Προς όσους ερμηνεύουν την Αποκάλυψιν κατά το δοκούν.....

Διαβάσαμε μία σύγχρονη ερμηνεία ενός ιστολογίου, που αφορά διάφορα εδάφια της Αποκάλυψης και που απαντά σε ''ρασοφόρο'' τον οποίον δεν θέλει να ονομάσει ώστε να μην έρθει - όπως λέγει - σε αντιπαράθεση.

Στον σχολιασμό που παραθέτει, διαπιστώνουμε διάφορες αυθαίρετες τοποθετήσεις - προσθήκες. Θα κάνουμε μία σύγκριση, χρησιμοποιώντας τον εξαιρετικό σχολιασμό του Αρχιεπισκόπου Αβερκίου, ο οποίος ακολουθεί τον Άγιο Ανδρέα στην μελέτη του, ώστε να δούμε ποιες είναι αυτές.

Οι υπογραμμίσεις δικές μας.

ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ:

" 9 Καὶ ἄλλος ἄγγελος τρίτος ἠκολούθησεν αὐτοῖς λέγων ἐν φωνῇ μεγάλῃ· εἴ τις προσκυνεῖ τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶ λαμβάνει τὸ χάραγμα ἐπὶ τοῦ μετώπου αὐτοῦ ἢ ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ,
10 καὶ αὐτὸς πίεται ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ κεκερασμένου ἀκράτου ἐν τῷ ποτηρίῳ τῆς ὀργῆς αὐτοῦ, καὶ βασανισθήσεται ἐν πυρὶ καὶ θείῳ ἐνώπιον τῶν ἁγίων ἀγγέλων καὶ ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου. 11 καὶ ὁ καπνὸς τοῦ βασανισμοῦ αὐτῶν εἰς αἰῶνας αἰώνων ἀναβαίνει, καὶ οὐκ ἔχουσιν ἀνάπαυσιν ἡμέρας καὶ νυκτὸς οἱ προσκυνοῦντες τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶ εἴ τις λαμβάνει τὸ χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ."

(Ἀποκ. κεφ. 14)

Τοὐτέστιν, μετά τό χάραγμα δέν θά ὑπάρχει γυρισμός. Ἡ χάρις θά φυγαδευθεῖ ἀπό μία τέτοια ἀνθρώπινη ἐπιλογή, δηλαδή τήν οἰκειοθελή παράδοση τοῦ ἀνθρώπου στόν Ἀντίχριστο! Χωρίς τήν χάρη δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει μετάνοια. Καμμία ἁγιογραφική νύξη περί μετανοίας ὅσων σφραγισθοῦν δέν γίνεται. Ἄπαξ καί συμβεῖ εἶναι δρόμος χωρίς ἐπιστροφή.

 

AΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΒΕΡΚΙΟΥ:

Ὁ τρίτος ἄγγελος ἀπειλεῖ μέ αἰώνια βασανιστήρια ὅλους ἐκείνους πού ὑπηρετοῦν καί προσκυνοῦν τό θηρίο καί τήν εἰκόνα του καί πού δέχονται το σημάδι του στα χέρια ἤ στα μέτωπά τους. Μέ τό «κρασί τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ» πρέπει κανείς να κατανοήσει τις σκληρές δοκιμασίες τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖες φέρνουν τούς ἀμετανόητους ἀνθρώπους σέ μιά κατάσταση αναισθησίας καί συνεπῶς, ὅπως συμβαίνει μέ τούς μεθυσμένους, σέ μιά κατάσταση διαταραχῆς τοῦ πνεύματος. Στην Παλαιστίνη τό κρασί δέν χρησιμοποιοῦνταν ποτέ ανόθευτο, χωρίς νά ἀναμειχθεῖ μέ νερό. Ἔτσι καί ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ παρομοιάζεται ἐδῶ μέ ἀνόθευτο κρασί γιά νά φανεῖ ἡ τεράστια δύναμή της. Οἱ ἁμαρτωλοί θά ὑποβληθοῦν σέ αἰώνια βασανιστήρια καί οἱ ἅγιοι θα σωθοῦν ἀπό τήν ἴδια τους τήν ὑπομονή. «Ο “καπνὸς τοῦ βασανισμοῦ” τους δηλώνει εἴτε τούς ἀναστεναγμούς τῶν βασανιστηρίων πρός τόν οὐρανό μαζί μέ τούς θρήνους τους, εἴτε τόν καπνό ἀπό τή φωτιά μέ τήν ὁποία θά τιμωρηθοῦν. Τό γεγονός ὅτι ὁ καπνός “εἰς αἰῶνας αιώνων αναβαίνει”, δηλώνει ξεκάθαρα ὅτι τά βασανιστήρια τῶν ἁμαρτωλῶν θά εἶναι ἀτέρμονα, ὅπως ἀτέρμονη καί αἰώνια θά εἶναι ἡ μακαριότητα τῶν εὐσεβῶν» (Αγ. Ανδρέας, κεφ. 42).

ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ:

Αποκ. 16,1         Καὶ ἤκουσα μεγάλης φωνῆς ἐκ τοῦ ναοῦ λεγούσης τοῖς ἑπτὰ ἀγγέλοις· ὑπάγετε καὶ ἐκχέατε τὰς ἑπτὰ φιάλας τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν γῆν.

Αποκ. 16,1                 Και ήκουσα φωνήν μεγάλην από τον ναόν του Θεού να λέγη προς τους επτά αγγέλους· “πηγαίνετε και χύσετε επάνω εις την γην τας επτά φιάλας του θυμού του Θεού.

 

Αποκ. 16,2         Καὶ ἀπῆλθεν ὁ πρῶτος καὶ ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν· καὶ ἐγένετο ἕλκος κακὸν καὶ πονηρὸν ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἔχοντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ.

Αποκ. 16,2                Και απήλθεν ο πρώτος άγγελος και έχυσε το περιεχόμενον της φιάλης του εις την γην και (όπως επί Μωϋσέως με κάποιαν ανάλογον πληγήν εναντίον των αμετανοήτων Αιγυπτίων, έτσι και τώρα) έγινε μία κακή πληγή, γεμάτη πόνους στους ανθρώπους, οι οποίοι είχαν το χάραγμα της σφραγίδος του θηρίου και εις εκείνους, οι οποίοι επροσκυνούσαν το είδωλον αυτού. (Τιμωρία φοβερά εκ μέρους του Θεού, που προκαλούσε σωματικούς και ψυχικούς πόνους).

Ἄρα, σέ πρώτη φάση αὐτοί πού θά λάβουν τό χάραγμα, θά πάθουν κάποιο φοβερό ἕλκος (καρκίνο πιθανόν, δαιμονικές ψυχοσωματικές ἐπιρροές κ.λ.π.)!

 

AΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΒΕΡΚΙΟΥ:

Στο κεφάλαιο αυτό, μέ τό σύμβολο τῶν ἑπτά φιαλῶν τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ πού ἐκχύονται στή γῆ ἀπό τού ἑπτά ἀγγέλους, εἰκονίζεται ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ πρός τού ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ πληγές παραπέμπουν στην Π. Διαθήκη και στις πληγές πού χτύπησαν τήν ἀρχαία Αἴγυπτο, ἡ ἥττα τῆς ὁποίας ἦταν ἡ προεικόνιση τῆς ἥττας τοῦ ψευδοχριστιανικοῦ βασιλείου, τό ὁποῖο παραπάνω (Αποκ. 11:8) ἔχει ἀποκληθεῖ Αἴγυπτος και Βαβυλώνα.

Εἶναι ἐμφανές ὅτι ὁ συμβολισμός αυτός έχει ληφθεῖ ἀπό τήν Π. Διαθήκη καί τήν ἕκτη πληγή που χτύπησε τήν Αἴγυπτο. Σύμφωνα μέ τήν ἑρμηνεία ὁρισμένων πρόκειται γιά ἐπιδημία. Κατά την έρμηνεία του Αγ. Ανδρέα, ἡ κακοήθης πληγή είναι «ἡ θλίψη που φωλιάζει στις καρδιές τῶν ἀποστατῶν καί τούς βασανίζει με τη μορφή προσβολῶν τῆς καρδίας· γιατί αὐτοί πού τιμωρούνται ἀπό τόν Θεό μένουν αβοήθητοι από τον Αντίχριστο, τόν ὁποῖο οἱ ἴδιοι ἔχουν θεοποιήσει» (Αγ. Ανδρέας, κεφ. 46).

ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ:

Αποκ. 16,10        Καὶ ὁ πέμπτος ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν θρόνον τοῦ θηρίου· καὶ ἐγένετο ἡ βασιλεία αὐτοῦ ἐσκοτωμένη, καὶ ἐμασῶντο τὰς γλώσσας αὐτῶν ἐκ τοῦ πόνου,

Αποκ. 16,10              Και ο πέμπτος άγγελος αδειασε το περιεχόμενον της φιάλης του επάνω στον θρόνον του θηρίου. Και έγινε κατασκότεινη η βασιλεία του και οι άνθρωποι, οι οπαδοί και δούλοι του θηρίου, εμασούσαν τας γλώσσας των από τον δριμύν πόνον, που ησθάνοντο μέσα στο αδιαπέραστον εκείνο σκοτάδι.

Αποκ. 16,11        καὶ ἐβλασφήμησαν τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ ἐκ τῶν πόνων αὐτῶν καὶ ἐκ τῶν ἑλκῶν αὐτῶν, καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων αὐτῶν.

Αποκ. 16,11               Και αντί συντετριμμένοι να ζητήσουν το θείον έλεος, εβλασφήμησαν τον Θεόν του ουρανού εξ αιτίας του πόνου των και των πληγών των και δεν μετενόησαν και δεν απηρνήθησαν τα πονηρά των έργα.  

 

Ἑπομένως, ἡ Ἀποκάλυψη ὄχι μόνο δέν κάνει καμμία νύξη γιά πιθανότητα μετανοίας σέ ὅσους σφραγισθοῦν, ἀλλά ἀντιθέτως μᾶς ἀποκαλύπτει πώς οἱ σφραγισμένοι θά ἔχουν καταληφθεῖ σέ τέτοιο βαθμό ὑπό τοῦ ἀκαθάρτου πνεύματος πού ἀντί νά πέσουν στήν γῆ καί νά κλαύσουν πικρῶς γιά τήν ἀποστασία τους, ἀμετανόητοι θά βλασφημοῦν τόν Κύριο! Μέ τήν σφραγίδα τοῦ Ἀντιχρίστου πού οἰκειοθελῶς-θεληματικά τήν λάβουν οἱ ἄνθρωποι, προφανῶς χάνεται, ἀκυρώνεται, ἀπενεργοποιεῖται ἡ σφραγίς τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματος, γι' αὐτό καί ἡ μετάνοια εἶναι ἀδύνατη!

 

AΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΒΕΡΚΙΟΥ:

Τό χωρίο αυτό θυμίζει τήν ἔνατη πληγή τῆς Αἰγύπτου (Έξοδος 10:21). Αὐτή ἡ πληγή σηματοδοτεῖ τή σημαντική μείωση τοῦ μεγαλείου τῆς ἐξουσίας τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁ ὁποῖος μέχρι τότε ἐξέπληττε τούς ἀνθρώπους μέ τή δύναμή του. Σ' αὐτό τό σημεῖο βλέπουμε επίσης τήν πεισματική ἀμετανοησία ἐκείνων πού τόν λάτρεψαν.

 

 

(συνεχίζεται)