Η αρχή της μελέτης του Ευαγγελίου με οδηγούς τους Πατέρες (2)

 

Ας σηκωθούμε λοιπόν και μην κοιμόμαστε. Ιδού, βλέπω να ανοίγουν οι πύλες μπροστά μας. Αλλά ας μπούμε με όλη την τάξη και τον σεβασμό, αφού πρώτα σταθούμε στα ίδια τα πρόθυρα. Ποια είναι αυτά τα πρόθυρα; Η αρχή της Βίβλου της γενέσεως του Ιησού Χριστού, γιου του Δαβίδ και γιου του Αβραάμ.
Τι σημαίνει αυτό; Μας είχε υποσχεθεί ότι θα μας μιλήσει για τον μονογενή Υιό του Θεού, κι όμως μας αναφέρει τον Δαβίδ, έναν άνθρωπο που έζησε αιώνες πριν, και μας λέει ότι αυτός είναι και πρόγονος και πατέρας; Κράτησε την ψυχραιμία σου και μην ζητάς να μάθεις τα πάντα μαζί, αλλά σιγά-σιγά. Στέκεσαι ακόμα στα πρόθυρα, κοντά στην είσοδο. Γιατί λοιπόν βιάζεσαι να μπεις στα άδυτα; Ακόμη δεν έχεις παρατηρήσει όλο το εξωτερικό.
Δεν σου διηγούμαι ακόμη εκείνη τη γέννηση, ούτε και τη συνέχεια της, γιατί είναι ανείπωτη και απόρρητη. Πριν από μένα, σου το είχε πει ο προφήτης Ησαΐας. Προφητεύοντας με πάθος και ενδιαφέρον για την οικουμένη, γεμάτος θαυμασμό για το τι ήταν και τι έγινε, φώναξε ένα μεγάλο και λαμπρό λόγο: «Ποιος θα διηγηθεί τη γενιά αυτή;» Δεν μιλάμε τώρα γι’ εκείνη τη γενιά, αλλά γι’ αυτή που έγινε στη γη και έχει αμέτρητους μάρτυρες. Κι εμείς, που δεχτήκαμε τη χάρη του Πνεύματος, θα μιλήσουμε για αυτή, όσο μπορούμε, γιατί και αυτή είναι φρικώδης και θαυμαστή.
Μη νομίζεις λοιπόν ότι πρόκειται για κάτι μικρό, όταν ακούσεις αυτή τη γέννηση. Σήκωσε το νου σου από τον ύπνο, και δες με τρόμο ότι ο Θεός ήλθε πάνω στη γη. Ήταν τόσο θαυμαστό και παράδοξο, ώστε και οι άγγελοι έστησαν χορό και ύμνησαν την οικουμένη, και οι προφήτες εκδηλώνουν από τον ουρανό την έκπληξή τους, γιατί «επάνω στη γη εμφανίστηκε και στους ανθρώπους αναστράφηκε».
Είναι όντως πολύ παράδοξο να ακούει κανείς ότι ο απρόσιτος και ανέκφραστος Θεός, που δεν χωράει στη σκέψη και είναι ίσος με τον Πατέρα, πέρασε από παρθενικά σπλάχνα, δέχτηκε να γεννηθεί από γυναίκα, και να έχει ως προγόνους τον Δαβίδ και τον Αβραάμ, και ακόμη πιο θαυμαστό, τις γυναίκες που αναφέραμε πριν.
Άκουσε όλα αυτά και σήκω χωρίς καμία αμφιβολία ή ταπεινή υπόνοια, αλλά για να θαυμάσεις ακριβώς ότι, ενώ είναι Υιός του Άναρχου Θεού και γνήσιος Υιός, δέχτηκε να ονομαστεί Υιός του Δαβίδ, για να σε κάνει κι εσένα Υιό του Θεού. Δέχτηκε να κάνει πατέρα του τον δούλο, για να σε κάνει εσένα δούλο πατέρα του Κυρίου.
Βλέπεις λοιπόν από τα προοίμια ποια είναι η καλή αγγελία; Αν αμφιβάλλεις γι’ αυτό που σε αφορά, πίστεψέ το από ό,τι αφορά Εκείνον. Είναι σίγουρα πολύ δυσκολότερο για τον ανθρώπινο νου να γίνει ο Θεός άνθρωπος, παρά ο άνθρωπος υιός του Θεού.
Όταν ακούσεις λοιπόν ότι ο Υιός του Θεού είναι γιος του Δαβίδ και του Αβραάμ, να μην αμφιβάλλεις ότι κι εσύ, ο υιός του Αδάμ, θα γίνεις Υιός του Θεού. Διότι δεν ταπείνωσε τόσο πολύ τον εαυτό Του άδικα και μάταια, αν δεν σκόπευε να μας ανυψώσει. Γεννήθηκε σάρκα, για να γεννηθούμε εμείς πνευματικά· γεννήθηκε από γυναίκα, για να παύσουμε να είμαστε μόνο υιοί γυναίκας.
Γι’ αυτό η γέννηση έγινε διπλή: όμοια με τη δική μας, αλλά και υπερβαίνουσα τη δική μας. Το να γεννηθούμε από γυναίκα ήταν σύμφωνο με τη φύση μας· το να γεννηθούμε όμως όχι από αίμα, ούτε από θέλημα σαρκικό, αλλά από Άγιο Πνεύμα, προμήνυε τη μελλοντική γέννησή μας, που μας υπερβαίνει και που σκοπεύει να μας χαρίσει μέσω του Πνεύματος.
Το ίδιο νόημα είχαν και όλα τα άλλα. Τέτοιο ήταν και το βάπτισμα: είχε κάτι από το παλαιό και κάτι από το νέο. Το παλαιό το φανέρωνε το ότι βαπτίστηκε από τον προφήτη, η κάθοδος του Πνεύματος υπέγραψε το νέο. Όπως κάποιος που στέκεται ανάμεσα σε δύο πράγματα που απέχουν μεταξύ τους και τα ενώνει, αν απλώσει τα χέρια του από το ένα στο άλλο, έτσι και ο Χριστός ένωσε το παλαιό με το νέο, το θείο με το ανθρώπινο, τα δικά Του με τα δικά μας.
Βλέπεις την αστραπή της πόλης; Με πόση φεγγοβολιά σε περιέλαμψε από την αρχή; Πώς σου έδειξε αμέσως τον Βασιλιά στη δική σου μορφή, σαν να είσαι σε στρατόπεδο; Εκεί ο Βασιλιάς δεν δείχνει πάντα ανοιχτά το αξίωμά Του, αλλά αφήνει την πορφύρα και το στέμμα, και ενδύεται συχνά τη στολή του στρατιώτη. Και εκεί για να μην αναγνωριστεί και τραβήξει τους εχθρούς, ενώ εδώ το αντίθετο: για να μην αναγνωριστεί και να κάνει τον εχθρό να αποφύγει τη συμπλοκή μαζί Του και να προκαλέσει την αναστάτωση όλων των δικών Του. Διότι αποβλέπει στη σωτηρία και όχι στον τρόμο.
Γι’ αυτό και έδωσε στον εαυτό Του το όνομα Ιησούς. Το όνομα Ιησούς δεν είναι ελληνικό. Υπάρχει στην Εβραϊκή γλώσσα και εξηγείται στα ελληνικά ως «Σωτήρ». Και Σωτήρ, από το γεγονός ότι έσωσε τον λαό Του.

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

Η αρχή της μελέτης του Ευαγγελίου με οδηγούς τους Πατέρες (1)