Ἡ παπικὴ νοοτροπία τῶν Νεοημερολογιτῶν καὶ ἡ Πατερικὴ στάσις καὶ θέσις τῶν Ὀρθοδόξων Παλαιοημερολογιτῶν

Επίσκεψη του Καρδινάλιου Sandri στο Βουκουρέστι για την ίδρυση νέας ουνιτικής “επισκοπής” (Φωτό) (30/8/2014)

Διάχυτη εἶναι ἡ παπικὴ νοοτροπία τῶν Νεοημερολογιτῶν.

Σύμφωνα μὲ τὴν ἀντίληψι αὐτὴ εἶναι ἀδιανόητο νὰ ἐγερθοῦν οἱ πιστοί, λαϊκοί, μοναχοὶ καὶ ἱερεῖς ἐναντίον ἀρχιερέων, ποὺ καταπατοῦν τὶς Ἱερὲς Παραδόσεις τῶν Πατέρων καὶ κηρύσσουν αἱρέσεις κατεγνωσμένες.

Αὐτὸ ποὺ ἔγινε σὲ ὅλη τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καταδικάζεται ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς τῶν Παλαιοημερολογιτῶν.

Τὴν αὐθεντία ὅμως μέσα στήν Ἐκκλησία τὴν ἔχει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιο. Ὅποιος ἔχει Πνεῦμα Ἃγιο ἔχει τὴν αὐθεντία.

Μέσα στήν Ὀρθοδοξία, σημασία δὲν ἔχει ποιὸς συμφωνεῖ καὶ ποιὸς δὲν συμφωνεῖ μὲ τοὺς ἀρχιερεῖς, ἀλλὰ ποιὸς συμφωνεῖ καὶ ποιὸς δὲν συμφωνεῖ μὲ τὰ ὂργανα τοῦ Παναγίου Πνεύματος: τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Ἔτσι προσπαθοῦν οἱ Νεοημερολογίτες νά περάσουν τὴν ἂποψι, ὅτι Ἐκκλησία εἶναι οἱ Ἀρχιερεῖς!!!

Καὶ λένε μὲ ἀναισχυντία:

"τὸ νὰ ἐγείρωνται τὰ ἂτομα, κληρικοί καὶ λαϊκοὶ καὶ νὰ ἀποκηρύττουν ἐπισκόπους τοὺς ὁποίους ἡ καθολικὴ ὀρθόδοξος ἐκκλησία ἀποδέχεται, εἶναι καθαροὶ Προτεσταντισμοί".

Γιὰ νὰ λέη κανεὶς τέτοια πράγματα πρέπει νὰ ἀγνοῆ καὶ τὸν Προτεσταντισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία.

Προτεσταντισμὸς δὲν εἶναι ἡ μὴ ἀναγνώρισις αὐθεντίας στοὺς Ἀρχιερεῖς, εἶναι ἡ μὴ ἀναγνώρισις αὐθεντίας στήν Ἐκκλησία, εἶναι ἡ μὴ ἀναγνώρισις τοῦ γεγονότος, ὅτι τὸ Ἃγιον Πνεῦμα φωτίζει καὶ καθοδηγεῖ τὴν Ἐκκλησία.

῾Η Ὀρθοδοξία, σὲ ἀντίθεσι μὲ τοὺς κακοδόξους Νεοημερολογίτες, ὅταν μιλάη γιὰ τὴν Καθολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ἐννοεῖ μόνον τούς Ἐπισκόπους της, οὒτε ἐννοεῖ μόνον τὴν σημερινὴ ἀνὰ τὸν κόσμο Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

῾Η Καθολική Ἐκκλησία δὲν εἶναι μόνον ἡ στρατευόμενη, εἶναι καὶ ἡ Θριαμβεύουσα.

Ὅταν ἡ σημερινὴ ἀνὰ τὸν κόσμο ἐπίσημη «ἐκκλησία» ἔρχεται ἀντίθεσι μέ τήν Θριαμβεύουσα Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν, Πανορθοδόξων καὶ Τοπικῶν Συνόδων, τότε οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ποὺ ἐγείρονται ἐναντίον της, γιὰ νὰ παραμείνουν σὲ κοινωνία πίστεως μὲ τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων, ὂχι μόνον Προτεστάντες δὲν εἶναι, ἀλλὰ ἀπεναντίας εἶναι τὰ μοναδικὰ μέλη τῆς στρατευόμενης Ἐκκλησίας.

Ὄχι μόνον σχίσμα δὲν κάνουν μὲ τὸ νὰ μὴν ἀκολουθοῦν τὴ σύγχρονη Ἱεραρχία, ποὺ βαδίζει δικούς της δρόμους, ἀλλὰ εἶναι αὐτοὶ ἡ Ἐκκλησία, γιατὶ μόνον αὐτοὶ ἀποτελοῦν ἓνα σῶμα μὲ τὴν ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους Καθολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Σύμφωνα μὲ τὸν ΙΕ' Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου τῆς Κωνσταντινουπόλεως

"ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι διαχωρίζουν τὴν θέσι τους καὶ διακόπτουν τὴν κοινωνία τους μὲ τὸν ἐπίσκοπὸ τους, ὁ ὁποῖος δημόσια κηρύττει ἐπ᾿ Ἐκκλησίας τὴν αἵρεσι ποὺ τὴν ἔχουν καταδικάσει Σύνοδοι ἢ οἱ Ἃγιοι Πατέρες, αὐτοὶ ὂχι μόνον δὲν ὑπόκεινται σὲ ἐπιτίμησι, ὅταν ἀποτειχίζονται ἀπὸ τὸν καταγγελλόμενο ἐπίσκοπο, καὶ πρὶν ἀκόμη ὑπάρξει συνοδικὴ διάγνωσις, ἀλλὰ ὅλως ἀντιθέτως: θὰ ἀξιωθοῦν καί τῆς πρεπούσης στούς Ὀρθοδόξους τιμῆς. Διότι δὲν κατεδίκασαν μὲ τὴν στάσι τους ἐπισκόπους ἀλλὰ ψευδεπισκόπους καὶ ψευδοδιδασκάλους καὶ δὲν ἔσχισαν τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἀγωνίστηκαν νὰ σώσουν τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὰ σχίσματα καὶ τὶς διαιρέσεις ποὺ δημιουργεῖ ἡ αἵρεσις στὸ θέμα τῆς Πίστεως.»

῾Η Ἑνότης εἶναι Θεολογικὰ καὶ Ἁγιοπατερικά, στὴν οὐσία της, Ἑνότης Πίστεως. Δέν εἶναι ἑνότης διοικητική. Διότι τέτοια ἑνότητα ἔχουν καὶ οἱ Φράγγοι καὶ ἀναγνωρίζουν ὡς σημεῖο τῆς ἐξωτερικῆς τους διοικητικῆς ἑνότητος καὶ ἀναφορᾶς τους τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα.

Ὅμως δὲν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας καὶ βρίσκονται στὴν αἵρεσι καὶ

στὴν πλάνη, ἐκτός Ἐκκλησίας.

Τέτοια ἑνότητα ἐννοοῦν οἱ Νεοημερολογίτες, ὅτι πρέπει νὰ ἔχουμε καί ᾿μεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι!!!

Αὐτὰ τὰ λένε βέβαια κάτω ἀπὸ τὴν φράγγικη ἐπιδρασι στὴν κακόδοξη καὶ οὐνίτικη ἐκκλησιολογία τους.

Ποιὸς, μετὰ τὴν ἀνάγνωσι τοῦ κειμένου τοῦ ΙΕ' Ἱεροῦ Κανόνος τῆς Ἁγίας Πρωτοδευτέρας Κωνσταντινουπόλει Συνόδου ἐπὶ Μεγάλου Ἁγίου Φωτίου τό 861 μπορεῖ νὰ ἰσχυρισθῆ ὄτι καὶ αὐτὸς ποὺ θὰ κόψη τὸ μνημόσυνο τοῦ αἱρετικὰ κηρύσσοντος ἐπισκόπου καὶ αὐτὸς ποὺ δὲν θὰ τὸ κόψη ἀλλὰ θὰ ἐξακολουθήση νὰ ἔχη κοινωνία μαζί του κάνει καλά; Διότι σαφέστατα τονίζει ὁ Ἱερὸς Κανών: "Δέν κατέγνωσαν καὶ δὲν κατήγγειλαν οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπισκόπους ἀλλὰ ψευδοδιδασκάλους" καὶ γιαὐτὸ τοὺς ἔκοψαν τὸ μνημόσυνο. Ὀ Παπισμὸς δὲν εἶναι κατεγνωσμένη αἵρεσι τόσο ἀπὸ Πανορθόδοξες καὶ τοπικὲς Συνόδους ὅσο καὶ πάνω ἀπὸ διακόσιους Ἃγιους Πατέρες;

