2.3 H Διδασκαλία τoυ KKTK περί του «μυστηρίου της ανομίας»
Το ΚKTK διδάσκει ότι το “μυστήριο της ανομίας” είναι η παγκοσμιοποίηση. Αυτή, σύμφωνα με τη διδασκαλία του κινήματος αυτού, έχει το βιβλικό της “πρωτότυπο” στη “Βαβυλωνιακή σύγχυση των γλωσσών”.
«Και αυτή η καθολικότητα… χωρίς καμμία ακόμη προσεκτική εξέταση έχει έναν σκοπό – την ένωση όλου του ανθρωπίνου γένους… Μήπως δεν μας δείχνει η Αγία Γραφή την πρώτη προσπάθεια της ανθρωπότητος προς αυτήν την κατεύθυνση, όταν όλο το ανθρώπινο γένος, όντας ένα έθνος με μία γλώσσα, επιχείρησε να ανεγείρει το σύμβολο της ενότητός του – τον Πύργο της Βαβέλ… Κύριοι επιτελεστές… του “μυστηρίου της ανομίας” έγιναν οι Ιουδαίοι… Χάρις ακριβώς σ’ αυτήν την παράφρονα ιδέα της “κυριαρχίας” των Εβραίων επάνω σε όλο τον κόσμο, με πίστη σε έναν επίγειο “Βασιλέα”, ο διάβολος επιχειρεί να ενώσει όλα τα έθνη σε μία ενιαία ομογενοποιημένη ανθρωπότητα στο όνομά του. Όλη η παγκόσμια ιστορία μαρτυρεί ότι επίμονα, μεθοδικά οικοδομείται η Βαβέλ, και θα ολοκληρωθεί αυτή η “οικοδομή” με την άδεια του Θεού με την βασιλεία του ψευδομεσσία.»
«Διότι το πνεύμα του ἀντιχρίστου δρα, αυτό ακριβώς μέσω της παγκοσμίου κυβερνήσεως δημιουργεί ένα παγκόσμιο εμπορικο-οικονομικό σύστημα με το αποκαλυπτικό χάραγμα· και με την κατάργηση της χρήσεως των χρημάτων θα πραγματοποιηθεί άμεσα η προφητεία της Ἀποκαλύψεως… (Ἀποκ. 13,16-18). Και αυτό πλέον πραγματικά θα οδηγήσει στη βασιλεία τοῦ ἀντιχρίστου, διότι τα πάντα με το θέλημα τοῦ Θεοῦ θα έχουν ετοιμασθεί.»
Μπορούμε να διατυπώσουμε αυτόν τον θεμελιώδη ισχυρισμό ως εξής: η παγκοσμιοποίηση είναι μια διαδικασία καθοδηγούμενη από τους Ιουδαίους και τον διάβολο, η οποία στη Βίβλο ονομάζεται “μυστήριο τῆς ἀνομίας” (σύμφωνα με τη διδασκαλία του ΚΚΤΚ!) και “Βαβυλωνιακή σύγχυση”. Η διαδικασία αυτή δεν είναι τόσο πολιτική ή οικονομική, όσο θρησκευτική. Ονομάζεται “μυστήριο τῆς ἀνομίας”, διότι πίσω της βρίσκονται οι Ιουδαίοι, οι οποίοι κρυφά (δηλαδή φανερά σε όλους) οδηγούν την ανθρωπότητα στην “ενότητα μέσα στον αντίχριστο”. Σε αυτό τους βοηθά η ανάπτυξη των συγχρόνων ηλεκτρονικών τεχνολογιών, εναντίον των οποίων πρέπει να στραφεί ο αγώνας του “αληθινού χριστιανού”.
Σύμφωνα με τη διδασκαλία του ΚΚΤΚ προκύπτει ότι το “μυστήριο τῆς ἀνομίας” και η “Βαβυλωνιακή σύγχυση” είναι βιβλικές εικόνες της ίδιας τάξεως. Ωστόσο, η ύπαρξη πολυεθνικών αυτοκρατοριών στην αρχαιότητα θα μπορούσε να θεωρηθεί εξαιρετικό παράδειγμα «παγκοσμιοποίησης αλλά στους Πατέρες της Εκκλησίας δεν υπάρχει καμμία ερμηνεία του “μυστηρίου τῆς ἀνομίας” ως διαδικασίας “ἁμαρτωλῆς ἑνώσεως τῶν ἐθνῶν εἰς τὸ ὄνομά τους”. Επίσης, είναι τελείως άτοπο να προβάλλεται ως παράδειγμα παγκοσμιοποιήσεως η οικοδόμηση του Πύργου τῆς Βαβέλ. Πρώτον, διότι η ανθρωπότητα που τον οικοδομούσε ήδη είχε μία γλώσσα. Δεύτερον, στην Παράδοση της Εκκλησίας, η εικόνα αυτή ερμηνεύεται αντίθετα, ως ανθρώπινη αδυναμία ενώπιον του Θεού και ως δύναμη της αμαρτίας που διαιρεί τον άνθρωπο, ὡς ἀνυπέρβλητον ἐμπόδιον εἰς τὴν ἕνωσιν χωρὶς τὸν Θεόν που είναι αδύνατον να νικηθεί[1].
Περὶ του «μυστηρίου τῆς ἀνομίας».
Κατὰ τὴν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας, τὸ «μυστήριον τῆς ἀνομίας» (Β΄ Θεσσ. 2,7) εἶναι κάτι ποὺ θὰ ἀποκαλυφθῇ πλήρως μόνον μὲ τὴν ἔλευσιν τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διδάσκει ὅτι ἤδη ἐνεργεῖ, ἀλλὰ συγχρόνως τὸ ὑποτάσσει εἰς ὅρον («μόνον ὁ κατέχων ἄρτι, ἕως ἐκ μέσου γένηται»), ὅτι δηλαδὴ ἡ πλήρης ἀποκάλυψίς του θὰ ἐπιτελεσθῇ μὲ τὴν ἔλευσιν τοῦ Ἀντιχρίστου· «καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος» (Β΄ Θεσσ. 2,8).
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος θεωρεῖ ὅτι τὸ «μυστήριον τῆς ἀνομίας» εἶναι ο ισχυρισμός για θεϊκότητα, ἡ ὁποία στὸν ὑψηλότερον βαθμὸ θὰ ἐνσαρκωθῇ μόνον ἀπὸ τὸν ἔσχατον Ἀντίχριστον. Όσον αφορά τοὺς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ὅτι ἤδη ἐνεργεῖ, ὁ Ἅγιος τα ἀποδίδει εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ αὐτοκράτορος Νέρωνος.
Ἐκεῖνος ὑποδεικνύει τὸν Νέρωνα ὡς προτύπωσιν τοῦ Ἀντιχρίστου, διότι καὶ ἐκεῖνος ἤθελε νὰ θεωρεῖται θεός. Ὄπως σωστά ἀναφέρει, είναι «μυστήριον», διότι ὁ Νέρων δὲν ἐφανέρωνε ἑαυτόν ὡς θεὸν τόσον ἀπροκαλύπτως καὶ ἀναισχύντως, ὅσον θὰ πράξῃ ὁ Ἀντίχριστος[2].
Ο Άγιος Φιλάρετος Μόσχας λέει γι’ αυτό:
«Το μυστήριο της ανομίας ήδη δρα. Ωστόσο, είναι κρυφό μέχρι τον καιρό του. Δεν είναι εύκολο να γνωρίσει κανείς το μυστήριο ή να διεισδύσει σε αυτό, διότι ακόμη δεν έχει έρθει η ώρα της αποκάλυψής του»[3].
Κάπως πρωτότυπα ερμηνεύει το «μυστήριον της ανομίας» ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος.
Θεωρεί ότι μυστήριον της ανομίας είναι η λατρεία της Παλαιάς Διαθήκης, και ακριβώς αυτή δεν επιτρέπει (δηλαδή είναι «ο κατέχων»)[4].
Συνοψίζοντας, στη Πατερική Παράδοση υπάρχουν οι εξής ερμηνείες:
· «Είναι μυστήριο που σχετίζεται με την έλευση του Αντιχρίστου και όχι τίποτε περισσότερο[5]» (Άγ. Φιλάρετος Μοσχοβίτης).
· «Το μυστήριο της ανομίας είναι η απαίτηση για τη θέση του Θεού» (Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος).
· «Το μυστήριο της ανομίας είναι η Παλαιά Διαθήκη – η πρώτη λατρεία» (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος).
Έτσι, ο δεύτερος θεμελιώδης ισχυρισμός του ΚΚΤΚ ότι «το μυστήριο της ανομίας είναι η παγκοσμιοποίηση» δεν βρίσκει καμία επιβεβαίωση στην Ορθόδοξη Παράδοση.
Επίσης, λανθασμένη είναι η θέση ότι το πρωτότυπο της παγκοσμιοποίησης στη Γραφή είναι η «βαβυλωνιακή σύγχυση των γλωσσών». Από την Αγία Γραφή προκύπτει σαφώς ότι μετά τη σύγχυση των γλωσσών δεν ακολούθησε ενότητα, αλλά διάσπαση των λαών.
Επιπλέον, στην ιδεολογία του ΚΚΤΚ υπάρχουν αρκετοί μύθοι περί παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι δεν έχουν θεολογικό χαρακτήρα, αλλά είναι σκόπιμο να σταθούμε σύντομα σε αυτούς.
Πρώτος μύθος: Οι ψηφιακές τεχνολογίες οδηγούν σε παγκοσμιοποίηση.
Οι ψηφιακές τεχνολογίες πράγματι διευκολύνουν την παγκοσμιοποίηση, αλλά δεν αποτελούν την αιτία της. Για παράδειγμα, οι Μεγάλες Γεωγραφικές Ανακαλύψεις, χάρη στις οποίες οι Ευρωπαίοι εξαπλώθηκαν σε όλη τη Γη, πραγματοποιήθηκαν χωρίς ψηφιακές τεχνολογίες. Κατά τη γνώμη ορισμένων επιστημόνων (οικονομολόγων και ιστορικών), διαδικασίες παγκοσμιοποίησης συνέβαιναν και στην ιστορία της ανθρωπότητας πριν από την ύπαρξη ψηφιακών τεχνολογιών. Η αύξηση του πληθυσμού οδηγεί αυτόματα σε παγκοσμιοποίηση, διότι επεκτείνεται το εύρος διαβίωσης του ανθρώπου. Συνεπώς, οι ψηφιακές τεχνολογίες δεν αποτελούν την αιτία της παγκοσμιοποίησης.
Δεύτερος μύθος: η παγκοσμιοποίηση είναι μια παγκόσμια διαδικασία που θα ολοκληρωθεί με τη βασιλεία του Αντιχρίστου.
Πρώτον, αν «η παγκοσμιοποίηση ετοιμάζει την έλευση του Αντιχρίστου», τότε ετοιμάζει και τη Δεύτερη Παρουσία του Χριστού· γιατί να φοβόμαστε; Στην Ορθόδοξη Παράδοση αυτές οι διαδικασίες συνδέονται αμοιβαία. Η ιδιαιτερότητα της διδασκαλίας του ΚΚΤΚ παρουσιάζει την παγκοσμιοποίηση μονοσήμαντα ως «διαδικασία του Αντιχρίστου», ως «οικοδόμηση παγκόσμιου ηλεκτρονικού στρατοπέδου συγκέντρωσης», κατά του οποίου όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να αντισταθούν για να σωθούν, διότι το ΚΚΤΚ δεν βλέπει τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού πίσω από τον Αντίχριστο. Η εσχατολογία του ΚΚΤΚ τελειώνει με την έλευση του Αντιχρίστου.
Δεύτερον, κανείς δεν ξέρει πώς θα τελειώσει η παγκοσμιοποίηση, καθώς δεν είναι αναπόφευκτη διαδικασία. Με μεγαλύτερη βεβαιότητα μπορεί να ειπωθεί ότι η παγκοσμιοποίηση από μόνη της μπορεί σύντομα να τελειώσει. Κοινωνιολόγοι και ιστορικοί φέρνουν παραδείγματα όπου διαδικασίες ολοκλήρωσης ανακόπηκαν, π.χ. στις αρχές του 20ού αιώνα λόγω των δύο Παγκοσμίων Πολέμων.
Τρίτον, δεν υπάρχει ενιαία γνώμη για το στάδιο ανάπτυξης της παγκοσμιοποίησης. Ορισμένοι επιστήμονες που μελετούν αυτή τη διαδικασία λένε ότι η σύγχρονη ανθρωπότητα βιώνει την κορύφωση της παγκοσμιοποίησης[6]. Άλλοι γράφουν ότι αυτή ακόμη δεν έχει ξεκινήσει: «Στις σύγχρονες συνθήκες, η διαμόρφωση της μεταβιομηχανικής κοινωνίας περιέχει μάλλον κάποιες προϋποθέσεις για την παγκοσμιοποίηση παρά τις υλοποιεί στην πραγματικότητα»[7].
Συνεπώς, η παγκοσμιοποίηση είναι μια διαδικασία πολύπλοκη και αμφιλεγόμενη[8], ώστε να μην μπορεί κανείς να ισχυριστεί κατηγορηματικά ότι την κατευθύνει κάποια ιουδαϊκή παγκόσμια κυβέρνηση, η οποία ετοιμάζει τον κόσμο για την έλευση του Αντιχρίστου. Ούτε υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ της ανάπτυξης των ψηφιακών τεχνολογιών και της παγκοσμιοποίησης. Οι ισχυρισμοί του ΚΚΤΚ ότι η παγκοσμιοποίηση είναι «το μυστήριο της ανομίας» ή «η βαβυλωνιακή σύγχυση» όχι μόνο δεν βρίσκουν επιβεβαίωση στην Παράδοση της Εκκλησίας, αλλά αποτελούν σύγχρονες ερμηνείες (μοντέρνες προσεγγίσεις) της Αγίας Γραφής που δεν έχουν θεολογική βάση.
[1] «Ἡ ἕνωσις χωρὶς τὸν Θεόν ἐπισύρει ἐπάνω της δικαίαν τιμωρίαν· τὴν διασπορὰν μακρὰν ἀπὸ τὸν Θεόν. Τότε γεννᾶται ἡ πολυγλωσσία, τὸ χάος τῶν “ἐθνῶν”.»
Λόσσκυ Β. Ν., Σχέδιον μυστικῆς θεολογίας τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας. Δογματικὴ θεολογία. Μ., 1991, σελ. 36.
[2] Ὁμιλίαν Δ΄ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἰς τὴν Β΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς.
[3] Αρχιεπίσκοπος Νίκων (Ροζντεστβένσκι), Ορθοδοξία και οι μέλλουσες τύχες της Ρωσίας. Ημερολόγια 1917
[4] «Η πρώτη λατρεία δεν είχε ακόμη τελειώσει, όταν ο ίδιος ο ναός υπήρχε, ακόμη προσφέρονταν θυσίες και η περιτομή εξαπλωνόταν, ενώ η Εκκλησία δεν είχε ακόμη οικοδομηθεί, διότι ακόμη και οι ίδιοι οι Απόστολοι πήγαιναν στον ναό για προσευχή (Πράξ. 2:46, 3:1, 5:20, 22:17), αν και, όταν συγκεντρώνονταν για το δείπνο, ετοίμαζαν τον άρτο (Πράξ. 2:46, 20:7). Εάν λοιπόν ο ναός με τις λατρευτικές του υπηρεσίες υπήρχε σε πλήρη στολισμό, η Εκκλησία ακόμη, κατά κάποιον τρόπο, δεν είχε αρχίσει (δεν είχε οικοδομηθεί), αν και είχε ήδη ιδρυθεί…». Όσιος Εφραίμ ο Σύρος, Έργα, Τόμος 4, Δεύτερη Επιστολή προς τους Θεσσαλονικείς, Σχόλια 7-8.
[5] Ο Άγιος τονίζει: «Πιο εύκολα μπορεί κανείς να εγγυηθεί ότι οι προφητείες θα εκπληρωθούν όχι όπως οι άνθρωποι νομίζουν, παρά ότι κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται σωστά για αυτό το θέμα.»
[6] Ελάν Ράγκμαν, Μιχαήλ Μουντιάν, Παγκοσμιοποίηση: Τι είναι.
[7] Βλάντισλαβ Ινόζεμτσεφ, Μιχαήλ Μουντιάν, Παγκοσμιοποίηση: Τι είναι. Την ίδια άποψη υποστηρίζει ο Δ. Κοέν από τη γαλλική έκδοση του École normale.
[8] «Αρχικά προσπάθησα να κατανοήσω τι είναι η παγκοσμιοποίηση για τον εαυτό μου. Διάβασα πολλά υλικά γραμμένα για το θέμα. Γενικά, οι αξιολογήσεις είναι εντελώς διαφορετικές. Κάποιοι θεωρούν ότι οι διαδικασίες παγκοσμιοποίησης ξεκίνησαν σχεδόν πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και διακόπηκαν από αυτόν. Άλλοι υποστηρίζουν ότι απομακρύνθηκαν από την παγκοσμιοποίηση μόνο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ξεκίνησε η πολιτική του προστατευτισμού. Άλλοι πιστεύουν ότι η παγκοσμιοποίηση περιλαμβάνει τα πάντα, και ότι πρώτος παγκοσμιοποιητής ήταν ο Καντ, που δήλωσε ότι ο κόσμος είναι ενιαίος και χρειάζεται παγκόσμια κυβέρνηση. Γενικά, οι αξιολογήσεις είναι εξαιρετικά ποικίλες και, στην ουσία, δεν επιτρέπουν αμέσως να καταλήξει κανείς σε μία μόνο εκδοχή, που θα επιχειρούσε με απόλυτη βεβαιότητα να καλύψει πλήρως αυτό το φαινόμενο, τόσο συχνά χρησιμοποιούμενο σε όλες τις επιστημονικές εργασίες, τόσο δημοφιλές τη δεκαετία του ’90 και τώρα.»
Ακαδημαϊκός Ε.Μ. Πριμάκοφ, ομιλία σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής της Ρωσίας, Μάρτιος 2001.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου