ΣΧΟΛΙΟ "ΚΡΥΦΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ": ΜΑΣ ΕΣΤΑΛΗ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΑΝΩΝΥΜΟ ΑΔΕΛΦΟ Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ. 


Πρς τν πολυσέβαστο πατέρα φραμ, τν ἐν Ἀριζόνᾳ Ἀμερικῆς.


   Εμεθα ρθόδοξοι χριστιανο ποτειχισμένοι πτος οκουμενιστές, πο κολουθομε τ πάτριο μερολόγιο.


   Μαθαίνουμε (ἐὰν ατὸ σχύη) τι προτείνετε στ πνευματικά σας τέκνα ν μποτειχίζωνται.


   Διερωτώμεθα, τίμιε πάτερ, ἐὰν στάσι σας ατνὰ μὴ ποτειχιζώμεθα») ἐπαγιώθη ἕνεκα νωθεν θείας πληροφορίας τῆς προσωπικῆς σας ντιλήψεως. Μία προσωπικ ντίληψι, ποία νδεχομένωςχει δημιουργηθ π τν προσωπική σας σχέσι μκάποιους, κατ τν γνώμη σας (καὶ ἴσως ἀληθῶς), διακρίτους «παλαιοημερολογῖτες» π τν μελέτη θεολογήτων, ρηχν κα ριστικν, κάποιες φορές, κειμένων ετε π«παλαιοημερολογτες» πο διεκδικον τν ποκλειστικότητα τς σῳτηρίας στν ρθόδοξο κόσμο ετε π«νεοημερολογτες», πο βδελύσονται παραδόξως τν «ποτείχισι» κα προβάλλουν δοκίμως τ ρητ «γν ντς τς κκλησίας», καθ’ ν στιγμν γνωρίζουμε παντες τν πληθν τν γίων, ο ποοι κατ τπαρελθν πετειχίσθησαν. Τὸν γιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο, τὸν γιο Κύριλλο, γιο Μάξιμο μολογητή, γιο Θεόδωρο Στουδίτη, γιο ωάννη Δαμασκηνό, σιομάρτυρας γιορείτας π Βέκκου, γιο Γρηγόριο Παλαμ, γιο Μάρκο φέσου (εναι χαρακτηριστικὸ, μάλιστα, τι παντες χλευάσθησαν, διώχθησαν, βασανίσθησαν, κάποιοι δ μαρτύρησαν). Στς μέρες μας δ (περ τ1970) ἀπετειχίσθησαν, ἔστω προσωρινῶς, πολλς γιορειτικς μονές, τρεῖς βορειοελλαδῖτες πίσκοποι, λλκα πολς π. ουστῖνος Πόποβιτς (βλ. «ρθόδοξον Τύπον», φύλλον 144).


   σως, πάτερ, ποιμαντικς σκεπτόμενος, φοβεσθε τος διχασμος κα τς ριδες, πο πιθανς προκύψουν πμία ποτείχισι. Ατό, σφαλς, ταν δν πάρχει ρθοδόξως καλλιεργημένο πνεμα κα μακαρία πλότης, εναι οτως λλως ναπόφευκτον. σως φοβεσθε νὰ μὴ σᾶς ποκαλέσουν «παλαιοημερολογῖτες», κα τοιουτοτρόπως πιστρέψει «λάσπη» (πο τόσα τη περιέλουζε τος κατατρεγμένους κα διωκομένους ποτειχισμένους το πατρίου μερολογίου), τν ποία ξετόξευαν, νίοτε χαιρεκάκως, «νεοημερολογιτικές» πένες καὶ ἀπύλωτα στόματα. σως φοβεσθε μήπως τεθτε «κτς κκλησίας». Ο γιοι ατδν τ φοβήθησαν. σως πιστεύετε τι δν λθε καιρς κόμη. Εχόμεθα, σ ατν τν σχάτη ποχ - τς συγχύσεως, το τομικισμο (ἢ, θὰ λέγαμε, προτεσταντικοῦ πνεύματος) καὶ τῆς πλάνης ὅτι εἴμεθα διακριτικώτεροι ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ ἀπλανεῖς - ν μ τρέφετε φροδες λπίδες περ καθολικς ποτειχίσεως τν ντιοικουμενιστν…


   Πάτερ, πίγειος βίος λων μας τελειώνει! Εχόμεθα κα σσς «καλ Παράδεισο»! Τ πνευματικά σας τέκνα θ παραμείνουν στν γραμμή σας «χι ποτείχισι» ἐὰν δν τος καλλιεργτε συστηματικς ρθόδοξη ντιαιρετικ συνείδησι. πειδή, μως, γνωρίζουμε τι πράγματι κατηχετε ρθοδόξως τος χριστιανούς, σς προτείνουμε νὰ ἡγηθῆτε τῆς ἀποτειχίσεως κάποιων προθύμων ν σς κολουθήσουν στν μαρτυρικ δρόμο το χλευασμο κα τς περιθωριοποιήσεως. Δετέ το, τοὐλάχιστον, ς πέδη ἐνάντια στὰ σχέδια τν πιθυμούντων ἀνεξελέγκτως κα νενδοιάστως ν διαλύσουν τν το Χριστο κκλησία.


   ὰν μᾶς ρωτήσετε ἐὰν μες εχαμε νωθεν θεία πληροφορία γι νὰ ποτειχισθομε, γὼ προσωπικς σᾶς παντ τι δν ποτολμ νκστομίσω τοιοτον λόγον. Ατό, μως, πο λέγω εναι τι ναπαύομαι πο δν χω μυστηριακ πικοινωνία μ αρετικος οκουμενιστές. Πιστεύω δ τι ἐὰν ποτειχισθον πολλο πατέρες κα δελφοί (δὲν ὁμιλῶ περὶ ἐντάξεως σὲ «παλαιοημερολογιτικὴ» μερίδα· ἔχετε πάντως ὑπ’ ὄψιν ὅτι στὸν «παλαιοημερολογιτικὸ» χῶρο ὑπάρχουν, δόξα τῷ Θεῷ, φιλενωτικὲς προσπάθειες), χοντες ταπειν φρόνημα, γνησία γάπη κα μόνοια, ο μέρα τ μέρᾳ ποθρασυνόμενοι οκουμενιστς θ πισθοχωρήσουν, ο λιγώτερον νησυχοντες δελφοί μας θ «παναστατικοποιηθον» θεαρέστως, κα θθέσουμε πλέον τν βάσι γι νσυγκληθ ν καιρ εθέτῳ μία ν γίΠνεύματι Οκουμενικ Σύνοδος, δι τς ποίας θὰ λάμψῃ ἡ Ἀλήθεια καὶ θὰ ερηνεύσῃ κκλησία, χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ταῖς πρεσβείαις τῆς Πανυπεράγνου Παναγίας μας καὶ πάντων τῶν Ἐπουρανίων Δυνάμεων καὶ τῶν Ἁγίων μας. Ἀμὴν.    

1 comments:

  1. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ9 Δεκεμβρίου 2013 στις 2:46 μ.μ.

    Αγαπητέ ανώνυμε αδελφέ που συνέταξες την παραπάνω ωραιότατη επιστολή με ταπεινό φρόνημα και με πόνο ψυχής, εύχομαι να λάβεις απάντηση από τον Γέροντα που απευθύνεσαι, αλλά πιθανόν αυτό να μην συμβεί, γιαυτό λαμβάνοντας αφορμή από τις θεοφιλείς σου σκέψεις θα ήθελα να σου διατυπώσω κάποια συμπεράσματα δικά μου για το θέμα που όλους μας απασχολεί. Προσωπικά πιστεύω, ότι ο π. Εφραίμ, καθώς και οι άλλοι αντιοικουμενιστές πατέρες του Νέου και γνωστοί θεολόγοι δεν έχουν στην ουσία δική τους γραμμή για το θέμα της Αποτείχισης, αλλά ακολουθούν την παρακαταθήκη του π. Επιφανίου την αναμονή " άχρι καιρού " , δηλαδή μέχρι η επίσημη Εκκλησία με τρόπο σαφή και επίσημο προχωρήσει σε ψευδοενώσεις και συγκοινωνία με τους Αιρετικούς ( κοινό ποτήριο), οπότε θα είναι απόλυτα σίγουροι για τα βήματά τους. Η Αποτείχιση από τους αιρετικούς, ως γνωστόν, προϋποθέτει την δημόσια διακήρυξη της Αιρέσεως, γεγονός που έχει ήδη συντελεσθεί στο θέμα του Οικουμενισμού. Η Αποτείχιση, ιδιαίτερα για λόγους Πίστεως, συνιστά Επαινετό και επιβεβλημένο Σχίσμα, προσωρινού όμως χαρακτήρα. Για την ακρίβεια σε κατάσταση προσωρινού Σχίσματος περιέρχονται οι ουσιαστικοί παραβάτες της Πίστεως ή οποιασδήποτε σοβαρής και ευλόγου αιτίας της διάσπασης της ενότητος της Εκκλησίας. Η επισημοποίηση της Αίρεσης με καθιέρωση Συνοδικά Αιρετικού Δόγματος ή με ψευδοένωση επίσημα με καταδικασμένους αιρετικούς είναι το τέλος της πτώσεως, δηλαδή ο πνευματικός θάνατος. Εκεί το Σχίσμα πλέον καθίστατε οριστικό και οι εναπομείναντες Ορθόδοξοι ΕΝΩΜΕΝΟΙ οφείλουν Συνοδικά να εγκαλέσουν τους παραβάτες και σε περίπτωση αμετανοησίας τους να τους κρίνουν ( καθαίρεση, αφορισμός) και αποκόψουν από το Σώμα της Εκκλησίας. Όσοι λοιπόν παραθεωρούν την φάση της Αποτείχισης και προσβλέπουν μόνο στην φάση της οριστικής αποκήρυξης για να αντιδράσουν Εκκλησιαστικά, ουσιαστικά στερούν από την Εκκλησία την νόμιμη άμυνά της και μειώνουν σε μεγάλο βαθμό την δυνατότητα πνευματικής ανάκαμψης πριν την τελική πτώση. Αυτά αδελφέ και ο Κύριος να ελεήσει όλους μας και πρώτα εμένα που τολμώ, παρά τις αμαρτίες μου, να υπερασπίζω τα δικαιώματά Του

    ΑπάντησηΔιαγραφή

 
Top