Δέν κηρύσσει ἑπομένως αἵρεσι ὁ λατινόφρων καὶ πεπτωκὼς εἰς τὴν πίστιν π. Βαρθολομαῖος, ὅταν ἀποκαλεῖ τὸν πάπα ἁγιώτατο ἀδελφὸ καὶ τὴν λατινικὴ ἀντεκκλησία πρεσβυτέρα ἀδελφὴ ἐκκλησία καὶ συμπροσεύχεται λειτουργικῶς μὲ τὸν αἱρεσιάρχη πάπα; Δέν ἀσπάζεται τὴν αἵρεσι τοῦ παπισμοῦ ὅταν ὁ διάκονός του ἐνώπιόν του βάνη μετάνοια στὸν πάπα ἐν πλήρει ἱερατικῇ περιβολῇ καὶ "παίρνη καιρό" ἀπ᾿ αὐτόν; Δέν κηρύσσει αἵρεσι ὁ λατινόφρων πατριάρχης, ὅταν στὸ Λίβανο ὑπογράφει ὁ ἀντιπρόσωπὸς του, πρόεδρος τῆς μεικτῆς ἐπιτροπῆς Νεοημερολογιτῶν καὶ Λατίνων, οἰκτρὸς ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας Στυλιανός, ὄτι καὶ οἱ Φράγκοι ἔχουν μυστήρια; Αὐτὸ δὲν στὸ ἐπιβεβαίωσε καί ὁ ἴδιος ὁ π. Βαρθολομαῖος στό κοινὸ μὲ αἱρεσιάρχη πάπα ἀνακοινωθέν μετὰ τὸ βδελυρὸ συλλείτουργο τῆς Ρώμης;

Ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι τοῦ ἐσβεσμένου Φαναρίου ἐμφοροῦνται ἀπὸ τὶς ἲδιες αἱρετικὲς δοξασίες!

Καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες ξέρουν πολὺ καλὰ ὅτι ὁ ἐπίσκοπὸς τους εἶναι ψευδεπίσκοπος καὶ ψευδοδιδάσκαλος καὶ ὅμως ἐξακολουθοῦν νὰ τὸν μνημονεύουν γιὰ ἐπίσκοπὸ τους!

Καὶ δὲν τὸ ξέρουν μόνον οἱ Ἁγιορεῖτες τὸ ξέρουν καὶ ὅλοι οἱ ἂλλοι ἐπίσκοποι στὴν Ἑλλάδα καὶ σὲ ὅλον τὸν κόσμο, καὶ παρόλα αὐτὰ ἐξακολουθοῦν νὰ τὸν μνημονεύουν καὶ κοινωνοῦν μὲ τὴν αἵρεσί του καὶ καταμολύνουν τὰ θυσιαστήριὰ τους, γιατὶ κοινωνοῦν μὲ τὸν Πάπα διὰ μέσῳ τοῦ π. Βαρθολομαίου καὶ μὲ τὸ φρόνημα τοῦ "πατριάρχη".

Ὅσοι τολμοῦν νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο καὶ τὴν κοινωνία τοῦ αἱρετικὰ ἀπὸ κηρύσσοντος τοὺς ἐπισκόπου χαρακτηρίζονται Νεοημερολογίτες προτεσταντίζοντες καὶ σχισματικοί!!!

Ὀ Κανόνας ὅμως τονίζει ὅτι αὐτοὶ

"οὐ σχίσματι τὴν ἓνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι".

Διότι αὐτοὶ ἀποτελοῦν ἓνα σῶμα μὲ τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν εἶναι πρώτιστο καθῆκον τοῦ Ὀρθοδόξου Πιστοῦ καὶ ἑπομένως ὑποχρέωσις στοιχειώδης, νὰ προσπαθήση νὰ γλυτώση τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὰ σχίσματα ποὺ προκαλοῦν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι διδάσκοντας ἂλλα ἀπ᾿ ὄτι διδάσκει ἡ Ἐκκλησία;

Οἱ ἀρχιερεῖς αὐτοί, ἂς εἶναι καὶ χιλιάδες, μὲ τὶς ἑτεροδιδασκαλίες τους ἀποσχίζονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων. Ὅσοι ἀποσχίζονται ἀπ᾿ αὐτοὺς τοὺς Ἀρχιερεῖς,

ἐπειδὴ συνήθως εἶναι λίγοι, φαίνονται σὰν νὰ κάνουν αὐτοὶ σχίσμα.

Ἔχοντας ὑπ᾿ ὂψιν αὐτὴν τὴν πραγματικότητα ὁ Κανὼν τονίζει σὲ ὅλες τὶς γενεὲς τῶν Χριστιανῶν: δὲν πρέπει νὰ σᾶς ἐξαπατοῦν τὰ φαινόμενα, δὲν κάνουν σχίσμα οἱ λίγοι ποὺ μένουν πιστοὶ στὴν Ἀποστολική Ἐκκλησία. Σχίσμα κάνουν ὅσοι μένουν πιστοὶ στοὺς αἱρετικοὺς ἀρχιερεῖς καὶ ὅσοι τοὺς ἀκολουθοῦν.

Αὐτοὶ ἀποσχίζονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων.

Οἱ λίγοι ποὺ ἀποσχίζονται ἀπὸ τοὺς τέτοιους ἀρχιερεῖς στὴν πραγματικότητα γλυτώνουν τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὰ πραγματικὰ σχίσματα.

Εἶναι, λοιπὸν, ἢ δὲν εἶναι ὑποχρεωτικὸς ὁ ΙΕ' Κανὼν γιὰ ὅλους τούς Ὀρθοδόξους, ποὺ δὲν θὰ πρέπη νὰ ξεγελᾶνε τοὺς ἑαυτοὺς τους μὲ τὰ "ἒργα", τὰ μεγάλα μοναστήρια, τὰ κτήρια, τὶς κατασκηνώσεις καὶ τὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο, ὅτι ἔτσι τάχα ἐκπληρώνουν τὸ καθῆκον τους ὡς Ὀρθόδοξοι;

Ὅλα αὐτὰ ἔχουν νόημα, ὅταν γίνονται γιὰ τὴν δόξα τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅταν οἱ ἡγούμενοι ὀρθοτομοῦν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας.

Καὶ, ἀντιθέτως, γίνονται ἐπιπρόσθετο βάρος στὴν ψυχὴ ἐκείνων, ποὺ τὰ προβάλλουν μὲ ὅλα τὰ σύγχρονα μέσα καὶ ρίχνουν στάχτη στὰ μάτια καὶ ἐξαπατοῦν τοὺς ἁπλοὺς ποὺ τοὺς ἀκολουθοῦν, ἐπειδὴ ἐντυπωσιάζονται ἀπὸ τὰ "ἒργα", παρασύροντὰς τους ἔτσι στὴν πλάνη καὶ στὸν ὂλεθρο τῆς αἱρέσεως.

Θὰ ἀκούσουν ἀπὸ τὸν Κύριο, ὅτι μεριμνοῦσαν καὶ ἐτύρβαζαν γιὰ πολλά (!) ἀλλὰ παρημέλησαν τὸ Ἕνα, τὸ ὁποῖο καὶ ἦταν τὸ ἐντελῶς ἀπαραίτητο: τὴν Ὀρθόδοξη Πίστι.

Γιατὶ τέτοια ἔργα ἔχουν καὶ οἱ Λατῑνοι καὶ οἱ Προτεστάντες καὶ μάλιστα τόσα, ὅσα δὲν μποροῦν νὰ τὰ διανοηθοῦν οἱ Νεοημερολογίτες. Στὴν Πίστι, ὅμως, οἱ Προτεστάντες εἶναι νεκροί.

Δέν ἔχουν Ἱερωσύνη, Μυστήρια καὶ Ἁγιασμὸ καὶ εἶναι χωρισμένοι ἀπὸ τὸν Θεό.

Στήν ἀποτείχισι ἀπὸ τοὺς κακοδόξους Λατινόφρονας συμφωνοῦν ὅλοι οἱ Ἃγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας: Ὁ πρόεδρος τῆς καί Γ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί Οἰκουμενικὸς Διδάσκαλος Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὀμολογητής, ὁ Ἅγιος Ταράσιος, πρόεδρος τῆς Ζ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ἃγιοι Ἁγιορεῖτες Πατέρες καὶ Μάρτυρες, οἱ ἐπὶ Βέκκου τοῦ Λατινόφρονος μαρτυρήσαντες, ὁ Ἅγιος Μελέτιος ὁ Γαλησιώτης, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ πολύς Ἰωσήφ ὁ Βρυέννιος, ὁ Ἅγιος καὶ πανεύφημος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ ὁ πολύσοφος καὶ

γλυκύτατος Πατέρας μας Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης.

Τὴν διδασκαλία τους αὐτὴ τὴν ἐσφράγισαν μὲ διωγμούς, μὲ βασάνους, μὲ ἐξορίες, μὲ κακουχίες καὶ μὲ θὰνατο. Οἱ σημερινοὶ ὅμως "ὀρθόδοξοι" ἀρχιερεῖς καὶ ἡγούμενοι τοῦ λαοῦ προτιμοῦν τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν ἂνεσι ποὺ προσφέρει ἡ προδοτικὴ σιωπή... ἢ ἡ μετὰ κάποιων διαμαρτυριῶν ὑποταγή.

Γιὰ τὴν στάσι ποὺ ὀφείλουν νὰ τηροῦν ὅλοι οἱ πιστοὶ ἀλλὰ ἰδιαιτέρως οἱ Μοναχοὶ σὲ καιρὸ ποὺ κηρύσσεται αἵρεσις ὀφείλουμε νὰ ὑπενθυμήσουμε τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου τοῦ Μεγάλου Ὀμολογητοῦ:

"Ἒργον δὲ Μοναχοῦ μηδέ τὸ τυχὸν ἀνέχεσθαι καινοτομεῖσθαι τὸ Εὐαγγέλιον"

καὶ

"Εἲ τις Μοναχὸς ἐν τοῖς νῦν καιροῖς δειξάσθω ἐκ τῶν ἔργων" τῆς διαφυλάξεως τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.

Καὶ πάλιν ἀναφερόμενος ὁ Θεῖος Πατήρ στὴν ἀποστολὴ τοῦ Μοναχισμοῦ, ὄτι πρέπει δηλαδὴ ἡ Μοναχικὴ ἰδίως πολιτεία νὰ ἀποτελῆ τὴν γρηγοροῦσαν συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄτι ἀπὸ τὸ σῶμα τῶν Μοναχῶν πρέπει νὰ ἐκπέμπεται τὸ φῶς τῆς ἀληθείας, γράφει:

"Καὶ ἐὰν τὸ Μοναχικὸν τάγμα δὲν τὰ θεωρήση ὅλα σκύβαλα, τὰ Μοναστήρια καὶ τὰ περὶ αὐτά, πῶς ὁ λαϊκὸς θὰ ἀψηφήση τοὺς κινδύνους καὶ τὸ κόστος ποὺ συνεπάγεται ἡ ὁμολογία γιὰ τὴν γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά του καὶ τὸ σπίτι του; Γιαὐτὸ σᾶς ὑπενθυμίζω ὣς ἐλάχιστος ἀδελφὸς καὶ τέκνον, μὴ σιωπήσουμε, γιὰ νὰ μὴ δώσουμε παράδειγμα στοὺς λαϊκοὺς κοινωνίας μὲ τὴν αἵρεσιν καὶ τοὺς πάρουμε στὸ λαιμό μας καὶ τοὺς ὁδηγήσουμε στὴν ἀπώλεια, γιατὶ γιαὐτὸ θὰ δώσουμε λόγο. Ἀλλὰ τὶ ὄτι προτιμοῦμε μᾶλλον τὰ Μοναστήρια παρὰ τὸν Θεὸν καὶ ἀντί τῆς κακοπαθείας τὴν προσωρινὴ καλοπέρασι; Ποῦ εἶναι λοιπὸν ἡ δόξα καὶ ἡ ἰσχὺς τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς τάγματος;" (PG 99, 1120 C).

Εἶναι ἑπομένως πρωταρχικὸ καθῆκον ἡμῶν τῶν κληρικῶν νὰ ἀγωνιζόμαστε, γιὰ νὰ διαφυλαχθῆ ἀμόλυντον τὸ Θυσιαστήριον τῆς φιλτάτης Ὀρθοδοξίας μας ἀπὸ κάθε αἱρετικὴν ἐπιμειξίαν, γιατὶ διαφορετικὰ γινόμαστε πρόξενοι ἀπωλείας καὶ τῶν ψυχῶν μας καὶ τῶν πιστῶν ποὺ μᾶς ἀκολουθοῦν, γιὰ τοὺς ὁποίους θὰ δώσουμε λόγον στὸν Θεόν.

῾῾Εἰς ἑαυτοὺς οὖν γενώμεθα, ὦ ἀδελφέ, καί ἀπίδωμεν πρὸς τὸ φῶς τῆς ἀληθείας καὶ τῶν ἱερῶν κανόνων, ὣσπερ καὶ τῶν δογμάτων ἐγκρατεῖς φαινοίμεθα· μάλιστα ἡμεῖς οἱ μονάζοντες, μάλιστα ἡμεῖς οἱ δοκοῦντες εἶναί τι. Εἰ γάρ τὸ ἐν

ἡμῖν φῶς σκότος, τὸ σκότος πόσον; καὶ εἰ τὸ ἃλας μωρανθήσεται ἐν τίνι ἁλισθήσονται οἱ λαϊκοί;῾῾ (Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, P G 99, 1004 A).

Τὶ ἀπολογίαν θὰ δώσουν εἰς τὸν Πανάγιον Θεὸν οἱ Μοναχοί τῆς σήμερον, ὅταν βλέπουν τούς Ὀρθοδόξους ἀδελφοὺς τους νὰ πάσχουν καὶ νὰ διώκωνται καὶ ἐκεῖνοι ἀρκοῦνται στὴν προδοτικὴ σιωπή;

Δέν διώκονται ἀπὸ τὸ 1924 καὶ μετὰ οἱ Ὀρθόδοξοι, ἐπειδὴ δὲν ἔκλιναν γόνυ στὸν Βάαλ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ δὲν θέλησαν νὰ φραγγέψουν ἀκολουθώντας τὸ Νέον Καλεδάριον τοῦ μυαροῦ πάπα;

῾Η αἵρεσις τοῦ παπισμοῦ διώκει τὴν κρίσιν καὶ τὴν Ὀμολογίαν τῆς Πίστεως. ῾Η Ὀρθοδοξία ὂχι. "Σφαγαὶ δὲ καὶ δεσμοὶ τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ἀλλότρια", τονίζει ὁ Μ. Ἀθανάσιος.

Καὶ ἐνῶ οἱ παπικοὶ τιμωροῦνται, ὅταν κρίνουν τὴν αἱρετικὴν τους διοίκησι σὲ θέματα πίστεως, ἀκόμη καὶ μὲ τὴν λεγόμενη Ἱερὰ ἐξέτασι, ἀντιθέτως οἱ Ὀρθόδοξοι τιμωρούμαστε ἀπὸ τὸν Θεόν, ἐὰν δὲν κρίνουμε τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἐξουσίαν καὶ δεχθοῦμε τὴν τυχὸν πλάνην της.

"Πᾶς ἂνθρωπος",

λέγει ὁ Μ. Ἀθανάσιος,

"κολασθήσεται, ἐξακολουθήσας ἀπείρῳ ποιμένι καὶ ψευδῆ δόξαν ὣς ἀληθῆ δεξάμενος, ὡς τὸ διακρίνειν παρὰ Θεοῦ εἰληφώς".

ΠΗΓΗ: π. Νικολάου Δημαρᾶ Dr.Jur.«Ἃγιοι Κολλυβάδες» Ἄνοιξη 2014