ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΧΑΛΙ ΣΤΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος

‘‘Επιχειρώντας μία περισσότερο ολοκληρωμένη επεξήγηση των αιτιών που -αίφνις- οδήγησαν την εκκλησία της Κων/πολης να εκτινάξει, να διασπείρει και να εγκαταστήσει τον πνευματικό ορυμαγδό και την άθλια, νοσηρή σπέκουλα της παναιρετικής υπόστασής της στις τοπικές εκκλησίες της Ουκρανίας και δη της Ρωσίας, καταλήγουμε αδίστακτα και ανεπιφύλακτα στα εξής:

η μεταψυχροπολεμική στρατηγική του »New World Order» εδράζεται στον τεμαχισμό, στον -μετά ακριβείας- επιστημονικό ακρωτηριασμό και »ευτελισμό» των κρατών, έτσι, ώστε να καταστούν περισσότερο ανεπαρκή, ευάλωτα και διαχειρίσιμα, αλλά όλα τούτα αποτελούν εν δυνάμει πραγματώσιμα, εφόσον εκλείψει, καταστραφεί και αποσυντεθεί η αυτοτέλεια της »επάρατης» Ρωσίας!

Η Ρωσία-από την πλευρά της- δεν αποτελεί τίποτα το περισσότερο από την εθνικιστική αναβίωση της πάλαι ποτέ κραταιάς »Σοβιετίας», εξελιγμένης βεβαίως στα σύγχρονα, καθεστωτικά ειωθότα.

Μην πλανάσθεαπό τις -κινηματογραφικά- σκηνοθετημένες »αποδράσεις» του Βλαντιμίρ Πούτιν σε εκκλησίες, μονές και ησυχαστήρια!

Η Ρωσία προσπαθείν΄ανακτήσει την χαμένη, εαλωμένη, επεκτατική πολιτική της και η Ορθοδοξία αποτελεί το επίδοξο και επιδέξιο διαχειριστικό της »δεκανίκι», προκειμένου να φανεί στα μάτια του κόσμου, ως »άγγελος εξ ουρανού»!

Αυτήαποτελεί τώρα για τους κάθε λογής δυτικούς και ανατολικούς »ποντίφηκες» την ύστατη αγκίδα, το απόρημα και την τελευταία »αρρυθμία», πριν τη συγκρότηση και την εγκατάσταση της επερχόμενης Παγκόσμιας Κυβέρνησης».

ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΑΛΚΗΣ
ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΑΤΩΝ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ

Το πολλάκις επαναλαμβανόμενο αίτημα επανίδρυσης της θεολογικής Σχολής της Χάλκης, που ξανασυζητήθηκε μεταξύ του Πρωθυπουργού της χώρας, του »Πρωτειούχου» αρχιεπισκόπου Κων/πολης κ. Βαρθολομαίου και του Τούρκου Πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θέτει σε πολλούς εξ’ ημών το -δικαιολογημένα- εξ’ απορίας εύλογο, αλλά και Χριστοκεντρικότατο σήμερα, απλούν ερώτημα: »τυρβάζουμε περί πολλού» για τα ντουβάρια, τις μάντρες και τους τοίχους, λησμονώντας όμως, αθετώντας, αλλοιώνοντας και κατακερματίζοντας τον λόγο του Θεού; Εν άλλοις λόγοις, όπως θα έλεγε και ο Χριστός μας στη Μάρθα, την αδελφή της Μαρίας: »Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ’ αυτής». Συμπληρώνοντας βεβαίως εκείνο το εμβληματικότατο »μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού (αλλά) και… φυλάσσοντες αυτόν»! Λουκά ι’ 42. Η Εκκλησία της Κων/λης από τις αρχές ήδη του 20ού αιώνα έχει απωλέσει πλήρως την έξωθεν καλή μαρτυρία, με τα επονείδιστα σχίσματα που δημιούργησε, τους Πατριάρχες που αναίρεσαν, ποδηγέτησαν και εκποίησαν τον ορθόδοξο, ιεραποστολικό της λόγο, αλλά και την βάναυσα ανορθόδοξη σύμμειξή της με τα παγκόσμια κέντρα χειραγώγησης και ετεροκατεύθυνσης των καταπονημένων και διαχειριστικών λαών!

Όπως θα έλεγε και ο »dictator in perpetuum» Ιούλιος Καίσαρας, όταν χώρισε με τη δεύτερη σύζυγό του, την Πομπηία Σύλλα: »Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια»… Σκεφθείτε -λοιπόν- το εντελώς αντίθετο΄ να μην είναι τίμια, αλλά και να προσπαθεί να φέρεται ως τέτοια, ωσάν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που όντας κραυγαλέα αιρετικό και ανορθόδοξο, να προσπαθεί να πείσει τους ενχώριους, »έγκλειστους» δεσμώτες του, πως και ορθόδοξο είναι, αλλά και φέρεται ως τέτοιο…! Για την θεολογική Σχολή της Χάλκης -είναι επιβεβαιωτικά και συγκατανευτικά πανθομολογούμενο- πως όλοι την αποζητούν ένθερμα, εγκάρδια, ολόψυχα, μα προπαντώς -ομοθυμαδόν- ομόδοξα, προκειμένου όμως να αποφοιτούν από αυτήν γνήσιοι, ακέραιοι, παραδοσιακοί και για τούτο διαχρονικοί, αγιοπατερικοί ποιμένες. Αποζητούμε -λοιπόν για το Θεό- αναγυρεύουμε και καρτερούμε περισσότερο Κληρικούς -καθ’ όλα Ορθοδόξους- παρά άψυχα, άπνοα, συναισθηματικά ντουβάρια, για να τα καταρτίσουν -αργότερα- δύστηχοι νεοσυγκρητιστές και παναιρετικοί νεροκουβαλητές της Πόλης!

Πολλοί Χριστιανοί μας -δίκην μιας αποκλειστικά, εθνικοπλαστικής συνείδησης και μόνο- ενδιαφέρονται περισσότερο για τους θρυλικούς ναούς της Πόλης, την Αγιά Σοφιά, τη Ζωοδόχο Πηγή του Μπαλουκλί, για τον Άγιο Δημήτριο στα Ταταύλα, για τον Άγιο Γεώργιο Ποτηρά του Φαναρίου και -δηλωτικά- λιγότερο για τις προβατόσχημες, ψευδοποιμενικές αλώπεκες, που θα κατασταθούν αλλότριοι μοιχεπιβάτες των αυτών κτισμάτων. Στις 13 Σεπτεμβρίου του εκάστου έτους, η αγία Εκκλησία μας εορτάζει την »Ανάμνηση των Εγκαινίων του Ιερού Ναού της Αναστάσεως». Πρόκειται για τον Ι. Ναό του Παναγίου Τάφου, όπου ο Άγιος και Μέγας Κωνσταντίνος ανήγειρε στον τόπο του Γολγοθά και εγκαινίασε το έτος 330 μ.Χ. Το κοντάκιο της εορτής πανηγυρίζει: »Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία, ανεδείχθη άπαντας, φωταγωγούσα τους πιστούς, εν ω εστώτες κραυγάζομεν, Τούτον τον Οίκον, στερέωσον Κύριε». Ο οίκος είναι -κατά πρώτον- πνευματική συνάθροιση ομοδόξων εν αληθεία Πίστεως -Εκκλησία- καθώς αυτή κατέχει θέση και μόνο δυνητικής σωτηριολογίας και -κατά δεύτερον- οι κτισματικοί οίκοι με ιστορική μνήμη και -κατά το ανθρώπινον- συναισθηματική αξία και τέρψη. Ας επιζητούμε και να διεκδικούμε -λοιπόν- περισσότερο… την Ορθότητα, την Ακεραιότητα, την Ακρίβεια και τη Στερεότητα της Πατερικής μας παράδοσης, που αυτή εξάλλου έχει την δυνητικότητα της σωτηριολογικής μας προοπτικής κι ύστερα βαδίζουν και τα έτερα.

ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ, Η ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ INTELLIGENTSIA

ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΤΑΞΙΚΟΙ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Το Ρωσικό -αλλά και το Ουκρανικό Σχίσμα- που »έτεκε τερατωδώς» η Σεργιανιστική ιδεοληψία, η Οικουμενιστική νοσηρότητα των Συγκρητιστών της Πόλης -μα πάνω απ΄όλα- η Νεοταξική πολιτική που απεργάζεται την νομή, την κατανομή και την διανομή των χωρών και των τοπικών εκκλησιών, θυμίζει κατά πολύ το ενχώριο, ημερολογιακό Σχίσμα, που -έναν αιώνα πριν- διαχώρισε το γηγενές, ελληνικό ποίμνιο σε Νεοημερολογίτες και Παλαιοημερολογίτες! Οι Ρώσοι Οικουμενιστές, πρώτοι το επεσήμαναν και δεύτεροι οι Σέρβοι, δίκην βεβαίως ενός μαξιμαλιστικού εθνικισμού και μιας επιδέξιας, εξωτερικής προπαγάνδας, που όμως αποζητεί το αυτονόητο: την κανονικότητα! Στην Ουκρανία έχουμε το πρωτοφανές και ανεπανάληπτο για την παγκόσμια, επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία, της εργαλειοποίησης και εγκατάστασης της Σεργιανιστικής αιρεσιολογίας με την ευχή και ευλογία της »Πρωτειούχου» Μητρός, Εκκλησίας της Κων/πολης!

Ο Πέτρο Ποροσένο -Πρωθυπουργός της Ουκρανίας- ύστερα από ένα »επιτυχές» πραξικόπημα, υποκινούμενο από χώρες της Δυτικής Ευρώπης και ιδιαίτερα της Γερμανίας, προσχώρησε στην δημιουργία και ίδρυση της σχισματικής, Ουκρανικής »εκκλησίας» με επικεφαλής τον πρώην Μητροπολίτη Κιέβου, κ. Φιλάρετο. Οι -βασανιστικά- οδυνηρές συνέπειες της παραχώρησης »Αυτοκεφάλου» στη σχισματική »εκκλησία» του κ. Επιφανίου Doumenko, ενώ έχουν διαγνωστεί αρκούντως επίπονα και οδυνηρά, ακόμη, όμως δεν έχουν εκδηλωθεί, μορφοποιηθεί και εξελιχθεί επί τω πρακτέω, ως »φιάλες αποκάλυψης»! Ποιές είναι αυτές; α. Η εκζήτηση »Αυτοκεφάλου» και από τις υπόλοιπες τοπικές Εκκλησίες της πρώην ΕΣΣΔ, δημιουργώντας νέα σχίσματα και φυσικά νέες »εκκλησίες». Αυτό που συνέβη στην Ουκρανία (Αυτοκέφαλον), είναι το αυτό που συνέβη στην Εσθονία το 1996 -χωρίς βεβαίως τις σημερινές »αιματηρές» εξελίξεις- δεν προοιωνίζεται όμως το ίδιο και για τις επόμενες χώρες της διαμελισμένης Σοβιετικής Ένωσης, που θα ζητήσουν και αυτές (Αυτοκέφαλον). β. Η διαίρεση, ο διαμελισμός και ο διαμερισμός της εκκλησιαστικής περιουσίας της πρώην και κανονικής Ουκρανικής εκκλησίας του Κιέβου. Ήδη έχει χυθεί το πρώτο ζεστό και αθώο αίμα από πιστούς, που αρνούνται να υπαχθεί η ενορία τους ή ο τοπικός ναός τους στη νέα σχισματική εκκλησία, που αναγνώρισε »μετά βαίων και κλάδων» ο Οικουμενιστής πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος! γ. Προώθηση του σχίσματος και στις λοιπές τοπικές εκκλησίες και Πατριαρχεία.

Από τη μια, η Ουκρανία σήμερα είναι μια απίστευτα και βαθιά διχασμένη, ακρωτηριασμένη και κατακερματισμένη χώρα από κάθε άποψη. Οι περισσότεροι Ουκρανοί είναι Ορθόδοξοι, πιστοί στη κανονική εκκλησία του κ. Ονουφρίου, που υπάγεται απ’ ευθείας στο Πατριαρχείο της Μόσχας. Από την άλλη, οι Ουνίτες και οι άλλοι εγκάθετοι υποστηρικτές του Ρωμαιοκαθολικού Ποντίφικα είναι περίπου πέντε εκατομμύρια σε πενήντα εκατομμύρια πληθυσμό και οι οποίοι υποστηρίζονται από το Βατικανό και τους συμμάχους του. Είναι όλοι αυτοί οι Νεοταξικοί αρωγοί, που απεργάζονται την πλήρη εισδοχή της Ουκρανίας στη Δύση και προωθούν, συγκροτούν και διαχειρίζονται τα εκατομμύρια των εθνικιστών και -πάσης πολιτικής φύσεως- αντι-Ρωσικών δυνάμεων. Οι επιδιώξεις της μονίμως φιλοδυτικής και προπάντων αντιρωσικής Ουκρανικής intelligentsia επηρέασαν την Ορθοδοξία στην Ουκρανία. Ο άκρατος εθνικιστικός οίστρος συνεπικουρούμενος -αρκούντως- με »εθνικοσοσιαλιστικά» στοιχεία των Γερμανών Ναζί, όπως και η ματαιοδοξία πολλών »εχόντων και κατεχόντων» Ουκρανών κληρικών, οδήγησαν στην επί σκοπού απόσχιση από το Πατριαρχείο της Μόσχας και στη δημιουργία της νέας, σχισματικής Ουκρανικής »εκκλησίας». Αυτή περιλαμβάνει περίπου στους κόλπους της δύο εκατομμύρια πιστούς και δεν αναγνωρίζεται από τις 14 Εκκλησίες, που απαρτίζουν την ανά τον κόσμο επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία. Και έπεται συνέχεια στα Βαλκάνια…

»ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ

ΚΑΙ ΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΑΘΕΙΣΤΕΣ»

Στα καθ’ ημάς -τα της Βαλκανικής χερσονήσου- τα νέα που έρχονται με »βήμα ταχύ» δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Πίσω από τις δαιμονικές απόρροιες και τα σχισματικά παρεπόμενα που απεργάζεται, κατεργάζεται και προσκομίζει η »Πρωτειούχος» κεφαλή του Φαναρίου, τρεις, Βαλκανικές, τοπικές εκκλησίες είναι ήδη έτοιμες να εκζητήσουν με τη σειρά τους και αυτές »τόμο αυτοκεφαλίας», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της επίσημης Ορθοδοξίας στα Βαλκάνια. α. τα Σκόπια, β. το Μαυροβούνιο και γ. η Μολδαβία. Η εναπομείνασα -λόγω του Γιουγκοσλαβικού διαμελισμού- Σερβία και η μόνη κραταιά -λόγω του Σοβιετικού διαμελισμού- Ρωσία είναι αναμφίβολα -ιστορικά- στενά, συνδεδεμένα έθνη, όχι μόνο σε πολιτικό, αλλά και σε θρησκευτικό και πολιτιστικό επίπεδο. Η επίσημη Σερβική εκκλησία τάχθηκε κατά της χορήγησης »Αυτοκεφάλου» στην Ουκρανία, προειδοποίησε για την επιχειρούμενη σχισματοποίηση της Ορθοδοξίας ανά την Ευρώπη και δια της πνευματικής της κεφαλής -του Πατριάρχη Ειρηναίου- προέβη σε μια -καθ’ όλα- πασιφανή, ειλικρινή, αλλά και σκληρή διατύπωση: ότι »Τα περισσότερα κράτη που διεκδικούν τώρα τις εκκλησίες τους, δημιουργήθηκαν από Κομμουνιστές και οδηγούνται τώρα από Αθεϊστές!…» Η Σερβία δεν θα αποδεχθεί και αυτή -επ’ ουδενί- τις επιχειρούμενες εκζητήσεις »Αυτοκεφάλου» για τις νεοσύστατες χώρες, που προέκυψαν μετά από τον -χειρουργικά- »επιστημονικό» ακρωτηριασμό της πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβίας. Ο Πατριάρχης Ειρηναίος, αφού ταυτοποίησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη με το απαξιωτικό προσωνύμιο του »Πάπα της Ανατολής» επεσήμανε: »Όλες οι Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες είναι μεταξύ τους ισότιμες. Ο Πατριάρχης της Μητέρας Εκκλησίας είναι πρώτος μεταξύ ίσων. Η Σερβική Εκκλησία, πιστεύω και οι άλλες Εκκλησίες, δεν πρόκειται να αποδεχτούμε ποτέ έναν Ορθόδοξο Πάπα»!

Επιχειρώντας μία περισσότερο ολοκληρωμένη επεξήγηση και διασαφήνηση των αιτιών που -αίφνις- οδήγησαν την εκκλησία της Κων/πολης να εκτινάξει, να διασπείρει και να εγκαταστήσει τον πνευματικό ορυμαγδό και την άθλια, νοσηρή σπέκουλα της παναιρετικής υπόστασής της στις τοπικές εκκλησίες της Ουκρανίας και δη της Ρωσίας, καταλήγουμε αδίστακτα και ανεπιφύλακτα στα εξής: Η μεταψυχροπολεμική στρατηγική του »New World Order» έχει δηλωθεί επανειλημμένα, πως εδράζεται στον τεμαχισμό, στον -μετά ακριβείας- επιστημονικό ακρωτηριασμό και ευτελισμό των κρατών, έτσι, ώστε να καταστούν περισσότερο ανεπαρκή, ευάλωτα και διαχειρίσιμα, αλλά όλα τούτα αποτελούν εν δυνάμει πραγματώσιμα, εφόσον εκλείψει, καταστραφεί και αποσυντεθεί η αυτοτέλεια της »επάρατης» Ρωσίας! Η Ρωσία -από την πλευρά της- δεν αποτελεί τίποτα το περισσότερο από την εθνικιστική αναβίωση της πάλαι ποτέ κραταιάς »Σοβιετίας», εξελιγμένης βεβαίως στα σύγχρονα, καθεστωτικά ειωθότα. Μην πλανάσθε από τις -κινηματογραφικά- σκηνοθετημένες »αποδράσεις» του Βλαντιμίρ Πούτιν σε εκκλησίες, μονές και ησυχαστήρια! Η Ρωσία προσπαθεί ν΄ανακτήσει την χαμένη, εαλωμένη, επεκτατική πολιτική της και η Ορθοδοξία αποτελεί το επίδοξο και επιδέξιο διαχειριστικό του »δεκανίκι», προκειμένου να φανεί στα μάτια του κόσμου, ως »άγγελος εξ ουρανού»! Αυτή αποτελεί τώρα την ύστατη αγκίδα, το απόρημα και την τελευταία »αρρυθμία», πριν τη συγκρότηση και την εγκατάσταση της επερχόμενης Παγκόσμιας Κυβέρνησης.

Από την άλλη είναι επίσης γνωστό τοις πάσι -από τις αρχές του προηγούμενου ακόμη αιώνα- πως όλα σχεδόν τα Πατριαρχεία έχουν μεταβληθεί κυριολεκτικά -literatim- σε εντολοδόχα και εντολοσυλλεκτικά, πολιτικά και διοικητικά παραρτήματα των Υπουργείων των Εξωτερικών κάθε χώρας! Από τον Ιωακείμ τον Γ’ Δεβετζή, τον επονομαζόμενο και… »Μεγαλοπρεπή», τον αρχι-Τέκτονα Μελέτιο Μεταξάκη, ως τον ολετήρα, ανατρεπτικό και λεηλάτη των πατρώων παραδόσεων, πληθωρικό Αθηναγόρα Σπύρου, η διακηρυχθείσα ως Ορθοδοξία μετατράπηκε σε μια τροποποιημένη, γεννετικά μεταλλαγμένη και δογματικά αλλοιωμένη, προτεσταντική Ανορθοδοξία! Ο Τζέφρι (!) Πάιατ, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα είναι ο αυτός διοργανωτής και ενορχηστρωτής της κυβερνητικής μισαλλοδοξίας του Ουκρανού μεγαλοεπιχειρηματία και Πρωθυπουργού Πέτρο Ποροσένκο, που αφού πέρασε από τις ψευδεπίγραφες, επαναστατικές αλχημείες της Αριστεράς, μετεξελίχθηκε σήμερα σε έναν -ολικά- επηρμένο, νοσηρό εθνικιστή, αδιόρθωτο και αμετανόητο Ναζί, ώστε ακριβώς λόγω της εαυτής, παθολογικής και κακοφορμισμένης απέχθειας και αποστροφής του προς την Ρωσία, να »σχίσει» και αυτός με τη σειρά του την κανονική Ρωσική Εκκλησία του Κιέβου. Θυμηθείτε τον -αρκετά πριν- την χορήγηση του »τόμου» στη σχισματική, »εκκλησία» του Φιλαρέτου, που εξέδραμε -»συν γυναιξί και τέκνοις»- στο »Βατικάνιο» Φανάριο, προκειμένου να εκζητήσει με εντολή της κυβέρνησης των ΗΠΑ (!) την χορήγηση του »Αυτοκεφάλου» στους Ουκρανούς σχισματικούς! Για όλους τους παραπάνω, προαναφερθέντες λόγους, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος δεν θα καταστεί αναμφίβολα γνωστός στην Ιστορία -όσο αυτή θα υπάρχει- μόνο, ως ένας από τους -κατά συρροήν- αιρετικούς ολετήρες, που καταδικάζονται και αναθεματίζονται μέσα από το »Συνοδικό της Ορθοδοξίας»΄ αλλά και ένας παγκόσμιος διώκτης της εναπομείνασας Ορθοδοξίας, που στρώνει -ιδίοις χερσί- το κόκκινο χαλί, που θα πατήσει πάνω το πόδι του ο ετοιμαζόμενος Αντίχριστος!

‘‘Το Ρωσικό-αλλά και το Ουκρανικό Σχίσμα- που »έτεκε τερατωδώς» η Σεργιανιστική ιδεοληψία, η Οικουμενιστική νοσηρότητα των Συγκρητιστών της Πόλης-μα πάνω απ΄όλα-η Νεοταξική πολιτική που απεργάζεται την νομή, την κατανομή και την διανομή των χωρών και των τοπικών εκκλησιών, θυμίζει κατά πολύ το ενχώριο,ημερολογιακό Σχίσμα, που -σχεδόν έναν αιώνα πριν- διαχώρισε το γηγενές, ελληνικό ποίμνιο σε Νεοημερολογίτες και Παλαιοημερολογίτες!

Οι Ρώσοι Οικουμενιστές πρώτοι το επεσήμαναν και δεύτεροι οι Σέρβοι, δίκην βεβαίως ενός μαξιμαλιστικού εθνικισμού και μιας επιδέξιας, εξωτερικής προπαγάνδας, που όμως αποζητεί το αυτονόητο: την κανονικότητα!

Στην Ουκρανία -ειδικότερα- έχουμε το πρωτοφανές και ανεπανάληπτο για την παγκόσμια, επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία, της εργαλειοποίησης και εγκατάστασης της Σεργιανιστικής αιρεσιολογίας με την ευχή και ευλογία της »Πρωτειούχου» Μητρός, Εκκλησίας της Κων/πολης!»

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος

Αγιοκυπριανίτης