Δύο γυναίκες-δύο μητέρες. Καί οἱ δύο ἦταν πηγές, ἀπό τίς ὁποῖες ξεπήγασε το
ρεῦμα τῆς ζωῆς. Ἡ μία ὑπῆρξε ἡ πηγή τῆς φυσικῆς ζωῆς. Ἡ ἄλλη ἦταν καί εἶναι ἡ
πηγή τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ας προσεγγίσομε ὅμως αὐτές τίς βιβλικές μορφές.
Η πρώτη γυναίκα ἦταν ἡ Εὐα. Και τά τρόπο πάνσοφο ὁ Θεός τήν πλάθει ἀπό τήν
πλευρά του πρώτου ανθρώπου, τοῦ Ἀδάμ. Τήν ἐγκαθιστᾶ μέσα στόν Παράδεισο. Ἐκεῖ
δέν στερεῖται τίποτε. Τα έχει όλα ἄφθονα καί πλούσια. Ἀπολαμβάνει ὅσα
ἀγαθά ὑπάρχουν καί παρακινεῖται σε δοξολογία καί εὐγνωμοσύνη πρός τό Θεό.
Ὅμως, στη συνέχεια ή συμπεριφορά της παρουσιάζεται ἀσύνετη, ἐπιπόλαιη, ασταθής,
ἀφοῦ εὔκολα ὑποχωρεῖ στήν εἰσήγηση τοῦ πονηροῦ διαβόλου, πού ἐμφανίσθηκε μέ
μορφή φιδιοῦ. Δέν αναλογίζεται τή φιλανθρωπία καί τίς ὑποσχέσεις τοῦ Δημιουργοῦ
Θεοῦ της! Αρνεῖται τήν ἐμπιστοσύνη της πρός τό Μέγα Ευεργέτη της! Εμπιστεύεται
τόν ἑαυτό της στίς ἀπατηλές καί ψεύτικες υποσχέσεις τοῦ πατέρα τοῦ ψέμματος,
τοῦ διαβόλου!
Ἐπί πλέον, δέν ἐπιδιώκει νά στηριχθεῖ στά σταθερά θεμέλια τῆς ὑπακοῆς, τῆς
ἀγάπης καί ἀφοσιώσεως πρός τόν Θεό, γιά νά ἀνυψωθεῖ, ἀλλά στηρίζεται στη
σαθρότητα τῆς ματαιοδοξίας καί φιλαυτίας και πέφτει στην παρακοή. Ἔτσι
παρουσιάζεται στον πειρασμό, καί ἀποδεικνύεται ἀπέναντι στη δοκιμασία της, ψυχή
αναιμική, ἄτονη, εὐμετάβολη, χωρίς καμία προθυμία νά ἀνυψωθεῖ καί νά φανεῖ
ἀνώτερη ἀπό τίς ἀπάτες καί μεθοδεῖες τοῦ πονηροῦ.
Αὐτή ἡ στάση καί συμπεριφορά τῆς Εὔας στον Παράδεισο τῆς τρυφῆς καί τῆς
ἀπολαύσεως, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα να πέσει ἀπό τήν προνομοιοῦχο θέση της. Καί δέν
ἔπεσε ἁπλῶς, ἀλλά ἔγινε ἡ μητέρα τοῦ πεσμένου ανθρώπου, τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου,
τόν ὁποῖο ἐξαχρείωσε ἡ ἁμαρτία καί τόν ἐξόρισε ἀπό τόν Παράδεισο. Ἔγινε ἡ αἰτία
νά εἰσέλθει ὁ πνευματικός καί σωματικός θάνατος σ' ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος.
Σ' αὐτήν ἀκριβῶς τήν ὀλέθρια στάση τῆς Εὔας αναφέρεται καί ὁ ἱερός Δαμασκηνός:
"Η Εὔα", γράφει, "ή ὁποία ὁδήγησε στήν ἐξαπάτηση του φιδιοῦ τόν
πρῶτο μας πατέρα, τόν Αδάμ, ἔπεσε στήν παράβαση, καί ἔτσι εἰσῆλθε στον κόσμο
μας ὁ θάνατος"[1].
Καί σ' ἄλλη του ὁμιλία ὁ αὐτός ἱερός πατήρ φανερώνει πῶς ἡ Εὔα καθίσταται, ἀπό
τήν πτώση της καί ἑξῆς, ή μητέρα τῆς φυσικῆς ζωῆς, ἐφόσον μέ τίς ωδίνες της θά
γεννῶνται οἱ ἄνθρωποι ὅλων τῶν γενεῶν, πού θά ἀκολουθοῦν. Σημειώνει ὁ ἱερός
Δαμασκηνός:
"Τό δίχως ἄλλο. Αφοῦ ἡ Εὔα ἔστερξε νά ἀκούσει τό μήνυμα τοῦ φιδιοῦ,
δέχθηκε τή συμβουλή του, καί ἀφοῦ ἡ αἴσθηση μαγεύθηκε ἀπό τό ἄγγελμα του
ψέμματος καί τῆς άπατηλῆς χαρᾶς, κέρδισε τήν ἀπόφαση του πόνου καί τῆς θλίψεως,
καί γεννᾶ μέ ὠδίνες τά παιδιά, καί παίρνει μαζί μέ τόν Αδάμ καταδίκη σε θάνατο,
καί ἀναγκάζεται νά κατοικεῖ μέσα στούς κόλπους του Ἄδη''[2].
Από τήν Εὔα, λοιπόν, ξεκίνησε καί συνεχίστηκε τό ἀνθρώπινο γένος. Διότι ἀπό τόν
'Αδάμ καί τήν Εὔα γεννήθηκαν καί ἄλλοι ἄνθρωποι. Ἔτσι μετέδωσαν τή ζωή στα
παιδιά τους, ὅσα σύμφωνα μέ τή θεία εντολή καί εὐλογία γέννησαν.
Γι' αὐτό καί ὁ Ἀδάμ, μετά την πτώση, φωτιζόμενος ἀπό τόν Θεό, προσθέτει νέο
όνομα στη σύντροφο τῆς ζωῆς του, μέ τό ὁποῖο διαφαίνεται ἡ διακονία τῆς
μητρότητας.
Ποιό εἶναι τό ὄνομα αὐτό; "Ο Αδάμ ὀνόμασε τή γυναίκα του Ζωή, διότι αυτή
θά ἦταν ἡ ἀρχή ὅλων τῶν μετέπειτα γενεῶν τῶν ἀνθρώπων"[3].
[1] "Η Εὔα ἐν
παραβάσει γέγονε καί δι' αὐτῆς εἰσῆλθεν ὁ θάνατος διακονησαμένη τῷ ὄφει πρός
τόν προπάτορα" (Ελλ. Πατρολ. P. G. 96,672).
[2] "Πάνυ μέν
οὖν· Εὔα μέν γάρ τήν ακοήν ὑποθεῖσα τῇ ἀγγελία του ὄψεως, ἀκουτισθεῖσα δέ τοῦ
δυσμενούς τήν παραίνεσιν καί τῆς ψευδούς τε καί ἀπατηλῆς ἡδονῆς τῇ προσβολῇ
θελχθεῖσα τήν αἴσθησιν, λύπης και ἁνίας ἀπόφασιν ἀποφέρεται καί τόκων ὠδῖνας
ὑφίσταται καί σύν 'Αδάμ θάνατον κατακρίνεται καί ἐν ᾅδου μυχοῖς
κατοικίζεται" (Ελλ. Πατρολ. Ρ.G. 96,728).
[3] "Καί ἐκάλεσε
Αδάμ τό ὄνομα τῆς γυναικός αὐτοῦ Ζωή, ότι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων"
(Γεν. Γ ́ 20).
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου