Μπορούμε να αναφέρουμε και έναν ακόμη, πιο μυστικό λόγο, για τον οποίο
παρασιωπήθηκαν οι πρόγονοι της Παρθένου. Την αιτία αυτή όμως δεν είναι η
κατάλληλη στιγμή να την αποκαλύψουμε, επειδή ήδη έχουν ειπωθεί αρκετά. Γι’
αυτό, ας σταματήσουμε εδώ τον λόγο μας γι’ αυτά τα ζητήματα και ας κρατήσουμε
στο εξής με προσοχή όσα ήδη σας έχουμε αποκαλύψει: γιατί, για παράδειγμα,
μνημόνευσε πρώτο τον Δαβίδ· γιατί ονόμασε το γραπτό αυτό έργο “Βίβλο γενέσεως”·
γιατί είπε “του Ιησού Χριστού”· πώς η γέννηση είναι και δεν είναι συνηθισμένη·
από πού φαίνεται ότι η Μαρία κατάγεται από το γένος του Δαβίδ· και για ποιο
λόγο εντάχθηκε στη γενεαλογία ο Ιωσήφ, ενώ παρασιωπήθηκαν οι πρόγονοι
εκείνης.
Αν κρατήσετε αυτά που είπαμε, θα μας δώσετε περισσότερη προθυμία και για τα
επόμενα. Αν όμως τα περιφρονήσετε και τα διώξετε από την ψυχή σας, τότε θα
γίνουμε πιο διστακτικοί για όσα ακολουθούν. Όπως ακριβώς κι ένας γεωργός, δεν
θέλει να καλλιεργήσει το χωράφι που του χάλασε τον πρώτο σπόρο. Γι’ αυτό σας
παρακαλώ να τα κρατάτε στο νου σας. Γιατί από τη φροντίδα γι’ αυτά γεννιέται
μέσα στην ψυχή ένα μεγάλο και σωτήριο αγαθό. Έτσι, και στον Θεό θα είμαστε
ευάρεστοι, αν ασχολούμαστε με αυτά, και τα στόματά μας θα μείνουν καθαρά από
ύβρεις, αισχρολογίες και χλευασμούς, όταν τα τρέφουμε με λόγια πνευματικά.
Ακόμη, θα γίνουμε φοβεροί και στους δαίμονες, όταν οπλίζουμε τη γλώσσα μας
με τέτοιους λόγους· θα ελκύσουμε πάνω μας περισσότερη τη χάρη του Θεού και το
μάτι της ψυχής μας θα γίνει πιο διεισδυτικό. Γιατί και τα μάτια και το στόμα
και την ακοή γι’ αυτό μας τα έδωσε, ώστε όλα μας τα μέλη να εργάζονται για
λογαριασμό του. Να λέμε τα λόγια του, να εκτελούμε τα θελήματά του, να του
ψάλλουμε ατέλειωτους ύμνους, να του αναπέμπουμε τις ευχαριστίες μας και με όλα
αυτά να διατηρούμε καθαρή τη συνείδησή μας. Διότι, όπως το σώμα γίνεται
πιο υγιές όταν απολαμβάνει τον καθαρό αέρα, έτσι και η ψυχή μας γίνεται πιο
πνευματική όταν τρέφεται με τέτοιες μελέτες. Δεν βλέπεις και τα μάτια του
σώματος; Όταν τα ενοχλεί ο καπνός, δακρύζουν συνεχώς· ενώ όταν υπάρχει καθαρή
ατμόσφαιρα, σε λιβάδια, σε πηγές και σε κήπους, γίνονται πιο οξυδερκή και πιο
υγιή. Έτσι είναι και τα μάτια της ψυχής· αν κινούνται μέσα στο λιβάδι των
πνευματικών λόγων, θα είναι καθαρά, λαμπερά και δυνατά. Αν όμως περιπλανώνται
μέσα στον καπνό των βιοτικών πραγμάτων, θα πλημμυρίζουν από δάκρυα και θλίψη,
συνεχώς και αδιάκοπα. Διότι τα ανθρώπινα πράγματα μοιάζουν με καπνό. Γι’ αυτό
και κάποιος έλεγε: “Εξέλιπαν σαν καπνός οι ημέρες μου”. Εκείνος μεν
αναφέρεται στη βραχύτητα της ζωής και στο τέλος της· εγώ όμως θα έλεγα ότι
πρέπει συγχρόνως να έχουμε υπόψη μας και την ταραχώδη πλευρά της. Διότι τίποτε
δεν στενεύει και δεν θολώνει το μάτι της ψυχής όσο το πλήθος των μεριμνών της
ζωής και η συμμορία των επιθυμιών. Αυτά είναι τα ξύλα που τροφοδοτούν αυτόν τον
καπνό. Όπως ακριβώς γίνεται και με τη φωτιά· όταν βρει υγρά και μουσκεμένα
ξύλα, προκαλεί πολύ καπνό· έτσι και η επιθυμία, με την όψη της ορμητικής
φλόγας, όταν αγγίξει μια ψυχή υγρή και χαλαρή, παράγει πολύ καπνό. Γι’ αυτό μας
χρειάζεται η δρόσος του Αγίου Πνεύματος και εκείνη η γλυκιά αύρα, για να σβήσει
τη φωτιά, να διαλύσει τον καπνό και να δώσει φτερά στον λογισμό μας.
Δεν είναι δυνατόν, όχι, με το βάρος τόσων κακών να υψωθούμε στον ουρανό. Ας
θεωρήσουμε αρκετό, αν μπορέσουμε να πάρουμε αυτόν τον δρόμο ελεύθεροι από
αποσκευές· κι όμως, ούτε έτσι είναι εφικτό, αν δεν λάβουμε τα φτερά του Αγίου
Πνεύματος. Αν λοιπόν χρειάζεται ψυχή ελαφριά και χάρισμα πνευματικό για να
ανεβούμε σε εκείνο το ύψος, όταν δεν έχουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο, αλλά
φορτωνόμαστε όλα τα αντίθετα και μάλιστα το σατανικό φορτίο, πώς θα μπορέσουμε
να πετάξουμε, ενώ τέτοιο βάρος μας σέρνει προς τα κάτω; Δυστυχώς, όταν ζυγίσει
κανείς με ακριβή σταθμά τα λόγια μας, μόλις θα βρει εκατό δηνάρια πνευματικού
λόγου, ή μάλλον δεν θα βρει ούτε δέκα πενταροδεκάρες.
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου