ΠΕΡΙ "ΑΚΥΡΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ" (Β΄)

"Η Εκκλησία της Ελλάδος από το 1924 έχει χωριστεί στα δύο. Περίπου το ένα τέταρτο του λαού της Ελλάδος, και μάλλον παραπάνω από τους μισούς μοναχούς και μοναχές, ανήκουν στις δικαιοδοσίες του «Παλαιού Ημερολογίου», που αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τις καινοτομίες των τελευταίων Πατριαρχών της Κωνσταντινουπόλεως και διέκοψαν την κοινωνία μαζί τους. Για το λόγο αυτό έχουν υποστεί διωγμούς, φυλακίσεις, ακόμη και μαρτύριο στα χέρια των ορθόδοξων αδελφών τους - την ελληνική κυβέρνηση, με την υποστήριξη του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και της Κρατικής Εκκλησίας της Ελλάδος. Οι τελευταίες (οι εκκλησίες του "Νέου Ημερολογίου") έχουν ακοινώνητους τους Παλαιοημερολογίτες, διακηρύσσοντας τα Άγια Μυστήρια τους χωρίς Χάρη. Μέχρι πολύ πρόσφατα (και ίσως ακόμη και τώρα, δεν ξέρω) τα παιδιά που γεννήθηκαν από γάμους του Παλαιού Ημερολογίου εγγράφηκαν επισήμως στην Πολιτεία ως «παράνομα» - κάτι που ούτε καν για τους Προτεστάντες δεν ισχύει στην Ελλάδα. Ανταποδίδοντας, οι Παλαιοημερολογίτες έχουν ακοινώνητους τους Νεοημερολογίτες και μερικοί από αυτούς (αλλά όχι όλοι) έχουν δηλώσει και πιστεύουν τα Μυστήρια τους χωρίς Χάρη" (Απόσπασμα Επιστολής π. Σεραφείμ Ρόουζ προς τον κ. Στάμο, Κυριακή των Βαΐων 1978)

* Προ ημερών, και με αφορμή διάφορα άρθρα, τοποθετηθήκαμε με μια σαφή Δήλωση με την οποία εκφράσαμε την αντίθεσή μας στην περί "ακύρων Μυστηρίων" των Νεοημερολογιτών θέση, ζητώντας παράλληλα και από τους συγγραφείς και τα ιστολόγια του νέου ημερολογίου, που είχαν εμπλακεί στο θέμα περί ενότητος των Αντιοικουμενιστών και των εμποδίων της, μια ανάλογη Δήλωση για την αντίστοιχη θέση περί "ακύρων Μυστηρίων" των Παλαιοημερολογιτών.

Παρόλο που πέρασαν τόσες μέρες, κανείς δεν τόλμησε να τοποθετηθεί, εκτός δύο φωτεινών εξαιρέσεων: του Αρχιμ. Παϊσίου Παπαδόπουλου (εδώ) και του θεολόγου κ. Νικολάου Σαββόπουλου (εδώ), οι οποίοι απέδειξαν την αγνότητα των προθέσεών τους. ΟΥΔΕΙΣ ΑΛΛΟΣ!

Επομένως μετά την πρώτη δημόσια τοποθέτησή μας, οι δύο αυτές Δηλώσεις θα μείνουν ως έχουν προς έλεγχο των υπολοίπων Νεοημερολογιτικών ιστολογίων και συγγραφέων, οι οποίοι δεν τόλμησαν να τοποθετηθούν δημόσια.

* Πρέπει όμως να σημειωθεί και το εξής πολύ σημαντικό. Ως γνωστόν στον χώρο των Παλαιοημερολογιτών υπάρχουν δύο θέσεις σχετικά με το ζήτημα των Μυστηρίων των Καινοτόμων. 

Εμείς συνταχθήκαμε με την θέση αυτή:

1. Που εκφράζεται στο Επίσημο Εκκλησιολογικό Κείμενο της Συνόδου μας, στο οποίο δηλώνεται ξεκάθαρα πως Αυτή "δὲν διαβεβαιοῖ περὶ τοῦ κύρους αὐτῶν", δηλαδή των Μυστηρίων των επισήμων Εκκλησιών, "ἐν ὄψει μάλιστα τῆς συγκλήσεως μιᾶς Μεγάλης Συνόδου" (το Κείμενο εδώ).

2. Που αναλύεται στις σχετικές Εγκυκλίους του Αγίου πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου (+1955):

"Τοιαύτην γνώμην ἀκυρώσεως Μυστηρίων καὶ ἐπαναλήψεων τούτωνδὲν δικαιοῦνται νὰ ἔχωσι καὶ ἀποφαίνωνται, οὐ μόνον μεμονωμένα ἄτομα ᾿Επισκόπων, μηδεμίαν ἁρμοδιότητα καὶ μηδὲν κῦρος ἐχόντων πρὸς τοῦτο, ἀλλ᾿ ἀκόμη καὶ μία ἐπὶ μέρους ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἀφαιρῇ τὴν ἐγκυρότητα τῶν Μυστηρίων ἄνευ τῆς γνώμης τῆς ὅλης ᾿Εκκλησίας, ῟Ης καὶ μόνον ἀποκλειστικὸν δικαίωμα εἶναι νὰ ἀφαιρῇ ἀπὸ τοὺς κληρικούς, τοὺς περιπίπτοντας εἰς αἵρεσιν καὶ μὴ μετανοοῦντας καὶ ἀποτύοντας αὐτήν, τὸ δικαίωμα τοῦ ἐγκύρως καὶ ἀνυσίμως τελεῖν τὰ Μυστήρια· διότι, ὅστις δὲν ἔχει τὴν δύναμιν νὰ δίδῃ μίαν θείαν δωρεάν, δὲν ἔχει συνεπῶς καὶ τὸ δικαίωμα νὰ ἀφαιρῇ ταύτην" (Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος, 1-6-1944).

"Ἐντεῦθεν συνάγομεν τὸ συμπέρασμα, ὅτι μία ἀνεγνωρισμένη Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, τότε μόνον ἀπόλλυσι τὴν ὀρθόδοξον ἔννοιαν καὶ τὸ κῦρος τῶν θείων Μυστηρίων, ὅταν ἀναγνωρισθῇ καὶ αὕτη αἱρετικὴ ἢ σχισματικὴ ὑπὸ Πανορθοδόξου Συνόδου, μόνης δικαιουμένης νὰ ἀφαιρέσῃ ἐξ αὐτῆς τὴν Χάριν καὶ τὸ Θεῖον κῦρος τῶν Μυστηρίων, διότι καὶ μόνη Αὕτη δικαιοῦται νὰ παρέχῃ ταῦτα εἰς Αὐτήν. Κατὰ ταῦτα, ἐπειδὴ τὴν ἁγιαστικὴν Χάριν καὶ τὸ κῦρος τῶν θείων Μυστηρίων δὲν παρέχει ὁ τελῶν ταῦτα ᾿Επίσκοπος ἢ ὁ ῾Ιερεύς, ὅστις εἶναι μόνον ἁπλοῦν μέσον καὶ ὄργανον μεταδοτικὸν τῆς Χάριτος, ἀλλ᾿ ἡ ὀρθόδοξος ἔννοια τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐν ὀνόματι τῆς ὁποίας τελοῦνται ταῦτα, ἡ τυχὸν ἀντορθόδοξος ἀντίληψις εἴς τινα ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα, ἰάσιμα κατὰ τὴν ἔκφρασιν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἐφ᾿ ὅσον αὕτη δὲν κρίνεται καὶ δὲν καταδικάζεται ὑπὸ ἐγκύρου Συνόδου, δὲν δύναται νὰ μειώσῃ, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ ἀφαιρέσῃ, τὴν ὀρθόδοξον ἔννοιαν τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ τὸ κῦρος τῶν ἐν ὀνόματι ταύτης τελουμένων μυστηριακῶν πράξεων. …Τὸ δὲ δημοκοπικὸν καὶ ἐκμεταλλευτικὸν τῆς ἀντιθέτου γνώμης ἔγκειται, ἀφ’ ἑνὸς εἰς τὴν ἐλπίδα νὰ προσηλυτίσωσι καὶ ἄλλους ὀπαδοὺς εἰς τὸ Πάτριον Ἑορτολόγιον, ἐπισείοντες ὡς φόβητρον τὴν ἀκυρότητα τῶν Μυστηρίων τῶν Νεοημερολογιτῶν, ἀφ’ ἐτέρου δὲ εἰς τὴν συγκράτησιν τῶν ὀπαδῶν αὐτῶν, καὶ δὴ τῶν εὐπίστων καὶ χλιαρῶν εἰς τὸν ἱερὸν Ἀγῶνα ἡμῶν" (Διασάφησις Ποιμαντορικής Ἐγκυκλίου, Ἀθῆναι, 18-1-1945).

3. Που διακηρύχθηκε και από την, υπό τον Άγιο Φιλάρετο (+1985), Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς (από την Οποία έλκουν οι Επίσκοποί μας την Αποστολική Διαδοχή): "Ὡς πρὸς τὸ θέμα τὸ ἀφορῶν εἰς τὴν ὕπαρξιν ἢ μὴ χάριτος μεταξὺ τῶν νεοημερολογιτῶν ἡ ἐν Διασπορᾷ Ὀρθόδοξος Ρωσικὴ Ἐκκλησία δὲν θεωρεῖ οὔτε ἐαυτὴν ἢ οἰανδήποτε ἄλλην τοπικὴν Ἐκκλησίαν, ὡς ἔχουσαν τὸ δικαίωμα νὰ ἀποφασίσῃ τελεσιδίκως, δεδομένου ὅτι ὁριστικὴ ἐπ' αὐτοῦ ἀπόφασις δύναται νὰ ληφθῇ μόνον ὑπὸ κανονικῶς συνερχομένης ἁρμοδίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μὲ τὴν ἀπαραίτητον συμμετοχὴν μιᾶς ἑλευθέρας Ρωσικῆς Ἐκκλησίας" ("Ὀρθόδοξος Λόγος", Νοέμβριος - Δεκέμβριος 1974).

* Μετά λοιπόν από όσα γράφτηκαν στις δύο Δηλώσεις μας, παρακαλούμε εάν στην πάροδο του χρόνου δείτε αντιφρονούντες να σας ομιλούν διαμαρτυρόμενοι περί του ζητήματος αυτού του κύρους των Μυστηρίων, να τους παραπέμπετε σε αυτές, αποδεικνύοντας έτσι το ποιοι θέλουν πραγματικά την ενότητα και ποιοι αδιαφορούν, ή ίσως και να μην την επιθυμούν.

Ιστολόγια "Κρυφό Σχολειό" και "Εν Τούτω Νίκα"