Όταν η ψυχή σκοτεινιάζει υπάρχουν ώρες που ο άνθρωπος νιώθει πως όλα γύρω του έχουν σβήσει. Ο ουρανός φαίνεται κλειστός, οι άνθρωποι απόμακροι και μέσα του απλώνεται μια βαριά σιωπή, σαν να έσβησε κάθε φως. Εκείνη τη στιγμή η θλίψη ψιθυρίζει στο αυτί του. Είσαι μόνος, κανείς δεν σε καταλαβαίνει, ούτε ο Θεός. Αυτή είναι η πιο επικίνδυνη στιγμή της ψυχής, γιατί η θλίψη όταν δεν γίνει προσευχή μετατρέπεται σε απελπισία, και η απελπισία είναι το μεγαλύτερο ψέμα του εχθρού. Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης έλεγε πως ο διάβολος προσπαθεί να πείσει τον άνθρωπο ότι είναι εγκαταλελειμμένος, ενώ ακριβώς τότε ο Θεός στέκεται πιο κοντά του από ποτέ. Η θλίψη λοιπόν δεν είναι ένδειξη ότι ο Θεός σε ξέχασε, είναι απόδειξη ότι σε παιδαγωγεί. Ο Θεός δεν στέλνει τη θλίψη για να σε τσακίσει, αλλά για να μαλακώσει την καρδιά σου, για να την κάνει εύφορη, ικανή, να δεχθεί τη χάρη του. Όπως το σκληρό χώμα πρέπει να σπάσει για να φυτρώσει ο σπόρος, έτσι και η καρδιά πρέπει να ραγίσει για να μπει μέσα της η ζωή.
Ο Θεός σιωπά για να μας μάθει να Τον ακούμε. Πολλοί λένε προσεύχομαι, αλλά ο Θεός δεν μου απαντά. Και ξεχνούν ότι η σιωπή του Θεού είναι και αυτή λόγος. Δεν είναι αδιαφορία, αλλά τρόπος να μάθεις να Τον ακούς όχι με τα αυτιά, αλλά με την καρδιά. Ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης γράφει πως «Ο Θεός απαντά στην ψυχή όταν αυτή ησυχάσει από τους λογισμούς της. Όταν σταματήσεις να περιμένεις θαύματα, όταν πάψεις να ζητάς εξηγήσεις, τότε θα καταλάβεις ότι Εκείνος δεν έφυγε ποτέ». Η θλίψη συχνά είναι το εργαλείο του Θεού για να καθαρίσει την ακοή της ψυχής. Μόνο μέσα στη σιωπή των δακρύων ακούγεται η φωνή Του. Όταν όλα γύρω σου γκρεμίζονται, τότε μαθαίνεις ποιος είναι το θεμέλιο. Και αυτό το θεμέλιο είναι ο Χριστός. Μην νομίζεις ότι σε εγκατέλειψε. Ο Θεός στέκεται πίσω από την κουρτίνα της δοκιμασίας και περιμένει να Τον καλέσεις με καρδιά συντετριμμένη, γιατί η συντριβή δεν Τον φοβίζει, Τον ελκύει.
Η μοναξιά είναι η πλάνη του αιώνα. Σήμερα περισσότερο από ποτέ οι άνθρωποι νιώθουν μόνοι. Ζούμε μέσα σε πλήθος, αλλά η ψυχή μας είναι άδεια. Το τηλέφωνο χτυπά, τα κοινωνικά δίκτυα γεμίζουν με πρόσωπα, αλλά κανείς δεν αγγίζει τον πυρήνα μας. Ο Άγιος Ιωάννης έγραφε «Μην αναζητείς στον κόσμο παρηγορητή. Ούτε άνθρωπος, ούτε λόγος μπορεί να γεμίσει την καρδιά σου όπως ο Χριστός». Η μοναξιά είναι πνευματική ασθένεια που θεραπεύεται μόνο με τη χάρη. Δεν φεύγει επειδή γέμισες το πρόγραμμά σου, αλλά επειδή άνοιξες την καρδιά σου. Όταν αισθάνεσαι μόνος, θυμήσου ότι ο Χριστός έμεινε μόνο στον κήπο της Γεθσημανή. Όμως Εκείνος προσευχόταν για όλους. Όταν τον μιμείσαι σε αυτό, τότε η μοναξιά μεταμορφώνεται σε κοινωνία με τον Θεό. Η αληθινή μοναξιά δεν είναι όταν δεν έχεις ανθρώπους, αλλά όταν δεν έχεις εσωτερική σχέση με τον Χριστό, και όταν τον βρεις μέσα σου, τότε ακόμη και στην έρημο δεν είσαι μόνος. Γιατί η έρημος γίνεται παράδεισος.
Ο Θεός γράφει πάνω στις πληγές. «Κανένα δάκρυ δεν πάει χαμένο». Ο Θεός δεν ξεχνά ούτε ένα στεναγμό. Ο Άγιος Ιωάννης έλεγε πως η πληγή της ψυχής είναι η σελίδα πάνω στην οποία ο Θεός γράφει την χάρη Του. Όταν πονάς, μην προσπαθείς απλώς να ξεχάσεις τον πόνο. Κοίτα να τον βρεις μέσα σ' αυτόν. Ο Θεός γράφει τα πιο ιερά λόγια Του όχι πάνω σε καθαρές, άψογες ζωές, αλλά πάνω σε ραγισμένες καρδιές. Εκεί όπου το δάκρυ γίνεται μελάνι και η μετάνοια χαρτί. Η πληγή της ψυχής είναι τόπος ιερός. Αν τη δώσεις στο Θεό, θα την κάνει πηγή ευλογίας. Αν όμως την κρατήσεις μέσα σου με γογγυσμό, θα γίνει δηλητήριο. Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε «μας πληγώνει, εκεί ακριβώς εργάζεται ο Θεός για τη σωτηρία μας». Και αυτό είναι το μυστήριο της χάριτος. Όταν ο άνθρωπος είναι πληγωμένος, η προσευχή του γίνεται αληθινή. Δεν είναι πια τυπικά λόγια, αλλά κραυγή. Ο Άγιος Ιωάννης έλεγε πως «Ο στεναγμός που βγαίνει από την καρδιά του πονεμένου ανεβαίνει ως θυμίαμα ευωδίας στον ουρανό». Ο Θεός αγαπά την ειλικρίνεια περισσότερο από τη ρητορική. Όταν ο άνθρωπος είναι πληγωμένος, όταν του λες «Κύριε, δεν αντέχω», αυτός δεν σε απορρίπτει, σε αγκαλιάζει, γιατί ξέρει ότι αυτό το «δεν αντέχω» είναι πιο βαθιά προσευχή από «Χίλια ευχαριστώ», ειπωμένα μηχανικά. Μη φοβάσαι να κλάψεις μπροστά του. Τα δάκρυα είναι το νερό που καθαρίζει την ψυχή και πολλές φορές ο Θεός επιτρέπει να περάσουμε από θλίψεις, μόνο και μόνο για να βγάλει από μέσα μας τη γνήσια κραυγή που τον καλεί. Όταν δεν έχεις λόγια, πες μόνο «Κύριε, ελέησόν με». Αυτό φτάνει γιατί μέσα σε αυτή τη φράση κρύβεται όλη η αγάπη, η μετάνοια και η πίστη. Και όταν την πεις με καρδιά συντετριμμένη, τότε δεν είσαι μόνος. Έχεις μαζί σου τον ίδιο τον Θεό.
Παράξενο, αλλά αληθινό. Η χαρά δεν βρίσκεται στην απουσία του πόνου, αλλά στη μεταμόρφωσή του. Ο Θεός δεν αφαιρεί πάντα τη θλίψη, την αγιάζει. Όπως ο σταυρός δεν εξαφανίστηκε μετά την Ανάσταση, αλλά έλαμψε. Ο Άγιος Ιωάννης μας διδάσκει πως ο σταυρός του καθενός γίνεται η γέφυρα προς τον ουρανό. Ο σταυρός σου, η ασθένεια, η απώλεια, η απογοήτευση, δεν είναι κατάρα, αλλά κάλεσμα. Ο Θεός σε καλεί να το γνωρίσεις μέσα από τον πόνο σου. Και τότε βλέπεις ότι η θλίψη δεν ήταν τιμωρία, αλλά πρόσκληση. Πρόσκληση να αγαπήσεις πιο βαθιά, να συγχωρήσεις, να εμπιστευθείς. Όταν περάσεις τη φωτιά με πίστη, βγαίνεις χρυσάφι. Η χαρά του Χριστού δεν είναι επιφανειακό συναίσθημα, αλλά ειρήνη μέσα στη θύελλα. Όπως η καρδιά του παιδιού που κοιμάται ήσυχο στα χέρια του πατέρα του, ακόμη κι αν έξω βρέχει.
Όλοι κάποτε θα νιώσουμε την εγκατάλειψη. Ο φίλος που δεν σε κατάλαβε, η οικογένεια που δεν σε στήριξε, η κοινωνία που σε ξέχασε. Μα εκείνη τη στιγμή πρέπει να θυμηθείς, ο Θεός δεν εγκαταλείπει ποτέ. Ο Χριστός είπε, «Εγώ είμαι μεθ΄ υμών πάσας τας ημέρας». Δεν είπε όταν όλα πάνε καλά, αλλά πάσας τας ημέρας, και στις σκοτεινές. Ο Άγιος Ιωάννης τόνιζε πως ο Θεός βρίσκεται πλησιέστερα όταν όλοι οι άνθρωποι απομακρυνθούν. Γιατί τότε μόνο αφήνεις χώρο στην καρδιά σου για να τον νιώσεις. Όσο γεμίζουμε με ανθρώπινες παρηγοριές, δεν μπορούμε να καταλάβουμε την Θεϊκή. Ο Θεός δεν χρειάζεται πλήθη για να σε στηρίξει, χρειάζεται μόνο να του πεις «Ναι» μέσα στη θλίψη σου. Και τότε θα ανακαλύψεις ότι Εκείνος ήταν πάντοτε δίπλα σου, απλώς περίμενε να τον δεις.
Μπορεί να χάσεις πολλά στη ζωή. Χρήματα, υγεία, ανθρώπους. Μην χάσεις όμως την ελπίδα γιατί η ελπίδα είναι το σχοινί που σε κρατά ενωμένο με το Θεό. Ο Άγιος Ιωάννης έλεγε πως η ελπίδα στον Θεό είναι η πνοή της ψυχής. Όσο την κρατάς, δεν θα πεθάνεις πνευματικά. Και η ελπίδα δεν είναι αίσθημα, είναι πίστη στην αγάπη του. Όταν δεν βλέπεις φως, μην πεις δεν υπάρχει, πες, δεν το βλέπω ακόμη, γιατί το φως του Θεού δεν έρχεται πάντα με λάμψη, αλλά με ειρήνη, και η ειρήνη του μπορεί να φωτίσει ακόμη και τη νύχτα της θλίψης σου. Μην αφήσεις τη θλίψη να σε πείσει πως είσαι μόνος. Η μοναξιά είναι ψευδαίσθηση.
Ο Θεός είναι πάντοτε κοντά σε εκείνον που τον φωνάζει. Όταν νομίζεις πως σε εγκατέλειψαν όλοι, ο ίδιος Ιωάννης της Κρονστάνδης που γνώρισε βαθιά τη δύναμη του πόνου και της προσευχής, μας διδάσκει ότι η θλίψη είναι δρόμος προς τη χάρη όχι απόδειξη απουσίας. Μάθε λοιπόν να βλέπεις μέσα στη δοκιμασία το άγγιγμα του Θεού. Να δέχεσαι τον πόνο ως ευκαιρία να τον γνωρίσεις πιο προσωπικά. Και τότε η ψυχή σου όσο κι αν πληγωθεί θα γίνει τόπος Θείας Γραφής. Γιατί εκεί όπου πόνεσες εκεί θα σε αγιάσει ο Θεός.
ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΗΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
''ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ''
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου