Όταν
ασχολούμαστε με αποκαλυπτικά θέματα, χρειάζεται ασκητισμός. Ασκητισμός του νου,
ασκητισμός των συναισθημάτων. Πρέπει να είμαστε σε θέση να ελέγχουμε τις
επιθυμίες μας. Πρέπει να είμαστε σε θέση να δοκιμάζουμε τις αντιπάθειες και τις
συμπάθειές μας με τη νηφάλια φωνή της εκκλησιαστικής παράδοσης και να
ευθυγραμμίζουμε τις εικασίες μας με την εκκλησιαστική παράδοση.
Ο Γέροντας Ιωάννης είπε με πικρία, αλλά με
ειλικρίνεια: «Δεν γνωρίζουμε την Ορθοδοξία μας»[1].
Από αυτές τις ενοριακές δεισιδαιμονίες μας, που
αφορούν την ίδια την Ορθοδοξία, αναπτύσσονται και οι δεισιδαιμονίες που τώρα
μαίνεται γύρω από τους αριθμούς.
Ο φόβος για τον αριθμό δεν είναι τυχαία μόδα. Παρά
την μοντερνιστική, υπολογιστική ορολογία του, πηγάζει από τα παγανιστικά,
αφώτιστα βάθη της λαϊκής ψυχολογίας. Επομένως, οι διευκρινίσεις των Συνόδων,
των επισκόπων και των θεολόγων θα κυλήσουν «σαν νερό από την πλάτη μιας
πάπιας». Γι' αυτό είναι τόσο σημαντικό τουλάχιστον οι «εκκλησιαστικοί
διανοούμενοι» (ιερείς και θεολόγοι) να είναι σε θέση να κάνουν περισσότερα από
το να αντιδρούν συναισθηματικά στις φήμες που κυκλοφορούν.
Οι παραπάνω σκέψεις εξηγούν γιατί η απάντηση στο
ερώτημα «Μπορώ να δεχτώ αριθμούς;» δεν μπορεί να είναι απλή. Καταλήγω σε επτά
συμπεράσματα από όσα έχουν ειπωθεί.
Πρώτον: η διαμαρτυρία της εκκλησίας κατά της
επιτήρησης των ανθρώπων είναι εύλογη.
Δεύτερον: δεν πρέπει να σέρνουμε τους πάντες σε
διαμαρτυρία και να καταδικάζουμε όσους δεν «βγήκαν στην πλατεία» για
διαμαρτυρία. Είναι αφύσικο όταν, στο μυαλό ορισμένων, οι ενορίτες αρχίζουν να
χωρίζονται σε δύο ομάδες - αριθμημένους και μη αριθμημένους, Χριστιανούς
«πρώτης κατηγορίας» και «δεύτερης κατηγορίας». Ένας ιερέας μου είπε ότι
ορισμένοι μοναχοί σε ένα μοναστήρι αναφέρονται σε ιερείς που έχουν αποδεχτεί
αριθμούς φορολογικού μητρώου για τις ενορίες τους ως «εκπεσόντες αδελφούς μας».
Το ζήτημα της στάσης κάποιου απέναντι στους αριθμούς δεν πρέπει να
χρησιμοποιείται για να προσδιοριστεί η πνευματική στάση ενός ατόμου, η ζωή του,
η πίστη του ή για να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με την εκκλησιαστική του
ένταξη.
Τρίτον, οι αντιδρώντες πρέπει να επιλέγουν πολύ
προσεκτικά τα επιχειρήματά τους. Πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον κάποιο είδος
ορίου μεταξύ του κόσμου του εκκλησιαστικού κηρύγματος και του κόσμου της
επιστημονικής φαντασίας!
Για να ακουστεί και να γίνει αποδεκτή μια αντίρρηση
από εκείνους στους οποίους απευθύνεται (δηλαδή, τους κοσμικούς ηγεμόνες), δεν
πρέπει να συνοδεύεται από ψευδή επιχειρήματα ή επιχειρήματα που είναι κατανοητά
μόνο σε εμάς, αλλά ακατανόητα σε εκείνους στους οποίους απευθύνεται η αντίρρησή
μας. Ένα κακό, βιαστικό επιχείρημα μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την πιο ορθή θέση.
