Ο ''Προτεσταντισμός'' των εν λόγω προσώπων είναι φανερά αισθητός. Ας δούμε κάποια στοιχεία ώστε να διαπιστώσουμε τις ομοιότητες.
Η αλήθεια και η σωτηρία είναι δοσμένα από
την αγάπη, δηλ. από την Εκκλησία. Τέτοια είναι η εκκλησιαστική συνείδηση. Ο
Λατινισμός, αφού εξέπεσε από την Εκκλησία, άλλαξε αυτή τη συνείδηση και
διεκήρυξε: Η αλήθεια δίδεται από το ξεχωριστό πρόσωπο τού Πάπα, από ένα
ιδιαίτερο πρόσωπο χωρίς την Εκκλησία, και ο Πάπας έχει την ευθύνη της σωτηρίας
όλων. Ο Προτεσταντισμός εξέφρασε: Γιατί
η αλήθεια να δίδεται μόνο από έναν Πάπα; Και πρόσθεσε: η αλήθεια και η σωτηρία
αποκαλύπτονται σε κάθε ξεχωριστό πρόσωπο ανεξάρτητα από την Εκκλησία. Έτσι
κάθε ένας άνθρωπος προβιβάστηκε σε αλάθητο πάπα.
Υποκατέστησε την πίστη με τη λογική του
ατόμου και τη σωτηρία εν τη Εκκλησία με την ονειροπόλο βεβαιότητα για τη
σωτηρία μέσω τού Χριστού χωρίς την Εκκλησία, σε μια φίλαυτη
απομόνωση από όλους. Για τον προτεστάντη αλήθεια είναι μόνο ό,τι του αρέσει,
ό,τι νομίζει αυτός ως αλήθεια.
Όντας ουσιαστικά εκκλησιαστικός
αναρχισμός, ο καθαρός Προτεσταντισμός!
Ο Προτεσταντισμός ταίριαξε στο γούστο με
την ανθρώπινη φιλαυτία και την αυθαιρεσία κάθε είδους. Η φιλαυτία και η
αυθαιρεσία μέσα στον Προτεσταντισμό, όπως ειπώθηκε, κατά κάποιον τρόπο
«εξαγιάσθηκαν» και «ευλογήθηκαν» και τώρα αυτό φανερώνεται στην
ατέλειωτη διαίρεση και τον θρυμματισμό πρώτα απ’ όλα του ίδιου τού
Προτεσταντισμού.
Συγκεκριμένα, ο Προτεσταντισμός διεκήρυξε
ανοιχτά αυτό το μέγιστο ψεύδος: Μπορείς να είσαι χριστιανός χωρίς να
αναγνωρίζεις καμία Εκκλησία. Ο ίδιος απελευθέρωσε το κάθε πρόσωπο
από την Εκκλησία και ο ίδιος θέτει κάποια όρια αυτής της ελευθερίας.
Τι κατάφεραν οι προτεστάντες ατιμάζοντας
με τις σοφιστείες τους την ιδέα της Εκκλησίας; Κατάφεραν μόνο τον
διαμελισμό και μάλιστα ένα διαμελισμό χωρίς καμιά ελπίδα. Ο Προτεσταντισμός
συνεχώς θραύεται σε σέκτες. Εκκλησιαστική προτεσταντική ζωή
δεν υπάρχει. Υπάρχει κάποια «μισο-ζωή» χωρισμένων
σεκτών και κοινοτήτων. Την
κοινή εκκλησιαστική ζωή, για την οποία προσευχήθηκε ο Κύριος Ιησούς Χριστός
στην Αρχιερατική προσευχή, ο Προτεσταντισμός τη φόνευσε.
Αυτά που λέμε δεν είναι δικά μας. Σε στιγμές ειλικρίνειας αυτά τα
ίδια και με ακόμα μεγαλύτερη οξύτητα τα λέγουν και οι ίδιοι οι προτεστάντες:
«Η ζωτική δύναμη του Προτεσταντισμού εξαντλείται στη σύγχυση των δογματικών σχολών, των θεολογικών ερίδων, των εκκλησιαστικών διενέξεων...».
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου