Ἔφερε στον κόσμο ή Θεοτόκος τόν Ἐπανορθωτή τῶν πάντων Χριστό, "εἰς ἐπανόρθωσιν τοῦ πληρώματος"[1]. Γι' αυτό· καί ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου τοῦ Πλαγίου Δ' ἤχου του Ὄρθρου τῆς Κυριακῆς σημειώνει: "Σύ ἔχεις γίνεις ἡ ἐπανόρθωση της προμήτορας Εύας, τον ἀρχηγὸ τῆς ζωῆς στον κόσμο, Θεοτόκε, πού γέννησες".[2]
Αὐτή τήν ἐπανόρθωση του μεταπτωτικοῦ ἀνθρώπου συγκεκριμενοποιεῖ ὁ ὑμνογράφος, όταν με χαρά καί ἀγαλλίαση ψάλλει την υψηλή σημασία τῆς ἑορτῆς τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί τό σωτηριώδες γιά τό ἀνθρώπινο γένος νόημα αὐτῆς:
Σήμερα λύθηκε ο χρόνιος δεσμός τῆς καταδίκης του Αδάμ. Ὁ Παράδεισος μᾶς ἀνοίχθηκε· ὁ διάβολος καταργήθηκε. Διότι ἀπάτησε την πρώτη γυναίκα τήν ὁποία τώρα βλέπει να γίνεται Μητέρα τοῦ Δημιουργοῦ. Η γυναίκα πού προξένησε τό θάνατο σε κάθε σάρκα, τῆς ἁμαρτίας τό ὄργανο, ἔγινε απαρχή σωτηρίας στον κόσμο. Διότι βρέφος γεννᾶται ἀπό Αὐτήν, ὁ παντέλειος Θεός. Καί μέ τόν τόκο σφραγίζει την παρθενία· λύει σειρά ἁμαρτημάτων μέ τά σπάργανα· καί μέ τή νηπιότητα (τοῦ θείου Βρέφους) θεραπεύει Εὔας τίς, μέ λύπες, ὠδίνες".[3]
Οπωσδήποτε, πρῶτοι ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους χάρηκαν καί γεύθηκαν τη λύτρωση οι Προπάτορες. Γι' αὐτό καί με πολλή παραστατικότητα ὁ ἱερός Δαμασκηνός μᾶς τούς παρουσιάζει να διαλέγονται κατά κάποιο τρόπο με τη Θεοτόκο καί νά Τήν ἐγκωμιάζουν ὁμολογοῦντες:
“Τότε, λοιπόν, τότε ο Αδάμ καί ἡ Εὔα, τοῦ γένους οἱ προπάτορες, μέ χείλη τά ὁποῖα ἔσταζαν από χαρά, φώναζαν καί ἔλεγαν "Κόρη μακαριστή, Σύ μᾶς ἐλευθέρωσες ἀπό τήν ποινή τῆς ἀπειθείας. Ἐμεῖς ἀφήσαμε κληρονομία για Σένα φθαρτό σῶμα, καί Σύ γιά μᾶς μέσα στήν κοιλία Σου ετοίμασες τῆς ἀφθαρσίας τό ἔνδυμα. Ἐσύ πῆρες ϋπαρξη ἀπό τή σάρκα μας καί ἀντίδωρο εὐδαιμονίας μᾶς χάρισες· τίς λύπες τίς κατάργησες, τά σάβανα τοῦ θανάτου ἔσχισες, πού μᾶς τύλιγαν· τήν πρώτη κατοικία γιά μᾶς τήν ἀποκατέστησες. Ἐμεῖς κλείσαμε τόν Παράδεισο, Σύ τό δρόμο πρός τό δένδρο τῆς ζωῆς μᾶς τόν ἄνοιξες πλατειά. Εξαιτίας μας προέκυψαν τά θλιβερά ἀπό τά καλά· χάρη σε Σένα ὅμως ἀπό τά θλιβερά μᾶς ἦλθαν τα καλύτερα".[4]

 



[1]  P.G. 7,540

[2] "Εὔας τῆς προμήτορος Σύ επανόρθωσις γέγονας, τόν Ἀρχηγόν τῆς ζωῆς τῷ κόσμῳ, Θεοτόκε, κυήσασα".

[3] "Σήμερον ὁ χρόνιος ἐλύθη δεσμός τῆς καταδίκης τοῦ  ̓Αδάμ. Ο Παράδεισος ἡμῖν ἀνεῴχθη· ὁ ὄφις κατηργήθη. Ην γάρ απάτησε πρώην (γυναίκα) νῦν ἐθεάσατο του Δημιουργού γενομένην Μητέρα. Η προξενήσασα τόν θάνατον πάση σαρκί, τῆς ἁμαρτίας το όργανον, σωτηρίας ἀπαρχή ἐγένετο τῷ κόσμῳ παντί διά τῆς θεοτόκου. Βρέφος γάρ τίκτεται ἐξ αὐτῆς ὁ παντέλειος Θεός. Καί διά του τόκου παρθενίαν σφραγίζει· σειρᾶς ἁμαρτη, μάτων λύει διά σπαργάνων· καί διά νηπιότητος της Εύας θεραπεύει τάς ἐν λύπαις ὠδίνας".

[4] "Τότε δέ, τότε  ̓Αδάμ καί Εὔα, οἱ τοῦ γένους προπάτορες, άγαλλομένοις τοῖς χείλεσι διαπρυσίως ἀνακεκράγασι· Σύ μακαρία θύγατερ τῆς παραβάσεως ἡμῖν τά ἐπιτίμια λέλυκας· σύ φθαρτόν ἐξ ἡμῶν σῶμα κληρονομήσασα, ἀφθαρσίας ἡμῖν ἐκυοφόρησας ἔνδυμα· σύ τό εἶναι ἐξ ἡμετέρας ὀσφύος ἁρπάσασα τό εὖ εἶναι ἡμῖν ἀνταπέδωκας· τάς ὠδίνας ἔλυσας τά τοῦ θανάτου διέρρηξας σπάργανα, τό ἀρχαῖον ἡμῖν ἀποκατέστησας ένδιαίτημα. Ἡμεῖς ἐκλείσαμεν τόν παράδεισον, σύ τοῦ τῆς ζωῆς ξύλου τήν ὁδόν ἀνεπέτασας. Ἐκ τῶν χρηστῶν δι' ἡμῶν ἦλθε τά λυπηρά, διά σοῦ εἰς Σέ ἐκ τῶν λυπηρῶν ἐπανῆλθεν ἡμῖν τά χρηστότερα" (Ελλ. Πατρ. P. G. 96,733).

 


   ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ




















0 Σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Top