Λάβαμε ένα σχόλιο ως απάντηση που αφορά απόσπασμα από
το άρθρο μας εδώ.
Το σχόλιο έχει ως εξής:
«Ὑπῆρχεν ἐν τῷ παρελθόντι ἐποχή, καθ’ ἣν ἡ παμψηφία σχεδὸν τῆς Ἱεραρχίας ἐν τῷ Βυζαντινῷ Κράτει παρεσύρθη εἰς τὴν αἵρεσιν τοῦ ἐναγοῦς Ἀρείου μετὰ τῆς Βυζαντινῆς πολιτείας, καθ’ ἣν τὴν ἔννοιαν τῆς Ὀρθοδοξίας τῆς Ἐπισήμου Ἐκκλησίας ἀντιπροσώπευεν μία ὀλιγάριθμος μερὶς ὀρθοδόξων ἐν Κων/πόλει μὴ μολυνθεῖσα ὑπὸ τῆς λύμης τοῦ Ἀρειανισμοῦ. Ἡ μερὶς αὕτη διετέλει ὑπὸ τὴν ποιμαντορίαν Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ὅστις ἐν τῷ παρεκκλησίῳ τῆς Ἀγ. Ἀναστασίας διὰ κηρυγμάτων ἀποπνεόντων τὸ θυμῆρες καὶ θεῖον ἄρωμα τῆς Ὀρθοδοξίας κατεκεραύνου τὴν κακόδοξον καὶ ψυχοφθόρον αἵρεσιν τοῦ Ἀρείου. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καὶ ἡ μερὶς αὐτοῦ, οὐ μόνον δὲν ἀπετέλεσαν ἰδίαν Ἐκκλησίαν διακόψαντες τὴν Ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν μετὰ τῆς Ἀρειανιζούσης Ἱεραρχίας, ἀλλὰ καὶ ὡς ὀρθοδοξοῦντες ἐχρησίμευσαν μετέπειτα ὡς ἀρραβὼν διὰ τὴν ἐπιστροφὴν τῆς ὅλης Ἐκκλησίας ἐν τῷ περιβόλῳ τῆς Ὀρθοδοξίας, διὰ τῆς ἀποπτύσεως τῆς Ἀρειανῆς αἱρέσεως καὶ μιαρὰς κακοδοξίας.
Ὥστε δεδομένου, ὅτι τὴν ὑπόστασιν τῆς
Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ τὸ Ὀρθόδοξον πνεῦμα καὶ ὄχι ὁ τύπος καὶ ὁ ἀριθμός, οἴκοθεν
ἐννοεῖται ὅτι τὴν ἀρχαίαν καὶ ἀκαινοτόμητον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ἀποτελοῦμεν
καὶ ἐκπροσωποῦμεν ἡμεῖς ὡς συνεχισταὶ τῶν πατρῴων παραδόσεων καὶ τῶν Ὀρθοδόξων
θεσμῶν καὶ ὄχι οἱ καινοτόμοι Ἀρχιερεῖς, οἵτινες ἀποτελοῦν τὸν τύπον καὶ τὸν ἀριθμόν».
(πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, Κρίσεις ἐπὶ τῶν τροπολογιῶν
ἐπὶ τοῦ ἄρθρου 1 καὶ 2 τοῦ Σχεδίου Συντάγματος τῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τῆς
ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος τοῦ κ. Κ. Τσάτσου Βουλευτοῦ Ἀθηνῶν, Ἀθῆναι 1949)
Απάντηση για την προσωρινότητα που έγραψες».
Κατ΄ αρχάς να υπενθυμίσουμε ότι στο άρθρο μας εδώ είχαμε αναφέρει:
«Η απομόνωση ενός χωρίου από το
ευρύτερο πλαίσιο ενός κειμένου ή από το σύνολο του έργου ενός συγγραφέα οδηγεί
σε μια παραμορφωμένη εικόνα της αρχικής του σημασίας. Οι λόγοι των Πατέρων,
όπως και κάθε άλλου συγγραφέα, αποκτούν νόημα μέσα στο συγκεκριμένο ιστορικό,
πολιτισμικό και θεολογικό πλαίσιο στο οποίο διατυπώθηκαν. Όταν αποσπώνται από
αυτό το πλαίσιο, μετατρέπονται σε αποσπασματικές φράσεις που μπορούν να
ερμηνευθούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, συχνά αποκλίνουσες από την αρχική
πρόθεση του συγγραφέα…..».
«Η επιλεκτική επιλογή χωρίων από τα
κείμενα των Πατέρων αποτελεί μια σοβαρή παραβίαση της ακεραιότητας του αρχικού
μηνύματος. Όταν κάποιος επιλέγει μόνο εκείνα τα χωρία που συμφωνούν με τις
προκαταλήψεις ή τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις, παραμορφώνει την εικόνα της
διδασκαλίας της Εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο, οι Πατέρες της Εκκλησίας
μετατρέπονται σε ομήρους σύγχρονων ιδεολογιών, ενώ η πλούσια και πολυεπίπεδη
διδασκαλία τους μειώνεται σε ένα σύνολο αποσπασμάτων που εξυπηρετούν
συγκεκριμένους σκοπούς. Αυτό όχι μόνο παραβιάζει τη συνάφεια των κειμένων, αλλά
επίσης απομακρύνει από την αληθινή θεολογική και πνευματική κατανόηση των
Πατερικών διδαχών».
Με βάση τα παραπάνω, πράγματι, η
φράση του Αγίου πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, αν απομονωθή από το
σύνολον της εκκλησιολογικής του διδασκαλίας, δύναται να χρησιμοποιηθή ως όπλον
υπό των διαστρεβλωτών για να υποστηρίξουν ότι «ημείς είμεθα η Εκκλησία». Όμως,
η ορθή ερμηνεία, με βάσιν το σύνολον της
εκκλησιολογικής του διδασκαλίας, είναι ξεκάθαρη!
Ο Άγιος Φλωρίνης δεν εννοεί ότι η
«μερίς» του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου ήταν άλλη Εκκλησία, αλλά ότι εντός
του πληρώματος της Εκκλησίας αυτή η μικρά μερίς έμεινε ακλόνητος εν τη
ορθή πίστει, ενώ η πλείον ψευδομαρτυρούσα Ιεραρχία ήτο εν πλάνη. Ο Άγιος το
διευκρινίζει άλλωστε ρητώς: «ου μόνον δεν απετέλεσαν ιδίαν Εκκλησίαν».
Αντιθέτως, έμειναν εντός της Μίας Εκκλησίας, επιμένοντες στην ορθήν πίστιν,
και εχρησίμευσαν μετέπειτα ως αρραβὼν διά την επανόρθωσιν όλης της
Εκκλησίας.
Ο Αγ. Χρυσόστομος Φλωρίνης έβλεπεν ως
αποστολήν του την φρουρά εντός της Εκκλησίας της Ελλάδος, μέχρι συγκλήσεως
Πανορθοδόξου Συνόδου. Δεν εδίδασκε σχισματική εκκλησιολογία, αλλά υπομονή και
μαρτυρία εντός των κόλπων της Εκκλησίας.
Μιλά για το ορθόδοξο φρόνημα ως
υπόσταση της Εκκλησίας, όχι για έξωθεν ιδρύσεις, παρατάξεις η σχίσματα.
Διδάσκει ότι η Εκκλησία εκφράζεται εν τοις ορθοδόξοις έστω και ολίγοις· δεν
διδάσκει ότι οι ολίγοι ιδρύουν «νέαν Εκκλησίαν». Και η διάκρισις
αυτή είναι θεμελιώδης.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου