ΠΕΡΙ ΤΩΝ ''ΕΜΦΥΛΙΩΝ'' ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ

«Τα πράγματα έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που, αν κάποιος θεός ή κάποιο τυχαίο περιστατικό δε βοηθήσει, δε θα μπορέσουμε να σωθούμε. Εγώ, βέβαια, μόλις ήρθα στην πόλη, δεν έπαψα και να πιστεύω και να λέω και να κάνω όλα εκείνα που στόχευαν στην ομόνοια· όμως τόσο μεγάλη μανία τούς είχε πιάσει όλους, ώστε να επιθυμούν τον πόλεμο, μολονότι εγώ φώναζα ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία (τίποτα δεν είναι πιο αξιοθρήνητο) από τον εμφύλιο πόλεμο. Στους εμφυλίους όλα είναι αξιοθρήνητα, αλλά τίποτα (δεν είναι) πιο αξιοθρήνητο από την ίδια τη νίκη: αυτή κάνει τους νικητές αγριότερους και πιο αχαλίνωτους, ώστε, ακόμα και αν δεν είναι τέτοιοι από τη φύση τους, να εξαναγκάζονται από τα πράγματα (να πιέζονται από την ανάγκη) να γίνουν. Πράγματι, η έκβαση των εμφυλίων πολέμων είναι πάντα τέτοια, ώστε να γίνονται όχι μόνο όσα θέλει ο νικητής, αλλά (ώστε) ακόμη να κάνει ο νικητής το χατίρι εκείνων, με τη βοήθεια των οποίων κερδήθηκε η νίκη».


ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'': Πολύ σημαντικό τo κείμενο του Κικέρωνα εξ επόψεως ιστορικής. Το πιο σημαντικό όμως είναι η υπογραμμισμένη τελευταία φράση του! 

Όντως, δια να ''κερδίσουν'' μερικοί τους αντιπάλους τους και δια να αισθανθούν την ''ηδονή'' της νίκης, δεν διστάζουν να λάβουν και να χρησιμοποιούν την ''βοήθεια'' από τους μέχρι ''χθές εχθρούς'' τους, που μάλιστα  κατηγορούσαν, κάνοντας τους και το χατίρι!

Πόσο υποκριτική και αξιολύπητη είναι αυτή η στάσις....!!!