Συνέντευξη Γέροντος Σάββα Λαυριώτη (Μέρος Β΄): Ὁ σωστός πνευματικός-Ἐξομολόγηση-Πνευματικότητα καί πνευματική ζωή- Ἀποστασία & Κωνσταντινούπολη-Οἰκουμενισμός, αἵρεση & διωγμοί

Ἐρώτηση 14^η:

-Γιατί Γέροντα οἱ ἐποχές πού ζοῦμε εἶναι δύσκολες σέ διάφορα ἐπίπεδα;

Ἀπάντηση:

-Ἡ ἐποχή εἶναι τέτοια γιατί ἐμεῖς δεν ἔχουμε πνευματική κατάσταση. Δέν ὑπάρχει πνευματική κατάσταση στούς Χριστιανούς. Δέν ὑπάρχει ἀγάπη, δόσιμο στόν Χριστό. Ἔχει ψυγεῖ ἡ ἀγάπη. Καταλάβατε; Εἶναι αὐτό πού ἔλεγε ὁ Χριστός· ὅτι θά ψυγεῖ ἡ ἀγάπη στούς Χριστιανούς στούς ἔσχατους καιρούς. Καί αὐτό εἶναι τό ὅλο ζήτημα δηλαδή. Καί ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖ μπορεῖ μόνο νά βρεῖ τήν ἀπόλυτη εὐτυχία· μόνο στόν Χριστό, μόνο σέ αὐτήν τήν ἕνωση πού μπορεῖ νά ἔχει μέ τόν Χριστό. Καί αὐτό φυσικά πρέπει νά τό διδαχθεῖ. Πρέπει νά διδαχθεῖ ἀπό κάποιον πῶς νά τό κάνει. Πῶς νά προχωρήσει στήν πνευματική ὁδό. Γι’ αὐτό καί πρέπει νά ὑπάρχει ἔμπειρος πνευματικός ὁδηγός, ὁ ὁποῖος θά μπορέσει νά τόν καθοδηγήσει πῶς θά τό κάνει. Εἶναι πνευματικά τά φαινόμενα αὐτά ὅλα.

Ἐρώτηση 15^η (μέ ὑποερωτήματα):

-Γέροντα δέν ἔχουμε πολλούς μάχιμους Πνευματικούς. Μᾶς καλομαθαίνουν μέ ἐκπτώσεις καί δέν ἔχουμε κι ἐμεῖς κριτήρια γιά νά καταλάβουμε τόν  σωστό Πνευματικό. Τί ἔχετε νά μᾶς πεῖτε γι’ αὐτό τό πρόβλημα;

Ἀπάντηση:

-Ὑπάρχει γενικά μία σύγχυση.

-Πῶς θά τούς καταλαβαίνουμε;

-Αὐτή εἶναι ὡραία ἐρώτηση, πολύ ὡραία ἐρώτηση. Ὑπάρχει ἕνα συγκεκριμένο κριτήριο. Ὁ σωστός πνευματικός σέ ὁδηγεῖ πρός τόν Χριστό, ὄχι πρός τόν ἑαυτό του.

-Λέτε γιά τήν προσωπολατρεία καί τήν γεροντολατρεία;

-Γεροντολαγνεία, ναί. Λοιπόν, γιά νά σέ ὁδηγήσει ὅμως πρός τόν Χριστό, πρέπει νά τό ξέρει. Πρέπει ὁ ἴδιος νά κάνει πνευματικό ἀγῶνα. Καταλάβατε; Αὐτό. Σέ ὁδηγεῖ πρός τόν Χριστό. Φυσικά ἡ σωστή πνευματική ἀγωγή θέλει συνεχή ἐξομολόγηση…ἄλλο οἱ «πρῶτες βοήθειες» πού δίνονται. Οἱ «πρῶτες βοήθειες» εἶναι οἱ «πρῶτες βοήθειες». Γιά νά γίνει, ὅμως, σωστή πνευματική δουλειά, εἶναι ὅπως στό νοσοκομεῖο. Δηλαδή πηγαίνεις στόν γιατρό. Ὁ γιατρός ἄν εἶναις σωστός καί δέν εἶναι χασάπης, θά σοῦ κάνει διάγνωση. Ἡ διάγνωση εἶναι τό Α καί τό Ω. Γιατί μπορεῖ νά ἔχεις καρδιά καί νά σοῦ πεῖ· ἄ, δέν ἔχεις τίποτε, μία ἴωση εἶναι! Φύγε! Πάρε μία ἀντιβίωση καί εἶσαι μιά χαρά. Θά πᾶς σπίτι καί μετά ἀπό λίγο καιρό μπορεῖ νά φύγεις (νά πεθάνεις). Δέν θά προλάβεις. Ἡ ἀντιμετώπιση πού ἔχουν οἱ Πατέρες εἶναι· διάγνωση, πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα, μετά θεραπεία, δίνεις τήν κατάλληλη θεραπεία καί μετά παρακολούθηση.

Καί οἱ παρακολουθήσεις πρέπει νά εἶναι σέ ταχτά χρονικά διαστήματα. Ὅσο δηλαδή ἀγωνίζεται ὁ ἄνθρωπος, αὐτός πού εἶναι πνευματικό τέκνο, τόσο πιό πολύ θέλει νά πηγαίνει καί νά δέχεται τήν καθοδήγηση καί νά γνωρίζει πῶς θά μπορεῖ νά ἀποφασίζει καί πῶς νά προσεύχεται, πῶς μπορεῖ νά φτιάξει τόν ἑαυτό του, νά καλυτερέψει τόν ἑαυτό του. Ἀναλόγως μέ τόν ἀγῶνα πού κάνει κάποιος…ἄν κάποιος ἔχει μετάνοια, θέλει νά πηγαίνει συνέχεια νά ἐξομολογεῖται. Νά τά λέει ὅλα, νά φεύγουν ἀπό μέσα του. Ὅταν δέν ἔχεις μετάνοια, δέν πηγαίνεις στήν ἐξομολόγηση. Τί νά πεῖς; Ἀφοῦ δέν ἔχεις τίποτε νά πεῖς. Καταλάβατε; Δέν κάνω ἁμαρτίες, λέει. Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία πού κάνουμε ὅλοι μας, εἶναι ὅτι δέν ἀγαπᾶμε τόν Χριστό ὅπως πρέπει.

-Ἡ καταπάτηση δηλαδή τῆς πρώτης ἐντολῆς;

-Ναί. Καί κάπως ἀλλοιῶς ἀνθρωπίνως νά τό ποῦμε. Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε τό φιλότιμο. Καί ὁ Γέρων Παΐσιος τό ἔλεγε πολύ· ἀγωνίζεσθε μέ φιλότιμο! Αὐτό δέν τό ἑρμηνεύουν ὅπως πρέπει πολλές φορές ἀπό τά βιβλία του. Δηλαδή, τί πάει νά πεῖ φιλότιμο; Ἐάν κάποιος σοῦ κάνει κάτι καλό, αὐτό συμβαίνει στόν καθένα μας, δεν θές νά τοῦ τό ἀνταποδώσεις; Θέλεις νά τοῦ τό ἀνταποδώσεις. Λοιπόν, ὁ Χριστός πού πέθανε γιά ἐμᾶς, πῶς δέν τό σκεφτόμαστε αὐτό; Δηλαδή ἔρχεται, ὄχι μόνο ἔρχεται στήν γῆ, παίρνει σάρκα καί ὀστά, κατεργάζεται τήν σωτηρία μας, σταυρώνεται γιά ἐμᾶς, ἀλλά μᾶς ἀναβιβάζει καί στό ὕψος τῆς θεότητας, μᾶς κάνει θεούς κατά χάριν! Λοιπόν; ἐμεῖς τί πρέπει νά κάνουμε; Τουλάχιστον ἄν εἴχαμε λίγο φιλότιμο, καί πέφταμε λίγο στό φιλότιμο, κάτι θά κάναμε. Ἀλλοιῶς, δέν θά τό κάνουμε! Καταλάβατε; Καί ὅλα αὐτά πῶς γίνονται; Πρέπει νά ξυπνήσουμε μέσα μας. Γιά νά ξυπνήσουμε μέσα μας φυσικά θέλει καί τήν δικιά μας προσευχή. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ καί πολιοῦχος τῆς πόλης σας καί Λαυριώτης, ὅταν ἦταν πάνω ἀπ’ τήν Λαύρα, στά ἀσκητήρια πάνω ἀπ’ τήν Λαύρα, τό ὄρος τῆς Βίγλας, ἡ εὐχή του ἦταν· «φώτισόν μου τό σκότος»! Ἄν καί ἦταν φωτισμένος, ἔλεγε· «φώτισόν μου τό σκότος»! Φοβερό; Λοιπόν, ἐμεῖς τό λέμε αὐτό; Ἐμεῖς νομίζουμε ὅτι εἴμαστε καλά. Πᾶμε καί νά κοινωνήσουμε. Ποῦ πᾶς ρέ Θανάση; Ποῦ πᾶς; Γιά ὄλους μιλάω καί πρῶτ’ ἀπ’ ὅλους γιά τόν ἑαυτό μου. Εἶναι ὅτι δέν ἔχουμε συναίσθηση. Δέν ἔχουμε συναίσθηση τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως καί τῆς πορρώσεως.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἔλεγε: "φώτισόν μου τό σκότος" καί τοῦ παρουσιάστηκε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καί τόν παρηγόρησε καί τοῦ ἔδωσε τήν ἀπάντηση πού ἤθελε. Λοιπόν, αὐτό πρέπει νά λέμε κι ἐμεῖς: "φώτισόν μου τό σκότος". Γιατί εἴμαστε ὄντως στό σκοτάδι. Ἄν δέν ἔλθει ὁ Χριστός νά μᾶς δώσει φῶς, δέν πρόκειται νά βγοῦμε ἀπ' τό σκοτάδι. Γι' αὐτό καί ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος μέσα στά βιβλία του, λέει ὅτι ὅποιος λέει ὅτι ἔχει τήν Χάρη κι ὅτι παίρνουμε τήν Χάρη μέ τό Βάπτισμα, εἶναι ψεύστης καί λαοπλάνος. Τήν Χάρη, λέει, τήν καταλαβαίνεις ὅτι τήν ἔχεις. Φαίνεται. Τήν ἐκπέμπεις. Δέν εἶναι ἡ Χάρις κάτι τό ὁποῖο ἐντάξει τό πήραμε, τώρα ἔχουμε τήν Χάρη. Πῶς; Ἀπό ποῦ κι ὡς ποῦ ἔχεις τήν Χάρη; Καταλάβατε; Ἡ Χάρις ἔρχεται κατόπιν ἀγῶνος. Ἄλλο τό βάπτισμα, νά βαπτιζόμαστε, ναί!  Ἀλλά ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ διαφυλάττεται, καθώς κι ἕνας ἄνθρωπος φωτίζεται ὅταν ἔλθει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί μᾶς ἐπισκιάσει, μέ τόν προσωπικό μας ἀγῶνα! Καί τότε σώζεται. Δέν σώζεται ὁ ἄνθρωπος ἐπειδή εἶναι βαπτισμένος. Δέν θά σωθοῦνε ὅλοι πού εἶναι βαπτισμένοι.

-Πολλοί λένε ὅτι καί οἰ οἱ ἀβάπτιστοι θά σωθοῦνε. Στό Πατριαρχεῖο ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὅταν πηγαίνουν αἱρετικοί νά βαπτιστοῦν, δέν τούς βαπτίζει (μόνο τούς χρίει).

-Ἄρον ἄρον ἕνωσον αὐτούς!...

Ἐρώτηση 16η: 

-Ἐπειδή ἐμεῖς δέν ἔχουμε διάκριση, πῶς θά καταλάβουμε τόν σωστό πνευματικό, πρακτικά, ἁπλά; 

Ἀπάντηση:

-Θά σοῦ ἐμβάζει ἀγάπη. Θά σοῦ μεταδίδει τήν ἀγάπη πρός τόν Χριστό. Θά σοῦ λέει τί νά διαβάσεις. Θά σοῦ λέει· διάβασε αὐτό, διάβασε ἐκεῖνο. Θά σοῦ λέει θά κάνεις αὐτό, τί νά κάνεις. Θά κάνεις ἔτσι. Μήν κοιτᾶς ἐμένα, τόν Χριστό θά κοιτᾶς. Στήν ἀρχή θά πιαστεῖς ἀπ' τόν πνευματικό, καί πρέπει νά πιαστεῖς, ὅπως ἔκανε κι ἡ Θέκλα ἀπ' τόν ἀπόστολο Παῦλο. Καί ὁ Χριστός ἐμφανιζόταν σάν ἀπόστολος Παῦλος στήν Θέκλα καί τήν ἐνδυνάμωνε στά μαρτύριά της. Ὁ πνευματικός πατέρας εἶναι πατέρας σου. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε ὅτι ἄν κι ἔχετε πολλούς καθοδηγητές, ἕναν Πατέρα ἔχετε. Ἐγώ σᾶς γέννησα, λέει, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ἐγώ γέννησα ὑμᾶς. Λοιπόν, ὁ πνευματικός πατέρας, δέν ἔχει σχέση μέ ἱερωσύνη. Μπορεῖ νά εἶναι κι ἕνας μοναχός. Ἡ πνευματική πατρότητα, δέν εἶναι δικά μου λόγια, ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος λέει ὅτι: ἡ πνευματική πατρότητα εἶναι εἰδικό χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού δίνεται ἀκόμη καί σέ λαϊκούς! Ἡ πνευματική πατρότητα. Ἀλλά ὁ πνευματικός πατέρας, στόν ἕναν (Πνευματικό) πού θά πᾶς καί θά σέ ἀναλάβει, αὐτός θά πρέπει νά ἔχει ἀγάπη γιά τόν Χριστό πού θά σοῦ τήν μεταδίδει. Θά στήν μεταλαμπαδεύσει καί θά σέ κάνει νά αἰσθάνεσαι καί νά ἔχεις αὐτήν τήν φλόγα, θά στήν ἀνάψει. 

Ἐρώτηση 17η:

-Παρατηρεῖται στά σημεῖα τῶν καιρῶν ἡ Γεροντολατρεία-προσωπολατρεία στό πρόσωπο τοῦ πνευματικοῦ. Τό πνευματικό παιδί ἀντί νά ἐρωτευθεῖ τόν Χριστό μέ τήν βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ, πολλές φορές "σκοντάφτει" στό πρόσωπό του καί μένει ἐκεῖ κι αὐτό εἶναι πολύ ἐπικίνδυνο. Ὁ πνευματικός δέν πρέπει νά σέ ἀπογαλακτίζει ἀπό τόν ἑαυτό του;

Ἀπάντηση:

-Ἔτσι. Ὁ πνευματικός σέ ἀνδρώνει. Σέ κάνει ἄντρα. Δηλαδή σέ φέρνει σέ ἡλικία πληρώματος τοῦ Χριστοῦ. Ναί μέν θά σέ καθοδηγήσει, ἀλλά κάποια στιγμή θά πρέπει νά σοῦ λέει "ἀδελφέ μου", ἤ "ἀδελφή μου". Ὄχι νά σέ ἔχει ὐποανάπτυκτο γιά νά σέ καθοδηγεῖ καί γιά νά ἔχει ὀπαδούς. Δέν κάνουμε ὀπαδούς. Προσπαθοῦμε νά βγάλουμε ἀνθρώπους Χριστιανούς ἔξω. Νά στηρίζονται στόν ἑαυτό τους καί στόν Χριστό πάνω ἀπ' ὅλα κι ὄχι σέ μᾶς καί στόν κάθε Πνευματικό. Ἀλλιῶς, αὐτό εἶναι ὅπως τά μπονσάι τά φυτά πού τά βάζουν σίδερα γιά νά μήν μεγαλώνουν. Αὐτό εἶναι. 

Ἐρώτηση 18η:

-Ὑπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα. Μᾶς παίρνουν τηλέφωνο ἀδελφοί μας ἀπό Ἀθήνα κι ἀπ’ ἀλλοῦ καί μᾶς λένε ὅτι δέν μποροῦν νά βροῦνε σωστό πνευματικό. Παράδειγμα τούς μιλᾶνε γιά "ἀγάπη" καί σέξ κι ἀνεπίτρεπτα πράγματα  Βαπτίζουν τά παρά φύσιν κατά φύσιν. Πῶς θά γίνει ὅμως; Πρέπει νά πᾶμε σέ γιατρό (Πνευματικό).

Ἀπάντηση:

-Ναί, εἶναι τραγική ἡ κατάσταση. Εἶναι ἡ "μεταπατερική" ἐποχή σέ ὄλο τό μεγαλεῖο της. Διδάσκουν "μεταπατερικά" καί ζοῦνε "μεταπατερικά". Δέν ἔχουν καμμία σχέση, καμμία ἐπαφή μέ τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε μέ τό βίωμα τῆς Ἐκκλησίας. Κάνουν μία θρησκειοποίηση ὅλων τῶν πραγμάτων ἔτσι ὅπως πηγαίνουν μέ τήν «μεταπατερικότητα». Ἔτσι, ὅμως,. ἀποδυναμώνεται ἡ ψυχή. Ὁ Γέρων Παΐσιος ἔλεγε γιά τούς μοναχούς πού θά πηγαίνουν μετά, τῆς γενιᾶς μου δηλαδή, ὅτι γιά νά μπορέσουν νά ἀρχίσουν τήν πνευματική ζωή, θά περάσουν χρόνια γιά νά φτάσουν σέ μία καλή πνευματική κατάσταση ὥστε νά ἀρχίσουν τήν πνευματική ζωή. Ὁ ἄλλος νομίζει ὅτι ἐπειδή πάει κι ἐξομολογεῖται καί κοινωνάει, κάνει πνευματική ζωή. Δέν ἔχει σχέση αὐτό μόνο. Γιά νά κάνεις πνευματική ζωή πρέπει νά φτάσεις σέ ἕνα ἐπίπεδο, νά εἶσαι καλά πνευματικά, νά ἔχεις ξεπεράσει προβλήματα καί μετά ν' ἀρχίσεις νά κάνεις πνευματική ζωή.

Ἐρώτηση 19^η:

-Πολλοί δέν πηγαίνουν οὔτε κἄν γιά ἐξομολόγηση καί λένε πώς ἐξομολογοῦνται μόνοι τους στόν Θεό καί στίς εἰκόνες. Εἶναι σωστό αὐτό;

Ἀπάντηση:

-Ἐντάξει, νά τά πεῖς στήν εἰκόνα καί νά μιλήσεις καί στόν Χριστό. Ἐκεῖ γίνεται πρῶτα ἐξομολόγηση-κατάθεση ψυχῆς, δέν ἀμφιβάλλει κανένας γι’ αὐτό. Ἀλλά ὁ Πνευματικός εἶναι ἀναγκαῖος καί ἡ ἐξομολόγηση εἶναι Μυστήριο. Μά ἡ εἰκόνα δέν θά σέ καθοδογήσει, οὔτε μπορεῖ νά σοῦ διαβάσει συγχωρητική εὐχή. Σίγουρα ἡ προσευχή μας ἀπευθύνεται πρῶτα στόν Κύριο καί λέμε· Κύριε, συγχώρεσέ μας. Σ’ αὐτό δέν ἀμφιβάλλει κανένας. Αὐτό, ὅμως, δέν εἶναι Μυστήριο. Ἀλλά μετά ἀπό κεῖ τί γίνεται; Ἐντάξει, ἔκανες κι ἐσύ τήν διάγνωση ὅτι εἶσαι ἄρρωστος, ἀλλά δέν πρέπει μετά νά πᾶς στόν γιατρό; Πῶς; Ἔτσι ἀπό μόνος σου θά πάρεις ἀπαλλαγή, ἄφεση ἁμαρτιῶν; Καί δέν εἶναι μόνο ὅτι δέν παίρνουμε ἄφεση, εἶναι τά δύο ἄκρα μίας τέτοιας ταχτικῆς καί νοοτροπίας: τό προτεσταντικό καί τό παπικό! Τό παπικό τί λέει; Ὅτι μόνο ἐκεῖ στόν ἀγῶνα πού κάνεις θά σέ καθοδηγεῖ ὁ Πνευματικός, ὁ ὁποῖος παπικός Πνευματικός, ὅμως, λειτουργεῖ ὡς ἔνας ἀλάθητος πάπας. Αὐτό εἶναι τό παπικό. Τό προτεσταντικό λέει: μίλα ἐλεύθερα. Κάνε ὅ,τι θέλεις, πήγαινε ὅπου θέλεις, ἀρκεῖ πού πιστεύεις. Δέν εἶναι ἔτσι. Οὔτε τό ἕνα εἶναι, οὔτε τό ἄλλο εἶναι. Πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά ἀποκτήσει προσωπική σχέση μέ τόν Χριστό, ἀλλά ταυτόχρονα πρέπει νά τόν βοηθᾶ ἕνας Πνευματικός καί νά στηρίζεται πάνω σέ ἕναν Πνευματικό Πατέρα. Δέν πρέπει νά παρεξηγοῦμε τά πράγματα. Αὐτή εἶναι ἡ σωστή, πνευματική, ὀρθόδοξη θεώρηση.

Ἐρώτηση 20^η (ὑποερωτήματα):

-Πάτερ, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός δέν ἔδωσε τό χάρισμα τοῦ πνευματικοῦ σέ κάποιους ἀπό τούς ἀποστόλους Του λέγοντας· "ἄν τινῶν ἀφίετε τάς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινῶν κρατεῖτε κεκράτυνται»; Ἄρα εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἐξομολόγηση.

