ΣΤΙΣ θλιβερὲς ἡμέρες μας ἐκπληρώνεται ὁ προφητικὸς λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅτι θὰ ὑπάρξουν ἄνδρες μεταξὺ τῶν φερομένων ὡς Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι θὰ λαλοῦν διεστραμμένα, διαστρεβλώνοντας τὴν Ἀλήθεια γιὰ νὰ ἐξαπατοῦν τοὺς πολλοὺς (βλ. Πράξ. 20:30).
Σὲ αὐτὴ τὴν κατηγορία ἀνήκει ἀναμφίβολα μητροπολίτης τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, ὁ ὁποῖος ἐκτὸς ἀπὸ τὴν μακρόχρονη Οἰκουμενιστικὴ δραστηριότητά του καὶ τὶς πολιτικὲς διασυνδέσεις του, προκάλεσε δυσμενῶς τὸ χριστιανικὸ αἴσθημα μὲ τὶς σχετικὰ μὲ τὴν ὁμοφυλοφιλία ἀπαράδεκτες ἀπόψεις του. Αὐτὸς λοιπὸν τόλμησε νὰ ἀποδώσει τὶς ὁμοφυλοφιλικὲς τάσεις κάποιων ἀνθρώπων στὸν ἴδιο τὸν Θεό, πρᾶγμα ἀπαράδεκτο καὶ δαιμονικό!
Διότι αὐτὸ ποὺ ξεκάθαρα ὁ διαιώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ θεωρεῖ βαρύτατη ἐκτροπή, ἀτιμία καὶ ἀναισχυντία ποὺ ἐπισύρει καταδίκη καὶ εἰδικὴ ἀγωγὴ Μετανοίας (βλ. Λευϊτ. 18:22, 20:13, Ρωμ. 1:26-27, Α’ Κορ. 6:26-27, Ζ’ καὶ ΞΒ’ Ἱ. Κανόνα Μ. Βασιλείου, Δ’ Γρηγορίου Νύσσης, ΙΗ’ Ἰωάννου Νηστευτοῦ, μὲ ἐπικύρωση ἀπὸ Β’ ἁγίας ΣΤ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου), δὲν μπορεῖ νὰ ἀλλάξει ὅσο καὶ ἄν κάποιοι προσπαθοῦν νὰ ἀποδείξουν ὅτι διαφορετικὸ εἶναι τὸ νόημα καὶ τὰ ἰσχύοντα γιὰ τοὺς συγχρόνους «ἀγαπημένους σὲ μοναδικὴ σχέση» ὁμοφυλόφιλους.
Ἡ σοβαρὴ αὐτὴ πάθηση, ὡς μὴ φυσικὴ κατάσταση, ὀφείλεται σὲ ψυχιατρικὰ καὶ γενικὰ ψυχοπαθολογικὰ προβλήματα. Ὁ ἑρμαφροδιτισμὸς καὶ κάποιες ὁρμονικὲς ἤ ὀργανικὲς διαταραχὲς παραπέμπονται σὲ εἰδικὴ θεραπεία. Ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ἡ πιθανότητα βιολογικῶν αἰτίων, πρᾶγμα συζητήσιμο ὡς ἐξαιρετικὰ σπάνιο, δὲν ἀμνηστεύει τὸ ἐμπαθὲς τοῦ προβλήματος καὶ τὴν ἀνάγκη γιὰ σοβαρὴ ἀντιμετώπιση.
Ὅμως, ὁ περὶ οὗ ὁ λόγος κάνει τὸ ἀπίθανο τονίζοντας: «Ἐκ τῶν πραγμάτων ὁ Θεὸς ἔχει δώσει σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους νὰ αἰσθάνονται τὴν ἕλξη πρὸς τὸ ἴδιο φύλο, δὲν μπορῶ νὰ ξέρω γιατί, δὲν θὰ κατηγορήσω ἐγὼ τὸν Θεό… (Ἡ ὁμοφυλοφιλία) εἶναι μία σχέση, ἡ ὁποία, ἐὰν ὑπάρχει μέσα ὁ Χριστός, [μπορεῖ] νὰ λειτουργεῖ λίγο πιὸ πνευματικὰ (μὲ ἀξιοπρέπεια, χωρὶς πολλοὺς καὶ ἐναλλασσόμενους συντρόφους)…Ἕνα παιδὶ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιλέξει τὴν ζωή του, ἄν θέλει νὰ γίνει ὁμοφυλόφιλος… (Ὁ Χριστὸς) ἦλθε νὰ σώσει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀνεξαρτήτως τί εἶναι ὁ καθένας… Ἡ ὁρμὴ πρὸς τὸ ἴδιο φύλο ὑπάρχει. Δὲν ξέρω γιατὶ ὑπάρχει. Ὅταν τὴν δίνει ὁ Θεός, θὰ πολεμήσω αὐτήν;…».
Ἡ προφανῶς σκόπιμη διαστρέβλωση εἶναι τόσο κραυγαλέα, ὥστε νὰ ἀπορεῖ κανεὶς γιὰ τὸ μέγεθος τῆς ἀναίδειας ποὺ διαδίδεται δημοσίως ἀπὸ ὑποτιθέμενο ἐκκλησιαστικὸ πρόσωπο. Θὰ τὸν ἐπαναφέρει στὴν τάξη ἡ ἐκκλησιαστική του ἀρχή; Ἤ θὰ συγκαλύψει τὰ πράγματα, ὅπως ἔκανε καὶ παλαιότερα, γιὰ δηλώσεις ὑπὲρ τῶν προγαμιαίων σχέσεων σὲ πορνοπεριοδικὸ ἀπὸ ἄλλον ὁμόσχημο τολμητία;
Στὸ ἀνωτέρω ἀπόσπασμα ἀπηχοῦνται συζητήσιμες σύγχρονες ἀπόψεις, καὶ μάλιστα ἐδῶ «ἠθικὸς αὐτουργὸς» κατὰ τὸν ἐν λόγῳ διαστρεβλωτὴ ποὺ θέλει νὰ δώσει πνευματικὸ ἐπίχρισμα, εἶναι πλέον ὁ ἴδιος ὁ Θεός! Ἴσως νὰ ὑποκρύπτεται ἐδῶ κάποια Λουθηρανικῆς προελεύσεως ἀπενοχοποίηση τῆς συγκεκριμένης ἁμαρτίας, ποὺ ὁ Καινοτόμος κληρικὸς υἱοθέτησε ἀπὸ τὴν πολυετῆ ἐντρύφησή του σὲ συνάξεις τοῦ «Π.Σ.Ε.» στὴν Γενεύη, ὅπου σύχναζε ἀπὸ ἀρχιμανδρίτης, καὶ ἀλλοῦ. Εἶναι γνωστὸν ὅτι ἀναπτύχθηκαν προτεσταντικὲς διδασκαλίες οἱ ὁποῖες τείνουν νὰ ἀπενοχοποιήσουν κάθε ἁμαρτωλὴ διαστροφή, διότι κατ΄ αὐτοὺς πρόκειται περὶ ὀντολογικῆς καταστάσεως στὸν ἄνθρωπο, ὥστε αὐτὲς νὰ τύχουν ἀκόμη καὶ θεσμικῆς ἀναγνωρίσεως ὡς «ἀτομικὰ δικαιώματα» καὶ «φυσικὲς λειτουργίες».
Ἄλλωστε, εἴμαστε σὲ ἀποκαλυπτικὴ ἐποχὴ γενικευμένης Ἀποστασίας καὶ καθολικῆς ἀνταρσίας τοῦ ἀνθρώπου ἔναντι τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἠθικὴ παρακμὴ καταλήγει σὲ «ἔκφυλη ἠθική» καὶ γιγάντωση τῶν σαρκικῶν παθῶν καὶ διαστροφῶν, τὰ ὁποῖα στὸν Δυτικὸ κόσμο καὶ τὸν Δυτικὸ ψευδοχριστιανισμὸ βρίσκουν σημαντικὴ ἀπήχηση· καὶ τοῦτο διότι τὸ κριτήριο ἔχει μετατεθεῖ ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπο στὸν πτωτικὸ ἀλύτρωτο ἄνθρωπο, στὴν ἐκπλήρωση τῶν ἀκαθάρτων ἐπιθυμιῶν του, στὴν ἑωσφορικὴ αὐτοθέωσή του, στὴν σχιζοφρενικὴ ὑπερηφάνειά του, στὸ καταστροφικὸ σύνθημά του: «Κάνε ὅ,τι θέλεις, ὅπως θέλεις, μὲ ὅποιον θέλεις»!…
Ἕτερος δὲ βαθμοφόρος ἀπὸ ἄλλη Ἤπειρο, ἀρχιεπίσκοπος τῆς ἀπελπισίας καὶ συμφορᾶς, ἐπισφραγίζοντας τὶς παραπάνω δηλώσεις καὶ ἐπιβραβεύοντας ζεῦγος ὁμοφυλοφίλων, προέβη σὲ ὑποτιθέμενη βάπτιση τῶν παιδιῶν τους (!) σὲ ναὸ στὴν Ἀττικὴ πρόσφατα, καὶ κατόπιν, μαζὶ μὲ τὸν ἐξ Ἑλλάδος ὁμόφρονα μητροπολίτη τῆς παρανομίας, συλλειτούργησαν σὲ Ἁγιορειτικὸ Μετόχι (!) στὴν Βόρειο Ἑλλάδα, δίδοντες ἕναν ἰδιαίτερα «παραδοσιακὸ τόνο» στὶς δραστηριότητές τους!… Ἄλλωστε οἱ προκαθήμενοί τους, Κωνσταντινουπόλεως καὶ Ἀθηνῶν, συνευωχοῦντο ἑορτίως στὴν πρωτεύουσα τῆς Ἠπείρου, στὴν ὑποτιθέμενη τιμὴ συγχρόνου κατ΄ αὐτοὺς ὁσίου Ἁγιορείτου Γέροντος!
Εἰς πεῖσμα τῆς θλιβερῆς αὐτῆς συμπαιγνίας, στὴν ὁποίαν συμμετέχουν καὶ οἱ ψευδο-ορθόδοξοι τῆς σήμερον, θυμίζουμε ὅτι κατὰ τὸν ἀπαράμιλλο ἑρμηνευτὴ τοῦ θείου λόγου Ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο, «πάντα μὲν ἄτιμα τὰ πάθη, μάλιστα δὲ ἡ κατὰ τῶν ἀρρένων μανία» (Ὁμιλία Ε’ στὴν πρὸς Ρωμαίους). Αὐτοῦ τοῦ εἴδους τοὺς ἀνθρώπους «τοὺς λέγω πὼς εἶναι χειρότεροι ἀπὸ τοὺς δολοφόνους γιατὶ εἶναι καλύτερο νὰ πεθάνει κανείς, παρὰ νὰ ζεῖ καὶ νὰ προσβάλλεται ἔτσι. Γιατὶ ὁ δολοφόνος ἀπέσπασε τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα, ἐνῶ αὐτὸς κατέστρεψε τὴν ψυχὴ μαζὶ μὲ τὸ σῶμα. Καὶ ὅποιο ἁμάρτημα καὶ ἄν πεῖς, δὲ θὰ πεῖς κανένα ἴσο μὲ τὴν παρανομία αὐτή. Καὶ ἄν ἐκεῖνοι ποὺ παθαίνουν αὐτὰ τὰ αἰσθάνονταν θὰ δέχονταν ἄπειρους θανάτους, προκειμένου νὰ μὴν πάθαιναν αὐτό. “Οὐ γάρ ἐστιν, οὐκ ἔστι ταύτης τῆς ὕβρεως ἀλογώτερόν τε καὶ χαλεπώτερον”»!
Εἶναι τόσο φοβερὸ τὸ ἁμάρτημα, συνεχίζει ὁ ἱερὸς Πατήρ, ὥστε συνέβη νὰ ἀναγκάσει κάποτε νὰ ἐμφανισθεῖ πρὶν ἀπὸ τὸν καιρό της ἡ γέενα τῆς κολάσεως στὴν γῆ κατὰ τὸν ἐμπρησμὸ τῶν Σοδόμων.
Γιατί δὲ κάποιοι φθάνουν σὲ αὐτὸ τὸ φρικτὸ κατάντημα; Ἐρωτᾶ ὁ ἱερὸς Πατὴρ καὶ ἀπαντᾶ μὲ φυσικὴ ἀπολυτότητα: Ἀπὸ θεία ἐγκατάλειψη. Ὥστε κάποιοι νὰ διαμορφώνουν «δόγμα σατανικόν» καὶ «βίον διαβολικόν». Ὅ,τι ξεφεύγει ἀπὸ τοὺς νόμους ποὺ τέθηκαν ἀπὸ τὸν Θεόν, αὐτὸ καὶ ἐπιθυμεῖ ὅ,τι τὸ ἀλλόκοτο καὶ ἀηδές. Σὰν κάποιον, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν σφοδρή του δίψα ἐπιθυμεῖ ἀκόμη καὶ τὸν βόρβορο. Ἔτσι καὶ οἱ ἀρρενομανεῖς ἐκβράσθηκαν σὲ τοῦτο τὸν παράνομο ἔρωτα. Καὶ αὐτὸ τὸ παθαίνουν ἀπὸ ἐγκατάλειψη Θεοῦ.
Λοιπόν, ἡ κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο θεία ἐγκατάλειψη ἐκλαμβάνεται μὲ τρόπο διαστρεβλωτικὸ ἀπὸ τὸν θλιβερὸ συνήγορο τῆς παρανομίας Νεοημερολογίτη μητροπολίτη ὡς θεία δόση (!)… Πρόκειται, προφανῶς, γιὰ θεία ἐγκατάλειψη…
Ὁ Σωτῆρας μας Χριστὸς βεβαίως καὶ ἦλθε γιὰ νὰ σώσει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ κήρυξε ὡς βάση ἐξ ἀρχῆς τὴν Μετάνοια εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Ὅλους χωρεῖ ἡ Ἐκκλησία Του καὶ ὅλους συγ-χωρεῖ, ἐφ΄ ὅσον ἀπαρνηθοῦν τὸν κακὸ ἑαυτό τους. Ὅλοι δύνανται νὰ μεταμορφωθοῦν ἐν Χριστῷ, διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐφ΄ ὅσον ἐγκαταλείψουν μὲ «τέλειον μῖσος» τὰ πάθη τῆς βδελυρίας. Οὐδεὶς ἀποστρέφεται τὸν ἁμαρτωλό, ἀλλὰ δὲν δικαιολογεῖ οὔτε ὡραιοποιεῖ τὴν ἁμαρτία του, ἄν πρέπει νὰ τὸν ὁδηγήσει σὲ ἐπίγνωση ἀληθείας, σὲ μετάνοια, θεραπεία καὶ σωτηρία.
Ἄν δεχθοῦμε ὅτι ὅποια ὁρμὴ καὶ ἐπιθυμία, ἀκόμη καὶ ἡ πιὸ ἀκάθαρτη καὶ ἀναίσχυντη, εἶναι μέσα στὸν ἄνθρωπο ἐκ Θεοῦ καὶ πρέπει νὰ βρεθεῖ τρόπος ἱκανοποιήσεώς της (ἔστω καὶ «ἀξιοπρεπῶς»!), τότε καταλύουμε τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας. Κάθε πάθος νομιμοποιεῖται καὶ ἀμνηστεύεται καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μετατρέπεται ἀπὸ ἐργαστήριο Ἁγιότητος σὲ προθάλαμο τοῦ ἀπωλείας!
Μόνον ὅταν λέγουμε καὶ ὁμολογοῦμε τὴν Ἀλήθεια, παραμένουμε πραγματικὰ μαθητὲς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ὁ θεῖος λόγος ἰσχύει καὶ θὰ ἰσχύει καὶ κανεὶς διαστρεβλωτής, ὅ,τι θέση καὶ νὰ ἔχει, δὲν δύναται νὰ τὴν κλονίσει· ἁπλῶς ἐκπίπτει στὸ ἔρεβος τοῦ ψεύδους καὶ συμπαρασύρει ὅσους ἐξαπατᾶ.
Εὐχόμενοι μετάνοια στοὺς διαστρεβλωτές, θυμίζουμε τὰ θεόπνευστα καὶ ἀκλόνητα ἀποστολικὰ λόγια: «μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι οὐ λοίδοροι οὐχ ἅρπαγες, βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α’ Κορ. 6:9-10).
+Ὁ Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος ΚΛΗΜΗΣ
30-6-2022 (ἐκ.ἡμ.)
Σύναξις Ἁγίων Ἀποστόλων
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου