Έχουμε ξαναγράψει πως όσοι αποσυνδέουν το ημερολογιακό ζήτημα από την αίρεση του Οικουμενισμού και προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ημερολογιακή καινοτομία με παραπλανητικά επιχειρήματα του τύπου "δεν είναι δογματικό ζήτημα" ή "στα πρώτα χρόνια στην Εκκλησία δεν υπήρχε εορτολογική συμφωνία", ή βρίσκονται βαθιά στον λήθαργο της αγνωσίας ή είναι, εν γνώση τους ή εν αγνοία, υπηρέτες της αιρέσεως. Στον αντίποδα αυτών των προσώπων βρίσκονται οι τίμιοι εκείνοι νεοημερολογίτες οι οποίοι αναγνωρίζουν την σχέση ημερολογιακού - οικουμενισμού, αλλά για τους δικούς τους λόγους παραμένουν στο νέο ημερολόγιο "άχρι καιρού".
Αυτοί θα προβληματιστούν ακόμη περισσότερο από την παρούσα ανάρτηση και είμαι σίγουρος πως όταν η ψευδοπανορθόδοξος σύνοδος του 2016 αποδεχτεί επισήμως τον Οικουμενισμό και εγκρίνει παράλληλα και την ημερολογιακή καινοτομία (και μάλλον και του πασχαλίου), τότε θα λάβουν ξεκάθαρη θέση και να προσχωρήσουν στο στρατόπεδο των Γνησίων Ορθοδόξων.
***
Κατά τις πρώτες δεκαετίες του Κ΄ αιώνος στο χώρο των επιστημών της μουσικής, των μαθηματικών και της αστρονομίας έδρασε ένας αρχιμανδρίτης με το όνομα Παγκράτιος. Ο Παγκράτιος ήταν Βατοπαιδινός μοναχός και θεολόγος, ο οποίος ζούσε στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία εξέδωσε αρκετά κείμενα περί βυζαντινής μουσικής, μαθηματικών, καθώς και ημερολογιακά.
Σε ένα από αυτά με τίτλο "Η εναρμόνισις της βυζαντινής μουσικής" (Κωνσταντινούπολη 1918) επιτίθεται κατά των ψαλτών, τους οποίους κατηγορεί ως αμόρφωτους και διαστροφείς της μουσικής παράδοσης, και προτείνει την εναρμόνιση της εκκλησιαστικής μας μουσικής με πρότυπο την ευρωπαϊκή τετραφωνία.
***
Το 1918 εκδίδει το βιβλίο "Ελληνικόν Ημερολόγιον" επίσης στην Κωνσταντινούπολη. Σε αυτό εκθέτει ένα δικής του εμπνεύσεως ημερολόγιο, κατά τη γνώμη του ανώτερο και από το Ιουλιανό και από το γρηγοριανό, το οποίο προτείνει να εφαρμοστεί από όλους. Το ημερολόγιο αυτό υπολειπόταν του Γρηγοριανού κατά μία ημέρα, μέχρι το 1992, όπου τα δύο ημερολόγια θα συμπίπταν μέχρι το 2100. Το γεγονός αυτό το φέρνει ως επιχείρημα ο Παγκράτιος για να γράψει τα εξής:
Τον Παγκράτιο δεν τον ενδιαφέρει η αποδοχή του Γρηγοριανού ημερολογίου, αλλά η ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ. Διαβάστε τι έγραφε στον πρόλογο του βιβλίου, δύο χρόνια πριν την εγκύκλιο του 1920:
***
Λίγες παρατηρήσεις στα παραπάνω:
α. Διακηρύσσεται η οικουμενιστική κακοδοξία περί "διηρημένης Εκκλησίας".
β. Όπως και στην Εγκύκλιο του 1920, το κοινό ημερολόγιο θεωρείται ως μέσο που εξυπηρετεί τον Οικουμενισμό.
γ. Δικαιώνεται για άλλη μια φορά ο αγίας μνήμης Κοσμάς Φλαμιάτος, ο οποίος έγραφε πως θα μορφωθούν με το πνεύμα της πλάνης πολλοί νέοι ρασοφόροι.
δ. Φαίνεται πως στη συνείδηση του πιστού λαού η αλλαγή του ημερολογίου, πολύ πριν συμβεί αυτή, σήμαινε "εκφραγκισμό".
ε. Δεν είναι τυχαίο πως η μονή του Παγκρατίου, η Βατοπαιδίου, υπήρξε η μοναδική μονή που δέχτηκε την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 (ως το 1975).
***
Φυσικά με τέτοιες απόψεις ο Παγκράτιος δεν θα μπορούσε να μην παρευρεθεί και στο τσίρκο εκείνο που ονομάστηκε "Πανορθόδοξο Συνέδριο" του 1923. Έτσι προσκαλείται από τον, ελέω βενιζελισμού, φατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη (βλέπε "Πρακτικά και Αποφάσεις του εν Κωνσταντινουπόλει Πανορθοδόξου Συνεδρίου", Κωνσταντινούπολη 1923, σελ. 71-76) και παρίσταται στην Δ΄ Συνεδρία του συνεδρίου, παρουσιάζοντας το νέο ημερολόγιό του, το οποίο αργότερα ονομάζει "Φυσικόν Ημερολόγιον" (βλέπε στο βιβλίο του "Αδολεσχία Φιλάριθμος", Αθήνα 1938, σελ. 26-27). Μετά την παρουσίαση του καταλήγει πως πάνω στο ημερολόγιό του
Δεν έγινε δεκτό όμως αφού το συνέδριο παραδέχτηκε ημερολόγιο που συνταυτιζόταν με το Γρηγοριανό.
***
Φυσικά τέτοια πρόσωπα που εξυπηρέτησαν τα νεωτεριστικά σχέδια ανταμείφθηκαν από τους καινοτόμους και έτσι ο Παγκράτιος χειροτονήθηκε επίσκοπος ("Λεύκης" και έπειτα "Γάνου και Χώρας").
Το 1928 εξέδωσε το βιβλίο "Οι παλαιοημερολογίται, οι νεοημερολογίται και το Άγιον Πάσχα", από το οποίο παραθέτουμε τον πρόλογο, άνευ περαιτέρω σχολίων:
Ν. Μ.
ΠΗΓΗ ''ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ''
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου