Εν μέσω της παρελθούσης Σαρακοστής ο Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Αττικής κ. Χρυσόστομος δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο "Ἐνενήντα ἐννέα χρόνια δίχως δικαίωση" (εδώ).
Για το κείμενο αυτό θα περίμενε κάποιος, με βάση τον τίτλο του, να αναφέρεται στον εξ αρχής καθορισθέντα σκοπό του Ιερού Αγώνος, ο οποίος ακόμη αναμένει την δικαίωσή του. Πολλοί από όσους το διαβάσαμε θεωρήσαμε ότι αποτελεί ένα κείμενο που περιέχει αστοχίες και ανακρίβειες με το οποίο σκοτίζεται η ιστορική αλήθεια και επιχειρείται η θεμελίωση ενός Επισκοποκεντρισμού, παρομοίου με αυτόν που επικρατεί στον χώρο της επίσημης Εκκλησίας.
Ίσως αυτό να εξηγεί και το γεγονός της αναδημοσιεύσεως του κειμένου αυτού (και μάλιστα με διθυράμβους τόσο για το πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου συντάκτη του, όσο και για το περιεχόμενο του κειμένου) από την ιστοσελίδα "Εξάψαλμος" (δείτε εδώ, αλλά και εδώ) του γνωστού νεοημερολογίτου επικοινωνιολόγου κ. Σωτηρίου Τζούμα (βλ. φώτο), θερμού υποστηρικτή των Ουκρανών Σχισματικών (εδώ).
Αφού λοιπόν ο Σεβ. κ. Χρυσόστομος ανέχθηκε την τοποθέτηση ενός νεοημερολογίτου για το άρθρο του, ελπίζουμε πως θα δεχθεί και την τοποθέτηση παλαιοημερολογιτών για αυτό.
Στην 9η παράγραφο γράφει ο Σεβασμιώτατος πως κυρίαρχη αιτία της πολυδιασπάσεως των Γ.Ο.Χ. είναι "ὁ φθόνος πρὸς τοὺς ἀξίους".
Αυτό ισχύει εν μέρει μόνο. Η πάσα αλήθεια είναι πως η κυρίαρχη αιτία των πολυδιασπάσεων ήταν η υπερηφάνεια κάποιων Αρχιερέων.
Και εν πρώτοις η υπερηφάνεια δύο Αρχιερέων (ήτοι του Βρεσθένης Ματθαίου και του Κυκλάδων Γερμανού) τους οδήγησε να υιοθετήσουν αιρετικές απόψεις και να αποκηρύξουν τον Δημητριάδος Γερμανό και τον Άγιο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο και να δημιουργήσουν το Ματθαιϊκό Σχίσμα το 1937 (ευτυχώς ο Κυκλάδων Γερμανός είχε το θάρρος να μετανοήσει στο τέλος της ζωής του).
Αλλά στις διασπάσεις του 1979 και του 1995 (οι οποίες είναι άλλης φύσεως από το όντως Σχίσμα των Ματθαιϊκών) η υπερηφάνεια οδηγώντας τους αυτουργούς των διασπάσεων αυτών Αρχιερείς να υιοθετήσουν την νοοτροπία των "Καθαρών", γέννησε φθόνο όχι προς τους αξίους, αλλά προς τους ...αναξίους!
Έτσι ακριβώς, δεν επήλθε η διάσπαση του 1979 και η ίδρυση νέας Συνόδου Γ.Ο.Χ. από τους Αρχιερείς Κορινθίας Κάλλιστο και Μεγαρίδος Αντώνιο; Ιδού τί έγραφαν οι διασπαστές στο περιοδικό τους "Φύλακες Ορθοδοξίας":
Έτσι δεν επήλθε και η διάσπαση του 1995; Ιδού τί έγραφε η (εμπλεκόμενη και στην διάσπαση του 1979) τριανδρία των "Καθαρών" - οι δύο Αρχιερείς Πενταπόλεως Καλλιόπιος και Αχαΐας Καλλίνικος, και ο συνεργάτης τους Αθανάσιος Σακαρέλλος -, που εξώθησαν τους πρώην Αδελφούς τους στην απόσχιση, στο ρυπαρό περιοδικό "Ορθόδοξος Παρατηρητής":
Οι "άξιοι" λοιπόν Αρχιερείς (οι "θεούμενοι", κατά τις ρωμανίδειες πλάνες) που καθάρισαν τους αναξίους (ως άλλοι Φαρισαίοι τους Τελώνηδες), ευθύνονται για την μεγάλη πολυδιάσπαση στον αδιαίρετο μέχρι το 1979 χώρο των ορθοφρονούντων Γνησίων Ορθοδόξων (σκωπτικώς λεγομένων "Φλωρινικών") λόγω της υπερηφάνειάς τους.
Για αυτό και έχει άδικο ο Σεβασμιώτατος και προσβάλλει την μνήμη των Αγωνιστών των ετών 1924-1935 όταν γράφει: "Οἱ ἀρχιερεῖς οἱ ὁποῖοι στάθηκαν στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων, κράτησαν μὲ ἀληθινὴ ἀγάπη καὶ κατ’ ἐπίγνωσιν ζῆλο τὴν παράδοση, καὶ ἀγωνίσθηκαν στὴν πρώτη γραμμὴ νὰ δοξάσουν τὴν Ἐκκλησία, ἀγωνιζόμενοι θυσιαστικῶς γιὰ τὸ ποίμνιο, ὑπέφεραν ἀπὸ ἕνα ἔντονο κλίμα ἀντιδεσποτισμοῦ. Γιὰ αὐτὸ κάποιοι πνευματικοὶ ἄνθρωποι καὶ ὀραματιστὲς ἔφυγαν. Ἀπὸ τὸ 1924 ἕως τὸ 1935, περίοδο κατὰ τὴν ὁποία δὲν ὑπῆρχε ἀρχιερέας στὴ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας μας, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ βρῆκαν τὴν εὐκαιρία νὰ οἰκειοποιηθοῦν τὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ γίνουν βασιλικώτεροι τοῦ βασιλέως, μικροὶ πάπες, ὅμοιοι μὲ ἐκεῖνον ποὺ ἀρέσκονται νὰ ὑβρίζουν".
Πρώτον, όπως είδαμε παραπάνω, οι κύριοι συντελεστές των σχισμάτων ήταν οι Αρχιερείς. Οι πρώτοι Αγωνιστές χωρίς Αρχιερείς έμειναν ενωμένοι και έπειτα με δεκάδες Αρχιερείς κατακερματίστηκαν σε τόσα κομμάτια!
Δεύτερον, σε ποια πρώτη γραμμή αγωνίστηκαν οι Αρχιερείς από το 1924 έως το 1935, όταν ούτε ένας δεν είχε διαχωρίσει τις ευθύνες του! Είκοσι οκτώ Λαϊκοί ήταν ο πρώτος πυρήνας που ξεκίνησε τον ιερό Αγώνα πριν από ενενήντα εννιά χρόνια. Ένας Λαϊκός (ο μακαριστός Ηλίας Αγγελόπουλος) ήταν εκείνος που ξύπνησε την συνείδηση του Αγίου πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου και τον ώθησε να αναλάβει δράση υπέρ του Ιερού Αγώνος μαζί με τους άλλους δύο Αρχιερείς ένδεκα χρόνια μετά την Καινοτομία! Και κατακρίνονται συλλήβδην και τόσο βάναυσα όλοι οι κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί που αγωνίστηκαν στην πρώτη γραμμή του Ιερού Αγώνος κατά τα έτη 1924-1935 ότι τάχα "οικειοποιήθηκαν τα της Εκκλησίας;". Ας έβγαιναν εξ αρχής Αρχιερείς στον Αγώνα για να μην επέτρεπαν σε ορισμένους μόνο να κάνουν ατασθαλίες! Αντί να βγουν όμως στον Αγώνα οι Αρχιερείς ξέρετε τί έλεγαν οι περισσότεροι από αυτούς; Τα επισκοποκεντρικά συνθήματα περί υπακοής στον Αρχιερέα, που υιοθετεί και ο Σεβ. κ. Χρυσόστομος! Προς απόδειξη, ιδού ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του τότε Αιγιαλείας Τιμοθέου σε Εγκύλιό του το 1924:
Τρίτον, ας μας πει ο Σεβασμιώτατος έστω και έναν πνευματικό και οραματιστή άνθρωπο που έφυγε από το παλαιό ημερολόγιο λόγω του "αντιδεσποτισμού"!
Πολλοί έφυγαν από τους Γ.Ο.Χ., κάποιοι επειδή είδαν ασυνέπεια μεταξύ λόγων και έργων, κάποιοι (όπως ο Γέρων Ιωσήφ Ησυχαστής, Διονύσιος Μπατιστάτος, Γέρων Εφραίμ μετέπειτα Αριζονίτης κ.ά.) επειδή σκανδαλίστηκαν με τις ακραίες εκκλησιολογικές απόψεις των φανατικών (π.χ. απόρριψη Μυστηρίων και Αγίων), κάποιοι άλλοι για άλλους λόγους που δεν είναι του παρόντος. Δεν βρήκαμε όμως ούτε μία περίπτωση να έφυγε κάποιος λόγω του υποτιθέμενου "αντιδεσποτισμού". Αντιθέτως έχουμε βρει αποδείξεις ότι έφυγαν αρκετοί λόγω του δεσποτισμού που υπήρχε. Χαρακτηριστικά παραθέτουμε απόσπασμα από επιστολή, προς τον Αρχιεπίσκοπο Χιλής Λεόντιο, της Π.Θ.Ε.Ο.Κ. (της οργανώσεως των Λαϊκών που εξασφάλισαν με την πνευματική και οικονομική συνδρομή τους τις χειροτονίες Αρχιερέων μετά την κοίμηση του Αγίου πρ. Φλωρίνης και στους οποίους οφείλει και ο ίδιος ο Σεβασμιώτατος το ότι είναι σήμερα Αρχιερέας - και κυρίως προς τον Κωνσταντίνο Κόμνιο, ο οποίος έπεισε τον Αρχιεπίσκοπο Λεόντιο να κάνει χειροτονίες όταν αυτός απογοητευμένος από το επίπεδο των υποψηφίων ήθελε να φύγει), αναφερόμενο στις διώξεις της τυραννικής τριανδρίας Αυξεντίου, Γεροντίου και Ακακίου κατά το έτος 1964 (με ξυλοδαρμούς πιστών στην Αγία Παρασκευή στο Μοναστηράκι και μηνύσεις στα δικαστήρια!):
"Οἱ χριστιανοὶ διαμαρτύρονται στὶς ἐκκλησίες, γίνονται ταραχές, καὶ οἱ Ἀρχιερεῖς γιὰ νὰ ἐπιβάλουν τὴν τάξη καλοῦν τὴν ἀστυνομία καὶ κάνουν καταγγελίας στὸν Εἰσαγγελέα. Ἧμεῖς οὕτε μίαν φορὰν πήγαμε στὴν ἐξουσία, γιὰ νὰ μὴ ἐκθέσωμεν τὴν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν μας, ἀρκούμενοι μόνον εἰς τὴν διὰ τῶν λόγων ἀντίστασιν. Πολλοὶ Χριστιανοί μας φεύγουν εἰς τὴν νεοημερολογητικὴν Ἐκκλησίαν. Ἀλλὰ οἱ Ἀρχιερεῖς μας δὲν στενοχωροῦνται διὰ τούτο" (από το βιβλίο αυτό).
(Συνεχίζεται)
Αγαπητέ μου αδελφέ Ιωάννη, πριν από λίγο διάβασα το 2ο μέρος της αναρτήσεώς σου και τώρα διάβασα και το πρώτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που έχω να πώ είναι ότι ο Άγιος Λεόντιος Αρχιεπίσκοπος Χιλής, χειροτόνησε Επισκόπους. Δεν χειροτόνησε Μητροπολίτες, ούτε είχε δώσει ποτέ εντολή για Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος....
Όλοι αυτοί οι μεγαλο-ρασοφόροι που κόπτονται για την ΥΠΑΚΟΗ στον Επίσκοπο και το Αρχιεπισκοπικό Αξίωμα, παρακαλούνται να μας δείξουν πού ακριβώς έκαναν υπακοή και πώς ακριβώς σεβάστηκαν στην πράξη το Επισκοπικό Αξίωμα και τις Διδαχές του Αγίου Λεοντίου.