Ἀπάντηση:

-Ναί, ἔτσι εἶναι. Δέν μπορεῖ κάποιος νά δέχεται κάποια Μυστήρια καί νά μήν δέχεται αὐτό τό Μυστήριο (τῆς Ἐξομολογήσεως). Φυσικά τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας δέν εἶναι τά 7 πού λένε. Εἶναι βέβαια αὐτά τά 7 Μυστήρια, κανένας δέν ἀμφιβάλλει. Ἄν διαβάσετε, ὅμως, τόν Ἅγιο Νεκτάριο καί τούς Ἁγίους Πατέρες: ὑπάρχει καί τό μυστήριο τοῦ θανάτου…εἶναι ἄπειρα τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ, λένε οἱ Πατέρες. Αὐτά εἶναι τά τυπικά Μυστήρια, ναί. Ἐμεῖς περιοριζόμαστε στά Μυστήρια αὐτά τά 7. Γιατί, ὁ Μοναχισμός δέν εἶναι Μυστήριο; Μέγα Μυστήριο! Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης μιλοῦσε για 6 Μυστήρια. Τό Μυστήριο τοῦ φωτίσματος, τοῦ Βαπτίσματος δηλαδή, τό Μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου, τῶν Ἱερατικῶν Τελειώσεων, τῆς Μοναχικῆς Τελειώσεως, τοῦ θανάτου καί ἄλλο,… δέν θυμᾶμαι τώρα. Ὅλα αὐτά ἐντάξει. Ἀλλά ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει πολλά Μυστήρια. Κι ὁ Ἁγιασμός Μυστήριο εἶναι. Τί εἶναι; Ἀπ’ τήν στιγμή πού ὑπάρχει Ἅγιο Πνεῦμα πού ἁγιάζει. Τό νερό ποιός τό ἁγιάζει; Ὁ Ἱερέας; Τό Ἄγιο Πνεῦμα διά τοῦ Ἱερέως ἁγιάζει τό νερό! Αὐτό εἶναι Μυστήριο! Ἔχουμε πάρει πολλά παπικά, τά ὁποῖα τά θεωροῦμε ὀρθόδοξα. Δέν εἶναι ὀρθόδοξα. Ἡ Ὀρθοδοξία ἔχει πολλά παραπάνω ἀπ’ ὅσα μποροῦμε νά φανταστοῦμε ἐμεῖς.

-Ὁπότε ἐφόσον ὁ Χριστός εἶναι Ἄπειρος κι Ἀνεξιχνίαστος, ὁ,τιδήποτε πνευματικό δέν εἶναι μυστήριο;

-Ἀκριβῶς! Ἀκριβῶς! Ἀκόμη καί ὅταν εὐλογεῖ ὁ Ἱερέας εἶναι μυστήριο. Ἀκόμα καί ἡ πνευματική πατρότητα, αὐτό πού λέγαμε, μυστήριο εἶναι καί δέν μπορεῖ νά τό ἔχει ὁ καθένας. Ἀπόδειξις ὅτι ὁ κάθε Ἱερέας δέν εἶναι Πνευματικός. Μέ τήν Ἱερωσύνη δέν παίρνεις τήν πνευματικότητα. Πρέπει νά εἶναι πνευματικός ὁ ἄνθρωπος καί τόν ἐπιλέγει ὁ Ἐπίσκοπος. Στόν κόσμο, τί γίνεται; Ὁ Ἐπίσκοπος ἐπιλέγει ἀπό κάποιους ἱερεῖς αὐτούς πού εἶναι πιό πνευματικοί καί μποροῦν νά καθοδηγήσουν κι ἔχουν αὐτό τό χάρισμα νά μποροῦν νά καθοδηγήσουν τόν κόσμο καί λένε· ἐσύ θά γίνεις Πνευματικός. Μπορεῖ ὁ ἄλλος νά εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος, σάν ἱερέας μπορεῖ νά εἶναι πολύ καλύτερος, μπορεῖ νά σωθεῖ, νά εἶναι ἐντάξει, ἀλλά δέν ἔχει αὐτό τό χάρισμα. Τί νά κάνουμε τώρα; Κι ὅπως εἶπες κι ἐσύ, δίδεται σέ κάποιους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ὄμως εἶναι πνευματικοί. Αὐτό εἶναι τό κακό τώρα: ὅτι κάνουνε πνευματικούς χωρίς νά εἶναι. Ὁ ἄλλος πῶς μπορεῖ νά καθοδηγήσει, τήν στιγμή πού δέν ἔχει δεχθεῖ καθοδήγηση;

Ἡ Ἁγία Σουσανίκ στήν Γεωργία, περίπου τόν 6^ο αἰ., μεγάλη Ἁγία, ἦταν βασιλοπούλα. Ὁ ἄντρας ἤθελε νά τῆς ἀλλάξει τήν πίστη. Αὐτή δέν ἀλλαξοπιστοῦσε καί τήν ἔκλεισε τότε στήν φυλακή. Καί φυλακή…δέν μιλᾶμε τώρα γιά τέτοιες φυλακές σάν τίς σημερινές, ἦταν μπουντρούμια. Μέ ποντικούς, μέ…δέν ἔμπαινε φῶς ποτέ καί μετά ἀπό χρόνια κλεισμένη, ἀπέκτησε τό χάρισμα νά ἀφήνει ἁμαρτίες. Στό Συναξάρι εἶναι γραμμένο, καί πήγαιναν οἱ ἄνθρωποι στήν Ἁγία νά τούς εὐλογήσει καί νά τούς συγχωρέσει ἁμαρτίες ἡ Ἁγία. Ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι ὁ Χριστός δίνει στούς ἀποστόλους Του ὅλα αὐτά, ἀλλά αὐτό πού λέμε πνευματικότητα τοῦ ἀνθρώπου, μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος πνευματικός νά φτάσει σέ μέτρα πού ἐμεῖς δέν τά φανταζόμαστε. Ἐμεῖς εἴμαστε στά συμβατικά. Εἴμαστε στα συμβατικά. Ἔχουμε μία συμβατική θεώρηση τῶν πραγμάτων, μπορῶ νά πῶ παπική. Ἀγωνιζόμαστε ἐναντίον τοῦ παπισμοῦ, ἀλλά στήν οὐσία εἴμαστε παπικοί ἐμεῖς. Ἔχουμε πάρει πάρα πολλά παπικά στοιχεῖα μέσα στήν Παράδοσή μας. Καί ἐνῶ ἐμεῖς εἴμαστε ἀντίθετοι μέ τόν παπισμό, στήν οὐσία κάνουμε παπικά πράγματα. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος προχωράει στήν πνευματικότητα καί γίνεται πνευματικός, τόσο ξεκαθαρίζει μέσα του πολλά πράγματα καί τόσο βλέπει πῶς πρέπει νά εἶναι. Καί τότε βλέπει καί καταλαβαίνει καί τούς Πατέρες τί ἔλεγαν. Γιατί ἄν διαβάσετε καί τόν Ἄγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο, τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, λένε πράγματα τά ὁποῖα σήμερα πολλές φορές ἀκούγονται ριζοσπαστικά καί λές· καλά, αὐτό πῶς τό λέει ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός; Πῶς «κατηγορεῖ» τούς Ἐπισκόπους; Ἤ τούς Ἱερεῖς; Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅταν ἔβαζαν κάποιους κανόνες, τους ἔβαζαν παιδαγωγικῷ τῷ τρόπῳ. Σήμερα λένε· κάνεις αὐτό, κάνεις ἐκεῖνο…ἐντάξει, δέν πειράζει, πήγαινε κοινώνησε. Ὁ ἄλλος πῶς θά καταλάβει τό σφάλμα του; Πῶς θά καταλάβει πώς αὐτό πού ἔκανε ἔχει κόστος; Πῶς μπορεῖς νά ἔχεις κοινωνία μέ τόν Θεό ἀφοῦ δέν ἔχεις καθαρισθεῖ ἀκόμα; Ναί, ἡ μετάνοια σέ καθαρίζει, ἔτσι; Συγχωρεῖ ὁ Θεός. Ἀλλά πρέπει καί ἐσύ νά καταλάβεις, νά τελέσεις ἐν μετανοίᾳ. Ὄχι νά πᾶς κατευθείαν (νά κοινωνήσεις). Εἶναι κάποια πράγματα πού πρέπει νά τά δουλέψεις μέσα σου. Νά πονέσεις γιά νά μπορέσεις νά πλησιάσεις τό Ἅγιον Ποτήριον. Γι’ αὐτό λέμε ὅτι ὅλα διαλύονται. Ἤ παίρνουμε τό ἕνα ἄκρο καί λέμε δέν πειράζει τίποτε ἤ ὁ ἄλλος σοῦ βάζει δέκα χρόνια κανόνα ἄς ποῦμε. Δέν πρέπει νά παίρνουμε τά ἄκρα. Γι’ αὐτό εἶπα ὅτι ἤ θά παπίζουμε ἤ θά προτεσταντίζουμε. Ἀλλά πρέπει νά ἀκολουθοῦμε τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, σέ ὅλα τά βήματα. Γι’ αὐτό καί μερικοί λένε ὅτι ἐκεῖ (στούς αἰρετικούς)  δέχονται μόνο κάποια ἀπό τά Μυστήρια. Ἤ θά πιστεύεις σέ ὅλα τά Μυστήρια καί θά ἀκολουθεῖς τήν πεπατημένη ἤ μετά θά ἱδρύσεις δική σου «ἐκκλησία» καί θά φύγεις ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Πῶς θά πᾶς νά κοινωνήσεις; Καλά, δέν θά καθαριστεῖς μέ τήν ἐξομολόγηση; Πῶς θά δεχθεῖ ὁ Θεός τήν μετάνοιά σου;

Ἐρώτηση 21η (καί ὑποερωτήματα):

-Μά καί τό Ἑλληνικό Σύνταγμα δέν γράφθηκε στό ὄνομα τῆς Ἁγίας, Ὁμοουσίου κι Ἀδιαιρέτου Τριάδος; Ἄρα δέν πρέπει νά τηροῦνται, ἐκτός τῶν πολιτικῶν νόμων καί οἱ ἐντολές τῆς Ἁγίας Γραφῆς;

Ἀπάντηση:

-Τώρα ὅμως σοῦ διαφεύγει κάτι. Στήν οὐσία ἔχουν καταργηθεῖ κάποια πράγματα.

-Θέλουν νά κάνουν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, γιά νά ἀλλάξουν αὐτά πού δέν ἐπιθυμοῦν νά τηροῦν, ἔτσι δέν εἶναι;

-Αὐτό εἶναι πού ἔλεγα προηγουμένως. Στήν οὐσία τά ἔχουμε ἀλλάξει (τά τῆς Πίστεως) μέχρι τήν ψυχή μας μέσα. Ὅταν τό Εὐαγγέλιο δέν λειτουργεῖ σ’ ἐμᾶς, αὐτό θά γίνει κάποια στιγμή. Δηλαδή, ἐμεῖς δέν εἴμαστε πιά πνευματικοί ἄνθρωποι. Χάσαμε τήν πνευματικότητά μας. Χάσαμε τόν Χριστό, ὁπότε θά τά χάσουμε ὅλα κάποια στιγμή. Πῶς ἔπεσε ἡ Κωνσταντινούπολη; Δέν ὑπῆρχαν πέντε (σωστοί Χριστιανοί). Καί μάλιστα στό συλλείτουργο μέ τούς παπικούς, ἦταν πολλοί πού δέν δέχονταν τήν ἕνωση, ἀλλά δέ μιλοῦσαν! Καταλάβατε; Κι αὐτή ἡ σιωπή ἦταν ἔνοχη μπροστά στόν Θεό! Γι’ αὐτό κι ἔπεσε ἡ Κωνσταντινούπολη! Κι αὐτό σήμερα, ὅτι θά πάρουμε τήν Πόλη…Πῶς θά πάρουμε τήν Κωνσταντινούπολη, τή στιγμή πού γίνονται 600.000 ἐκτρώσεις στήν Ἑλλάδα; Θά μᾶς τήν δώσει ὁ Θεός; Καί τό θέμα εἶναι ἡ Κωνσταντινούπολη τελικά; Αὐτό εἶναι τό θέμα μας; Νά πάρουμε τήν Κωνσταντινούπολη; Ἀφοῦ χάνουμε τίς ψυχές μας, θά παίρνουμε τήν Κωνσταντινούπολη; Δέν καταλαβαίνω…Ἐδῶ χάνουμε τήν Ἑλλάδα, χάνουμε τήν Ἑλλάδα! Δέν κοιτᾶμε τόν ἑαυτό μας, δέν κοιτᾶμε τήν ἔκπτωση! Διαλύεται ἡ Πίστη καί θά μᾶς δώσει ὁ Θεός τήν Κωνσταντινούπολη; Ἀπό ποῦ κι ὡς ποῦ θά μᾶς τήν δώσει; Τό ἀξίζουμε νά μᾶς δώσει τήν Κωνσταντινούπολη τή στιγμή πού δέ μιλᾶμε γιά τά θέματα τῆς Πίστεώς μας; Ἄσε τήν πνευματική μας κατάσταση…Βλέπεις τό σπίτι σου καί πέφτει καί λές· ἐντάξει, δέν πειράζει καί τί ἔγινε; Ἐ, ὄχι! Καί νά μᾶς τήν δώσει τήν Πόλη;

-Μπορεῖ καί νά μᾶς τήν δώσει, ἀλλά ἀπό αὐτό δέν σωζόμαστε.

-Τό θέμα εἶναι ὅτι δέν πρέπει νά μᾶς ἀπασχολεῖ αὐτό. Πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήσει πρῶτα τό θέμα τῆς Πίστεώς μας! Ἄν θά μᾶς δώσει ὁ Θεός ἤ δέν θά μᾶς δώσει, εἶναι δικιά Του ὑπόθεση. Ἀλλά γιά μᾶς δώσει σ’ ἐμᾶς προσωπικά, πρῶτα, εἴπαμε, πρέπει νά κοιτάξουμε τόν ἑαυτό μας καί τά τῆς Πίστεώς μας πού δέν τά κοιτᾶμε! Ἐδῶ οἱ Ἐπίσκοποί μας, τό μεγαλύτερο μέρος ἀπό αὐτούς σιωπᾶ καί μιλᾶνε τά ἀντίθετα. Εἶναι λίγοι αὐτοί πού μιλᾶνε. Εἶναι λίγοι αὐτοί πού λένε· ξέρετε κάτι; Θά πάρουμε μέτρα. Φοβοῦνται τήν ἐκκοπή τῶν μνημοσύνων. Ποιοί τό λένε αὐτό τό πρᾶγμα; Δέν τό λέει κανένας! Γιά αὐτήν τήν πατερική ἀντιμετώπιση, μιλάει γιά ἐκκοπή τοῦ μνημοσύνου κανείς σήμερα; Δέ μιλάει κανένας.

