Η ιστορία του κόσμου έχει αρχή και θα
έχει τέλος. Δεν υπάρχει τίποτα αιώνιο στον κόσμο αυτόν, όσο κι αν ο άνθρωπος προσπαθεί
να τον κρατήσει ζωντανό με τις δυνάμεις του. Ο ίδιος ο Χριστός μας είπε ότι ο ουρανός
και η γη θα παρέλθουν, αλλά ο λόγος του δεν θα παρέλθει.
Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, ο μεγάλος
θεολόγος και ομολογητής της πίστεως, τόνιζε συχνά ότι η ανθρώπινη ιστορία δεν είναι
μια τυφλή πορεία χωρίς σκοπό, αλλά ένας δρόμος που οδηγεί αναπόφευκτα στην αιωνιότητα.
Ο καθένας μας, λοιπόν, καλείται να αναρωτηθεί. Όταν ο κόσμος τελειώσει, θα είμαι
έτοιμος να σταθώ μπροστά στον Χριστό, τον αιώνιο Κριτή;
Η εποχή μας φανερώνει σημάδια κοσμικής
φθοράς και πνευματικής αποστασίας. Οι άνθρωποι σήμερα τρέχουν πίσω από την ύλη,
την τεχνολογία, την αυτοπροβολή και ξεχνούν την ψυχή τους. Όμως τι θα ωφεληθεί ο
άνθρωπος αν κερδίσει όλο τον κόσμο και χάσει την ψυχή του. Ο Άγιος Ιουστίνος έλεγε
ότι ο άνθρωπος είναι αιώνιος, γιατί η ψυχή του δεν πεθαίνει. Όλος ο κόσμος μπορεί
να καταστραφεί, αλλά η ψυχή θα ζήσει για πάντα. Αυτό σημαίνει ότι το τέλος του κόσμου
δεν είναι απλώς ένα εξωτερικό γεγονός. Είναι η στιγμή που αποκαλύπτεται η αλήθεια
για τον καθένα μας.
Η Εκκλησία μιλά για τα έσχατα, όχι για να μας τρομάξει, αλλά για να μας προετοιμάσει.
Ο Χριστός μας προειδοποίησε για ψευδοπροφήτες, για πολέμους, για θλίψεις. Αυτά δεν
είναι τιμωρίες, αλλά καμπανάκια που ξυπνούν την ψυχή από το λήθαργο. Ο Άγιος Ιουστίνος
τόνιζε ότι η πραγματική καταστροφή δεν είναι οι σεισμοί, οι λοιμοί ή οι πολέμοι, αλλά
η απώλεια της πίστης. Όταν ο κόσμος τελειώσει, αυτό που θα μετρήσει δεν θα είναι
αν επιβίωσες τις δυσκολίες, αλλά αν παρέμεινες ενωμένος με τον Χριστό.
Η προετοιμασία για την αιωνιότητα δεν είναι μια μελλοντική υπόθεση. Είναι έργο του
παρόντος. Κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία να πλησιάσουμε ή να απομακρυνθούμε από τον
Θεό. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς έλεγε πως ο Χριστός είναι το μέτρο του ανθρώπου.
Δεν μετριόμαστε με τα επιτεύγματά μας, αλλά με το πόσο Χριστό έχουμε μέσα μας. Αυτό
σημαίνει ότι η μετάνοια, η προσευχή, η εξομολόγηση, η Θεία Κοινωνία δεν είναι απλώς
παραδόσεις, αλλά τρόποι με τους οποίους ο Χριστός κατοικεί στην καρδιά μας. Όποιος
ζει έτσι, δεν φοβάται το τέλος, γιατί ήδη ζει την αρχή της αιωνιότητας.
Πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν να σκέφτονται
το θάνατο ή το τέλος του κόσμου, γιατί τους γεμίζει φόβο. Αλλά στην πραγματικότητα,
η μνήμη του θανάτου είναι δώρο. Ο Άγιος Ιουστίνος τόνιζε ότι ο θάνατος είναι ο μεγαλύτερος
δάσκαλος, γιατί μας υπενθυμίζει τι αξίζει πραγματικά. Όταν θυμόμαστε ότι όλα τελειώνουν,
τότε παύουμε να κυνηγούμε τα μάταια και στρεφόμαστε στο αιώνιο. Ο Χριστός νίκησε το θάνατο και μας άνοιξε την πύλη
της αιώνιας ζωής. Για το πιστό, ο θάνατος δεν είναι το τέλος, αλλά το πέρασμα. Όμως,
για να περάσουμε στο φως, πρέπει να έχουμε προετοιμαστεί με μετάνοια και αγάπη.
Ο κόσμος μας σήμερα ζει μέσα σε μια πλάνη, ότι μπορεί να οικοδομήσει έναν παράδεισο
στη γη χωρίς τον Θεό. Η ιστορία απέδειξε ότι όλες οι αυτοκρατορίες, όλες οι ιδεολογίες
που προσπάθησαν να εκτοπίσουν τον Θεό, κατέληξαν σε καταστροφή. Ο Άγιος Ιουστίνος
το έβλεπε καθαρά. Χωρίς Χριστό, ο άνθρωπος βυθίζεται στο χάος. Η αληθινή αιωνιότητα
δεν βρίσκεται στα ανθρώπινα έργα, αλλά μόνο στον Χριστό. Γι' αυτό, όταν ο κόσμος τελειώνει, όλα
όσα στηριχθήκαμε, έξω από τον Θεό, θα γκρεμιστούν. Μόνο ό,τι κάναμε με αγάπη, με ταπείνωση
και πίστη θα σταθεί μπροστά στον αιώνιο Κριτή.
Η ερώτηση «Είσαι έτοιμος για την
αιωνιότητα» δεν είναι ρητορική. Είναι η πιο σημαντική ερώτηση της ζωής μας. Κανείς
δεν ξέρει την ώρα ούτε τη στιγμή. Ο Χριστός είπε στο κατά Ματθαίον ότι πρέπει να
είμαστε σαν τις φρόνιμες παρθένες που είχαν έλεος στις λαμπάδες τους. Το έλεος
είναι η αγάπη, η μετάνοια, η πίστη. Αν η καρδιά μας είναι άδεια, τότε στο τέλος
θα βρεθούμε έξω από τον Νυμφώνα. Ο Άγιος Ιουστίνος έλεγε ότι η μεγαλύτερη συμφορά
είναι να φτάσει ο άνθρωπος στην αιωνιότητα χωρίς Χριστό. Γιατί τότε η αιωνιότητα
γίνεται κόλαση.
Ο δρόμος για την ετοιμασία μας δεν είναι περίπλοκος, αλλά απαιτεί σταθερότητα. Πρώτα, χρειάζεται καθημερινή προσευχή. Να μιλάμε με τον Χριστό όπως με έναν ζωντανό
φίλο. Δεύτερον, μετάνοια και εξομολόγηση. Να μη μένει η ψυχή μας βαριά με αμαρτίες.
Τρίτον, αγάπη προς τον πλησίον γιατί χωρίς αγάπη δεν μπορούμε να δούμε τον Θεό.
Τέταρτον, συμμετοχή στη Θεία Λειτουργία και στη Θεία Κοινωνία γιατί εκεί γευόμαστε
από τώρα την αιωνιότητα. Ο Άγιος Ιουστίνος το τόνιζε, η εκκλησία είναι η ζωντανή
πρόγευση της βασιλείας των ουρανών.
Πολλοί ρωτούν, γιατί να έρθει το τέλος, γιατί να μη συνεχίζεται ο κόσμος; Η απάντηση
είναι ότι ο Θεός δεν θέλει την αιώνια φθορά. Ο κόσμος όπως είναι τώρα με τον πόνο,
την αμαρτία, τον θάνατο, δεν μπορεί να μείνει αιώνιος. Θα τελειώσει για να αρχίσει
κάτι νέο, καθαρό, άφθαρτο. Ο Άγιος Ιουστίνος μιλούσε για τη νέα
κτίση που θα αποκαλυφθεί. Δεν πάμε στο τίποτα, αλλά στην πλήρη ζωή. Όμως αυτή η
μετάβαση είναι κρίση. Ό,τι ανήκει στο φως θα μείνει, ό,τι ανήκει στο σκοτάδι θα
χαθεί. Στην πραγματικότητα, το τέλος του κόσμου δεν είναι μακριά. Για τον καθένα
μας, ο προσωπικός θάνατος είναι το δικό του τέλος του κόσμου. Και αυτό μπορεί να
έρθει οποιαδήποτε στιγμή. Αν ζούμε με μετάνοια, δεν θα μας βρει απροετοίμαστος.
Αν όμως ζούμε με αδιαφορία, τότε θα είναι σαν κλέφτης μέσα στη νύχτα. Ο Άγιος Ιουστίνος
μας καλεί να ζούμε κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία. Όχι με φόβο, αλλά με χαρά.
Γιατί ξέρουμε ότι ο Χριστός μας περιμένει.
Η ετοιμασία για την αιωνιότητα δεν σημαίνει
απομάκρυνση από τον κόσμο. Αλλά σωστή χρήση του κόσμου. Ο χριστιανός δεν μισεί τη
δημιουργία. Την αγαπά, αλλά δεν την κάνει Θεό. Χρησιμοποιεί τα αγαθά με ευχαριστία,
αλλά δεν κολλάει σε αυτά. Ο Άγιος Ιουστίνος έλεγε ότι η αληθινή ελευθερία είναι
να ζεις με τον Χριστό, όχι με τα πάθη, αυτό είναι που μας ετοιμάζει για την αιωνιότητα.
Η καρδιά που είναι ελεύθερη από τα δεσμά της αμαρτίας και στραμμένη στον Χριστό.
Η προετοιμασία μας δεν γίνεται με δικές
μας δυνάμεις. Ο άνθρωπος μόνος του είναι αδύναμος. Η χάρη του Θεού είναι που μας
καθαρίζει, μας φωτίζει, μας ανασταίνει. Ο Άγιος Ιουστίνος επέμενε ότι χωρίς τον
Χριστό ο άνθρωπος μένει σε αιώνιο σκοτάδι. Αλλά με τον Χριστό ακόμη και ο πιο
αμαρτωλός γίνεται Άγιος. Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι να στηριχθούμε στη δική μας
καλοσύνη, αλλά να ενωθούμε με τη χάρη. Τότε δεν φοβόμαστε το τέλος, γιατί ξέρουμε
ότι η αιωνιότητα έχει ήδη ξεκινήσει μέσα μας.
Ο κόσμος τελειώνει. Δεν είναι απειλή,
αλλά αλήθεια. Το ερώτημα είναι, είσαι έτοιμος για την αιωνιότητα. Αν ζούμε με μετάνοια,
με πίστη, με αγάπη, τότε το τέλος δεν θα είναι τρόμος, αλλά χαρά. Γιατί θα είναι
η συνάντησή μας με τον Χριστό που είναι η ζωή και η Ανάσταση. Αν όμως αδιαφορούμε,
τότε η αιωνιότητα θα μας βρει απροετοίμαστος. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς μας καλεί
να μην χάσουμε χρόνο. Η αιωνιότητα είναι μπροστά μας. Ας προετοιμάσουμε την ψυχή
μας από τώρα για να ακούσουμε τότε τη φωνή του Χριστού. Δεύτε οι ευλογημένοι του
Πατρός μου.
ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΗΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
''ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ''
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου