Πολλάκις εζητήσαμεν σχετικά ντοκουμέντα - έγγραφα από διαφόρους αρθρογράφους που ισχυρίζονται τα περί διακοπής μνημοσύνου του πασίγνωστου Γέροντος Παΐσιου. Φυσικά δεν έχουν να παρουσιάσουν σχετικές αποδείξεις, παρά μόνο μαρτυρίες προσωπικές τους και τίποτε παραπάνω! Τους απαντήσαμε ότι και εμείς έχουμε μαρτυρίες που αναφέρουν ότι ο Γέροντας έστελνε κόσμο εις τους παλαιοημερολογίτες. Γιατί δεν τις δημοσιεύουμε; Διότι είναι απλές μαρτυρίες και δεν έχουμε σχετικές αποδείξεις. Την μόνη απόδειξη που έχουμε και ήδη έχουμε δημοσιεύσει είναι το γεγονός ότι Γέροντας Παΐσιος και Πορφύριος είχαν δώσει ''ευλογία'' να εκδοθεί βιβλίο για τον γνωστό παλαιοημερολογίτη Γέροντα Ιερώνυμο Αιγίνης!

Ο Γέροντας Παΐσιος και Πορφύριος για τον παλαιοημερολογίτη Γέροντα Ιερώνυμο Αιγίνης.




Πριν δώσω αρχικώς το έργο «περί του Γέροντος Ιερωνύμου» στον Εκδοτικό Οίκο, παρεκάλεσα δι' επιστολής μου και τον μακαριστό Γέροντα Παίσιο του Αγίου Όρους, να με πληροφόρηση, αν γνώριζε κάτι περί του Γέροντος Ιερωνύμου και την γνώμη του, περί της συγγραφής του βιβλίου.

Ό Γέρων Παίσιος, είθε πλέον αι εύχαί του και από εκεί πού βρίσκεται να μας συνοδεύουν, μου απήντησε με την εις το τέλος καταχωρουμένην εύλογημένην επιστολή του, διά της οποίας άφ' ενός μεν ηύχετο να «γίνει καλή ή εργασία κλπ.», άφ' ετέρου δε την συμβουλή να το διάβαση προηγουμένως ό π. Πορφύριος (του Ωρωπού), διότι «μοιάζει ή πνευματική ειδικότητα του ενός μετά του άλλου».

Ό Γέρων, μακαριστός π. Πορφύριος, από ταπείνωση, όταν τηλεφωνικώς τον παρεκάλεσα να διεξέλθει το κείμενο και να δώσει την ευλογία του για την εκτύπωση, μου απήντησε: 
«Ποιος κάνει τον Πρόλογο;». 
Του απήντησα: «ό κ. Πάσχος Γέροντα, τον γνωρίζετε».
 Και άπαντα: «Αφού το είδε και το προλογίζει ό κ. Πάσχος, πού είναι και Καθηγητής Πανεπιστημίου, δεν χρειάζομαι εγώ, ένας αμόρφωτος άνθρωπος».

Εν συνεχεία και με διστακτικότητα στην υπενθύμιση μου: «Γέροντα, τί θα κάνουμε τώρα, πού έτσι γράφει ό π. Παΐσιος, ότι πρέπει να το δείτε και σεις;».
Και τότε, υπακούων ό μεγάλος και άγιος Γέροντας Πορφύριος στον Αγιορείτη πατέρα Παίσιο, λέγει:

«Καλά, πάρε το κείμενο και διάβαζε μου από το τηλέφωνο, όπου σου λέω. Διάβασε 15 σελίδες από την αρχή. Δέκα σελίδες, μετά την 65η σελίδα. Δέκα σελίδες μετά την 100ή. Δέκα σελίδες μετά την 150ή. Πήδηξε 50 σελίδες και διάβαζε μου...».

Τις σελίδες πού υπεδείκνυε και τις διάβαζα, τηλεφωνικώς, τις άκουγε μετά πολλής προσοχής. Κάποιες λέξεις υπέδειξε προς διόρθωση, ιδίως για την λέξι «άγχος» πού κάπου αναγράφετε, μου λέει με έντονο ύφος: «Μωρέ, σβήσε την αυτήν την λέξι! Να μη υπάρχει στο βιβλίο σου! Δεν επιτρέπεται στον Χριστιανό ούτε να την αισθάνεται, ούτε να την λέει. Δεν υπάρχει άγχος για τον πιστό!», και μετά στο τέλος της αναγνώσεως των αποσπασμάτων, με κάποια ικανοποίηση, λέγει: 

«Τώρα, εντάξει είναι, να το δώσεις στο Τυπογραφείο. Με την ευχή μου».

Λοιπόν, μετά από την ευχή και ευλογία και αυτών των δύο Αγίων Γερόντων και με την άγαπητική δίψα του Γέροντος Ιερωνύμου προς νουθεσία και σωτηρία ψυχών, πού όταν ζούσε έντονα την εξεδήλωσε, πώς τα ταπεινά λόγια περί του Γέροντος Ιερωνύμου και αι σοφαι συμβουλαί του, να μη διαποτίζουν, ωφελούν και γλυκαίνουν, όποιον με ζήλο και αγάπη εγκύπτει εις αυτά;



Σωτηρίας Νούση-Ο Γέροντας Ιερώνυμος της Αίγινας



Σε τελευταίο άρθρο του π. Θεόδωρου Ζήση, αναφέρεται πάλιν το εξής:

«Ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ἀσκούμενος ὡς μοναχός γιά κάποιο διάστημα στήν Ἱερά Μονή Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους, δέν διέκοψε κατ᾽ ἀρχήν μαζί μέ ὅλη τήν μοναστική Ἀδελφότητα τό μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ὅπως εἶχαν πράξει οἱ ἄλλες Μονές τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἐνοχλήθηκαν καί στενοχωρήθηκαν, ὅταν πληροφορήθηκαν ὅτι ὁ οἰκουμενιστής καί μασόνος πατριάρχης δημόσια ἐδίδαξε οἰκουμενιστικές θέσεις ἀπό τίς ὁποῖες προέκυπτε ὅτι δέν δεχόταν τήν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἔλεγε ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες βελτιώνουν τούς ἀνθρώπους, καί τό φοβερότερο, ὅτι δέν ὑπάρχει τώρα ἡ Ἐκκλησία πού ἵδρυσε ὁ Χριστός, ἀλλά πρέπει νά ἑνωθοῦν ὅλες οἱ χριστιανικές ὁμολογίες καί νά ἐπανιδρύσουν τήν Ἐκκλησία. Τό σχετικό γράμμα αὐτῆς τῆς ἐνόχλησης τό ὑπογράφουν ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς ἀρχιμανδρίτης Βασίλειος (Γοντικάκης), ὁ ἱερομόναχος Γρηγόριος (Χατζηεμμανουήλ), καί ὁ μοναχός Παΐσιος. Τό γράμμα ἐγράφη στίς 21.11.1968»


(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΟΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ)


Όντως τούτο είναι αληθές. Το όνομα του Γέροντος Παισίου πάντοτε εμφανιζόταν όταν επρόκειτο περί μνημονεύσεως του Πατριάρχη. Όταν (όπως ισχυρίζονται μερικοί) είχε δήθεν διακόψει ήτο άφαντος! Πως γίνεται ενώ εμφανίζεται το ΄68, έπειτα εις την διακοπή να μην εμφανίζεται;

Σημαντικό να τονίσουμε ότι το ΄69 ο Γέροντας έγραφε:

«Εἰς τούς καιρούς μας βλέπομεν ὅτι πολλά πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας μας, Μοναχοί καί λαϊκοί, ἔχουν δυστυχῶς ἀποσχισθῆ ἀπό αὐτήν ἐξ αἰτίας τῶν φιλενωτικῶν. Ἔχω τήν γνώμην ὅτι δέν εἶναι καθόλου καλόν νά ἀποχωριζώμεθα ἀπό τήν Ἐκκλησίαν κάθε φοράν  πού θά πταίῃ ὁ Πατριάρχης . ἀλλά ἀπό μέσα, κοντά στήν Μητέρα Ἐκκλησία ἔχει καθῆκον καί ὑποχρέωσι ὁ καθένας ν' ἀγωνίζεται μέ τόν τρόπον του. Τό νά διακόψῃ τό μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχου, νά ἀποσχισθῇ καί νά δημιουργήσῃ ἰδικήν του Ἐκκλησίαν καί νά ἐξακολουθῇ νά ὁμιλῇ ὑβρίζοντας τόν Πατριάρχην, αὐτό, νομίζω, εἶναι παράλογον.

Ἐάν διά τήν α ἤ τήν β λοξοδρόμησι τῶν κατά καιρούς Πατριαρχῶν χωριζώμεθα καί κάνωμε δικές μας Ἐκκλησίες - Θεός φυλάξοι! - θά ξεπεράσωμε καί τούς Προτεστάντες ἀκόμη. Εὔκολα χωρίζει κανείς καί δύσκολα ἐπιστρέφει. Δυστυχῶς, ἔχουμε πολλές «Ἐκκλησίες» στήν ἐποχή μας. Δημιουργήθηκαν εἴτε ἀπό μεγάλες ὁμάδες ἢ καί ἀπό ἕνα ἄτομο ἀκόμη. Ἐπειδή συνέβη στό Καλύβι των (ὁμιλῶ διά τά ἐν Ἁγίῳ Ὄρει συμβαίνοντα) νά ὑπάρχῃ καί Ναός, ἐνόμισαν ὅτι μποροῦν νά κάνουν καί δική τους ἀνεξάρτητη Ἐκκλησία. Ἐάν οἱ φιλενωτικοί δίνουν τό πρῶτο πλῆγμα στήν Ἐκκλησία, αὐτοί, οἱ ἀνωτέρω, δίνουν τό δεύτερο. Ἄς εὐχηθοῦμε νά δώσῃ ὁ Θεός τόν φωτισμόν Του σέ ὅλους μας καί εἰς τόν Πατριάρχην μας κ. Ἀθηναγόραν, διά νά γίνῃ πρῶτον ἡ ἕνωσις αὐτῶν τῶν «ἐκκλησιῶν», νά πραγματοποιηθῇ ἡ γαλήνη ἀνάμεσα στό σκανδαλισμένο Ὀρθόδοξο πλήρωμα, ἡ εἰρήνη καί ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν καί κατόπιν ἄς γίνῃ σκέψις διά τήν ἕνωσιν μετά τῶν ἄλλων «Ὁμολογιῶν», ἐάν καί ἐφ' ὅσον εἰλικρινῶς ἐπιθυμοῦν νά ἀσπασθοῦν τό Ὀρθόδοξον Δόγμα».

(Ἡ ἀνωτέρω ἐπιστολή τοῦ Ὁσίου Παϊσίου ἐστάλη στό Διευθυντή τοῦ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ», ἀρχιμ. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, τό 1969. Δημοσιεύθηκε μέ τίτλο «“Ἄγνωστη” ἐπιστολή πόνου κατά οἰκουμενιστῶν καί φιλενωτικῶν»).


Συνεχίζει ο π. Θεόδωρος:

«Τελικῶς, ὅπως γράφει σέ ἄλλο γράμμα του πρός τήν Ἱερά Κοινότητα ὁ ἡγούμενος Βασίλειος ἐκ μέρους τῆς Μοναστικῆς Ἀδελφότητος, καί τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, στίς 7 Ὀκτωβρίου 1970, «Μετά τήν περί Φιλιόκβε καί Πρωτείου, ὡς ἁπλῶν ἐθίμων, δήλωσιν τοῦ Πατριάρχου, ἐπαύσαμεν τό μνημόσυνον, αἰσθανθέτες ὅτι ἐξέλιπεν πᾶν περιθώριον ἀνοχῆς ἤ προθεσμία ἀναμονῆς». 


Περιμένουμε να δούμε το όνομα του Γέροντα στο περιβόητο αυτό γράμμα, και τι βλέπουμε; Διαβάστε μόνοι σας το πως υπογράφεται η επιστολή:



Eνώ εις το πρώτο έγγραφο εμφανίζεται το όνομά του, εις το δεύτερο είναι άφαντος όπως ήδη προαναφέραμε! 
Και κλείνει ο π. Θεόδωρος λέγοντας:

«Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ μόνο ὅσοι ἀποτειχισθήκαμε βαδίζουμε στόν δρόμο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τοῦ Ἁγίου Παϊσίου».

Το συμπέρασμα βγήκε και πάλιν, απόδειξη όμως δεν υπάρχει....
Επαναλαμβάνουμε· δώστε μας την απόδειξη και θα είμαστε οι πρώτοι που θα την δημοσιεύσουμε!



ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ





0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

 
Top