ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ.........

«Οι ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και ιερείς θα είναι άνδρες κενόδοξοι, μη γνωρίζοντες παντελώς την δεξιάν οδόν από την αριστεράν......»

«Αι εκκλησίαι δε του Θεού θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών Ποιμένων και αλλοίμονον τότε εις τούς εν τω κόσμω ευρισκομένους Χριστιανούς οι οποίοι θα στερηθούν τελείως την πίστιν, διότε δεν θα βλέπουν από κανένα φως επιγνώσεως....» 

(Οσίου Νείλου - Απόσπασμα  από το Βιβλίον "Ευαγγελικός Κήπος"  της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κυπρου)

Κάποτε, ένας Αιγύπτιος μοναχός έπεσε σε έκσταση και είδε ένα παράξενο όραμα:

Είδε τρεις μοναχούς, να στέκωνται στην ακτή της θάλασσα. Και να, από την απέναντι ακτή ακούστηκε μια φωνή:

«Πάρετε φωτιά και ελάτε σε μένα!»

Αμέσως τότε οι δύο μοναχοί απέκτησαν πύρινα φτερά και πέταξαν γρήγορα στην άλλη όχθη. Μα ο τρίτος έμεινε εκεί που ήταν! Και άρχισε να κλαίει και να στενάζει. Τελικά εδόθησαν και σ’ αυτόν φτερά – όχι πύρινα – αλλά άλλα αδύναμα. Και έτσι πέταξε και αυτός στην αντίπερα όχθη, μα με πολύ κόπο.

Πολλές φορές κουραζόταν τόσο που κινδύνευε να πέσει και να πνιγεί. Εστέναζε πικρά. Πετούσε επάνω από την θάλασσα. Πότε ψηλά και πότε χαμηλά. Πότε κουραζόταν και έπεφτε στα νερά της θάλασσας. Πότε στέναζε και ξανασηκωνόταν. Και τελικά, μόλις που το κατόρθωσε να περάσει το πέλαγος εκείνο, εντελώς εξαντλημένος!

Από αυτούς, οι δύο πρώτοι συμβολίζουν τους μοναχούς των πρώτων χριστιανικών αιώνων, ενώ ο τρίτος τους μοναχούς των εσχάτων χρόνων, που θα είναι λίγοι σε αριθμό και φτωχοί σε προκοπή πνευματική.

(Γεροντικόν Αββά Ιωάννου του Κολοβού, ιδ’)

«Οι μοναχοί θα περπατούν ανάμεσα στους θορύβους και στις ταραχές, εσκοτισμένοι, ανωφελείς και ράθυμοι, μη επιμελούμενοι την αρετή, υποδουλωμένοι στα πάθη της αμαρτίας και θα συναναστρέφονται μέσα στις πόλεις  χωρίς φόβο θεού, με λαιμαργία και οινοποσία…» 

«Στις μέρες εκείνες του εβδόμου και ημίσεως αιώνος η μοναδική πολιτεία θέλει αμεληθεί τελείως, θα βασιλεύει το μίσος, φθόνος, φιλονικίες μέχρι φόνων και η διχόνοια στα κοινόβια μοναστήρια απο την κακία του ενός προς τον άλλον. Θα χειροτονούνται ηγούμενοι και ποιμένες των μοναχών, άνθρωποι αδόκιμοι, άπιστοι, απρόκοποι ανωμελείς και αγροίκοι, μη διακρίνοντες την δεξιάν οδό από την αριστερά, φιλομέριμνοι και τις διακονίες αναιδώς προχειριζόμενοι, τα πρωτεία με δώρα αρπάζοντες και επεμβαίνοντες στην ηγουμενία, μη γνωρίζοντες κατηχείν και νουθετείν το ποίμνιον της αδελφότητος, και μη γνωρίζοντες ότι είναι αυτοί τύπος και παράδειγμα ωφελείας του ποιμνίου τους.

Μέλλουσι δε κολάζεσθαι ου μόνον οι αμελείς και ράθυμοι, αλλά και οι δόκιμοι και οι εγκρατείς και ενάρετοι αδελφοί......

Πάλιν όμως μετά παρέλευσιν χρόνων τινών αμεληθήσεται το Αγγελικόν Τάγμα των Μοναχών και περισσότερον των πρώτων, πειρασμοί επαναστήσονται και βιαιότεροι..... Οι δε ιερείς με πορνείας καταμολυνόμενοι, και αι πρεσβυτέραι αυτών μοιχευόμεναι, ομοίως και αυτοί ετέρας μοιχεύοντες.

Τότε δε γεννήσεται οργή θεήλατος και καταναλωθήσεται πάσα η πονηρά γενεά εκείνη, και απελαύσεται εις το πυρ το αιώνιον.

Δ. Παναγόπουλου, «Ἅγιοι καὶ Σοφοὶ περὶ τῶν μελλόντων νὰ συμβῶσι», Προφητεία Ἀββᾶ Μωϋσέως, σελ. 6.

«Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι των όλων». 

(«Ο Πατροκοσμάς», Προφητεία 57η , σελ. 39)