Κάλεσμα προς όλους τους Χριστιανούς - μήνυμα του 6ου Παγκόσμιου Συνεδρίου για την Πίστη και την Τάξη

Αγαπητοί εν Χριστώ, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 1700 ετών από τη Σύνοδο της Νικαίας, η 6η Παγκόσμια Διάσκεψη «Πίστεως και Τάξεως» συνέρχεται στην Αίγυπτο, τη γη όπου κατέφυγε η Αγία Οικογένεια, τη γη από την οποία ο Θεός κάλεσε τον Υιό Του. Έχουμε συγκινηθεί από τη γενναιόδωρη φιλοξενία της Κοπτικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και εκφράζουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη προς την Α.Θ. Μακαριότητα τον Πάπα Ταουάντρο Β΄, προς τους συνοδικούς του επισκόπους και προς όλον τον λαό του για την θερμή υποδοχή. Μας έχει εντυπωσιάσει βαθιά η μαρτυρία και η επιτυχής αποστολή της Κοπτικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, όχι μόνο σήμερα, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων.
Αναγνωρίζουμε αυτήν την αρχαία γη, όπου πολλές γενιές έζησαν, ανέπνευσαν και υπήρξαν μέσα στον Θεό. Έχουμε επίγνωση ότι εδώ, στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή, όπως και σε άλλα μέρη του κόσμου, πολλοί άνθρωποι –συμπεριλαμβανομένων και χριστιανών– αντιμετωπίζουν σήμερα διωγμό και υποφέρουν από φρικτή βία, υπαρξιακή απειλή, απανθρωποποίηση και απόλυτη περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από διαιρέσεις και πολώσεις, από βία και πολέμους, και από αδιαφορία ή συνενοχή απέναντι στις συνέπειες της αδικίας, η κλήση του Χριστού για ενότητα παραμένει πιο επίκαιρη από ποτέ.

Χαιρόμαστε που οι προηγούμενοι αιώνες εργασίας για την πίστη και την τάξη αποκάλυψαν ότι σε πολλές περιπτώσεις συμφωνούμε περισσότερο απ’ όσο διαφωνούμε. Αντιμέτωπη με τη συνεχιζόμενη έλλειψη ενότητας, η Έκτη Παγκόσμια Διάσκεψη συνεχίζει την οικουμενική πορεία προς την ορατή ενότητα. Επικαλούμενη την παρακαταθήκη των προηγούμενων διασκέψεων, από τη Λωζάνη του 1927 έως το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα του 1993, η παρούσα σύναξη στοχάζεται την πρόοδο που έχει επιτευχθεί και την αδιάκοπη κλήση να ενσαρκώσουμε την προσευχή του Χριστού «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν» (Ἰωάν. 17, 21).

Μοιραζόμαστε την πίστη στον Θεό, Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα, η οποία μας ενώνει πέρα από τον χρόνο και τις παραδόσεις. Η Τριαδική πίστη δεν είναι απλώς μια κληρονομιά προς διαφύλαξη, αλλά ζωντανό νερό που προσφέρεται τόσο με λόγια όσο και με έργα. Καλούμαστε όχι μόνο να πιστεύουμε, αλλά να «περιπατούμε διὰ πίστεως» (Β΄ Κορ. 5,7), να ζούμε με ελπίδα, αγάπη και μεταμόρφωση, για τη θεραπεία και τη συμφιλίωση των εθνών και της καλής δημιουργίας του Θεού.

Η αποστολή είναι ριζωμένη στην ίδια την ταυτότητα της Εκκλησίας, της οποίας το έργο είναι να κηρύττει το Ευαγγέλιο. Η πίστη του Συμβόλου της Νικαίας δεν στρέφεται στον εαυτό της, αλλά μας υπενθυμίζει ότι η Εκκλησία υπάρχει για να αποστέλλεται στον κόσμο. Σε ορισμένα συμφραζόμενα, η ιεραποστολή των Εκκλησιών έχει συνδεθεί με ιστορίες δουλείας, αποικιοκρατίας και εξουσίας. Γι’ αυτό, στη δική μας εποχή, η αποστολή οφείλει να χαρακτηρίζεται από μετάνοια και από έναν προσανατολισμό προς την αποαποικιοποίηση και τη δικαιοσύνη, τη συμφιλίωση και την ενότητα. 

Η ενότητα είναι κάτι περισσότερο από συμφωνία· είναι κοινωνία. Ριζωμένη στο βάπτισμα και εκφραζόμενη μέσα από την κοινή προσευχή, η ενότητα αρχίζει να γίνεται ορατή όταν ζούμε μαζί, προχωρώντας προς την αμοιβαία συμμετοχή στην Ευχαριστία και την αναγνώριση των διακονιών αλλήλων. Η ενότητα γίνεται επίσης ορατή όταν ζούμε με τρόπους που ενσαρκώνουν την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη, όχι απομονωμένα, αλλά σε αλληλεγγύη με όσους περιθωριοποιούνται λόγω φύλου, φυλής, φτώχειας, αναπηρίας ή οικολογικής καταστροφής. Το Σύμβολο της Νικαίας, αρχαίο και πάντοτε νέο, μας υπενθυμίζει ότι μοιραζόμαστε ένα δώρο και μια κλήση προς την πλήρη ορατή ενότητα — μια ενότητα που το έργο της «Πίστεως και Τάξεως» επιδιώκει να καθιστά φανερή στη ζωή της Εκκλησίας μέσω βαθύτερης κατανόησης και κοινής διδασκαλίας.

Ποιο είναι, λοιπόν, το επόμενο βήμα για την ορατή ενότητα; Στο πλαίσιο αυτής της συνεχιζόμενης πορείας, η κλήση μας είναι να ανανεώσουμε τη δέσμευσή μας στην πίστη, την αποστολή και την ενότητα εν Χριστώ Ιησού. Να ακούμε μαζί το Άγιο Πνεύμα, να πορευόμαστε μαζί ως προσκυνητές, ως τέκνα του Πατρός, μαθαίνοντας από κοινού να ζούμε την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη μέσα από την πράξη της δικαιοσύνης, της συμφιλίωσης και της ενότητας. Ας επιδιώξουμε να ζήσουμε την ενότητα για την οποία προσευχήθηκε ο Χριστός, ώστε ο κόσμος να πιστέψει και να βιώσει τη θεραπεία, τη δικαιοσύνη και την άφθονη ζωή του Θεού.