Ποιον Καίσαρα κυρίως πολεμάς;

Στο 12ο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής, ο Απόστολος Παύλος υπογραμμίζει τη μεγάλη σημασία του να μην προβαίνουν οι χριστιανοί σε πράξεις αντεκδίκησης εναντίον εκείνων που τους εξυβρίζουν ή τους κακομεταχειρίζονται, αλλά, αντίθετα, να επιδιώκουν την ειρήνη με όλους.
Αμέσως κατόπιν, στο 13ο κεφάλαιο, τονίζει την υποχρέωση που έχουν οι πιστοί ενώπιον του Θεού και της συνειδήσεώς τους να υποτάσσονται στις αρχές, να διατηρούν νομοταγή και κόσμια διαγωγή, αποδίδοντας τους φόρους και την τιμή που αρμόζει στους εκπροσώπους του κράτους (Ρωμ. 13,1-7).
Πότε όμως οι χριστιανοί αρνούνταν την υποταγή;
Μόνον όταν τους ζητούσαν να αρνηθούν δημόσια την πίστη τους!
Μόνον όταν τους καλούσαν να προσκυνήσουν τα είδωλα, τότε και μόνον τότε οι άγιοι μάρτυρες προέβαλλαν την ιερή τους άρνηση, και όχι για λόγους εγκόσμιους, όπως διαστρεβλωμένα προβάλλεται από ορισμένους.

Ιδού μερικά ενδεικτικά παραδείγματα:

1. Λέγουν εἰς τὸν ἅγιο:

«Ο βασιλεύς επρόσταξεν ότι όστις δεν σέβεται τους θεούς να λαμβάνη βίαιο θάνατο. Υπάκουσε λοιπόν δια να μη λάβης πληγάς και άλλα φρικτά βασανιστήρια».

Καὶ ὁ ἅγιος ἀπαντᾶ:

«Είθε να με αξίωνε ο Δεσπότης μου Χριστός και αληθής Θεός, να βασανισθώ δια την αγάπην του να λάβω επώδυνον θάνατον. Ο Κύριος μου και Θεός μου Ιησούς Χριστός τον οποίον λατρεύω με καθαράν διανοίαν με ενουθέτησε να φυλάγω την ομολογίαν του αμετάθετον· όθεν αυτόν μόνον γνωρίζω Βασιλέα και αψευδέστατον και  τας εντολάς του βασιλέως καταφρονώ και τους θεούς σου μυκτηρίζω ως αξίους γέλωτος!»

Ὁ μιαρὸς τύραννος ἐδοκίμασε μὲ κολακεῖες λέγων πρὸς αὐτόν:

«Προσκύνησον και σεβάσου τον μεγάλον Δία και την εικόνα του Καίσαρος και θα σου δώσω πολλήν τιμήν και χαρίσματα άπειρα».

Ὁ δὲ μάρτυς εἶπεν·  «Εάν αυτόν τον βασιλέα σου κατεφρόνησα και τα προστάγματά του περιεγέλεσα, πως να προσκυνήσω την άψυχον εικόνα του; Δια δε τους ψευδοθεούς σας....»

Ταύτα ο αθλοφόρος ευξἀμενος και προσκυνήσας τον Θεόν παρέδωκεν εις αυτόν τη ψυχήν, προτού να τον αποκεφαλίση ο δήμιος, δια να μη φανή ότι τον εθανάτωσε ο τύραννος, αλλά ετελειώθη με θείο νεύμα και βούλησιν.

(ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΟΣ)

 

2. «Ο ήγεμών προσέταξε νά οδηγήσουν αυτόν (τον άγιο) ευθύς εις τόν ναόν του Απόλλωνος, ίνα θυσιάση εις τά είδωλα και αν δέν ύπακούση, νά τόν θανατώσουν συντόμως.... ο δέ ΄Αγιος, πλησιάσας εις τόν βωμόν, ήρώτησε τους ίερείς πώς ώνομάζετο ο θεός των. Έκείνοι δέ είπον «Απόλλων». Και ο ΄Αγιος συνεπλήρωσεν «Ή επωνυμία του θεού σας σημαίνει την απώλεια εκείνων, οϊτινες πιστεύουσιν εις αυτόν. Διότι όσοι τόν προσκυνούσιν, άπόλλυνται αιωνίως».... Ο άγιος προσηυχήθη, κατήλθεν εξ ουρανού πυρ, όπερ κατέκαυσε τόν ναόν και συντρίψαν τό είδωλον του ψευδωνύμου θεού ως άμμον διεσκόρπισε. Βλέπων ο ήγεμών τό γενόμενον, εξήλθε του ναού, ενώ άπασα ή πόλις κατεταράχθη έκ του φόβου.... Ο Άγιος είπε: «Έγώ δεν προσκυνώ βδελύγματα άψυχων, άλλά τόν Θεόν μου τόν έπουράνιον....».

(ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΥ)

3. O εξουσιαστής ηρώτησε πάλιν «πως ήλθες εις την χώραν ταύτην;» ο δέ ΄Αγιος είπε «Περιπατώ από τόπου εις τόπον διά νά κηρύξω τήν Πίστιν του Ίησού Χριστού και νά εξαλείψω τήν πλάνην τών ειδώλων, διότι τίποτε άλλο δεν είναι τόσον εύάρεστον είς τον Θεόν, όσον τό έργον τούτο»..... «Οι θεοί σου, είναι άψυχα, κωφά και αναίσθητα είδωλα, τά όποία εν τω όνόματι του Ιησού Χριστού πίπτουν κάτω καί συντρίβονται»....«Να πιστεύσης εις Αυτόν και νά εγκαταλείψης τους ματαίους θεούς σου, ίνα κερδίσης τήν αιώνιον ζωήν. ΄Ακουσον με, ώ έξουσιαστά, άν θέλης τό καλόν σου πίστευσον εις τόν Χριστόν τόν άληθινόν Θεόν και τότε θέλεις γνωρίσει τήν εύσπλαγχνίαν Του, τήν φιλανθρωπίαν Του και τήν δύνάμίν Του, τήν θεραπεύουσαν όχι μόνον τάς σωματικός άσθενείας, άλλα καΐ τάς ψυχικάς τοιαύτας τών αμαρτωλών....»
Ό εξουσιαστής, άκούσας ταύτα, εθυμώθη και έπρόσταξε νά τρυπήσουν τους αστραγάλους του 'Αγίου και νά κρεμάσουν αυτόν διά σχοινίων με τήν κεφαλήν προς τά κάτω.....»

(ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΘΑΛΕΛΑΙΟΥ)

 

4. Οι Αγαρηνοί τότε του έταξαν πολλά και πλούσια δώρα, διά να τον απατήσουν, έπειτα δέ τον απείλησαν με φοβεράς απειλάς, διά να τον τρομάξουν· αλλ΄ ο Μάρτυς έμεινεν εις όλας ως αδάμας στερρότατος και η γνώμη του καθόλου δεν μετεβάλλετο..... Ευθύς δέ εκρέμασαν το σχοινίον, διά να ιδή και να τρομάξη ο Άγιος και έπειτα πέρασαν την θηλειάν εις τον λαιμόν του, μετ΄ ολίγην δέ ώραν του λέγει ο επί κεφαλής της συνοδίας κάμε μετάνοιαν, διότι θα σε κρεμάσω. Όμως ο Μάρτυς απάντησε· τον Χριστόν μου προσκυνώ και πιστεύω.

(ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΛΟΥΚΑ)

 

5. Λέγει πρός αυτόν ο κριτής· ήλθες εις μεταμέλειαν, ή μένεις ακόμη εις το πείσμα σου; Αλλ΄ ο Μάρτυς απεκρίθη με φωνήν λαμπράν· μία είναι, ώ ηγεμών η αληθινή πίστις, η των Χριστιανών και εις Θεός τρισυπόστατος, ο υπό πάσης της κτίσεως λατρευόμενος και υμνούμενος· Πατήρ Υιός και Άγιον Πνεύμα, η μία και αδιαίρετος φύσις της θεότητος, εις της οποίας το όνομα εβαπτίσθην και έγινα υιός Θεού κατά χάριν· πως λοιπόν να πιστεύσω εις αυτόν τον ψευδοπροφήτην σας τον Μωάμεθ, τον αντίχριστον;....
Τούτους λοιπόν τους λόγους ως ήκουσε ο της ασεβείας προστάτης, ηλλοιώθη όλος από θυμόν, μη δυνάμενος τόσην παρρησίαν και τόλμην του Μάρτυρος και απελπισθείς τελείως, ώρισεν ίνα λάβη τον δια ξίφους θάνατον....Τέλος δέ έσφαξεν ο αλιτήριος τον Μάρτυρα από τον λαιμόν ως πρόβατον, διά να πληρωθή η προφητεία του Μάρτυρος, ότι ως πρόβατον μέλλουν να με σφάξωσι, Και ούτως ο γενναίος, αήττητος  και πανεύφημος Ευθύμιος έτυχε του ποθουμένου μαρτυρίου και μακαρίου τέλους κατά την κβ΄ (22) του μηνός Μαρτίου, Κυριακήν των Βαΐων, ώραν έκτη της ημέρας». 

(ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ)

Είδωλα είναι και τα πάθη μας διότι:

Όταν κυριαρχεί το πνεύμα της πορνείας, προσκυνάς την Αφροδίτη·
Όταν κυριαρχεί η οργή, το μίσος και η εκδίκηση, προσκυνάς τον Άρη·
Όταν σε τυραννά η ζήλεια, προσκυνάς την Ήρα·
Όταν κλέβεις και απατάς, προσκυνάς τον Ερμή.

Όταν ήδη έχει προσκυνήσει κανείς τα είδωλα των παθών του και έχει υποταχθεί στον «Καίσαρα» τούτου του μάταιου κόσμου (Ιω. 14,30), δηλαδή στον ανθρωποκτόνο διάβολο, πώς μπορεί να πιστεύει ότι ακολουθεί τους αγίους μάρτυρες; Ιδού ο λόγος που οι Πατέρες της Εκκλησίας τονίζουν κυρίως τον αγώνα εναντίον των παθών. Άνευ αυτού του αγώνος, τότε ο Θεός επιτρέπει, προς σωφρονισμό μας και την επιδρομή αλλοφύλων και τους ανάξιους άρχοντες και τον αφανισμό μίας πατρίδος.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

 «Σῦ δὲ ὅταν ἀκούσῃς, «ἀπόδος τά τοῦ Καίσαρος Καίσαρι», ἐκεῖνα γίνωσκε λέγειν αὐτὸν μόνον, τὰ μηδὲν τὴν εὐσέβειαν παραβλάπτοντα...»

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΕΞ΄ ΟΙΚΟΝΟΜΩΝ - ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

 «πώς δικαιολογείται μερικοί πονηροί και ανάξιοι να ανέρχονται στην Εξουσία είτε στην Εκκλησία ως Επίσκοποι, είτε στην Πολιτεία ως Άρχοντες;»

«Τὸ μὲν τυπῶσαι τὰς ἀρχάς, τοῦ Θεοῦ γέγονεν ἔργον, τὸ δὲ πονηροὺς ἐπὶ τοῦτο ἄγεσθαι, καὶ μὴ εἰς δέον αὐταῖς κεχρῆσθαι, τῆς τῶν ἀνθρώπων πονηρίας»

 Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου, Απόκρισις περί αναξίων αρχόντων

«δῴη σοι Κύριος κατὰ τὴν καρδίαν σου» (Ψαλ. 19,5)

«οὐ γάρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ· αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν.» (Ρωμ. 13,1)