Ἀπόσπασμα 1. «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ», φυλ. 251, Αὐγουστο 1962,
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ἑνωθῆτε! φωνάζει ὁ Κύριος Ἰησοῦς
(βλ. Ἰω. 17,21), φωνάζει ὁ Παῦλος (βλ. Α΄Κορ. 12,12-27. Ἐφ. 4,3-4,13), φωνάζουν
οἱ προφῆτες, φωνάζουν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ἑνωθῆτε!…
Δὲν θέλουμε λοιπὸν ν᾽ ἀκούσουμε αὐτούς; Ἔ, τότε διδάσκαλοί μας ἂς γίνουν τὰ …ζῷα! Ποιά ζῷα; Τὰ βόδια! Τί κάνουν τὰ βόδια, τὰ βουβάλια· ὅταν ἐκεῖ ποὺ βόσκουν ἐμφανισθοῦν λύκοι, γιὰ νὰ μὴν καταφαγωθοῦν ξεμοναχιασμένα, μαζεύονται, σχηματίζουν κύκλο, βάζουν τὰ μικρά τους στὸ κέντρο, κι αὐτὰ μὲ τὰ κεφάλια καὶ τὰ κέρατα πρὸς τὰ ἔξω εἶνε ἕτοιμα νὰ ἀμυνθοῦν. Ἂν κάποιος λύκος τολμήσῃ νὰ ἐπιτεθῇ, θ᾽ ἀφήσῃ τὰ ἔντερά του πάνω στὰ κέρατά τους· εἶνε ἀδύνατον νὰ νικηθοῦν. Τί κάνει ἡ ἑνότης!
Ἔτσι κάνουν τὰ βόδια· καὶ οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί; Δυστυχῶς, ὄχι «νοῦν Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. 2,16), ἀλλ᾽ οὔτε νοῦν βοῶν ἔχουμε. Γιατὶ ἂν εἴχαμε στοιχειώδη νόησι καὶ συναίσθησι τῶν κινδύνων ποὺ διατρέχει ἡ Ὀρθοδοξία, θὰ εἴχαμε ἑνωθῆ.
Ἀδελφοί μου, «ἐσχάτη ὥρα ἐστί» (Α΄ Ἰω. 2,18). Ἐὰν καὶ τὴν κρίσιμη αὐτὴ ὥρα δὲν θελήσουμε ν᾽ ἀκούσουμε τὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ γιὰ ἑνότητα, ἀλλὰ ἐν ὄψει Ἁρμαγεδῶνος ἐξακολουθήσουμε νὰ διαπληκτιζώμαστε μεταξύ μας, τότε ἕνας τρόπος μένει νὰ ἑνωθοῦμε· ὁ διωγμός, ποὺ ἔρχεται γιὰ τὶς ἁμαρτίες ὅλων μας. Ὅταν κηρυχθῇ διωγμὸς καὶ οἱ ὀρθόδοξοι συλληφθοῦμε καὶ ῥιχτοῦμε στὶς φυλακές, ἐκεῖ θὰ ἑνωθοῦμε ὅλοι, θὰ ἀνταλλάξουμε τὸν ἐν Χριστῷ ἀσπασμὸ καὶ θὰ ποῦμε· Κύριε, ἁμαρτήσαμε καὶ δικαίως τιμωρούμεθα· διαιρεθήκαμε σὲ φατρίες καὶ κόμματα, καὶ προκαλέσαμε τοὺς λύκους.
Ἀλλά, ἀδελφοὶ ὀρθόδοξοι, εἶνε ἀνάγκη νὰ ἔλθῃ ὁ αἱματηρὸς διωγμὸς γιὰ νὰ ἑνωθοῦμε;
Δὲν θέλουμε λοιπὸν ν᾽ ἀκούσουμε αὐτούς; Ἔ, τότε διδάσκαλοί μας ἂς γίνουν τὰ …ζῷα! Ποιά ζῷα; Τὰ βόδια! Τί κάνουν τὰ βόδια, τὰ βουβάλια· ὅταν ἐκεῖ ποὺ βόσκουν ἐμφανισθοῦν λύκοι, γιὰ νὰ μὴν καταφαγωθοῦν ξεμοναχιασμένα, μαζεύονται, σχηματίζουν κύκλο, βάζουν τὰ μικρά τους στὸ κέντρο, κι αὐτὰ μὲ τὰ κεφάλια καὶ τὰ κέρατα πρὸς τὰ ἔξω εἶνε ἕτοιμα νὰ ἀμυνθοῦν. Ἂν κάποιος λύκος τολμήσῃ νὰ ἐπιτεθῇ, θ᾽ ἀφήσῃ τὰ ἔντερά του πάνω στὰ κέρατά τους· εἶνε ἀδύνατον νὰ νικηθοῦν. Τί κάνει ἡ ἑνότης!
Ἔτσι κάνουν τὰ βόδια· καὶ οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί; Δυστυχῶς, ὄχι «νοῦν Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. 2,16), ἀλλ᾽ οὔτε νοῦν βοῶν ἔχουμε. Γιατὶ ἂν εἴχαμε στοιχειώδη νόησι καὶ συναίσθησι τῶν κινδύνων ποὺ διατρέχει ἡ Ὀρθοδοξία, θὰ εἴχαμε ἑνωθῆ.
Ἀδελφοί μου, «ἐσχάτη ὥρα ἐστί» (Α΄ Ἰω. 2,18). Ἐὰν καὶ τὴν κρίσιμη αὐτὴ ὥρα δὲν θελήσουμε ν᾽ ἀκούσουμε τὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ γιὰ ἑνότητα, ἀλλὰ ἐν ὄψει Ἁρμαγεδῶνος ἐξακολουθήσουμε νὰ διαπληκτιζώμαστε μεταξύ μας, τότε ἕνας τρόπος μένει νὰ ἑνωθοῦμε· ὁ διωγμός, ποὺ ἔρχεται γιὰ τὶς ἁμαρτίες ὅλων μας. Ὅταν κηρυχθῇ διωγμὸς καὶ οἱ ὀρθόδοξοι συλληφθοῦμε καὶ ῥιχτοῦμε στὶς φυλακές, ἐκεῖ θὰ ἑνωθοῦμε ὅλοι, θὰ ἀνταλλάξουμε τὸν ἐν Χριστῷ ἀσπασμὸ καὶ θὰ ποῦμε· Κύριε, ἁμαρτήσαμε καὶ δικαίως τιμωρούμεθα· διαιρεθήκαμε σὲ φατρίες καὶ κόμματα, καὶ προκαλέσαμε τοὺς λύκους.
Ἀλλά, ἀδελφοὶ ὀρθόδοξοι, εἶνε ἀνάγκη νὰ ἔλθῃ ὁ αἱματηρὸς διωγμὸς γιὰ νὰ ἑνωθοῦμε;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου