ΣΕ ΠΟΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΝΗΚΕΙΣ ΕΣΥ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ

Αρχιμ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ

Με το προηγούμενο άρθρο μου που είχε τον τίτλο: "Η Εκκλησιαστική Αγραμματοσύνη περί της Αποτειχίσεως των αρθρογραφούντων εναντίον αυτής αλλά και της Πλάνης Ορισμένων Αποτειχισμένων που την Θεωρούν Διαμαρτυρία και όχι Διακοπή Κοινωνίας", (δείτε το εδω) έθεσα κάποια πολύ σοβαρά ζητήματα για την στάση των Χριστιανών, κληρικών και λαϊκών, που πρέπει να έχουν μέσα στην Εκκλησία και πως είναι καθήκον όλων μας, αν θέλουμε να μείνουμε μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, να αγωνιζόμαστε όταν παρισφρύει αίρεσις, και μάλιστα η μεγαλύτερη αίρεσις όλων των αιώνων, η γνωστή πλέον ως Παναίρεση του Οικουμενισμού. Να θεωρήσω ότι ορισμένοι διάβασαν εκ του προχείρου το κείμενο και δεν το κατανόησαν ή ότι, επειδή τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα της συνείδησής τους που επαναπαύεται και ουσιαστικά επειδή έθεσε τα πράγματα σε μια σωστή αγιοπατερική βάση ξεβολεύτηκαν και χρειάζεται τώρα πλέον να ξεκαθαρίσουν την θέση τους όσοι ισχυρίζονται ότι κάνουν αποτείχιση, τί θέλουν και να κάνουν σοβαρό αγώνα; Δεν θα αποφύγω να απαντήσω στο ερώτημα - πρόκληση, το οποίο θεωρώ ως πολύ καλή ευκαιρία να αναπτύξω για μια ακόμη φορά πιο πολύ και πιο αναλυτικά, πορευόμενος μάλλον από το σαφέστερα στο σαφέστατα, τις εκκλησιολογικές μου θέσεις. Άλλωστε, αυτό κάνω συνεχώς αρθρογραφώντας τέσσερα έτη τώρα από την αιρετική Σύνοδο το Κολυμβαρίου που συνήλθε το καλοκαίρι του 2016, επιπλέον διακηρύττοντας προφορικώς και γραπτώς την αποτείχιση μου και συγγράφοντας τον "Εκκλησιολογικό Όρο των Διαλλαγών προς Ενότητα"!!! Έπειτα από όσα είπα λοιπόν, και έγραψα τα τέσσερα αυτά χρόνια έπρεπε να γνωρίζουν όσοι με ρωτούν ή τουλάχιστον να παρακολουθούν την πορεία των άρθρων μου, εφόσον έχουν ενδιαφέρον για τα κρίσιμα εκκλησιαστικά γεγονότα που έλαβαν χώρα, ή τουλάχιστον να ανατρέξουν εκ των υστέρων σ' αυτά, αν έχασαν την συνέχεια και να δουν τι πρεσβεύω! Αν με ένα βιβλίο πεντακοσίων σελίδων και με πόσες άλλες σελίδες προηγουμένων και μεταγενέστερων άρθρων δεν κατάλαβαν ακόμη τις θέσεις μου, ας επιστρέψουμε πάλι από την αρχή, στο κατηχητικό του δημοτικού σχολείου να μάθουμε την εκκλησιολογική αλφαβήτα! Μην ανησυχείτε όμως δεν φοβούμε την πρόκληση. Θα απαντήσω σε ποια Εκκλησία ανήκω! Και έχει πολύ ενδιαφέρον το θέμα για όσους με κυνηγούν και με διαβάλλουν ότι είμαι εκτός Εκκλησίας. Για να δούμε λοιπόν, ποιός είναι εκτός Εκκλησίας και ποιός αγωνίζεται εντός και ποιός "δουλεύει" το χριστεπώνυμο πλήρωμα!

Κατ' αρχήν με τιμά πάρα πολύ που μου κάνατε αυτό το ερώτημα, διότι το ίδιο ερώτημα έθεσαν στον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, όταν όλοι στην Ανατολή ακολούθησαν την αίρεση του μονοθελητισμού και εκείνος απτόητος προτίμησε να μείνει μόνος κρατώντας την αλήθεια της Ορθοδοξίας.

Ο Άγιος Μάξιμος ακολούθησε τον Άγιο Σωφρόνιο που είχε προηγηθεί χρονικά στους αγώνες του κατά της αιρέσεως του Μονοενεργητισμού, που ήταν μια παραλλαγή του Μονοφυσιτισμού που έλεγε ότι ο Χριστός δεν έχει δύο φύσεις, θεία και ανθρώπινη, αλλά μία αφού η θεία απορρόφησε την ανθρώπινη. Από αυτή την αιρετική όμως δοξασία βγαίνει και άλλη αίρεση ότι ο Χριστός έχει μόνο μία θέληση, τη θεία (Μονοθελητισμός), καθώς και άλλη, ότι ο Χριστός τάχα είχε μία μόνο ενέργεια, τη θεία (Μονοενεργητισμός). Όλα αυτά διότι ενός κακού μύρια έπονται. Το ίδιο γίνεται και στον Οικουμενισμό! Για δικαιολογήσουν τα στραβά τους μεταπίπτουν από την μία αίρεση στην άλλη μέχρι να κολασθούν όλοι μαζί δεσποτάδες, παπάδες, μοναχοί και λαϊκοί! Ο Άγιος αγωνίστηκε τότε μόνος στην Ανατολή και επειδή όλοι στα Πατριαρχεία ήταν ενωμένοι του έλεγαν: "Μάξιμε εσύ σε ποιά Εκκλησία ανήκεις;" Αργότερα βέβαια αναζήτησε βοήθεια από το τότε Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Ρώμης, γι' αυτό ο Άγιος Μάξιμος συμμετείχε στη Σύνο­δο του Λατερανού, η οποία συγκλήθηκε το έτος 649 μ.Χ. επί Πάπα Ρώμης Μαρτίνου Α’, η οποία καταδίκασε το Μονοθελητισμό και διατύπωσε την Ορθόδοξη διδασκαλία, κατά την οποία ο Χριστός έχει δύο θελή­σεις, τη θεία και την ανθρώπινη, ως Θεάνθρωπος. Στην ίδια Σύνοδο αποδοκιμάστηκε διάταγμα του τότε αυτοκράτορα Κώνσταντος, με το οποίο δεν επιτρεπόταν η συζήτηση περί Μονοθελητισμού. Πάντως και ο Μάξιμος και Μαρτίνος το "πλήρωσαν ακριβά" το ότι βγήκαν στον αγώνα.

Εμείς, δόξα τω Θεώ, δεν μείναμε μόνοι μας! Όλοι οι αποτειχισμένοι, γι' αυτό το θέμα, το ίδιο φρονούμε! Μόνο για τον τρόπο της αποτείχισης έχει τροποποιηθεί από το σύνολο των άλλων συνάξεων και την εκκλησιαστική Παράδοση των αποτειχισμένων η σύναξη, η "ομάδα", της Θεσσαλονίκης. Αυτό όμως, επειδή έχουμε αγάπη μεταξύ μας, δεν μας κάνει να απορρίπτουμε τον αγώνα τους αλλά "συνοδικώ τω τρόπω" και δημοκρατικά, καθώς ελεύθερα και με θάρρος τους λέμε όλοι οι υπόλοιποι ξεκάθαρα ότι σφάλλουν. Ποιοί είναι οι υπόλοιποι; Είναι οι συνάξεις των πατέρων:

Των Αγιορειτών που συνδέονται με τον μοναχό Σάββα.

Των χριστιανών της Συνάξεως του πρεσβυτέρου π. Γεωργίου Αγγελακάκη

Των αγωνιστών της Συνάξεως του π. Σταύρου Βάϊου

Των πιστών της Συνάξεως του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά.

Των πιστών της Κεφαλληνία.

Των αγωνιστών στην Καρδίτσα

Του επισκόπου Ιωάννη Καρασακαλίδη και

Όλων των Συνόδων του Πατρίου Εορτολογίου.

Μολονότι λοιπόν δεν είναι καλοπροαίρετο το ερώτημα, διότι ουσιαστικά θέλετε να μου πείτε προσωπικά ότι δεν ανήκω στην Εκκλησία -πράγμα που δεν αποδέχομαι, διότι είναι ψέμα και δείχνει αφενός, ότι δεν γνωρίζετε Θεολογία, και βέβαια, πώς γίνεται ο αγώνας μέσα στην Εκκλησία έχετε όμως το θράσος να μας πείτε έμμεσα ότι είμαστε εκτός Εκκλησίας-, με τιμά όμως, σημειώνω, να έχω την ίδια αντιμετώπιση με τους Αγίους. Πάντως, αυτή ακριβώς η πρόθεσίς σας με κάνει να πιστεύω ότι δεν ανήκετε σε αυτούς που έχουν αποτειχιστεί από την αίρεση, επειδή θέλουν να είναι μέσα στην Εκκλησία αλλά ανήκετε σε εκείνους που δεν έχουν αποτειχιστεί λόγω Κολυμβαρίου και άρα δέχτηκαν τις αιρετικές αποφάσεις της Συνόδου και έτσι έφυγαν από την Ορθοδοξία, συνεπώς και από την Εκκλησία που κρατά την αλήθεια στα δόγματα της Πίστεως. Η Εκκλησία είναι Εκκλησία, διότι κρατά το ορθό δόγμα, την αληθινή Πίστη. Εφόσον εσείς με το Κολυμβάρι ισχυρίζεστε ότι υπάρχουν πολλές "Εκκλησίες" δεν δέχεστε αυτό που ομολογούμε ως Πίστη κάθε φορά που απαγγέλουμε το "Πιστεύω...", το οποίο ξεκαθαρίζει:

εις "μίαν...Εκκλησίαν"!

Επομένως, αφού δεν περνάτε στην στρατιά του Χριστού που αγωνίζεται να κρατήσει ανόθευτη την Πίστη, μένετε στο στρατόπεδο εκείνων που αλλάζουν τα παραδεδομένα στην Πίστη και έτσι πολεμούν την αληθινή Πίστη.

"Οὐδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει"(Λκ. 16,13). Αφού αλλάζουν το περιεχόμενο της Πίστεως, κάνουν παραχάραξη, την νοθεύουν. Γι'αυτό και μολύνονται θεσμικά πλέον, και όχι εν τοις μυστηρίοις, αλλά ως προς την διεστραμμένη πίστη που ακολουθούν και όσοι κοινωνούν μαζί τους. Πώς γίνεται να αλλάζει η Πίστη και να μένετε μαζί με αυτούς, να κοινωνείτε δηλαδή με αυτούς, που αλλάζουν το Ορθόδοξο δόγμα; Έτσι, εσείς ανήκετε στην Εκκλησία του Χριστού; Τρομάρα σας!!!

Μη γνωρίζοντας τον αληθινό τρόπο αγιοπατερικής αποτείχισης, ακόμη και στην περίπτωση που δεν είστε απλώς ένας από υποστηρικτές της θέσεως των πατέρων που αναγράφετε αλλά προσωπικά δεν έχετε κάνει αποτείχιση, διότι ενδεχομένως να Εκκλησίαζεστε σε όποια ενορία σας βολεύει, ακόμη λέγω και στην περίπτωση αυτή που είστε "ενεργό μέλος της διακοπής μνημοσύνου", οφείλω να σας ευχαριστήσω διότι με το σχόλιο σας διατρανώσατε με τον καλύτερο τρόπο την ύπαρξη του προβλήματος που έθεσα, ότι:

Θεωρείτε την αληθινή αποτείχιση, όπως αποτειχίζονταν οι Άγιοι Πατέρες πλάνη, διότι κατά τον ισχυρισμό σας οδηγεί στο σχίσμα!!! Γράφετε στο σχόλιό σας: "Μιλάτε για διακοπή κοινωνίας αλλά προβούμε ότι την εννοείτε όπως την εννοούσαν οι χαρισματικοί παλαιοημερολογίτες προεξάρχοντος του Θεοδωρήτου Μαύρου!!! Δηλαδή διακοπή κοινωνίας από την μία και μοναδική Εκκλησία του Θεού".

Τί ξεκάθαρη διατύπωση! Το ακούσαμε και αυτό! Τώρα, όμως, θα πρέπει όλοι όσοι από τους πατέρες αναφέρατε ή να βγουν και να σχολιάσουν, πιο τίμιο θα ήταν να γράψουν εκτενές άρθρο ότι η θέση σας αυτή, όχι μόνο είναι εσφαλμένη, αλλά παντελώς πλάνη, διότι δεν εκφράζει την ορθόδοξη Παράδοση για ξεκαθαρίσουν την θέση τους ειδάλλως να αλλάξουν τον χαρακτήρα της αποτειχίσεώς τους δηλώνοντας δημοσίως το ανακόλουθο τους με την αγιοπατερική Παράδοση, διαφορετικά θα είναι υπόλογοι για τον τρόπο αντιμετώπισης της αιρέσεως! Δηλαδή, σύμφωνα με την θέση σας αυτή: Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς που έκανε αποτείχιση πριν να συγκληθεί Σύνοδος δεν έκανε διακοπή κοινωνίας αλλά έκανε μόνο διακοπή μνημόνευσης στον αιρετικό πατριάρχη Ιωάννη Καλέκα!!! Το ακούσαμε και αυτό! Λοιπόν έρχομαι και ρωτώ: Να μου πουν όλοι οι λόγιοι κληρικοί, όλοι οι θεολόγοι, οι πανεπιστημιακοί, οι ιερείς, μοναχοί, οι ευσεβείς στην Πίστη, αν υπήρχε περίπτωση ο Άγιος που διέκοψε κοινωνία με τον Καλέκα να κοινωνούσε με όσους κοινωνούσαν με τον Καλέκα; Ρωτώ να μου πουν, αν ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός που δήλωνε για τους φιλενωτικούς ούτε στην κηδεία του να βρεθούν, είχε Κοινωνία μαζί τους; Σε ποιά συγγράμματα τα βρήκατε αυτά; Ενημερώστε και εμάς να τα μελετήσουμε! Ανησυχώ, μήπως η θέση σας αυτή όντως εκφράζει τους φόβους τον πατέρων στο να προχωρήσουν στην αληθινή αποτείχιση. Εδώ υπάρχει φανερά πλάνη και διαπιστώνεται και κάτι ακόμη, ότι δεν υπάρχει πνευματική εσωτερική πληροφορία για να κάνουν τον πραγματικό αγώνα. Γι'αυτό χρειάζεται να μπουν μπροστά πρόσωπα που τουλάχιστον άγγιξαν τουλάχιστον, κάπως, το στάδιο του φωτισμού, αν δεν βρίσκονται ήδη σε αυτό. Διότι, σε έναν τέτοιο αγώνα δεν βγαίνεις εμβατεύοντας, με το να παλεύεις διχασμένος εσωτερικά να ξεκαθαρίσεις τι χρειάζεται αλλά βλέπεις με σαφήνεια τον τρόπο που πρέπει να γίνει ο αγώνας!

Άλλη, επίσης πολύ σοβαρή πλάνη που διατρέχει το νόημα, την "διάνοια"των γραφομένων σας είναι ότι θεωρείτε Εκκλησία όσους εξώκειλαν στην αίρεση του Οικουμενισμού! Γι' αυτό και γράφετε: "Δηλαδή διακοπή κοινωνίας από τη μια και μοναδική Εκκλησία του Θεού!!! Επικίνδυνα πράγματα που σε βγάζουν από την Εκκλησία!!! π. Παΐσιε σε ποιά Εκκλησία ανήκετε;"

Λοιπόν, εδώ το θέμα αγαπητοί αναγνώστες είναι πολύ σοβαρό. Προσέξτε να δείτε, τί ισχυρίζεται ο άνθρωπος, ενδεχομένως ούτε καν θεολόγος αλλά πρόσωπο του περιβάλλοντός τους, γι'αυτό και κάνει τέτοια επίθεση, απαξιώνοντας τον όποιο αγώνα μας, τον οποίο κάνουμε με προσωπικό κόστος με την στέρηση των οικονομικών μας αποδοχών έπειτα από είκοσι τρία έτη μισθοδοσίας, ακόμη διοικητική παύση από την θέση του ηγουμένου στην Μονή στην οποία είμαι ο μοναδικός κτήτωρ, αλλά και έξωση από την Ιερά Μονή, μολονότι, δεν δέχτηκα να την εγκαταλείψω, αν και αυτό διέδιδαν όλα αυτά τα χρόνια σε σημείο που άνθρωποι να διερωτώνται πως βρισκόμαστε σ' αυτήν ενώ οι ιερείς στον κύκλο της μητροπόλεως έλαγαν στον κόσμο ότι έχω παύση τις λειτουργίες στο μοναστήρι, και με ενδεχόμενες περαιτέρω συνέπειες γι' αυτό, διότι δεν συνενώ να την παραδώσω τέλος πάντων σε συνοδοιπόρους του Οικουμενισμού. Με όλο αυτό λοιπόν το κόστος, και χωρίς να γνωρίζει καν ποιοί κληρικοί από την αποτείχιση δεν έχουν όχι μόνο καθόλου αποδοχές αλλά δεν είναι ούτε καν προσκύνημα η μονή τους, ώστε τουλάχιστον να διακρίνει τις συνθήκες του βίου μεταξύ αποτειχισμένων, και πώς αδειάσαμε το μοναστήρι μας παίρνοντας σαφείς θέσεις και στηρίζοντας ακόμη αδελφούς ακόμη και όταν έφταιγαν και δεν κρατούσαμε σιωπή για να έχουμε εκκλησιαζομένους και τους μη αποτειχισμένους, διότι όταν ομιλείς γι' αυτά τα θέματα δεν είσαι καθόλου ευχάριστος στους πολλούς, και βέβαια χωρίς βασικές εκκλησιολογικές γνώσεις ήρθε τώρα το συγκεκριμένο πρόσωπο να μας ειρωνευθεί ρωτώντας μας σε ποιά Εκκλησία ανήκουμε, ήτοι, ότι δεν ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού αλλά είμαστε εκτός αυτής. Και το άτομο αυτό βρίσκεται τώρα στο αντι-Οικουμενιστικό μέτωπο ....με τους πατέρες της Θεσσαλονίκης και τον Γέροντα Μάξιμο!!! Και έχει την άδεια τους να μιλά σε κληρικό που τα έχασε όλα στον αγώνα με αυτό το ύφος που φανερώνει και συγκεκριμένο ήθος. Δεν γνωρίζω μάλιστα, αν έχει κάνει και αποτείχιση, έστω και με τον τρόπο της διακοπής μνημοσύνου, δεδομένου ότι ίσως να εκκλησιάζεται εκεί που μνημονεύεται μητροπολίτης που έχει κοινωνία με τον Βαρθολομαίο. Πάντως, οπωσδήποτε εκφράζει το κίνημα της διακοπής μνημοσύνου της Συνάξεως της Θεσσαλονίκης σ' αυτά τα σχόλια του.

Όμως θα σημειώσω, και τον ευχαριστώ γι' αυτό, χωρίς να το γνωρίζει μας βοηθά με τον καλύτερο τρόπο να κατανοήσουμε το "πνεύμα" της "θεολογίας" τους σχετικά με την αποτείχιση! Γι' αυτό πολύ ψυχολογημένα με εσωτερική αίσθηση και πνευματικό ένστικτο εκείνο το βράδυ, πριν την σύναξη του Ωραιοκάστρου, αισθάνθηκα τον κίνδυνο που θα διέτρεχε ο αγώνας μας! Τόσο καιρό όλοι μας, και το θαυμαστό είναι ότι και οι ίδιοι, ενώ ορίζουν την αποτείχιση ως χτίσιμο τείχους εσωτερικά, το οποίο σαφώς σε χωρίζει από την αίρεση και όχι από την Εκκλησία, στην πραγματικότητα εννοώντας την διακοπή κοινωνίας ως σχίσμα θεωρούν Εκκλησία την διοίκηση της, ακόμη και σε καιρό αιρέσεως. Στο βάθος του μυαλού τους δηλαδή, έχουν ταυτίσει την θεσμικότητα της Εκκλησίας ακόμη και όταν ακολουθεί την αίρεση με την δομή της από πρόσωπα που σαφώς έχουν όχι μόνο θεσμική αλλά και πνευματική εξουσία και ευθύνη -και έτσι συγκροτούν συνόδους, έχουν διοικητικά όργανα που παίρνουν αποφάσεις, μητροπόλεις, επαρχίες, ενορίες που λειτουργούν ενίοτε, χωρίς να αποσκοπούν στο απολυτρωτικό έργο του Θεανθρώπου, με την Εκκλησία του Χριστού, αφού επισήμως έχει καταλήξει στην αίρεση. Ενώ λοιπόν λένε αποτειχιζόμαστε από την αίρεση, όχι από την Εκκλησία, κατά βάθος δεν το εννοούν! Όταν όμως θεσμικά η διοίκηση της Εκκλησίας ενώ εξωκείλει στο δόγμα εκκλησιολογικώς, όπως αυτό έγινε στο Κολυμπάρι καθώς προηγήθηκαν περισσότερο από έναν αιώνα παρανομίες, αντικανονικές ενέργειες, αποφάσεις, δηλώσεις, εγκύκλιοι, όπως και αυτή του 1920, που ουσιαστικά αποδέχεται και χαρακτηρίζει τους κακοδόξους συγκληρονόμους της Βασιλείας του Θεού τις διάφορες αιρέσεις, και ουσιαστικά έτσι τις αποδέχεται, και αργότερα τις αναγνωρίζει ως Εκκλησίες, εδώ είναι το θεμέλιο των αποφάσεων του Κολυμπαρίου, χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι ο χαρακτηρισμός των αιρέσεων ως Εκκλησιών τελικά δεν είναι τεχνικός όρος. Άλλωστε, ο τρόπος και η αντιμετώπιση των ετεροδόξων στην καθημερινή πράξη μαρτυρούν ότι δεν ισχύει το επιχείρημά τους ότι πρόκειται για τεχνικό όρο. Και ενώ βλέπουμε ότι ολοκληρώθηκε το χτίσημο της αιρετικής οικοδομής του Οικουμενισμού, το να κάνεις διακοπή κοινωνίας θεωρείται σχίσμα στην συνείδηση της ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Τώρα τί συζητούμε αγαπητοί αδελφοί, για ποιόν αγώνα;

Πάντως, επειδή το θέμα:

1. Οπωσδήποτε δεν τίθεται επί προσωπικού.

2. Εκφράζετε ένα ολόκληρο σκεπτικό-πλαίσιο

3. Ανακατεύετε ένα σωρό ζητήματα, όπως:

• το Παλαιό Ημερολόγιο,

• τον π. Θεοδώρητο Μαύρου,

•την κανονικότητα της αποτειχίσεως

• θέτετε προσωπικά ερωτήματα

και πολλά ακόμη στα οποία βέβαια για να απαντήσει κανείς δεν φτάνει ένα άρθρο.

4. Τους βάζετε όλους και όλα στο ίδιο τσουβάλι, χωρίς να διακρίνεται καμία προσφορά με την Ορθόδοξη αποτείχισή τους.

5. Σαφώς πιστεύετε αυτά τα οποία γράφετε.

6. Βγάζετε με όσα σχολιάζετε ως παράνομους όσους αποτείχισταν με τον τρόπο των Αγίων Πατέρων -δεν υπάρχει άλλος τρόπος- το οποίο είναι και το πλέον επικίνδυνο.

7. Έτσι όμως στερείτε την Εκκλησία από ένα μοναδικό νόμιμο και κανονικό όπλο να αντισταθεί σε καιρό αιρέσεως.

8. Έχετε καθοδηγητές και δασκάλους θεολόγους κληρικούς, οι οποίοι σας βοήθησαν να χτίσετε αυτό το σκεπτικό και σας στηρίζουν σ' αυτά που συζητούν μαζί σας στις συνάξεις ή σας συμβουλεύουν, διότι εφόσον δεν είστε θεολόγος, κάπως διαμορφώσατε αυτό το σκεπτικό και το "θεολογικό" πλαίσιο της θεωρίας σας σχετικά με την αποτείχιση.

Γι' όλους αυτούς τους παραπάνω λόγους είμαι υποχρεωμένος να αποδείξω ότι είναι εσφαλμένα και κυρίως επικίνδυνα όσα υποστηρίζετε. Επειδή όμως τις θέσεις χρειάζεται να τις ανασκευάσουμε με σειρά και όχι φύρδην μίγδην και μάλιστα σε δημόσιο διάλογο για να καταλάβει και το χριστεπώνυμο πλήρωμα ώστε να βγάλει τα συμπεράσματά του, ποιό είναι το Ορθόδοξο και τί μας παρέδωσαν ως άμυνα και όπλο οι Άγιοι Πατέρες, γι' αυτό σας παρακαλώ ζητήστε τους να βγουν δημοσίως και γραπτώς να εκφράσουν αυτές τις θέσεις!

ΠΗΓΗ