Ἐρώτηση 22η:

-Τό ποίμνιο ἔχει ἀπορία: ἐδῶ καταργοῦνται τά πάντα ἀπό πολλούς Ποιμενάρχες, πότε θά γίνει καθαίρεση;

Ἀπάντηση:

-Ἐμεῖς ἀγαποῦμε τά πρόσωπα. Δέν κάνουμε καθαίρεση...Ποιός θά κάνει καθαίρεση;…Τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο ποιός θά τόν καθαιρέσει; Ὁ κόσμος! Ὁ κόσμος ὄμως δέν μπορεῖ νά τόν καθαιρέσει, παρά μόνο νά μήν τόν ὑποστηρίζει. Μά ὁ κόσμος «εἶναι στήν κοσμάρα του»! Δέ νοιάζεται ὁ κόσμος. Εἶναι μερικοί πού νοιάζονται, ἀλλά δέν ἔχουν ἐνοχλήσει τούς Ἐπισκόπους τους. Οὔτε τούς Ἱερεῖς τους. Κι ἄν ἔχουν στήριξη, ἔχουν λίγη, μικρή στήριξη γιατί δέν ὑπάρχουν Θεοφόροι Πατέρες. Ἐγώ τά συζητάω αὐτά πάρα πολλές φορές μέ ἀνθρώπους μέσα ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος πού ἔχουν πνευματικές καταστάσεις καί πνευματικές ἀντιστάσεις. Μή νομίζετε ὅτι ἐμᾶς δέν μᾶς ἐνδιαφέρει αὐτό τό πρᾶγμα κι ὅτι δέν μᾶς κόπτει. Ἀλλά καταλήγουν στό ἴδιο συμπέρασμα: δέν ὑπάρχουν ἄνθρωποι νά τραβήξουν μπροστά. Κι ἄν βγαίνουνε κάποιοι καί τραβᾶνε μπροστά, κατευθείαν τούς καταχαρρακώνουν. Κι ἐμεῖς γιά αὐτό πού πήγαμε καί κάναμε τώρα (οἱ ὐπογραφές στην ἐπιστολή γιά τήν «νέα ἐκκλησιολογία τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου») μᾶς κυνηγᾶνε. Πέσαν ὅλοι ἐπάνω. "Θά σᾶς κάνουμε καί θά σᾶς δείξουμε"…Ἐμεῖς γιά αὐτό πού κάνουμε δέ φοβόμαστε.

-Μά ἤδη μέσα σέ ἐλάχιστες ἡμέρες ὑπέγραψαν χιλιάδες, πρᾶγμα πού σημαίνει ὅτι ὁ κόσμος ἐπιτέλους δέν κοιμᾶται κι ὄρθιος κι ἀντιδρᾶ στήν ἔκπτωση τῆς Πίστεως. Βέβαια, θέλουν νά τόν παρουσιάσουν κοιμισμένο, ἀλλά δέν εἶναι!

-Πρέπει νά ξυπνήσουμε. Πρέπει νά ξυπνήσουμε. Κι ὅσο πιό πολύ ὁ ἄνθρωπος ἔρχεται σ’ ἐπαφή μέ τόν Θεό, τόσο πιό πολύ ξυπνᾶ γι’ αὐτά τά θέματα. Ὅσο πιό πολύ καθαρίζεται κι ἀγαπάει τόν Θεό, τόσο πιό πολύ κοιτάζει κι ἐνδιαφέρεται γι’ αὐτά τά θέματα καί φυσικά πονάει γιατί ἀγαπᾶ τήν Ἐκκλησία. Ὅταν ἀγαπᾶς τόν Θεό, ἀγαπᾶς καί τήν Ἐκκλησία Του καί πρέπει νά κάνεις κάτι. Δέ μπορεῖ νά τ’ ἀφήνεις ἔτσι τά πράγματα.

Ἐρώτηση 23η:

-Ἐπιτρέπεται ἡ εἰσαγωγή αἱρετικοῦ μέσα στήν Ἁγία Τράπεζα;

Ἀπάντηση:

-Ἡ «ἀγάπη» τό ἐπιβάλλει (ἀστειεύεται ὁ Γέροντας). Λέτε γι’ αὐτό πού ἔκανε ὁ Ἐπίσκοπος Ἄνθιμος πού ἔβαλε τόν Μονοφυσίτη;

-Ναί. Καί μάλιστα τράβηξαν οἱ ἴδιοι φωτογραφίες μέσα στό Ναό τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, μέσα στό Ἱερό. Τίς δημοσίευσε ἀπό μόνη της ἡ Μητρόπολη καί μετά πειράχτηκε ἀπό κάποιους πού ἁπλῶς τά ἀναδημοσίευσαν. Καί βέβαια, διώκονται πιό πολύ Ἱερεῖς, ἐμᾶς τούς λαϊκούς δέ μᾶς διώκουν ἀκόμη τόσο. Ὁ Μονοφυσίτης φίλησε καί τό Ἱερό Εὐαγγέλιο μέσα στό Ἱερό.

-Οὔτε στούς Ὀρθοδόξους δέν ἐπιτρέπεται αὐτό.

-Τούς ἱερεῖς ὅμως πού λένε μέ πᾶσα ἀγάπη καί σεβασμό καί χωρίς ἀκρότητες ὅτι αὐτό δέν ἐπιτρέπεται, τούς διώκουν.

-Μᾶς διώκουν γιατί τούς καταδεικνύουμε. Τό ἴδιο καί τό Ἅγιον Ὄρος. Καί μᾶς διώκουνε γιατί τούς λέμε· γιατί δέ μιλᾶτε; Λένε· προσέξτε. Ἐμένα μ’ ἔχουν χαρακτηρίσει: «σοβαρό θέμα» ἡ Ἱερά Κοινότητα. Νά ἐπιληφθεῖτε, λένε, τοῦ «σοβαροῦ θέματος»…Ναί… Εἶμαι «σοβαρό θέμα»…Καί μοῦ λένε καί οἰ δικοί μου μέσα· μή μιλᾶς γιατί θά χάσεις τή θέση σου. Μά, ἡ θέση μου εἶναι τό ζητούμενο;

-Τήν θέση στόν Παράδεισο νά μή χάσουμε.

-Μά αὐτήν θά χάσω ἄμα δέν μιλήσω. Καί δέν μποροῦν νά καταλάβουν ὅτι εἶναι ἔκπτωση νά μή μιλᾶμε. Στό κάτω-κάτω, ὅπως εἴπαμε καί προηγουμένως, δείχνουμε καί τήν ἀγάπη μας καταθέτοντας τό κυριακό μας δίλεπτο καί λέμε· νά, ἐντάξει. Προσπαθοῦμε νά δείξουμε τήν ἀγάπη μας καί αὐτό πού γίνεται δέ μᾶς ἀναπαύει. Ὄχι μόνο δέ μᾶς ἀναπαύει, μᾶς βρίσκει ἀντίθετους καί θά μᾶς βροῦνε μπροστά τους. Ἄς κάνουν ὅ,τι θέλουν. Ἐμεῖς δέν φοβόμαστε. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ψυχή παίρνει μόνο ἕνας. Ἕνας παίρνει ψυχή. Ἄς κάνουν ὅ,τι θέλουν. Ἐμεῖς εἴμαστε ἀποφασισμένοι ὅτι ἔχουμε ἀφιερωθεῖ στόν Θεό. Προσευχώμαστε στόν Θεό νά μᾶς κρατήσει ἐκεῖ πέρα πού εἴμαστε, νά μήν ἐκπέσουμε ἀπό τήν ἀγάπη Του καί νά μήν ἐκπέσουμε ἀπό κεῖ πού βρισκόμαστε, γιατί θέλουμε τήν Χάρη, νά μᾶς βοηθάει ὁ Θεός. Ἐπειδή εὔκολα μπορεῖς νά πάθεις ὁ,τιδήποτε κι ἐμεῖς οὔτε τούς πρωταθλητές παριστάνουμε, οὔτε λεονταρισμούς κάνουμε. Ἁπλῶς αὐτό πού ἔχουμε μέσα στήν καρδιά μας, αὐτό δείχνουμε. Τίποτε λιγότερο, τίποτε παραπάνω. Καταλάβατε; Ἀλλά  ἐγώ ἐπιμένω σέ ἀνθρώπους πού μιλάω κι ἔρχομαι σ’ ἐπαφή, ἐπιμένω ὅτι αὐτό πού χρειάζεται γιά νά μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος ν’ ἀντιμετωπίσει τήν ὅλη κατάσταση, ὄχι μόνο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλά τῆς ἐκκοσμικεύσεως, τῆς ἁμαρτίας, τῶν σημείων τῶν καιρῶν, τά πάντα, τά ἀντίχριστα χρόνια πού ζοῦμε κι ὅλα αὐτά, χρειάζεται νά εἶσαι ἑνωμένος μέ τόν Θεό! Νά ἐπιζητᾶς τήν ἕνωση μαζί Του καί νά κάνεις πνευματική ζωή. Αὐτό εἶναι τό Α καί τό Ω. Μετά ἔρχονται τ’ ἄλλα. Μετά ἔρχονται τ’ ἄλλα.

Ἐρώτηση 24η (καί ὑποερωτήματα):

-Κατά πόσο μποροῦμε νά ἀποκαλοῦμε τόν Πατριάρχη «αἱρετικό» ἐφόσον ἐπίσημα δέν καθαιρέθηκε, μέ τίς ἐκτροπές τῆς Πίστεως πού κάνει;

Ἀπάντηση:

-Δέν εἶναι "ἐν ἐνεργείᾳ" αἱρετικός, ἀλλά «ἐν δυνάμει». Ὁ,τιδήποτε λένε οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Πατέρες, ὁ,τιδήποτε, εἶναι τό ὀρθόν. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει· ὅτι ἄν κάποιος ἔλθει καί σᾶς εὐαγγελίσει κάτι διαφορετικό ἀπό αὐτά πού σᾶς εὐαγγελίστηκα ἐγώ, ἀκόμη κι Ἄγγελος ἐξ Οὐρανοῦ κι ἄν εἶναι, «ἀνάθεμα ἔστω», νά τόν ἀναθεματίσετε. Λοιπόν, ἄν εἶναι καί Ἄγγελος, ὄχι ἄνθρωπος! Ἄγγελος!

-Αύτό ἰσχύει καί στούς λαϊκούς νά τό κάνουμε;

-Σέ ὅλους. Σέ ὅλους ἀπευθυνόταν ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Τό Εὐαγγέλιο δέν ἀναφέρεται μόνο στούς Ἱερεῖς. Αὐτά πού λές, ρωτᾶνε τόν ἀπόστολο, τά λές γιά ἐμᾶς; Αὐτά πού λέω σέ ἐσᾶς, ἀπαντᾶ, «τοῖς πᾶσι λέγω». Γιά ὅλους τά λέει!

Ἡ πνευματικότητα, αὐτό πού λέγαμε προηγουμένως, ὅταν θά μπορεῖ νά φτάσει κάποιος στόν φωτισμό, μπορεῖ νά μήν εἶναι Ἐπίσκοπος, δέν ἔχει σημασία, δέν εἶναι θέμα τῶν Ἐπισκόπων (ὁ φωτισμός). Εἶναι θέμα τῶν θεοφόρων. Ὅταν κάποιος εἶναι θεοφόρος, δέν χρειάζεται νά εἶναι οὔτε Ἐπίσκοπος, οὔτε τίποτε.

-Μᾶς λένε, ὄμως, μή μιλᾶτε. Αὐτά εἶναι θέματα τῶν Ἐπισκόπων.

-Κι ἄν ὁ Ἐπίσκοπος καί ἡ Κεφαλή κηρύσσει αἴρεση, τότε τί γίνεται;…

-Πάτερ, γιατί νά μήν μπορῶ νά τόν πῶ· «αἱρετικό»; Ἀφοῦ ἀποδεδειγμένα αἱρετίζει. «Καθηρημένο» δέν μπορῶ νά τόν πῶ.

-Ἐδῶ παίζουμε μέ τίς λέξεις. Ἄν θέλουμε νά τά πάρουμε ὅπως ἔχουν τά πράγματα, ἐπειδή δέν εἶναι καθηρημένος τά Μυστήρια ἐνεργοῦν, δέν τά ἐνεργεῖ αὐτός. Τά Μυστήρια τά ἐνεργεῖ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Τό Ἄγιον Πνεῦμα καθαγιάζει. Διαμέσου τοῦ ἱερέως, ἀλλά τό Ἅγιον Πνεῦμα. Ὅταν δέν εἶναι καθηρημένος, τό Μυστήριο ἐνεργεῖται. Ὁ ἄλλος μπορεῖ νά κολαστεῖ, ἔτσι; Αὐτό πάει νά πεῖ ὅτι δέν εἶναι «ἐν ἐνεργείᾳ αἱρετικός». «Ἐν δυνάμει» εἶναι αἱρετικός. «Ἐν ἐνεργείᾳ» δέν εἶναι αἰρετικός. Δέν εἶναι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία. Στήν οὐσία, ὅμως, ὁ ἴδιος βγάζει τόν ἑαυτό του ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἔξω ἀπό τήν σωτηρία. Ἔτσι ἴσως τό ἐννοῦν (αὐτοί πού τόν ἀποκαλοῦν αἱρετικό), ἀλλά ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης λέει ὄτι· ξέρετε ὅτι θά ἔλθει ὁ Ἀντίχριστος καί ἤδη εἶναι πολλοί ἀντίχριστοι, ἔτσι; Καί οἱ αἱρετικοί ἦταν μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά τούς πετάξαν ἀπέξω. Γιατί; Γιατί ἦταν αἰρετικοί. Ὁ Ἄρειος ἦταν αἱρετικός καί ὅταν ἤθελαν νά τόν ἐπαναφέρουν στήν Ἐκκλησία καί πάλι αἱρετικός ἦταν. Μέ βάση τίς ὀνομασίες μπορεῖ τυπικῶς νά μήν ἀποκαλοῦνται «αἱρετικοί», ἀλλά τά φρονήματά τους εἶναι αἱρετικά. Αὐτό ἔχει σημασία. Μπορεῖ νά μήν τόν πεῖς «Γιάννη», νά τόν πεῖς «Γιαννάκη», ἀλλά δέν ἔχει ὀρθόδοξα φρονήματα. Αὐτό θά τοῦ ἀρέσει καλύτερα; Θά σοῦ πεῖ ναί, ἀλλά τά φρονήματά του, ὅμως, εἶναι αἱρετικά! Ἀφοῦ φρονεῖ αἱρετικά καί κηρύσσει Παναίρεση (τόν Οἰκουμενισμό), τί νά κάνουμε τώρα; Ἐμεῖς φταῖμε πού τό λέμε ἤ αὐτός πού τό κάνει;...

Ἐρώτηση 25η (καί ὑποερωτήματα):

-Ἄν δῶ τόν Πατριάρχη, νά τοῦ φιλήσω τό χέρι; Ἤ ὁποιονδήποτε ρασοφόρο πού γνωρίζω ὅτι ἐκπίπτει σέ θέματα Πίστεως; Ρωτῶ, διότι πολλοί πνευματικοί ἀδελφοί κάνοντας αὐτήν τήν ἐρώτηση στόν πνευματικό τους, τούς ἀπαντοῦν, καί πολλές φορές θυμωμένα, λέγοντας ὅτι ἐφόσον δέν ἔχουν καθαιρεθεῖ κι ἔχουν τήν ἱερωσύνη, δέν ὑπάρχει πρόβλημα νά τούς ἀσπασθοῦν τήν χεῖρα. Ὅμως, ἄν τοῦ φιλήσω τό χέρι, δέν τόν ἐπαναπαύω ὅτι ὅλα βαίνουν καλῶς; Δέν εἶναι μία ἔμεση ἀποδοχή ὅτι πράττει ὀρθά; Κι ἐγώ ἐπιπλέον θά ἔχω συνειδησιακό πρόβλημα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ἀγαπῶ τό πρόσωπο. Πῶς ὅμως θά δείξει κανείς, κατ’ ἀρχήν στόν Χριστό, ὅτι δέν συμφωνεῖ μέ τήν ἔκπτωση τῆς Πίστεως ἀπό τόν συγκεκριμένο ρασοφόρο; Θά πεῖ στόν Χριστό: γιά τήν δική Σου τήν ἀγάπη, δέν θά πάω νά φιλήσω τό χέρι αὐτοῦ τοῦ ρασοφόρου, διότι πληγώνει Ἐσένα καί τήν ὀρθή Πίστη μέ τίς πράξεις του καί τίς συμπεριφορές του.

Ἀπάντηση:

-Ἄς δοῦμε οἱ Πατέρες τί ἔκαναν. Ὁ Ἄρειος πῶς πέθανε; Τοῦ βγῆκαν τά ἔντερα. Γιατί, ὅμως, γιατί; Θά συλλειτουργοῦσε μέ τόν Πατριάρχη, μέ τόν Ἀλεξανδρείας, τότε. Ἐκεῖνος ἔλεγε· Θεέ μου ἐγώ δέν θέλω (νά συλλειτουργήσω), ἄς γίνει τό θέλημά σου. Δέν ὀνομάζουνε τά πράγματα μέ τ’ ὄνομά τους. Φοβοῦνται. Κύριοι, αὐτά πού λέει ὁ Πατριάρχης ἀντίκεινται στό Εὐαγγέλιο, ναί ἤ ὄχι; Ναί! Εἶναι ἀντίχριστα, ναί ἤ ὄχι; Τελείωσε! Ἤ θά παίζουμε μέ τίς λέξεις ἤ θά φοβώμαστε. Δέ φοβώμαστε.

-Μέσα στήν Λειτουργία, ἐφόσον δέν ἔχει καθαιρεθεῖ καί γιά τήν οἰκονομία τοῦ κόσμου, εἶναι ἔγκυρα τά Μυστήρια καί λειτουργεῖ ἡ χάρις, ὅμως, ἐκτός Ἐκκλησίας, γιατί νά ἐπιδιώξω νά τοῦ φιλήσω τό χέρι;

-Καί στήν Λειτουργία δέν πρέπει νά πᾶς. Οὔτε στήν Λειτουργία του πρέπει νά πᾶς. Ἄν δεῖ τήν ἀπουσία τοῦ ποιμνίου, ἴσως ἔλθει εἰς ἑαυτόν. Αὐτό εἶναι ἀγάπη. Ἡ ἐν ἀληθείᾳ σωτηρία τῆς ψυχῆς τοῦ συνανθρώπου. Πολλές φορές τό συζητᾶμε καί μέ ἄλλους ἀνθρώπους (τό συγκεκριμένο ζήτημα). Ὅταν δέν ἔχεις μῖσος στήν καρδιά σου, αὐτό εἶναι πολύ σημαντικό, κι ὅταν ἔχεις ἀγάπη μέσα σου, κι ὅταν βλέπεις ὅτι δέν ὑπάρχει ἐμπάθεια. Κάποιες φορές θά κάνεις καί λάθη. Ἐμένα μοῦ λένε κάποιες φορές, (ὅταν κάνω λάθος) καί τούς λέω· ἄκου νά δεῖς, κάνω κι ἕνα λάθος. Ἄς μέ συγχωρέσει ὁ Θεός. Ὁ Θεός δέν εἶναι μπακάλης, ἐσύ εἶσαι μπακάλης. Ἔκανα ἕνα λάθος, ἐντάξει. Σέ παρακαλῶ συγχώρεσέ με ἐκειπέρα. Δέν εἶναι μπακάλης ὁ Θεός, οὔτε μανάβης νά σοῦ πεῖ· ἕνα κι ἕνα κάνουν δύο. Δύο κιλά πῆρες, αὐτό…Ἔκανα λάθος, ἐντάξει. Ὅ,τι κάνεις, νά κοιτάξεις νά τό κάνεις μέ ἀγάπη. Γιατί ἄν δέν τό κάνεις μέ ἀγάπη, μετά πέφτεις σέ ἄλλα. Θά πέσεις σέ ὑπερηφάνεια, θά πέσεις σέ ἄλλα πράγματα. Θά χάσεις καί τήν χάρη. Ἡ ἀγάπη πάντα ὑπομένει. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. Λοιπόν, ἄν εἶναι νά ἐκπέσω ἀπό τήν ἀγάπη, δέν τό κάνω. Πρέπει νά εἶσαι ἕτοιμος γιά νά τό κάνεις αὐτό τό πρᾶγμα. 

ΤΕΛΟΥΣ Β΄ ΜΕΡΟΥΣ

(ἕπεται συνέχεια...)

Ἀποκλειστική συνέντευξη στό Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ (http://kaiomenivatos.blogspot.gr/)

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

Συνέντευξη Γέροντος Σάββα Λαυριώτη (Μέρος Α΄): Ισλαμικές Σπουδές, Οικουμενισμός, "Αντιρατσιστικός" νόμος, Πανορθόδοξη Σύνοδος