Επιπλέον, η σχολαστικότητα στην αξιολόγηση της
εγκυρότητας των επιχειρημάτων κατά του αριθμού είναι απαραίτητη, επειδή η
επιτυχία μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν υπάρχει ενότητα εντός της ίδιας της
Εκκλησίας σε αυτό το ζήτημα.
Το τέταρτο συμπέρασμα: δεν έχει νόημα να
επιδίδεσαι σε υστερία και θεολογικό χουλιγκανισμό, αποκαλώντας τον αριθμό
«σφραγίδα του Αντίχριστου». «Κανένας πειρασμός δεν σε έχει καταλάβει, παρά μόνο
ο κοινός στους ανθρώπους» (Α' Κορινθίους 10:13). Όσοι έχουν αποδώσει
μυστικιστική σημασία σε καθαρά ανθρώπινες δολοπλοκίες, σχέδια και λάθη
«Φοβήθηκαν τον φόβο εκεί που δεν υπήρχε φόβος» (Ψαλμός 14:5).
Πέμπτον: αν κάποιος πίστεψε στα φυλλάδια (και
μάλιστα πίστεψε ότι ο αριθμός ήταν η «σφραγίδα του Αντίχριστου») και παρόλα
αυτά αποδέχτηκε τον αριθμό, αξίζει την αυστηρότερη εκκλησιαστική επίπληξη. Έχει
διαπράξει μια σοβαρή αμαρτία. Έχει ενεργήσει ενάντια στη συνείδησή του και,
ουσιαστικά, έχει απαρνηθεί εσωτερικά τον Χριστό (παρόλο που, στην
πραγματικότητα, κανείς δεν απαίτησε από αυτό το άτομο να απαρνηθεί τον Χριστό).
Έκτον: Αν ένας εκκλησιαζόμενος δεν απέδίδε καμία
θρησκευτική σημασία στον αριθμό, δεν πίστευε ότι «ο αριθμός μας συνδέει με τον
διάβολο» και επομένως τον αποδεχόταν, τότε δεν άξιζε και καμία επίπληξη από την
Εκκλησία. Δεν πρέπει να πέσουμε στην αμαρτία να καταδικάσουμε όσους έχουν
αποδεχτεί τους αριθμούς. Δεν μπορούν να αφοριστούν από την Εκκλησία, ούτε
μπορούν να απειληθούν με τέτοιο αφορισμό. Ένα άτομο που έχει αποδεχτεί αριθμό,
που αγοράζει προϊόντα με γραμμωτούς κώδικες, δεν έχει «μολυνθεί».
Έβδομο: πρέπει κανείς να εξηγεί ήρεμα στους
ανθρώπους πώς να αντιμετωπίζουν τα ειδωλολατρικά σύμβολα. Δεν πρέπει κανείς να αποδίδει τη σημασία
που βλέπουν οι ειδωλολάτρες σε αυτά, αλλά δεν πρέπει ούτε να τα φοβάται «δεν μπορούν ούτε να βλάψουν ούτε να ωφελήσουν»[2].
Δυστυχώς, αυτές οι διευκρινίσεις δεν λέγονται για
πολύ καιρό. Αντίθετα, διεξάγεται και συνεχίζεται μια εκστρατεία εκφοβισμού. Και
το πιο τραγικό είναι ότι οι διοργανωτές αυτής της εκστρατείας λένε στη συνέχεια
υποκριτικά: «Η αποδοχή ενός προσωπικού αριθμού προκαλεί αίσθημα φόβου στην ψυχή
ενός πιστού» (ένα φυλλάδιο χωρίς λεζάντα: «Έχει το κράτος το δικαίωμα να
αναγκάζει τους πολίτες να αποδέχονται αριθμούς ταυτότητας;»)... Συγχωρέστε με,
αλλά η μη αποδοχή ενός αριθμού προκαλεί φόβο. Εσείς οι ίδιοι σπείρατε αυτόν τον
φόβο στις ψυχές των ανθρώπων. Και τώρα, με τον φόβο που σπείρατε σε μερικούς
ανθρώπους, τρομάζετε άλλους. Έχετε αναλάβει το βάρος των προφητειών και των
φοβισμένων ανθρώπων.
Ιδού ένα πολύ αποκαλυπτικό κείμενο: «Ειρήνη σε
σένα, αγαπητέ Πατέρα! Συγχώρεσέ με, τον αμαρτωλό, που σε ενοχλώ, αλλά δεν ξέρω
πώς να συνεχίσω να ζώ. Αποκομμένος από τον κόσμο (τον κοιτάζω από αναπηρικό
καροτσάκι - υποφέρω από βαθιά παράλυση), μένω μόνος με την τραγωδία της ψυχής μου:
το γεγονός είναι ότι μου είπαν ότι δεν θα λάβω σύνταξη αν δεν αποδεχτώ τον
Αριθμό μου! Ο ιερέας της ενορίας μας με καθησυχάζει, λέγοντας ότι είναι απλώς
ένας αριθμός. Οι αγιορείτες προειδοποιούν: «Αποδεχόμενος αυτόν τον αριθμό,
υπογράφεις την υποταγή σου στον Σατανά». Εγώ ο ίδιος, έχοντας εξοικειωθεί με
τις πληροφορίες σχετικά με τον Αριθμό Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ), ένιωσα με κάθε
κύτταρο της ψυχής μου τις σατανικές του ρίζες με τις τρομακτικές τεχνικές τους
δυνατότητες, που υποδουλώνουν την ψυχή. Αλλά δεν είμαι μόνος, και με την
χριστιανική μου άρνηση, καταδικάζω την οικογένειά μου στην πείνα. Η σύνταξη
αναπηρίας μου είναι το μόνο μέσο στήριξης για τον 14χρονο γιο μου, ο οποίος
πάσχει από εγκεφαλική κάκωση και έχει κακή υγεία, και ο πατέρας του παιδιού,
είναι άνεργος εδώ και πολύ καιρό και αδυνατεί να στηρίξει την οικογένειά του
(είναι ακόμα τόσο μακριά από τον Θεό, σκλάβος της αμαρτίας της μέθης, κ.λπ.).
Μένω μόνος με την τραγωδία μου, με συντετριμμένη ψυχή, έχοντας χάσει την πίστη
μου στον πνευματικό πατέρα που παρηγορεί το ποίμνιο. Είναι όντως δυνατό το
Μυστήριο της Εξομολόγησης σε μια Εκκλησία που έχει αποδεχτεί τον Αριθμό
Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ), είναι αλήθεια ότι οι πληροφορίες για τον Αριθμό
Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ) αποστέλλονται στον κεντρικό υπολογιστή "Το
Θηρίο"; Για χάρη του ψωμιού, μου ζητούν να λατρέψω τον εχθρό, να προδώσω
την πίστη, τον Χριστό! Δεν μπορώ να αποδεχτώ τον Αριθμό Φορολογικού Μητρώου
(ΑΦΜ), αλλά δεν μπορώ να ζήσω ούτε χωρίς σύνταξη. Τι να κάνω; Παρακαλώ διαφωτίστε
με! Το ιερατείο και η Εκκλησία σιωπούν, γιατί;! Ή μήπως μας έχουν ήδη προδώσει;[3]
Νομίζω ότι θα ήταν πιο χρήσιμο σήμερα να
απομακρυνθούμε από την υστερία[4] και να εξηγήσουμε στους ανθρώπους ότι ο
αριθμός δεν είναι η «σφραγίδα του Αντίχριστου» και ότι όσοι τον αποδέχτηκαν δεν
έχουν πουλήσει την ψυχή τους στον διάβολο.
[1] Επιστολές του αρχιμανδρίτη Ιωάννη (Κρεστιανκίν). Μονή Πσκόβο-Πετσέρσκ, 2000, σελ. 54.
[2] Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Ὁμιλίαι εἰς τὴν Α΄ πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολήν, Ὁμιλία Κ΄, 1 // Τὰ ἔργα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Τόμ. 10, Βιβλ. 1, 1904, σ. 187.
Να τα πιο χαρακτηριστικά «μαργαριτάρια» από την απάντηση των αδελφών («είμαστε μόλις 20 μοναχές, όλες πολύ νέες, νεανίδες»).
Ύστερα από την περιγραφή του ερχόμενου Αντιχρίστου, γράφεται:
(«Φυλακισμένοι ή Θεοφόρο Έθνος;!
(Περί ΑΦΜ)» // Κιβωτός. Μοναστηριακή
Ορθόδοξη εφημερίδα. Έκδοση της Ιεράς Μονής της Ισαποστόλου Αγίας Μαρίας της
Μαγδαληνής, αρ. 2(19), Φεβρουάριος 2001).
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου