Ἀγαπητέ μου κ. Μάννη.
Μὲ μεγάλη προσπάθεια σοῦ γράφω αὐτὲς τὶς γραμμὲς ἀφοῦ μάλιστα ὁ χρόνος τρέχει καὶ τὸ θέμα ποὺ διάλεξα δὲν πρέπει νὰ χάσῃ τὴν ἐπικαιρότητά του. Ἰδιαίτερος λόγος εἶναι ἡ ἀνάγκη νὰ δώσουμε, οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀπάντησι σ’ αὐτοὺς ποὺ μᾶς κατηγοροῦν ὅτι ἑορτάζουμε τὸ Ἅγιο Πάσχα κατὰ παράβασι τῶν διορισμῶν τῆς Νικαίας.
Αὐτοὶ βέβαια ποὺ μᾶς κατηγοροῦν, φαίνεται πὼς δὲν ἔχουν κανένα σεβασμὸ στοὺς Κανόνες τῶν Ὀρθοδόξων Συνόδων, ἀφοῦ διαρκῶς προβάλλουν ὡς παράδειγμα τοὺς παραβάτες τῶν θείων Κανόνων, ὅμως ἐμεῖς πρέπει καὶ νὰ ἀπολογηθοῦμε γιὰ τὸ σεβασμό μας στοὺς γραπτοὺς καὶ ἀγράφους νόμους τῆς ἀμωμήτου καὶ ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Θὰ μοῦ πῇς τώρα· ἂν τοὺς ἀπαντήσῃς θὰ σταματήσουν νὰ μᾶς κατηγοροῦν; Σοῦ ἀπαντῶ λοιπὸν· κατηγορηματικὰ Ὄχι, δὲν θὰ σταματήσουν νὰ μᾶς κατηγοροῦν. Ὅμως ἐγὼ δὲν ἀπευθύνομαι σ’ αὐτούς· δὲν κάνω αὐτὸν τὸν κόπο καὶ νὰ πᾶνε χαμένα τὰ λόγια μου. Ἀπευθύνομαι στοὺς Ὀρθοδόξους ἀδελφούς μας, εἴτε αὐτοὶ ἀκολουθοῦν τὸ Νέο εἴτε ἀκολουθοῦν τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, καὶ ἴσως προβληματίζονται μὲ αὐτὰ ποὺ ἀκοῦν ἢ αὐτὰ ποὺ διαβάζουν.
Σὲ προηγούμενη λοιπὸν ἐπιστολὴ κ. Μάννη εἴχαμε ἀναφερθεῖ στὴν πληροφορία ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Ἅγιος Ἀβρόσιος ὅτι, ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος εἶχε θεσπίσει γιὰ τὸν προσδιοριασμὸ τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Ὀρθοδόξου Πάσχα τὸν δεκαεννεαετῆ Κύκλο τοῦ Μέτωνος.
Μὲ τὸν Κύκλο αὐτὸν λοιπὸν θὰ ἀσχοληθοῦμε ὀλίγον σήμερον· καὶ θὰ ἐρευνήσουμε τὰ κείμενα ἑνὸς μεγάλου θεολόγου τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὁποῖος ἐγνώριζε ἀπὸ ὅτι φαίνεται, καὶ μάλιστα ἐγνώριζε πολὺ καλὰ τοὺς διορισμοὺς τῆς Νικαίας, καὶ συνέταξε δικό του Κανόνιο, ἀπόλυτα σύμφωνο μὲ τὸ Κανόνιο ποὺ χρησιμοποιεῖ μέχρι σήμερα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Αὐτὸς ὁ Ἅγιος καὶ Μάρτυς εἶναι ὁ ἅγιος Μάξιμος. Εἶναι ὅμως δύσκολο νὰ ὁμιλήσῃ κανεὶς γιὰ αὐτὸν τὸν Ὁμολογητὴ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως χωρὶς νὰ ἀναφερθοῦν οἱ ἀγῶνές του, οἱ θυσίες του καὶ ἡ ἀταλάντευτη μέχρι Μαρτυρίου ὁμολογία του. Ἂς εἶναι.
Αὐτὸς λοιπὸν ὁ Ὁμολογητὴς ἀνακεφαλαιώνει ὅλες τὶς ἀπαντήσεις ποὺ ζητοῦν οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ σχετικὰ μὲ τὸν Πασχάλιο Κανόνα, στὸ «αἰώνιον Πασχάλιον» ποὺ συνέταξε. Ἡ ἐργασία αὐτὴ τοῦ ἁγίου Μαξίμου κυκλοφορήθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια περὶ τὰ μέσα τοῦ 7ου αἰῶνος (641 μ.Χ). Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ὁ Ἅγιος βρέθηκε σὲ ἀπέραντη μοναξιὰ μετὰ καὶ τὸν θάνατο τοῦ Πατριάρχου Σωφρονίου καὶ τὴν ὁλοκληρωτικὴ σχεδὸν ἐπικράτησι τοῦ μονοθελητισμοῦ στὴν Ἀνατολὴ καὶ ἐπιστρέφοντας ἀπὸ τὴν Συρία στὴ Μονή του στὴν Καρθαγένη, πέρασε ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ φρόντισε νὰ κυκλοφορηθῇ ἡ ἐργασία του γιὰ τὸ «αἰώνιον Πάσχάλιον».
Τὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ εἶναι ἀπόσπασμα μιᾶς ἐπιστολῆς ποὺ ἔστειλε τὸν ἴδιο χρόνο (ἔτη λα΄ τῆς Βασιλείας Ἡρακλείου) σὲ ἕνα Πατρίκιο ὀνόματι Πέτρῳ.
Γιὰ νὰ γίνουν ὅμως πιὸ εὔκολα κατανοητὰ τὰ γραφόμενα ἀπὸ τὸν ἅγιο Μάξιμο πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι:
Τὸ ἡλιακὸ ἔτος, καθορίζεται ἀπὸ τὸν ἡλιακὸ δρόμο. Αὐτὸ τὸ ἔτος εἶναι τὸ γνωστό μας Ἡμερολογιακὸ ἔτος. Ἔχουμε ὅμως καὶ τὸ σεληνιακὸ ἔτος ποὺ ἄρχίζει πάντοτε μὲ Νέα Σελήνη. Τὰ σεληνιακὰ ἔτη ἔχουν ἄλλοτε 12 καὶ ἄλλοτε 13 σεληνιακοὺς μῆνες. Τὰ σεληνιακὰ ἔτη 12 μηνῶν λέγονται κοινὰ καὶ ὅσα ἔχουν 13 μῆνες λέγονται ἐμβόλιμα διὰ τὴν παρεμβολὴ τοῦ (ἐμβολίμου) 13ου σεληνιακοῦ μηνός.
Νὰ παρατηρήσουμε τώρα ὅτι, ἡ διάρκεια 12 συνοδικῶν (σεληνιακῶν δηλαδὴ) μηνῶν εἶναι μικρότερη τοῦ ἡμερολογιακοῦ ἔτους κατὰ 11 ἡμέρες περίπου, ἐνῶ ἡ διάρκεια 13 σεληνιακῶν μηνῶν εἶναι μεγαλύτερη τοῦ ἡμερολογιακοῦ ἔτους κατὰ 19 περίπου ἡμέρες. Αὐτὸ τί σημαίνει;
Ὅτι, ἂν κάποια φορὰ ἄρχισε τὴν ἴδια ἡμέρα ἕνα ἡλιακὸ καὶ ἕνα σεληνιακὸ ἔτος (κοινὴ δηλαδὴ πρωτοχρονιά), ὅταν ἡ σελήνη θὰ ἔχῃ συμπληρώσει 12 συνοδικὲς περιφορὲς δὲν θὰ ἔχῃ συμπληρωθεῖ ἀκόμη ἕνα ἡλιακὸ ἔτος ἀλλὰ λείπονται γιὰ τὴν συμπλήρωσί του 11 ἡμέρες. Ἂν λοιπὸν ἐκεῖνο τὸ σεληνιακὸ ἔτος εἶναι κοινό,(ἔχῃ 12 σεληνιακοὺς μῆνες), ἡ νεομηνία τοῦ πρώτου σεληνιακοῦ μηνὸς τοῦ ἑπομένου σεληνιακοῦ ἔτους θὰ γίνῃ 11 ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴν νεομηνία τοῦ ἡλιακοῦ (Ἡμερολογιακοῦ) ἔτους. Ἂν πάλι τὸ σεληνιακὸ ἔτος εἶναι ἐμβόλιμο (δηλ. ἔχει 13 σεληνιακοὺς μῆνες) ἡ διάρκεια τῶν 13 σεληνιακῶν μηνῶν εἶναι μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν διάρκεια τοῦ ἡλιακοῦ ἔτους κατὰ 19 ἡμέρες, ὥστε ὁ πρῶτος μῆνας τοῦ νέου σεληνιακοῦ ἔτους θὰ φθάσῃ 19 ἡμέρες μετὰ τὴν πρωτοχρονιὰ τοῦ ἡμερολογιακοῦ (ἡλιακοῦ) ἔτους.
Τὰ σεληνιακὰ λοιπὸν ἔτη δὲν ἀρχίζουν σὲ σταθερὴ ἡμερομηνία ὅπως τὰ ἡλιακά· ὅμως συμβαίνει κάτι θαυμαστό. Ὅλες οἱ νεομηνίες τῶν σεληνιακῶν ἐτῶν εἴτε αὐτὰ εἶναι κοινὰ εἴτε εἶναι ἐμβόλιμα βρίσκονται σὲ ἕνα διάστημα ἑνὸς μηνός· τὸν μῆνα δὲ αὐτὸν ἡ Γραφὴ τὸν ὀνομάζει «ἀρχὴ μηνῶν»[1], γιατὶ ἔχει μέσα του τὶς νεομηνίες ὅλων τῶν σεληνιακῶν ἐτῶν.
Ἐπίσης συνολικὰ μετὰ ἀπὸ 19 ἡμερολογιακὰ ἔτη ἐπανέρχονται οἱ ἴδιες νουμηνίες τῶν σεληνιακῶν ἐτῶν. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἐπαναλαμβανόμενη περίοδος τῶν 19 ἐτῶν λέγεται Μετώνειος Κύκλος καὶ αὐτὸν τὸν Μετώνειο Κύκλο έθέσπισε ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ ἀπὸ αὐτὸν τὸν Κύκλο ἀπορρέουν οἱ διορισμοὶ τῆς Νικαίας.
Τὸ πρωτότυπο κείμενο (ἀπόσπασμα τῆς ἐπιστολῆς τοῦ ἁγίου Μαξίμου) θὰ τὸ θέσουμε στὴν Ὑποσημείωσι καὶ θὰ ἐπιχειρήσουμε μιὰ ἐλεύθερη ἑρμηνεία τῶν λόγων τοῦ Ὁμολογητοῦ καὶ Μάρτυρος.
«Περὶ τῆς κατὰ τὸ νομικὸν Πάσχα ὑπερβάσεως, καὶ τῆς κατὰ Χριστὸν τελετῆς, ἐκ ποίας αὕτη, καὶ μέχρι ποίας ἡμέρας κανονίζεται» [2] .
Γράφει λοπὸν ὁ ἅγιος Μάξιμος στὸν Πατρίκιον Πέτρον: «Πρέπει δὲ νὰ σοῦ ἐπισημάνω καὶ τὸν μῆνα ποὺ ἔχει μέσα του τὶς νεομηνίες τοῦ πρώτου μηνὸς τῶν σεληνιακῶν ἐτῶν· αὐτὸν τὸν μῆνα τὸν ὀνομάζουν μερικοί Πασχάλιο μῆνα. Ἂν λοιπὸν λάβουμε ὑπ’ ὄψι πρῶτον ὅτι ὁ σεληνιακὸς μῆνας ἔχει διάρκεια περίπου 29 ἡμερῶν καὶ δεύτερον ὅτι ὅταν συμπληρωθοῦν 12 σεληνιακοὶ μῆνες ὑπολοίπονται ἀκόμη ἄλλες 11 ἡμέρες προκειμένου νὰ συμπληρωθῇ τὸ ἡμερολογιακὸ (ἡλιακὸ) ἔτος, θὰ φθάσουμε στὸ συμπέρασμα ὅτι:
Ὅλες οἱ νουμηνίες τοῦ πρώτου μηνὸς τῶν σεληνιακῶν ἐτῶν βρίσκονται μέσα στὸ διάστημα ἀπὸ 8 Μαρτίου μέχρι 5 Ἀπριλίου. Καὶ τὸ διάστημα μεταξὺ τῶν δύο παραπάνω ἡμερομηνιῶν εἶναι διάστημα ἑνὸς μηνὸς.
Ἂν τώρα ἀναβιβάσουμε κατὰ 13 ἡμέρες τὴν ἡμερομηνία κάθε νουμηνίας τοῦ πρώτου μηνὸς τῶν σεληνιακῶν ἐτῶν, θὰ βροῦμε τὶς ἡμερομηνίες τῶν Πανσεληνιακῶν ἡμερῶν στὶς ὁποῖες οἱ Ἑβραῖοι ἑόρταζαν τὸ κατ’ αὐτοὺς Πάσχα. Καὶ θὰ βροῦμε πὼς αὐτὲς οἱ Πανσεληνιακὲς ἡμέρες βρίσκονται μεταξὺ τῆς 21ης Μαρτίου καὶ τῆς 18ης Ἀπριλίου. Καὶ τὸ μεταξύ τους διάστημα εἶναι πάλι 29 ἡμέρες, δηλαδὴ ἕνας σεληνιακὸς μῆνας.
Ἡ μικρότερη ἡμερομηνία παρατηρεῖται στὸ 16ο ἔτος τοῦ 19ετοῦς κύκλου, ἡ δὲ μεγαλύτερη στὸ 8ο ἔτος τοῦ Κύκλου.
Καὶ ἐμεῖς ποὺ ἀξιωθήκαμε νὰ ἑορτάζουμε τὸ κατὰ Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν Πάσχα τῆς Χάριτος ἐν ‘‘ἀζύμοις εἰλικρινείας’’ ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τὸ ἑορτάζουμε τὴν ἑπόμενη Κυριακὴ μετὰ τὸ Νομικὸ Πάσχα.
Ἔτσι· ὅταν συμπέσῃ ἡ κατώτερη ἡμερομηνία τοῦ Νομικοῦ Πάσχα ποὺ εἶναι ἡ 21η Μαρτίου, καὶ τύχῃ καὶ ἡμέρα Σαββάτου ἑορτάζουμε καὶ ἐμεῖς τὸ κατὰ Χριστὸν Πάσχα τὴν ἑπομένη ἀμέσως ἡμέρα δηλαδὴ στὶς 22 Μαρτίου (ἐπειδὴ εἶναι στὴ περίπτωσι αὐτὴ Κυριακή). Ὅταν πάλι τὸ Νομικὸ Πάσχα πέσῃ στὴν ἀνώτερη ἡμερομηνία 18 Ἀπριλίου, καὶ τύχῃ καὶ ἡμέρα Κυριακή, τότε ἑορτάζουμε καὶ ἐμεῖς τὴν ἑπόμενη Κυριακὴ ποὺ θὰ εἶναι τὴν 25η Ἀπριλίου καὶ θὰ εἶναι ἡ ἀνώτερη ἡμερομηνία τοῦ Χριστιανικοῦ Πάσχα. Ἔτσι τὸ Χριστιανικὸ Πάσχα ἑορτάζεται στὶς 35 ἡμέρες ἀπὸ τὴν 22α Μαρτίου μέχρι τὴν 25η Ἀπριλίου. Καὶ ἑορτάζομε τὸ κατὰ Χριστὸν Πάσχα οὔτε ἀναβαίνοντες πιὸ πάνω ἀπὸ τὴν 25η Ἀπριλίου, οὔτε καταβαίνοντες πιὸ κάτω ἀπὸ τὴν 22α Μαρτίου διότι αὐτὰ τὰ ὅρια ὑπάρχουν στὴν ἐκκλησιαστικὴ νομοθεσία καὶ παράδοσι· «διὰ τὴν ἐν ταύταις» (ταῖς ἡμερομηνίαις) «καὶ εἴσω τούτων δεδομένην ἡμῖν ἐκκλησιαστικὴν νομοθεσίαν τε καὶ παράδοσιν».
Αὐτὴ εἶναι, λέγει ὁ θεῖος Μάξιμος, ἡ ἐκκλησιαστικὴ νομοθεσία· αὐτὴ εἶναι ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοσις.
Ποιὸς μπορεῖ αὐτὰ νὰ τὰ παραβιάσει;
Μὲ ἀπόλυτη σαφήνεια ὁ Ἅγιος Μάξιμος σημειώνει ὅτι τὸ νομικὸ Πάσχα καταβαίνει μέχρι τὴν 21η Μαρτίου καὶ ἀναβαίνει μέχρι τὴν 18η Ἀπριλίου. Ἔτσι λοιπὸν:
Τὸ Νομικὸ Πάσχα ἑορτάζεται ἀπὸ 21 Μαρτίου Μέχρι 18 Ἀπριλίου.
Τὸ Χριστιανικὸ Πάσχα ἑορτάζεται ἀπὸ 22 Μαρτίου μέχρι 25 Ἀπριλίου.
Αὐτὰ τὰ ὅρια τὰ ὁρίζει ἡ ἐκκλησιαστικὴ νομοθεσία καὶ παράδοσις.
Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ἀναφέρει τὰ παραπάνω τρεῖς αἰῶνες μετὰ τὴν συγκρότησι τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Τότε ὅμως ἡ ἀστρονομικὴ ἰσημερία συνέβαινε στὶς 18 Μαρτίου.
Στὴν Ἀλεξάνδρεια βρισκόταν τότε ὁ Ἅγιος Μάξιμος. Τότε κυκλοφορήθηκε καὶ τὸ αἰώνιο Πασχάλιο ποὺ εἶχε συντάξει ὁ ἴδιος. Δὲν ἐγνώριζε ἆραγε τὴν ἡμερομηνία τῆς ἀστρονομικικῆς ἰσημερίας; Δὲν ἐγνώριζε τὴν ἀπόκλισι τοῦ Κύκλου τοῦ Μέτωνος ἀπὸ τὴν ἀστρονομικὴ ἀκρίβεια; Γιατί στὸ Κανόνιό του θεωρεῖ ὡς ἰσημερία τὴν 21η Μαρτίου καὶ ὄχι τὴν 18η Μαρτίου καὶ γιατὶ χρησιμοποιεῖ τὸν Κύκλο τοῦ Μέτωνος;
Μᾶς τὸ δικαιολόγησε προηγουμένως. «Ἑορτάζομε τὸ κατὰ Χριστὸν Πάσχα οὔτε ἀναβαίνοντες πιὸ πάνω ἀπὸ τὴν 25η Ἀπριλίου, οὔτε καταβαίνοντες πιὸ κάτω ἀπὸ τὴν 22α Μαρτίου».
Αὐτὰ τὰ ὅρια τὰ ὁρίζει ἡ ἐκκλησιαστικὴ νομοθεσία καὶ παράδοσις. Καὶ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἡμερομηνία τῆς Ἰσημερίας παραβιάζει αὐτὰ τὰ ὅρια καὶ μᾶς κάνει παραβάτες τῶν νόμων τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὸ καὶ μόνο τὸ κείμενο δίδει κατηγορηματικὴ ἀπάντησι σ’ αὐτοὺς ποὺ ἰσχυρίζονται εἴτε ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἀποφάσεις ἢ ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι ἑορτάζουν παραβαίνοντες τὶς ἀποφάσεις τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Γιατὶ τὸ κείμενο αὐτὸ τοῦ Ἁγίου Μαξίμου εἶναι ἀκριβῶς τὸ Κανόνιο τοῦ Πάσχα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
Νὰ δοῦμε καὶ κάτι ποὺ δὲν διέλαθε τὴν προσοχὴ τοῦ μεγάλου ὀρθοδόξου θεολόγου.
Οἱ νουμηνίες τῶν συνοδικῶν μηνῶν τοῦ Πάσχα βρίσκονται στὸ διάστημα ἀπὸ 8 Μαρτίου μέχρι 5 Ἀπριλίου, - διάστημα μιᾶς συνοδικῆς περιφορᾶς - τὸ ὁποῖο διάστημα λέγει ἡ παλαιὰ Διαθήκη: «ἀρχὴ μηνῶν».
Εἰς τὸν Ἑσπερινὸ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου κ. Μάννη, στὰ πολλὰ Ἀναγνώσματα ποὺ διαβάζει ἡ Ἐκκλησία μας, κάτι θὰ διαβάσῃς καὶ ἐσύ, ψάλτης εἶσαι. Στὸ Γ΄ λοιπὸν Ἀνάγνωσμα (εἰς τὴν Ἔξοδον) καθορίζει ὁ Θεὸς τὴν ἡμερομηνία τοῦ Νομικοῦ Πάσχα. Λέγει ὁ Θεὸς στὸν Μωϋσῆ καὶ τὸν Ἀαρών· «Ὁ μὴν οὗτος ἀρχὴ μηνῶν πρῶτός ἐστιν ἐν τοῖς μησὶ τοῦ ἐνιαυτοῦ».
Ὣ, ἅγιε Μάξιμε, ὁποῦ ζοῦσες στὴ Γῆ καὶ ὁ νοῦς σου ἦταν στὸν Οὐρανό· γιατί αὐτὸν τὸν μῆνα «τὸν εἵσω ἑαυτοῦ τὰς τῶν ὅλων τῆς σελήνης ἐτῶν νεομηνίας κεκτημένον· ὅν διὰ τοῦτο καὶ τινες Πασχάλιον ὀνομάζουσι» τὸν ὀνομάζει ἡ Γραφὴ «ἀρχὴ μηνῶν»· γιατὶ τὸν ὀνομάζουν Πασχάλιο μῆνα;
Θὰ μᾶς ἀπαντήσει ὁ θεῖος Χρυσόστομος[3]: «Ὁ μὴν ἀρχὴ μηνῶν. Καὶ διατὶ ὁ τοῦ Πάσχα μὴν πρῶτός ἐστιν ἐν τοῖς μησὶ τοῦ ἐνιαυτοῦ; Ὁ μὲν οὖν ἀπόρρητος Ἑβραίων λόγος τοῦτόν φησι τὸν καιρὸν εἶναι, ἐν ᾧ ὁ τῶν καιρῶν Κύριος καὶ δημιουργὸς Θεὸς τότε ἐδημιούργησε τὸ πᾶν· καὶ τοῦτο εἶναι τῆς κτίσεως τὸ πρῶτον ἄνθος, τοῦ κόσμου τὸ κάλλος... [...]. καὶ μᾶλλον πεπίστευκα, διὰ τὴν τοῦ Πάσχα πνευματικὴν ἑορτήν, ἀρχὴν καὶ κεφαλήν, καὶ πρώτην ἡγεμονίαν ἅπαντος τοῦ χρόνου νενομίσθαι τόνδε τὸν μῆνα τοῦ Πάσχα, ἐν ᾦ τὸ μέγα τοῦτο τελεσιουργεῖται μυστήριον· ἵν’ ὡς ὁ Κύριος τῶν πάντων νοητῶν τε καὶ ἀοράτων πρωτόγονός ἐστι καὶ πρωτότοκος ἀπ’ ἀρχῆς, οὕτω καὶ ὅδε ὁ μήν, ὁ τὴν ἱερὰν τετιμημένος τελετήν, πρῶτος γεγένηται τοῦ ἐνιαυτοῦ, καὶ παντὸς αἰῶνος ἀρχή. Ἐνιαυτὸς δὲ οὖτος, ὃν ἡ θεία Γραφὴ βοᾷ· Κηρῦξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν».
Αὐτὰ ὅμως ἂς μᾶς τὰ διασαφήσουν καὶ μᾶς τὰ σχολιάσουν οἱ ὀρθόδοξοι θεολόγοι.
Καλὴ Ἀνάστασι.
Ἀ
[1] Ἔξ. ΙΒ΄, 1.
[2] «Δεῖ δὲ κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐπισημήνασθαι καὶ αὐτὸν τὸν μῆνα τὸν εἵσω ἑαυτοῦ τὰς τῶν ὅλων τῆς σελήνης ἐτῶν νεομηνίας κεκτημένον· ὅν διὰ τοῦτο καὶ τινες Πασχάλιον ὀνομάζουσι· πόθεν οὗτος τὴν ἀρχὴν ἔχει, καὶ ποῦ τὸ τέλος. Φαμὲν οὖν, ὡς τὴν μὲν ἀρχὴν ἔχει, κατὰ τὴν τοῦ Μαρτίου μηνὸς η΄, τὸ δὲ τέλος κατὰ τὴν τοῦ Ἀπριλίου ε΄. Ἐξ ἐκείνης γὰρ μέχρι ταύτης μὴν ὑπάρχει σελήνης ὁλόκληρος, τοὐτέστι κθ΄ ἡμέραι. Διὰ τοσούτων γὰρ ἀνίασι καὶ κατίασι τὰ ταύτης ἔτη κατὰ τὴν αὐτῶν νεομηνίαν ἔκ τε τῆς τῶν ια΄. ἡμερῶν ἐκλείψεως, καὶ τῆς τῶν λ΄ πάλιν ἐμβολῆς καὶ προσθήκης. Οὕτω δὲ καὶ αἱ ἐκ τῶν νεομηνιῶν αὖθις προαγόμεναι τεσσαρεσκαιδεκαταῖαι, καθ’ ἅς Ἑβραίοις τὸ Πάσχα τελεῖται, κατὰ τὸν ἴσον ἐπαιρόμεναι καὶ καθιέμεναι τρόπον, τὴν μὲν ἀρχὴν ἔχουσι κατὰ τὴν εἰκάδα πρώτην τοῦ Μαρτίου, τὸ δὲ τέλος κατὰ τὴν Ἀπριλίου ιη΄. Ἀπ’ ἐκείνης γὰρ ἕως ταύτης κθ΄ πάλιν ἡμέραι τυγχάνουσιν. Ἀπ’ ἐκείνης γὰρ ἕως ταύτης κθ΄πάλιν ἡμέραι τυγχάνουσιν.
Ἔστι δὲ τὸ τὴν κατωτέραν πασῶν τῶν νεομηνιῶν νεομηνίαν τεσσαρεσκαιδεκάτην ποιούμενον ἔτος σελήνης τὸ ἓξ καὶ δέκατον· τὸ δὲ τὴν ἀνωτέραν τὸ η΄. Διόπερ ἡμεῖς οἱ κατὰ χάριν ἐν «ἀζύμοις εἰλικρινείας» τὸ κατὰ Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν ἠξιωμένοι Πάσχα τελεῖν, ὡς μίαν μόνην ὑπερβαίνοντες ἡμέραν, ὅτε Σαββάτῳ φθάνουσαν ἴδοιμεν τὴν εἰκάδα πρώτην τοῦ Μαρτίου μηνός, καθ’ ἣν συναντᾷ καὶ ἡ ιδ΄. τοῦ φέγγους· καὶ ὡς πάλιν ζ΄. ἡμέρας ἡνίκα Κυριακῆς γινομένην εὕρωμεν τὴν τοῦ Ἀπριλίου μηνὸς ιη΄· εἰς ἣν ὁμοίως καὶ ἡ καθ’ Ἑβραίους ιδ΄ τελεῖται πρώτου μηνὸς· ἐν λ΄ καὶ ε΄ ταῖς πάσαις ἡμέραις (τοσαῦται γὰρ αἱ ἀπὸ εἰκάδος δευτέρας Μαρτίου, μὲχρι εἰκάδος πέμπτης Ἀπριλίου τυγχάνουσι)· κανονιζόμεθα τὸ σωτήριον Πάσχα τελεῖν· οὔτε ἐκείνην ὑποκαταβαίνοντες, οὔτε μὴν ταύτην ὑπεραναβαίνοντες· διὰ τὴν ἐν ταύταις καὶ εἵσω τούτων δεδομένην μὴν ἐκκλησιαστικὴν νομοθεσίαν τε καὶ παράδοσιν. Ἡμῖν μὲν οὖν αἵ τε νεομηνίαι καὶ τεσσαρεσκαιδεκαταῖαι τῶν τῆς σελήνης ἐτῶν ἐντεῦθεν καὶ οὕτω ψηφίζονται». P. G. 19 Στήλη 1232 Β.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου