Ό Ευαγγελιστής Λουκάς μας πληροφορεί ότι ή Θεοτόκος παρέμεινε κοντά στην 'Ελισάβετ περίπου τρεις μήνες. "΄Εμεινε δέ ή Μαρία μαζί μέ τήν Ελισάβετ περίπου τρείς μήνες, καί όταν πλέον πλησίαζε ή ώρα νά γεννήσει ή 'Ελισάβετ, ή Μαρία επέστρεψε στό σπίτι Της" (Λουκ. A'56).
Ή Παρθένος Μαρία δέν παρέτεινε τήν παραμονή Της πλησίον τής Ελισάβετ χωρίς τήν συγκατάθεση του μνηστήρα Της 'Ιωσήφ, πέρα άπό τό ώς άνω χρονικό διάστημα. Γνώριζε βεβαίως ό Ιωσήφ τόσο τό Ζαχαρία, όσο καί τήν 'Ελισάβετ, ότι δηλαδή ήσαν άνθρωποι του Θεού, άγιοι καί άνεπίληπτοι. Καί γι' αυτό μετά χαράς ενέκρινε τήν παραμονή Της στην Ιουδαία πλησίον των ανθρώπων αυτών, οί όποιοι ήσαν καί συγγενείς Της καί είχαν πληροφορηθεί τό χαρμόσυνο γεγονός τής μνηστείας τής Παρθένου.
Η Παναγία, όμως, έπρεπε νά επιστρέψει στό σπίτι Της, όπως εξάλλου όριζαν καί τά έθιμα τής Πατρίδας Της. Σύμφωνα μέ αυτά έπρεπε οί Παρθένοι -γιά λόγους ευπρεπείας- νά απομακρύνονται άπό τίς επίτοκεςωγυναίκες. Καί ή Παρθένος Μαριάμ υπάκουσε καί "ύπέστρεψεν εις τόν οίκον αυτής" πλήρης χαράς καί Χάριτος!
Όταν επέστρεψε ή Παναγία άπό τό ταξίδι στην ορεινή γιά νά μείνει στή Ναζαρέτ, άρχισε νά αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες καί κινδύνους εξαιτίας τών άλλαγών στήν εξωτερική Της εμφάνιση, πού ήταν λογικό νά παρουσιαστούν στήν κατάσταση τής εγκυμοσύνης Της.
Καί ήταν φυσικό ή εξωτερική μεταβολή τής Παναγίας νά δημιουργήσει στον 'Ιωσήφ -ό όποίος Τήν περιέβαλλε μέ άμέριστη εμπιστοσύνη- έντονο προβληματισμό καί νά τόν εμβάλλει σέ σκέψεις, πού ασφαλώς του έφεραν πολλή στενοχωρία. Καί αυτό, διότι ή Παρθένος Μαρία δέν του είχε άναφέρει τίποτε περί του Ευαγγελισμού. 'Αλλά καί ό 'Ιωσήφ δίστάζε νά Τή ρωτήσει. Τό ότι δέν ζήτησε ό άγιος Μνήστορας εξηγήσεις, όταν διαπίστωσε τά δείγματα τής εγκυμοσύνης τής Θεομήτορος, οφείλεται στήν άκρα καλωσύνη καί σοβαρότητά του.
Καί παρέμενε έτσι ό δίκαιος 'Ιωσήφ στίς σκέψεις καί τή στενοχώρια του. Νά υπονοήσει ότι ήταν ένοχος ή μνηστή του; 'Αλλά μπορούσε ή Μαρία νά βρισκόταν πρό εκτάκτου γεγονότος. Του ερχόταν όμως κι ή σκέψη ότι ή Μαρία δέν διεφύλαξε τήν τιμή Της.
Βέβαια, ό πολύς κόσμος δέν ήταν δυνατό νά κατηγορήσει τήν Παρθένο Μαρία ότι δέν στάθηκε στό ύψος Της, διότι ή μνηστεία στους 'Ιουδαίους ήταν ίση μέ τό γάμο. Παραξενευόταν όμως ό 'Ιωσήφ, διότι γνώριζε τή δική του αθωότητα ώς προς αυτό, οπότε υποψιαζόταν ώς ένοχο τήν άειπάρθενο Μαρία.
Ό ιερός υμνωδός του " ΆκαθίστουΎμνου", όλον αυτόν τόν ψυχικό συγκλονισμό καί το εσωτερικό μαρτύριο του δικαίου 'Ιωσήφ τό παρομοιάζει μέ ζάλη, πού δεινώς τόν ταλαιπωροΰσε καί δίχαζε τή γνώμη του αγίου άνδρα. 'Απευθυνόμενος δέ ό υμνογράφος προς τήν άχραντη Κόρη, ψάλλει:
"Ζάλην ένδοθεν έχων λογισμών αμφιβόλων, ό σώφρων Ίωσήφ έταράχθη, προς τήν άγαμόν σε θεωρών καί κλεψίγαμον υπονοών, άμεμπτε...''
Τί έπρεπε, λοιπόν, νά κάνει; Νά Τήν παραδώσει γιά λιθοβολισμό, όπως ό νόμος έλεγε; Αλλά ή ευλαβέστατη ψυχή του δέν ήθελε νά Τήν παραδειγματίσει. Νά Τήν κρατήσει; Ή ευσέβειά του δέν τοΰ τό επέτρεπε, όσο καλή καί άν ήταν.
Τελικά, ό σώφρων Μνηστήρας ακολουθεί τήν πιό μετριοπαθή λύση: Νά δώσει, δηλαδή, στή Μαρία διαζύγιο μυστικά, γιά νά μήν Τήν εκθέσει στά μάτια του κόσμου. Ό ιερός Εύαγγελιστής Ματθαίος μας πληροφορεί σχετικά: "Ό Ιωσήφ δέ ό άρραβωνιαστικός Της, επειδή ήταν ενάρετος καί αγαθός καί δέν ήθελε νά Τή διαπομπεύσει γιά δημόσιο παραδειγματισμό, σκέφθηκε νά Τής δώσει διαζύγιο μυστικά".((Ματθ. Α΄ 19).
Είναι λογικός όμως καί ό ισχυρισμός: Εάν ή Παναγία διαφώτιζε τόν Ιωσήφ, θά ηταν καλύτερα. Θά διαλύονταν οί ύποψίες. Θά διασωζόταν ή ίδια άπό τόν κίνδυνo νά εκτεθεί ή διωχθεί. Γιατί νά μή διαφωτίσει εγκαίρως τό μνηστήρα Της, τό δίκαιο 'Ιωσήφ;
Ναί, αυτό υπαγορεύει ή ανθρώπινη λογική. 'Αλλά ή Παναγία κινείται πλέον σύμφωνα μέ τό θείο θέλημα. Έμπιστεύεται τόν εαυτό Της καί το όλο γεγονός στό Θεό. Ό,τι καί άν υποψιαζόταν ό'Ιωσήφ, 'Εκείνη είχε τήν εσωτερική πληροφορία πού της έδινε η πίστη Της, ότι ό Θεός θά Τήν προστατεύσει. ΕΪχε τήν ακράδαντη πίστη ότι ό Θεός δέν θά Τήν άφηνε νά διατρέξει κανένα κίνδυνο, νά υποστεί κανένα κακό.
Πράγματι! Όταν κανείς είναι αθώος καί έχει ακράδαντη πίστη στό Θεό, δέν ταράσσεται. Δέν αδημονεί Δέν φοβάται. Δέν ανησυχεί. 'Αντίθετα, σκέπτεται: Ό Θεός μέ ξέρει. Αυτό μου είναι αρκετό. 'Όσα, λοιπόν, καί άν πουν εναντίον μας φίλοι καί εχθροί, όταν έμείς είμαστε αθώοι, δέν έχουμε νά φοβηθούμε τίποτε. Διότι ό Θεός θά φέρει τά πράγματα έτσι, ώστε να μή υποστούμε κανένα κακό.
Καί όμως ό Ιωσήφ απεφάσισε νά διώξει τήν Παρθένο!
'Αλλοίμονο! Πόσο άδικη απόφαση! Πόσο βλάσφημη ύποψία γιά τήν άγιωτέρα τών αγίων, γιά τήν "Κιβωτόν, τήν χρυσωθείσαν τώ Πνεύματι"!
'Αλλά, έτσι δυστυχώς άπατόμαστε εμείς οί άνθρωποι πολλές φορές. Θεωρούμε ένα ώς ένοχο χωρίς αμφιβολία, καί όμως μπορεί νά είναι αθώος. Νομίζουμε αυτόν πού βλέπομε κακό ώς ύποπτο, καί όμως στήν πραγματικότητα μπορεί νά μήν είναι. Ή υποψία είναι μεγάλο κακό. Διότι εξαιτίας της ψυχραίνονται ενωμένες καρδιές. 'Επέρχονται παρεξηγήσεις. Δημιουργούνται αντιπάθειες. 'Απομακρύνεται μεταξύ τών ανθρώπων ή αγάπη. 'Εξαιτίας τών υποψιών διαλύονται πολλές φορές οί οικογένειες καί καταστρέφονται. Είναι, λοιπάν, όχι μικρό κακό νά θεωρούμε ώς ένοχο τόν αθώο, όπως συνέβη καί μέ τήν πανάχραντη Μαρία.
Όμως ό Θεός -αφού άφησε νά λάμψει ακόμη περισσότερo ή αρετή τής απόλυτης αφοσίωσης καί εμπιστοσύνης της Μαρίας προς Αυτόν- ενεργεί πλέον δραστικά. Αυτή τή φορά αποστέλλει τόν άγγελό Του προς τό δίκαιο Ιωσήφ, γιά νά τόν βεβαιώσει καί πληροφορήσει περί του εκτάκτου γεγονότος:
"Ιωσήφ, απόγονε του Δαβίδ, μή δοκιμάσεις κανένα δισταγμό καί φόβο γιά νά παραλάβεις στό σπίτι σου τή Μαριάμ, τή μνηστή σου· διότι εκείνο πού γεννήθηκε μέσα Της προέρχεται άπό τό Πνεύμα τό ΄Αγιο. Θά γεννήσει δέ υιό και σύ, πού άπό τό νόμο τό Μωσαϊκό αναγνωρίζεσαι προστάτης καί πατέρας Του, θά καλέσεις τό όνομά Του Ίησού, τό όποίο μεταφράζεται σωτήρας. Καί θά Του δώσεις αυτό τό όνομα, διότι Αυτός θά σώσει άπό τίς αμαρτίες του τό νεό Ισραήλ, πού θά Τόν πιστεύσει ώς σωτήρα καί θά γίνει μέ τήν πίστη αυτή ό πραγματικός λαός Του". (Ματθ. A'20-21).
Νά πώς επεμβαίνει ό Θεός γιά τήν προστασία τών αθώων καί δικαίων! Καί κατ' αυτό τόν τρόπο φανερώνεται τό μυστήριo στόν 'Ιωσήφ. 'Εάν του τό έλεγε ή Παρθένος Μαρία, ίσως νά είχε αμφιβολίες. Τώρα όμως δέν αμφιβάλλει. Καί επί πλέον, μέ τά όσα του γνωρίζει ό άγγελος του συνιστά να ησυχάσει.
Άπό τό αγγελικό όμως μήνυμα μέ ενάργεια αποκαλύπτεται καί ό ρόλος, πού θά διαδραμάτιζε άπό έδώ καί στό εξής ό άγιος Μνήστορας: θά ήταν ό προστάτης τής Μαρίας.
"Μή φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ τήν γυναίκα σου". Γιά νά τήν έχεις κάτω άπό τήν προστασία σου.
Πράγματι δέ, παρέλαβε ό 'Ιωσήφ τή Μαρία στό σπίτι του καί συμπεριφερόταν προς Αυτή μέ πολύ σεβασμό, διότι έφερε μέσα Της τό Σωτήρα του κόσμου. Μέ αυτό τόν τρόπο καί οί υποψίες του Ιωσήφ καί ή δύσκολη καί επικίνδυνη θέση τής Παρθένου έξαλείφθηκαν. 'Επί πλέον, καθίσταται φανερό γιά ποιο λόγο ό Θεός επέτρεψε νά έχει ώς μνηστήρα Της τόν ηλικιωμένο, άλλα δίκαιο τέκτονα. Τό ώριμο τής ηλικίας του εξασφάλιζε -ανθρωπίνως- πολλή ασφάλεια στήν Παρθένο. Καί είχε ανάγκη αυτής τής ασφαλείας καί προστασίας ή νεαρή Κόρη· διότι πολλές δυσκολίες καί περιπέτειες θά προηγούντο, αλλά καί θά ακολουθούσαν τής ενανθρωπήσεως του Υιού καί Λόγου του Θεού.
Ο χρόνος της εγκυμοσύνης είχε φθάσει πλέον προς τό τέλος του. Σέ λίγο ή σεμνή Κόρη της Ναζαρέτ, ή Παναγία Παρθένος, θά γεννούσε "εκ Πνεύματος Αγίου" τόν Κύριον του ουρανού καί της γης, τόν Σωτήρα του κόσμου.
Κι ήταν φυσικό στην κατάσταση αυτή πού βρισκόταν ή Παναγία νά παραμένει στό σπίτι Της, μέσα στή θαλπωρή καί τήν ανάπαυση. "Όμως δυστυχώς, ό Ρωμαίος αυτοκράτορας Αύγουστος είχε διατάξει "άπογράφεσθαι πάσαν τήν οίκουμένην" (Λουκ. Β' 1). Ήταν, λοιπόν, υποχρεωμένη νά μεταβεί στή Βηθλεέμ, γιά νά απογράφει μαζί μέ τόν 'Ιωσήφ. Διότι, τόσο ή Παναγία, όσο καί ο δίκαιος 'Ιωσήφ έπρεπε -σύμφωνα μέ τό αυτοκρατορικό διάταγμα-- νά εγγραφούν στους δημόσιους φορολογικούς καταλόγους της πόλεως, άπό τήν οποία κατάγονταν. Κατάγονταν δέ καί οί δύο άπό τό γένος του Δαβίδ. Έτσι ή πόλη Βηθλεέμ ήταν ό προορισμός του ταξιδιού τους.
Ό ιερός Ευαγγελιστής Λουκάς μας πληροφορεί σχετικά:
" Άνέβη δέ καί ό 'Ιωσήφ άπό τή Γαλιλαία -άπό τήν πόλη Ναζαρέτ όπου έμενε- στην 'Ιουδαία στην πόλη του Δαβίδ ή οποία καλείται Βηθλεέμ, επειδή καταγόταν άπό τήν οικογένεια τού Δαβίδ. Καί πήγε εκεί γ ιά νά απογραφεί μέ τή Μαρία, τή γυναίκα πού ήταν αρραβωνιασμένη μέ αυτόν, καί ή οποία ήταν έγκυος". (Λουκ. Β'4-5).
Στην κατάσταση, λοιπόν, πού βρισκόταν ή Παναγία μας αναγκάζεται νά οδοιπορήσει δυό περίπου ώρες -μιά απόσταση έξι μιλίων- γιά νά μεταβεί άπό τή Ναζαρέτ στή Βηθλεέμ. Καί αυτό όμως ήταν θεία οικονομία, διότι: "Συνέβη δέ όταν αυτοί ήσαν έκεί νά συμπληρωθούν οί ήμερες γιά νά γεννήσει αυτή"(Λουκ. Β'6). 'Εκπληρωνόταν έτσι ή σχετική προφητεία πού ήθελε στή Βηθλεέμ νά γεννηθεί ο Χριστός.
Άπό εδώ αρχίζουν οί δυσκολίες της ζωής γιά τήν Παναγία.
Βρίσκεται σέ ξένο τόπο, μεταξύ άγνωστων ανθρώπων. Στην κατάσταση πού είναι έχει ανάγκη περιθάλψεως καί βοηθείας. Καί παρόλα αυτά δέν βρίσκει κάποιο σπίτι γιά νά διανυκτερεύσει.
'Ομολογουμένως, είναι θλιβερό! Δέν βρέθηκε τόπος γιά τήν άειπάρθενη Κόρη! Ούτε σ' ένα πανδοχείο δέν υπήρχε μιά άκρη γιά νά περάσει τή νύκτα Της μιά επίτοκος γυναίκα; Βεβαίως, οι άνθρωποι του πανδοχείου δέν ήταν δυνατό να γνωρίζουν τό μυστήριο πού κρυβόταν στην εγκυμοσύνη της Μαρίας. Όμως, ή κατάστασή Της καί ή παρθενική Της σεμνότητα δέν θά έπρεπε νά τους δημιουργήσει αίσθήματα συμπαθείας καί νά βρεθεί τρόπος εξοικονομήσεως της δύσκολης περίστασης; Άλλα, μήν περιμένομε ανώτερα αίσθήματα άπό ανθρώπους, πού τίποτε άλλο δέν τους ενδιαφέρει, παρά μόvo πώς οί ίδιοι νά "βολέψουν" τόν εαυτό τους.
Δυστυχώς, δέν παρουσιάζεται κανείς φίλος, γνωστός, φιλάνθρωπος γιά νά προσφέρει τήν απαραίτητη φιλοξενία. Το αόνο κατάλυμα πού υπήρχε γιά τήν επίτοκο Παρθένο ήταν ένας σταύλος μέσα σ' ένα ψυχρό σπήλαιο!!!
Η Παρθένος Μαρία τελείως παραδομένη στό θέλημα του Θεού, δέν αφήνει νά αναπηδήσει άπό τήν καρδιά Της καμία αξίωση. Δέχεται ευχαρίστως νά παραμείνει σέ σταύλο άλογων ζώων! Καί έκεί, στό υγρό καί ρυπαρό σπήλαιο, μέ συνθήκες άσύληπτης ταπείνωσης, θά πραγματοποιηθεί τό μέγιστο κοσμοϊστορικό γεγονός: Τό δεύτερο Πρόσωπο Αυτής της Παναγίας Τριάδας θά σαρκωθεί γιά τή σωτηρία τών αμαρτωλών ανθρώπων!!!
"Καί γέννησε τόν πρώτο καί Μονογενή υίό Της καί Τόν περιτύλιξε μέ σπάργανα καί Τόν έβαλε μέσα στή φάτνη, διότι εξαιτίας της συρροής πολλών ξένων, πού ήλθαν νά απογραφούν δέν υπήρχε γι' αυτούς τόπος στό πανδοχείο, πού στάθμευσαν γιά νά περάσουν τή νύκτα" (Λουκ. Β' 7).
Η Παναγία δέν φροντίζει σχεδόν καθόλου γιά τόν εαυτό Της· κυρίως λαχταρά γιά τό θείο Βρέφος, άπό τό Όποίο έξαρτιόταν ή σωτηρία του κόσμου. 'Ας Τήν πλησιάσουμε. Είναι μόνη! Καμιά άλλη γυναίκα δέν βρίσκεται κοντά Της γιά νά Της συμπαρασταθεί. Ή Ίδια προσφέρει όλες τίς φροντίδες στό Νεογέννητο. Γονατιστή περιποιείται τόν μικρό Ίησού. Τόν τυλίγει όχι μέ ζεστά καί πολυτελή σπάργανα, άλλα μέ ο,τι είχε μαζί Της. Καί όμως δέν διατυπώνει κανένα παράποvo εναντίον κανενός! 'Αναλογίζεται ότι τό Παιδίον πού γεννήθηκε είναι ό Υιός τού Θεού, καί εφόσον συγκαταβαίνει τόσο πολύ Εκείνος, πως να μην ταπεινωθεί και αυτή η άσημη δούλη Του; Καμία απορία ή όλιγοπιστία, ή ματαιοδοξία δέν περνά άπό τήν ψυχή Της! Παραμένει ήσυχη, ευχαριστημένη καί ειρηνική διότι αξιώθηκε νά γεννήσει τόν Υιό καί Λόγο του Θεού.
Ναί.'Ο Σωτήρας του κόσμου γεννήθηκε! "Καί ό Λόγος σαρξ έγένετο καί έσκήνωσεν έν ήμίν! " 'Αλλά, "ούκ ήν αύτοίς τόπος..."!!!
Η εκ της Παρθένου Μαρίας κατά σάρκα γέννηση του Ίησού Χριστού αποτελεί θαύμα μοναδικό καί άνεπανάληπτο, προς τό όποίο είχε στραμμένη τήν προσοχή του καί το ανέμενε όλος σχεδόν ό πρό Χριστού κόσμος. 'Αλλά καί ό μετά Χριστόν κόσμος τήν ίδια επιδεικνύει στροφή καί θά εξακολουθεί νά τήν έχει· διότι ή ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού είναι τό μέγιστο γεγονός, μπροστά στον όποιο ώχριούν όλα τά γεγονότα της ιστορίας του κόσμου. Είναι το ασύλληπτο Μυστήριο της θείας 'Αγάπης, ενώπιον του οποίου κάθε ευλαβική ψυχή μέ βαθύ δέος σιγοψάλλει μαζί μέ τόν ιερό υμνωδό: "Μυστήριον ξένον όρώ καί παράδοξον ό αχώρητος παντί πώς έχωρήθη έν γαστρί, ό εν κόλποις τοϋ Πατρός πώς έν άγκάλαις της μητρός;"
Γιά νά ομολογήσει στή συνέχεια μέ ακλόνητη πίστη:
"Πάντως ώς είδεν, ώς ηθέλησε καί ώς ηύδόκησεν·῝
άσαρκος γάρ ων, έσαρκώθη εκών·
καί γέγονεν ό ων, ό ούκ ήν δι' ήμας·
καί μή έκστάς της φύσεως (της θείας δηλ. φύσεως)
μετέσχε του ημετέρου φυράματος
(της άνθρωπίνης φύσεως).
Διπλούς έτέχθη Χριστός τόν άνω κόσμον θέλων αναπληρώσαι''.
Στό Μυστήριο της θείας Γεννήσεως όλα είναι μέγιστα καί ανεπανάληπτα! Μεγίστη είναι ή συντομία καί ή ακρίβεια του λόγου με την οποία αναγράφονται στην Αγία Γραφή οί συνθήκες, κάτω άπό τίς όποίες γεννήθηκε ό Κύριος Ίησούς. Έτσι ή χρονική ένδειξη του γεγονότος παρουσιάζει μέ απλά λόγια τή Γέννηση του Σωτήρα άπό τήν Παναγία Παρθένο Μαρία στό "πλήρωμα του χρόνου": "Ότε ήλθε τό πλήρωμα του χρόνου, έξαπέστειλεν ό Θεός τόν υιόν αύτού, γενώμενον εκ γυναικός" (Γαλ. Δ'4).
Τό ίδιο λιτές καί οί πληροφορίες σχετικά μέ τόν τόπο. Ό Ευαγγελιστής-ιστορικός, ό ιερός Λουκάς μέ λίγες λέξεις περιέλαβε καί εξέθεσε τό μέγιστό άπό τά γεγονότα της ιστορίας: "Καί έτεκεν τόν Υίόν αυτής τόν πρωτότοκον, και έσπαργάνωσεν αυτόν, καί άνέκλινεν αυτόν έν τη φάτνη" (Λουκ. Β' 7).
Στή φάτνη τών άλογων ζώων γέννησε ή Παναγία Παρθένος τό Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου, τό Βασιλέα τών βασιλευόντων, τόν Κύριο τών κυρίων! Μοναδική πράγματι ή πράξη αυτή στην ιστορία της ανθρωπότητας! Μοναδικά τά πρόσωπα πού υπηρέτησαν τό θαϋμα! Μοναδικές όμως καί οί συνθήκες!
Πόσο ταπεινά, πόσο πενιχρά υλικά δεδομένα συνθέτουν τήν εικόνα τής Γεννήσεως του Θεανθρώπου! Ένα σπήλαιο. πού τό χρησιμοποιούσε ό πανδοχέας ώς τόπο προστασίας τών ζώων άπό τό χειμερινό ψύχος· πτωχικά σπάργανα, άπό εκείνα πού είχαν οί πτωχότερες άπό τίς Ίσραηλίτιδες· μιά απέριττη φάτνη, στην οποία έρριπταν τό άχυρο γιά τά ζώα!!!
Ποτέ καί κανένας άνθρωπος -όσο πτωχοί καί άν υπήρξαν οί γονείς του- δέν γεννήθηκε μέ τόσο ταπεινές συνθήκες, όπως αυτές του Χριστού!!!
Κοντά στή φάτνη τών άλογων ζώων κάθεται σιωπηλή ή Παρθένος Μαρία· προσβλέπει μέ απέραντη στοργή στό θείο Βρέφος, τό νηπιάσαντα Υιό καί Λόγο του Θεού!
Τί τιμή πού Της έγινε! Ή μητροπάρθενος Κόρη άπό τά αγνά αίματά Της γέννησε "τόν άναρχον", "τόν έχοντα θρόνον τόν ούρανόν καί ύποπόδιον τήν γήν"! 'Αργότερα, θά γαλουχήσει"τόν επιβλέποντα έπί τήν γήν καί ποιούντα αυτήν τρέμειν"! Καί θά αναθρέψει ώς άνθρωπο τόν Κύριο της δόξης!
"Ω, ναί! Είναι μεγίστη καί ανεπανάληπτη ή διακονία της Παναγίας στό Μυστήριο τής Σαρκώσεως του Λόγου!
Πόσο παραστατικά παρουσιάζει ό ιερός υμνογράφος -στό δεύτερο κάθισμα του "Όρθρου τής εορτής τών Χριστουγέννων-τήν αγία Μητροπάρθενο, ή Όποία στέκει εκστατική μπροοτά στό θαύμα της Γεννήσεως, όταν Τήν έρωτά: 'Ποιό είναι εκείνο πού σέ κάνει νά θαυμάζεις Μαριάμ; Τί απορείς γι' αυτό πού σου συμβαίνει; "Καί εκείνη άπαντά: "Θαυμάζω καί ! απορώ, διότι τόν άχρονο Υιό του Θεού Τόν έγέννησα τώρα, σέ ορισμένο χρόνο σάν άνθρωπο, κατά τρόπο πού είναι μυστήριο ακατανόητο! Νά είμαι Παρθένος, νά μήν έχω άνδρα καί νά γεννήσω παιδί! Όταν ό Θεός θέλει τί θαυμαστά έργα πραγματοποιούνται! Καί καταλήγει συμπερασματικώς ό ποιητής: "Ό Χριστός γεννήθηκε άπό τήν Παρθένο στή Βηθλεέμ τής Ιουδαίας".
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου