Αλλά
γιατί, ενώ όταν ανέφερε τον Αβραάμ είπε ότι γέννησε τον Ισαάκ, και ο Ισαάκ τον
Ιακώβ, δεν ανέφερε και τους αδελφούς του, ενώ όταν έφτασε στον Ιακώβ, αναφέρει
τον Ιούδα και τους αδελφούς του;
Μερικοί, όπως είναι γνωστό, απαντούν ότι η αιτία είναι ο κακός χαρακτήρας του
Ησαύ και των άλλων, των παλαιοτέρων του. Εγώ όμως δεν θα το δεχόμουν. Διότι, αν
συνέβαινε αυτό, πώς αναφέρει λίγο παρακάτω κακές γυναίκες; Η δόξα του φαίνεται
εδώ από την αντίθεση· όχι από τους σπουδαίους, αλλά από τους μικρούς και
ασήμαντους προγόνους του. Διότι είναι μεγάλη η δόξα του σπουδαίου, αν μπορέσει
να ταπεινωθεί πολύ.
Γιατί λοιπόν δεν τους ανέφερε; Διότι δεν είχαν καμία σχέση με τους Ισραηλίτες·
οι Σαρακηνοί και οι Ισμαηλίτες και οι Άραβες και όσοι κατάγονται από αυτούς.
Γι’ αυτό δεν αναφέρει εκείνους, αλλά σπεύδει να αναφέρει τους προγόνους του
Χριστού και του Ιουδαϊκού λαού. Γι’ αυτό λέει: «Ο Ιακώβ γέννησε τον Ιούδα και
τους αδελφούς του». Εδώ λοιπόν γίνεται πλέον η διάκριση της Ιουδαϊκής φυλής. «Ο
Ιούδας γέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά, από την Θάμαρ».
Τι είναι αυτό που κάνεις, άνθρωπε; Μας υπενθυμίζεις μια ιστορία που αναφέρεται
σε παράνομη σαρκική σχέση; Και τι πειράζει, λέει, αυτό;
Αν κατηγορούσαμε άνθρωπο ταπεινής καταγωγής, θα έπρεπε πράγματι να μην
αναφέρουμε αυτά. Επειδή όμως μιλάμε για τον Θεό που έλαβε ανθρώπινη μορφή, όχι
μόνο δεν πρέπει να τα αποσιωπούμε, αλλά επιβάλλεται να τα γνωστοποιούμε σε
όλους και να δείχνουμε το ενδιαφέρον του για εμάς και τη δύναμή του. Διότι ήρθε
με τον σκοπό, όχι να αποφύγει τις κατηγορίες μας, αλλά να τις εξαφανίσει. Όπως
λοιπόν τον θαυμάζουμε περισσότερο, επειδή δεν πέθανε απλώς, αλλά επειδή
σταυρώθηκε (αν και αυτό το γεγονός είναι ατιμωτικό, όσο όμως είναι ατιμωτικό,
τόσο αποδεικνύει τη φιλανθρωπία του), το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τη
γέννηση.
Είναι δίκαιο να τον θαυμάζουμε, όχι μόνο επειδή σαρκώθηκε και έλαβε ανθρώπινη
μορφή, αλλά και επειδή καταδέχθηκε να κάνει συγγενείς όπως εμείς, χωρίς να
ντρέπεται για τις κακίες μας. Αυτό, το ότι δεν ντρέπεται για τις κακίες μας, το
διακήρυξε αμέσως με τη γέννηση και μας δίδαξε μ’ αυτό να μην καλύπτουμε το
πρόσωπό μας από ντροπή για τις κακίες των προγόνων μας, αλλά να έχουμε ως μόνη
επιδίωξη την αρετή. Διότι δεν είναι δυνατόν να ζημιωθεί ο ενάρετος, ακόμη κι αν
η μητέρα του είναι αλλόφυλη, ακόμη κι αν είναι πόρνη, ακόμη κι αν είναι
οτιδήποτε άλλο. Διότι, αφού δεν είναι καθόλου προσβλητική για τον ίδιο τον
πόρνο, που μετανόησε, η προηγούμενη ζωή του, πολύ περισσότερο δεν είναι δυνατόν
να είναι προσβλητική για τον ενάρετο η ανηθικότητα των προγόνων του, επειδή η
μητέρα του ήταν πόρνη ή μοιχαλίδα. Και τα έκανε αυτά, όχι μόνο για να διδάξει
εμάς, αλλά και για να δαμάσει τον εγωισμό των Ιουδαίων. Επειδή δηλαδή
αδιαφορούσαν για τις ψυχικές τους αρετές και πρόβαλλαν παντού την αρετή του
Αβραάμ, με τη λανθασμένη σκέψη ότι μπορούσαν να στηρίζονται στην αρετή των
προγόνων τους, τους διδάσκει εξαρχής ότι πρέπει να καυχώμαστε όχι για τους
προγόνους μας, αλλά για τα δικά μας κατορθώματα. Εκτός από αυτό, επιδιώκει και
κάτι άλλο: να δείξει ότι όλοι είναι αμαρτωλοί, ακόμη και οι πρόγονοί τους. Ο
πατριάρχης τους, από τον οποίο πήραν και το εθνικό τους όνομα, είναι γνωστό ότι
υπέπεσε σε μεγάλη αμαρτία. Διότι παρουσιάζεται η Θάμαρ και τον κατηγορεί για την
πορνεία του. Και ο Δαβίδ επίσης απέκτησε τον Σολομώντα από γυναίκα πόρνη. Και
αφού δεν κατόρθωσαν οι σπουδαίοι να μη παραβούν τον Μωσαϊκό νόμο, πολύ
περισσότερο δεν το κατόρθωσαν οι ασήμαντοι. Και αφού τον παρέβαιναν, ήταν όλοι
αμαρτωλοί, και ήταν αναγκαία η ενανθρώπηση του Χριστού. Γι’ αυτό ανέφερε και
τους δώδεκα πατριάρχες, για να αμβλύνει πάλι με αυτόν τον τρόπο τον εγωισμό
τους για την καταγωγή τους από σπουδαίους προγόνους. Διότι πολλοί από αυτούς
είχαν γεννηθεί από μητέρες δούλες. Αλλά η κοινωνική διαφορά των γονέων δεν
έγινε αιτία διαφοράς και για τα παιδιά. Διότι ήταν όλοι εξίσου και πατριάρχες
και φύλαρχοι. Διότι η Εκκλησία μας υπερέχει σ’ αυτό· αυτή έχει την
πρωτοκαθεδρία για την αξιολόγηση της αρετής μας, επειδή έχει ως πρότυπο όσα
συμβαίνουν στους ουρανούς. Επομένως, αν είσαι δούλος ή ελεύθερος, δεν έχεις
ούτε κέρδος ούτε ζημία από αυτό, αλλά υπάρχει ένας όρος απαράβατος: η ψυχική
διάθεση και ο χαρακτήρας σου.
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ
Η αρχή της μελέτης του Ευαγγελίου με οδηγούς τους Πατέρες (1)
Η αρχή της μελέτης του Ευαγγελίου με οδηγούς τους Πατέρες (2)
Η αρχή της μελέτης του Ευαγγελίου με οδηγούς τους Πατέρες (3)
Η αρχή της μελέτης του Ευαγγελίου με οδηγούς τους Πατέρες (4)
Η αρχή της μελέτης του Ευαγγελίου με οδηγούς τους Πατέρες (5)
Η αρχή της μελέτης του Ευαγγελίου με οδηγούς τους Πατέρες (6)
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου