ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΟΛΑΦΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ!

Σήμερον τιμούμε και εορτάζουμε τους Αγίους Νεομάρτυρες της Εκκλησίας μας. Ποιά είναι όμως η παρακαταθήκη που μας άφησαν αυτοί οι άγιοι της Εκκλησίας; Αυτό θα το ανακαλύψουμε μέσα από τους βίους των ιδίων, μέσα από τα Συναξάρια τους. Δυστυχώς ένα ακόμα σημείο της εποχής μας είναι ότι αμφισβητούνται ακόμα και οι βίοι των Αγίων μας όπως καταγράφονται μέσα από τις σελίδες των Συναξαριστών. Τούτο το λέμε διότι τελευταία είδαμε ένα υποτιμητικό σχόλιο για τα Συναξάρια από φιλοοικουμενιστικούς κύκλους! Δεν μας είναι περίεργο, διότι πως είναι δυνατόν να δεχθούν οι Οικουμενιστές τους βίους των Αγίων μας όταν οι δικές τους πράξεις είναι εντελώς αντίθετες από αυτών; Οπότε με κάποιο τρόπο πρέπει να δικαιολογήσουν τις Οικουμενιστικές τους πράξεις. Ας τους αφήσουμε να πιστεύουν ότι θέλουν! Εμείς θα μείνουμε σταθεροί και προσηλωμένοι εις ότι μας άφησαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας.

Ο Άγιος Νικόδημος μας διδάσκει:

Θα λάβουμε ως παρἀδειγμα τρείς Νεομάρτυρες δια να μην σας κουράσουμε, ώστε να δούμε τις πράξεις τους και να ακολουθήσουμε και εμείς το λεχθέν: ''Τιμή αγίου, μίμησις αγίου''!

Διαβάζουμε από τον Συναξαριστή την Ομολογία Πίστεως του Αγίου Νεομάρτυρος Λουκά που έχει ως εξής:

«Λαβών ο Μάρτυς αφορμήν λέγει· εγώ ότε ήμην μικρόν παιδίον εώς δεκατρίων ετών, εξηπατήθην από σας, μη διακρίνων ακόμη την αλήθειαν από το ψεύδος και έμεινα εις την πλάνην και την απάτην της θρησκείας σας ολίγον καιρόν, επειδή ήμην παιδίον ανήλικον. Αφ΄ού δέ ήλθον εις ηλικίαν, εγνώρισα, ότι η θρησκεία σας δεν είναι αληθινή αλλά απατηλή και αυτός τον οποίον λέγετε προφήτην, δεν είναι προφήτης αλλά απατεών και μυθολόγος, όστις σας απάτησεν όλους και τον επιστεύσατε. Πληροφορηθείς λοιπόν καλώς, ότι η θρησκεία σας είναι σκότος, την αρνούμαι έμπροσθέν σας και ομολογώ την προτέραν μου πίστιν, την Χριστιανικήν, η οποία είναι φώς αληθινόν....... Οι Αγαρηνοί τότε του έταξαν πολλά και πλούσια δώρα, διά να τον απατήσουν, έπειτα δέ τον απείλησαν με φοβεράς απειλάς, διά να τον τρομάξουν· αλλ΄ ο Μάρτυς έμεινεν εις όλας ως αδάμας στερρότατος και η γνώμη του καθόλου δεν μετεβάλλετο..... Ευθύς δέ εκρέμασαν το σχοινίον, διά να ιδή και να τρομάξη ο Άγιος και έπειτα πέρασαν την θηλειάν εις τον λαιμόν του, μετ΄ ολίγην δέ ώραν του λέγει ο επί κεφαλής της συνοδίας κάμε μετάνοιαν, διότι θα σε κρεμάσω. Όμως ο Μάρτυς απάντησε· τον Χριστόν μου προσκυνώ και πιστεύω. Άλλος τότε του είπε· άς έλθη ο Χριστός να σε σώση. Δεν θέλω να με λυτρώση του λέγει ο Μάρτυς, εδώ θέλω να αποθάνω διά την αγάπην Του. Τέλος πάντων έσυραν το σχοινίον και τον εκρέμασαν· και προσευχόμενος χωρίς να ταράξη ή να κινήση κανένα μέλος του, παρέδωκεν εν ειρήνην την Αγίαν του ψυχήν εις χείρας Θεού και έλαβε παρ΄ αυτού του Μαρτυρίου τον στέφανον εις τους χιλίους οκτακοσίους δύο χρόνους από Χριστού, Μαρτίου κγ΄ (23) ημέρα Κυριακή, ώρα δευτέρα».

Διαβάζουμε από τον συναξαριστή το μαρτύριο του Αγίου Ευθυμίου:

«Έφθασε τέλος πάντων εις την υψηλήν θύραν του κριτού της ανομίας και ποιήσας το σημείον του τιμίου Σταυρού, είσήλθεν άφόβως· και υπό ηδενός εμποδισθείς, επροχώρησεν και ήλθεν εις αυτόν τον επίτροπον των Αγαρηνών τον παρ΄ αυτών λεγόμενον βεζύρην Ρουσούτ πασά, και χωρίς την παραμικρήν συστολήν η φόβον είπε προς αυτόν. Εγώ ηγεμών, ήμην Χριστιανός, και δια να βεβαιωθής ότι είμαι Χριστιανός, ιδού ο Σταυρός, όστις είναι σημείον, ότι μία η αληθινή πίστις, η των Χριστιανών· ίνα δέ βεβαιωθής ακόμη περισσότερον, ιδού καταπατώ το σημείον τούτο της ανόμου και αθέου θρησκείας. Και ευθύς εξέβαλε απο την κεφαλήν το πράσινον σαρίκιον και αφού το έρριψε κάτω το κατεπάτησε· αναθεματίζω είπε, τον αντίχριστον Μωαμέθ, τον προφήτην σας....... Τότε ο βεζύρης επρόσταξε να ρίψωσι τον Μάρτυρα εις την φυλακήν.... Μετά δέ μίαν ώραν, εκάλεσεν πάλιν αυτόν ο κριτής εις δεύτεραν εξέτασιν....Επρόσταξε ο βεζύρης να θέσωσιν εις την κεφαλήν του Μάρτυρος το σαρίκιον, το οποίον πρότερον κατεπάτησεν. Ο δέ Μάρτυς χωρίς να είπη τίποτε, εστάθη και του το εφόρεσαν· έπειτα λαβών αυτό, ευθύς το έσχισεν εις δύο και το έρριψε πρό του βεζύρη λέγων· λάβε άνθρωπε το ιδικόν σου και άφες εμέ να έχω το ιδικόν μου. Τότε εθυμώθη ο βεζύρης και επρόσταξε να κλείσωσι τον Μάρτυρα εις την φυλακήν και να τον δείρωσι σκληρότατα....Λέγει πρός αυτόν ο κριτής· ήλθες εις μεταμέλειαν, ή μένεις ακόμη εις το πείσμα σου; Αλλ΄ ο Μάρτυς απεκρίθη με φωνήν λαμπράν· μία είναι, ώ ηγεμών η αληθινή πίστις, η των Χριστιανών και εις Θεός τρισυπόστατος, ο υπό πάσης της κτίσεως λατρευόμενος και υμνούμενος· Πατήρ Υιός και Άγιον Πνεύμα, η μία και αδιαίρετος φύσις της θεότητος, εις της οποίας το όνομα εβαπτίσθην και έγινα υιός Θεού κατά χάριν· πως λοιπόν να πιστεύσω εις αυτόν τον ψευδοπροφήτην σας τον Μωάμεθ, τον αντίχριστον;....

Τούτους λοιπόν τους λόγους ως ήκουσε ο της ασεβείας προστάτης, ηλλοιώθη όλος από θυμόν, μη δυνάμενος τόσην παρρησίαν και τόλμην του Μάρτυρος και απελπισθείς τελείως, ώρισεν ίνα λάβη τον δια ξίφους θάνατον....Τέλος δέ έσφαξεν ο αλιτήριος τον Μάρτυρα από τον λαιμόν ως πρόβατον, διά να πληρωθή η προφητεία του Μάρτυρος, ότι ως πρόβατον μέλλουν να με σφάξωσι, Και ούτως ο γενναίος, αήττητος  και πανεύφημος Ευθύμιος έτυχε του ποθουμένου μαρτυρίου και μακαρίου τέλους κατά την κβ΄ (22) του μηνός Μαρτίου, Κυριακήν των Βαΐων, ώραν έκτη της ημέρας». 

Καταλαβαίνετε τώρα το γιατί οι Οικουμενιστές αμφισβητούν ακόμα και τους Συναξαριστές; 

Κλείνουμε με το Συναξάρι του Αγίου Αντωνίου του Αθηναίου και ευχόμαστε οι Άγιοι Νεομάρτυρες να μας δυναμώνουν ώστε να έχουμε την ορθή ομολογία και πίστη κυρίως δια της πράξεως!