Το τελευταίο επιχείρημα του ΚΚΤΚ που αξίζει προσοχής: ο αριθμός αποδίδεται σε ένα πρόσωπο, αντικαθιστά το «θεόδοτο όνομα» και εισάγει στο «σύστημα του Αντιχρίστου».
Πρώτον, ο προσωπικός αριθμός ταυτοποίησης δεν αντικαθιστά το όνομα, αλλά το συμπληρώνει· και μάλιστα, εξατομικεύει στο μέγιστο βαθμό το όνομα του ανθρώπου (και τον ίδιο τον άνθρωπο), διότι κανένας άλλος δεν έχει ούτε μπορεί να έχει τον ίδιο αριθμό!
Δεύτερον, ο προσωπικός αριθμός ταυτοποίησης είναι απλώς μια διευκόλυνση για το ηλεκτρονικό σύστημα, και δεν υπάρχει τίποτε το φοβερό σε αυτό. «Εάν κάποια κλειδαριά με αναγνωρίζει μέσω του αποτυπώματος του δακτύλου μου, αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ μετατράπηκα σε αποτύπωμα δακτύλου ή ότι στερήθηκα το όνομά μου. Αν πάλι ο φορολογικός υπολογιστής με αναγνωρίζει με τη βοήθεια ενός συνόλου αριθμών, ούτε αυτό σημαίνει ότι στερήθηκα το χριστιανικό και ανθρώπινο όνομά μου», εξηγεί ο πρωτοδιάκονος Ανδρέας Κουράεφ[1].
Τρίτον, τι σημαίνει «θεοδότο όνομα»; Η πρώτη γυναίκα έλαβε το όνομά της όχι από τον Θεό, αλλά από τον άνθρωπο, ήδη μετά την πτώση (Γεν. 3:20). Εξάλλου, οποιοδήποτε όνομα κι αν έχει ο άνθρωπος, στην ουσία του λειτουργεί ως αναγνωριστικό της προσωπικότητάς του και ένα γνώρισμα του πεπτωκότος μας κόσμου, διότι δεν μπορεί να αποτυπώσει πλήρως το «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» στον άνθρωπο.
Τέταρτον, στον Θεό δεν χρειάζονται τα ονόματά μας για να μας διακρίνει· μας γνωρίζει ούτως ή άλλως. Αν ο Θεός έδινε σημασία στα ονόματα, δεν θα ονόμαζε τον πρώτο δημιουργημένο άνθρωπο Ἀδάμ – δηλαδή γη.
Πέμπτον, είμαστε δημιουργημένοι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού, και όπως ο Θεός δεν ταυτίζεται με το όνομά Του – είναι μεγαλύτερος από αυτό, έτσι και ο άνθρωπος δεν ταυτίζεται με το όνομά του. Όπως γράφει ο Β. Ν. Λόσκι:
«Η προσωπικότητα του Χριστού, όπως και η προσωπικότητα του ανθρώπου, δεν περιορίζεται στο φυσικό σώμα, την ψυχή ή το πνεύμα, αλλά υπάρχει πέρα από αυτά τα συστατικά, τα οποία είναι μόνο μια έκφραση της φύσης της.»[2]. «Η προσωπικότητα, αυτή η εικόνα του Θεού στον άνθρωπο, είναι η ελευθερία του ανθρώπου σε σχέση με τη φύση του…»[3], και επομένως και σε σχέση με το όνομά του.
Δεν χρειάζεται να θεοποιούμε το όνομα. Είναι απλώς ένα αναγνωριστικό της προσωπικότητας στον πεπτωκότα κόσμο. Στην Παράδοση της Εκκλησίας, τα ονόματα δεν θεοποιούνται, όπως απεδείχθη από το αποτέλεσμα των συζητήσεων γύρω από τις ονοματολατρικές έριδες.
Έκτον το ίδιο το επώνυμο κατέχει τα ίδια χαρακτηριστικά με έναν προσωπικό αναγνωριστικό κωδικό.
«Όπως και ο κώδικας, το επώνυμο δεν επιλέγεται· όπως και ο κώδικας, το επώνυμο είναι αμετάβλητο και παραμένει με τον άνθρωπο (τουλάχιστον για τον άνδρα) σε όλη του τη ζωή. Όπως και ο κώδικας, το επώνυμο πρέπει να δηλώνεται σε όλες τις επαφές του ανθρώπου με τις επίσημες υπηρεσίες. Όπως και ο κώδικας, το επώνυμο στην καθημερινή χρήση δεν εμπεριέχει καμία αναφορά για την ένταξη του ανθρώπου στην Χριστιανική Εκκλησία»[4].
Πολλά από τα σύγχρονα επώνυμα σχηματίστηκαν από παρατσούκλια ή από την «δουλική υπαγωγή» στον γαιοκτήμονα, από τον τόπο, το επάγγελμα κτλ. Πού λοιπόν μπορεί να βρεθεί μέσα σε αυτά «θεϊκό» στοιχείο;
Δεν είναι το όνομα που κοσμεί τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος το όνομα. Ένα όμορφο όνομα – “Εωσφόρος”– δεν βοήθησε τον διάβολο να παραμείνει πιστός στον Θεό. Υπάρχουν ονόματα που προέρχονται από ειδωλολατρικούς θεούς, ωστόσο τα ονόματα αυτά έγιναν άγια. Πολλά ειδωλολατρικά ονόματα στο εκκλησιαστικό μηναίο, ανήκουν σε μάρτυρες, οσίους, οσιομάρτυρες, ιερομάρτυρες και αγίους.
«Περί του “αντιχρίστου συστήματος”, το οποίο οικοδομείται με τις ψηφιακές τεχνολογίες και το Διαδίκτυο.»
Δεν πρέπει να θεωρείται «σύστημα του Αντίχριστου» ό,τι γίνεται με τα χέρια και το μυαλό του ανθρώπου, ούτε ότι δεν περιγράφεται με «βιβλικούς» όρους. Οι ίδιες λέξεις, με την ίδια ορθογραφία, μπορεί να έχουν διαφορετική σημασία. Για παράδειγμα, ο όρος «όνομα» στις ψηφιακές τεχνολογίες δεν ταυτίζεται ακριβώς με τον ίδιο όρο στη φιλοσοφία ή τη θεολογία. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι ό,τι διαφέρει από τη θεολογία είναι «αντιχριστιανικό σύστημα». Ομοίως, το ηλεκτρονικό όνομα ως σύνολο ψηφίων, που χρησιμοποιεί η μηχανή για να καταγράψει τον κάτοχό του σε ένα μητρώο, δεν σημαίνει «είσοδο στη παγκόσμια εξουσία του κακού». Αν φυσικοί, μαθηματικοί, βιολόγοι κ.ά. στην εργασία τους δεν χρησιμοποιούν βιβλική γλώσσα ή αν κάποιες λέξεις έχουν διαφορετικό νόημα (όπως το «όνομα») αυτό δεν σημαίνει ότι υπηρετούν τον μέλλοντα Αντίχριστο ή «προετοιμάζουν την έλευσή του». Επομένως, οι ισχυρισμοί ότι μέσω προσωπικών αριθμών αντικαθίσταται το «θεϊκό» όνομα με κάτι «σατανικό» δεν έχουν καμία θεολογική ή άλλη βάση.
Έτσι, η εσχατολογία του ΚΚΤΚ, παρά την εξωτερική ομοιότητά του με τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό (στη χρήση ορολογίας), στα βασικά του αξιώματα έρχεται σε αντίθεση με τη διδασκαλία της Εκκλησίας στα βασικά της δόγματα: τη διδασκαλία για το τέλος των καιρών, τον Αντίχριστο και το μυστήριο της ανομίας. Ταυτόχρονα, το ΚΚΤΚ εκδηλώνει επικίνδυνες απόψεις που είναι χαρακτηριστικές για σχισματικές κοινότητες, αιρετικές ομάδες και αποκρυφιστικές οργανώσεις: (όπως το πνεύμα του Αντίχριστου, η αυτοδύναμη δράση της «σφραγίδας του Αντίχριστου», η επίδραση των αριθμών και των ονομάτων στον άνθρωπο).
(συνεχίζεται)
[1] Κουράεφ
Ανδρέας, πρωτοδιάκονος. «Στερεί ο "αριθμός" το όνομα;».
Εισήγηση στο Ζ΄ Πλήρωμα της Συνοδικής Θεολογικής Επιτροπής της Ρωσικής
Ορθοδόξου Εκκλησίας.
[2] Λόσκι Β. Ν. «Δοκίμιο μυστικῆς θεολογίας τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας». «Δογματικὴ θεολογία». Μόσχα, 1991, σελ. 42.
[3] Ό.π., σ. 26.
[4] Κουράεφ
Ανδρέας, πρωτοδιάκονος. «Στερεί ο "αριθμός" το όνομα;».
Εισήγηση στο Ζ΄ Πλήρωμα της Συνοδικής Θεολογικής Επιτροπής της Ρωσικής
Ορθοδόξου Εκκλησίας http://www.zavet.ru/inn-kuraev.htm.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου