«Ποικίλως, φησὶν ὁ Κανών, ἐπιβουλεύει  τῇ τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησία ὁ πονηρός.  Ἐπεὶ γὰρ τὰ ζιζάνια τῶν αἱρέσεων εἶδεν  ἐκτετμημένα τῇ μαχαίρα τοῦ Πνεύματος, ἑτέραν ἐμηχανήσαντο μέθοδον,  ἵνα τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας μερίσῃ,  καὶ διασπάσῃ τὴν ἕνωσιν...» 
(Ράλλη-Ποτλή τόμ. Β΄ σελ. 689)

«Τὸ φοβερώτερο σημεῖο τῶν καιρῶν εἶνε ἡ διαίρεσις, ποὺ ἐπικρατεῖ τώρα μεταξὺ τῶν ἀν­θρώπων. Τὸ τέλος θὰ ἔλθῃ πρὸ παντὸς ὅταν ἡ διαίρεσις εἰσχωρήσῃ στὴν ἐκκλησία, φθάσῃ μέσα στὸ θυσιαστήριο· ὅταν δῆτε νὰ συμπλέκωνται καλόγεροι μὲ καλογήρους, διᾶκοι μὲ διάκους, ἱερεῖς μὲ ἱερεῖς καὶ ἐπίσκοποι μὲ ἐπισκόπους».


«Αντί να ζητούν να ενωθούμε, αδέρφια μου, με τους παπικούς, ας ενωθούμε εμείς οι ορθόδοξοι μεταξύ μας. Να ενωθούμε εμείς μεταξύ μας, και τότε ασφαλώς θα έχουμε ανάμεσά μας το Χριστό. Να ενωθούμε εδω στην Ελλάδα νεοημερολογίται και παλαιοημερολογίται. Να ενωθούμε όλα τα σωματεία, όλες οι οργανώσεις, όλοι οι ιεροκήρυκες...» (ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ''ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ'' ΣΕΛ. 37)



Eίναι τοίς πάσι γνωστό ότι ο διάβολος όταν δει τους ανθρώπους να δέχονται την αλήθεια του Χριστού και της Εκκλησίας Του, τότε τους διαιρεί:


(Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Ε.Π.Ε 18. 14-16)

Στην εκκλ. ιστορία έχουμε δει να επαναλαμβάνεται το ίδιο ακριβώς γεγονός· δηλαδή τo γεγονός της διαίρεσης - διχόνοιας των ενιστάμενων. Οι αιτίες είναι αρκετές. Μία από αυτές είναι η εξής:

                                             
                                               (Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Ε.Π.Ε 18. 17)

Έτσι λοιπόν υπάρχουν και σήμερα αρκετοί οι οποίοι θεωρούν ότι οι θεολογικές τους γνώσεις είναι ορθές ενώ των υπολοίπων δεν είναι...Όμως ο ιερός Χρυσόστομος μας λέγει ξεκάθαρα ότι αυτοί που καυχώνται δια τις διδαχές και τις γνώσεις τους, κάθε άλλο παρά σοφώτεροι των άλλων είναι!



δυστυχώς τούτο το βλέπουμε πασιφανέστατα σήμερα!

Η διάσπασις είναι ένα φαινόμενο το οποίο μόνο κακό μπορεί να φέρει:



                                             (Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Ε.Π.Ε 25. 298)

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μας λέγει κάτι πολύ σημαντικό:




(Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου, Ε.Π.Ε 2. 28-34)


Λυπηρή η κατάστασις και πολύ περισσότερο όταν μερικοί δημιουργούν διχόνοιες και διαιρέσεις διότι θέλουν αυτοί να είναι οι ''καθοδηγητές'' του αγώνος δημιουργώντας έτσι ''πολυαρχία'' με τελικό αποτέλεσμα την ''αναρχία'' λόγων και έργων!

Οι ενιστάμενοι κατα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού διήρηνται καθ΄ ότι, «την αυτήν πίστιν έχοντες», διαφωνούσι «τη γνώμη» (Χρυσοστόμου, PG. 61, 23) ως προς τον τρόπον της ενστάσεως. Τούτο επιτείνει ίσως ή διεκδίκησις «λογισμών» τινων «ιδίων» «εξ αυθεντίας», ως και η προτίμησις του «μάλλον άρχειν» «ή άρχεσθαι υπό του Κυρίου» (Μ. Βασιλείου, ΒΕΠΕΣ, 53, 14). Ταύτα συντελούσι, προφανώς, όπως μη είναι «συνημμένοι κατά την αγάπην» (Χρυσοστόμου, PG. 61, 23), ως επιβάλλει ο αγών της πίστεως. 

Αν δεν κινηθούμε όλοι μας με ταπείνωση και αγάπη προς τους αδελφούς μας, να είσθε σίγουροι ότι ο αγώνας κατά της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού όχι μόνον δεν θα μας δικαιώσει, αλλά θα είναι και η αιτία της καταδίκης μας υπό του Κυρίου την Μεγάλη εκείνη Ημέρα της Κρίσεως!

Ας συνέλθουμε λοιπόν όλοι ώστε να μπορέσουμε να φωνάξουμε με παρρησία προς τους εχθρούς μας:

«ούκ έξ επιτηδεύματος φανατισμού, ουδέ από συνεπάρσεως διανοίας αλλοκότου, άλλ έκ φόβου καί τρόμου, έξ επιπόνου καρδίας καί αγάπης» λαλούμεν εναντίον τού ψεύδους καί υπέρ τής αληθείας (Θεοδώρου Στουδίτου, PG, 99, 1404).


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ







0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

 
Top