδη συντελεσθεί στο θέμα του Οικουμενισμού. Η Αποτείχιση, ιδιαίτερα για λόγους Πίστεως, συνιστά Επαινετό και επιβεβλημένο Σχίσμα, προσωρινού όμως χαρακτήρα. Για την ακρίβεια σε κατάσταση προσωρινού Σχίσματος περιέρχονται οι ουσιαστικοί παραβάτες της Πίστεως ή οποιασδήποτε σοβαρής και ευλόγου αιτίας της διάσπασης της ενότητος της Εκκλησίας. Η επισημοποίηση της Αίρεσης με καθιέρωση Συνοδικά Αιρετικού Δόγματος ή με ψευδοένωση επίσημα με καταδικασμένους αιρετικούς είναι το τέλος της πτώσεως, δηλαδή ο πνευματικός θάνατος. Εκεί το Σχίσμα πλέον καθίστατε οριστικό και οι εναπομείναντες Ορθόδοξοι ΕΝΩΜΕΝΟΙ οφείλουν Συνοδικά να εγκαλέσουν τους παραβάτες και σε περίπτωση αμετανοησίας τους να τους κρίνουν ( καθαίρεση, αφορισμός) και αποκόψουν από το Σώμα της Εκκλησίας. Όσοι λοιπόν παραθεωρούν την φάση της Αποτείχισης και προσβλέπουν μόνο στην φάση της οριστικής αποκήρυξης για να αντιδράσουν Εκκλησιαστικά, ουσιαστικά στερούν από την Εκκλησία την νόμιμη άμυνά της και μειώνουν σε μεγάλο βαθμό την δυνατότητα πνευματικής ανάκαμψης πριν την τελική πτώση. Αυτά αδελφέ και ο Κύριος να ελεήσει όλους μας και πρώτα εμένα που τολμώ, παρά τις αμαρτίες μου, να υπερασπίζω τα δικαιώματά Του
ΑπάντησηΔιαγραφή