Όλες οι θρησκείες του κόσμου, έχουν τις δικές τους προφητείες και τα δικά τους ιερά βιβλία. Σε μια από τις προφητείες της νέας τάξης πραγμάτων, μαθαίνουμε τρομερά πράγματα. 

Είναι συγκλονιστικό και απίστευτο, όμως υπάρχουν ατράνταχτα στοιχεία, ότι οι άνθρωποι της νέας τάξης πραγμάτων, επιθυμούν διακαώς, την ανασύσταση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, και το αναφέρουν ακόμη και δημοσίως !!! 

Είναι γνωστό εδώ και πολλές δεκαετίες, καθώς αποτελεί κοινό “μυστικό”, σε όλους όσους γνωρίζουν, ότι το Χόλυγουντ, έχει προσχωρήσει στον Εωσφορισμό (Νέα Τάξη). 

΄Οποιο θρησκευτικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό μήνυμα, επιθυμούν να περάσουν, σε παγκόσμιο επίπεδο, οι άνθρωποι της νέας τάξης πραγμάτων, το κάνουν μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες. 

Στην πολύ σημαντική ταινία η προφητεία (The Omen), παραγωγής 1976, αναφέρουν ξεκάθαρα, ότι ο αντίχριστος θα έρθει με την ανασύσταση, της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με βάση τις δικές τους προφητείες. Οι σατανιστές-παγανιστές αναμένουν και προετοιμάζουν την ανασύσταση, του Δυτικού-Ρωμαϊκού κράτους, το οποίο βρισκόταν, υπό την Γερμανική εξουσία, κατά τα μεσαιωνικά χρόνια. Οι Εωσφοριστές έχουν και εκείνοι, τα δικά τους “ιερά” βιβλία, κείμενα και προφητείες. 

‘Οπως ο Κύριος Ιησούς-Χριστός, βασίλεψε πνευματικά, στην γη, κατά την εποχή της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, τώρα κατά τήν σύγχρονη εποχή, με την ανασύσταση της “Αγίας” Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο αναμενόμενος “Μεσσίας” των Ιουδαίων, θα κυβερνήσει πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά και πνευματικά, την νέα “Αγία” Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, καθώς και ολόκληρη την ανθρωπότητα. 

Στα πλαίσια αυτών των άνομων και ανθελληνικών σκοπων, παραποίησαν τους θρύλους, τις παραδόσεις, και ένα μέρος της Ελληνικής ιστορίας. 

Θέλουν τους Έλληνες να είναι σε πλήρη ηθική-πνευματική σήψη-παρακμή, να είναι εντελώς αδρανείς-αδύναμοι, ώστε να αναμένουν, την εξ ουρανού “βοήθεια”, χωρίς να αγωνίζονται, και χωρίς να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους. 

Σε αυτήν την κατάσταση καταστολής, θα αιφνιδιάσουν, τους τελείως ανυποψίαστους, και απαίδευτους, για να φέρουν τον αντίχριστο, αντί για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά. 

Στο σημείο αυτό, να αναφέρω, ότι αρκετοί πιστεύουν, ότι ήδη έχει ανασυσταθεί η “Αγία” Γερμανική αυτοκρατορία, μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είναι υπό την Γερμανική εξουσία. 


Η ΥΒΡΙΣ ΚΑΙ Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ.

Στα πλαίσια αυτών των άνομων σκοπών, παρουσιάζουν ως “μαρμαρωμένο” Βασιλιά, τον Ιωάννη-Δούκα Βατάτζη, και όχι τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον οποίο αφορά ο ομώνυμος Ελληνικός-θρύλος, της Αλώσεως. 

Αποτελεί τεράστια εθνική προσβολή, προς τον Ήρωα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, και τους μεγάλους Έλληνες ιστορικούς Σφραντζή, Παπαρηγόπουλο κλπ), η βάναυση-κατάπτυστη παραποίηση της Ελληνικής ιστορίας, των θρύλων και των λαϊκών παραδόσεων του Ελληνισμού, περί “Μαρμαρωμένου” βασιλιά. Επίσης από τον τέταρτο αιώνα μετά Χριστόν, μέχρι και σήμερα, ουδέποτε, αναγνώρισε η επίσημη, εκκλησία, αυτές τις προφητείες. 

Ακόμη και να επαληθευτούν κάποιες από αυτές τις προφητείες, αυτές δεν θα αφορούν, τον “Μαρμαρωμένο” βασιλιά, τον Ιωάννη Δούκα-Βατάτζη, αλλά τον εκ πενίας βασιλέα. 

Εάν υπάρξει μετάνοια, και εγκατάλειψη της πορνείας, και της σεξουαλικής διαφθοράς, τότε όλα θα είναι εφικτά.  

Σύμφωνα με την συγκεκριμένη προφητεία, ο εκ πενίας βασιλέας, ζει στην νησιωτική Ελλάδα, εκδιώχθηκε άδικα από την οικία του, μένει σε μια ταπεινή καλύβα, είναι μετρίου ύψους, με λίγα μαλλιά, και με σημάδια στο πόδι και στο χέρι. Επίσης είναι ένας γνωστός-“άγνωστος”, καθώς τον γνωρίζουν, αρκετοί, διότι μιλά για την Χριστιανική ηθική, εν τούτοις, δεν αλλάζουν τρόπο ζωής οι περισσότεροι. 


ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ.


Η ηρωική μορφή του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου συνδέεται άμεσα με το μεγίστης σημασίας, εθνικό-ιστορικό γεγονός της αλώσεως της Πόλης.

Η πατρίδα εiναι η μητέρα όλων μας, καθώς όλοι οι Έλληνες έχουμε ισχυρό συναισθηματικό
δέσιμο, με την θρησκεία, την ιστορία, τον πολιτισμό και τους προγόνους.

Η Ελλάδα και το Ελληνικό έθνος διατηρούν την αξιοπρέπεια, και το μεγαλείο της ψυχής, σε κάθε περίσταση, ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η στάση των πολιορκημένων Ελλήνων Ηρώων το 1453, οι οποίοι παρά το γεγονός ότι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο, δεν καταδέχονται να σκεφτούν το ενδεχόμενο της παράδοσης στους Αγαρηνούς. Με πρωτόγνωρο ψυχικό σθένος αποφασίζουν να πεθάνουν μαχόμενοι, θυσιαζόμενοι στα ιδανικά της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της πίστεως στον Χριστό. 
 

Οι Έλληνες της πόλης. ξεπερνούν κάθε φόβο, γίνονται ήρωες και διαχρονικά σύμβολα, ελευθερίας και αξιοπρέπειας.Ανεπανάληπτο μεγαλείο των πολιορκημένων. Παρά το γεγονός ότι είναι αντιμέτωποι με τόσες δυσκολίες, όχι μόνο δεν υποκύπτουν στους φόβο τους, αλλά επιθυμούν να πολεμήσουν. Αυτό θα τους φέρει σε θανάσιμο κίνδυνο. Όμως παράλληλα θα τους απαλλάξει από τον ατιμωτικό αφανισμό, λόγω της πείνας, της εξαθλίωσης, και της παραδόσεως στον Μωάμεθ. Οι πολιορκημένοι έχουν συνηθίσει την εμπόλεμη κατάσταση. Αντί να τους φοβίζει ο πόλεμος, έχει γίνει πια κομμάτι της ζωής τους και τους παρακινεί σε Ηρωικά επιτεύγματα.

Ο ένδοξος ήρωας, ο τρομερός μαρμαρωμένος βασιλιάς έρχεται να αναστήσει το Ελληνικό γένος, από τα αβάσταχτα δεινά. Έρχεται να μας θυμίσει, τις μεγάλες εθνικές θυσίες, που έκαναν οι προγονοί μας. Κάθε χρόνο, την Άνοιξη, την πιο ωραία εποχή του χρόνου, αγέρωχος και υπερήφανος, μας υπενθυμίσει το εθνικό μας καθήκον. Στην πραγματικότητα, δεν είναι μόνον η συγκεκριμένη εποχή, και η αποφράδα ημέρα, που τον θαυμάζουμε, τον σεβόμαστε, και του αποδίδουμε τις πρέπουσες τιμές.

Ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς. είναι μια διαχρονική μορφή, και βρίσκεται καθημερινά, μέσα στις καρδιές, όλων των πραγματικών Ελλήνων. Η ηρωική μορφή του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου συνδέεται άμεσα με το μεγίστης σημασίας, εθνικό-ιστορικό γεγονός της αλώσεως της Πόλης. Στις παραδόσεις, στις διηγήσεις, στους θρύλους, στα δημοτικά τραγούδια του Ελληνικού λαού, υπάρχουν χιλιάδες αναφορές για την άλωση, αλλά και στην μορφή του μαρμαρωμένου βασιλιά. Ακόμη και στους θρήνους έχουμε αναφορές. Οι Θρήνοι είναι μεταρωμαϊκά-“Βυζαντινά” ποιήματα, όπου αποτυπώνεται ο πόνος για την πτώση της Βασιλεύουσας. Ο ηρωικός βασιλιάς εμφανίζεται στις τελευταίες του στιγμές, κυρίως στον Θρήνο που έχει τίτλο “Ανακάλημα της Κωνσταντινούπολης”. Από τις παραδόσεις η πιο γνωστή, είναι για τον “μαρμαρωμένο” βασιλιά, που λίγο πριν σκοτωθεί, τον πήρε άγγελος Κυρίου και τον έβαλε, μέσα σε μια σπηλιά, όπου θα παραμείνει μέχρι να τον σηκώσει ο άγγελος για να ξαναπάρει πίσω την Πόλη. Σε πολλά δημοτικά τραγούδια για την άλωση περιγράφεται ο ηρωικός θάνατος, καθώς και ο μυστικός του τάφος στην Κωνσταντινούπολη. Μαζί με την πίστη και την γλώσσα τους, με αυτούς τους θρήνους, τους θρύλους και τις παραδόσεις για την ανάσταση του γένους, διατηρούσαν τις ελπίδες τους οι ραγιάδες στα δύσκολα χρόνια της οθωμανικής κατοχής.

Όταν έπεσε η πόλη στους Τούρκους, το έτος 1453 μ Χ., για να τονώσουν το ηθικό των σκλαβωμένων Ελλήνων, για να υπάρχει ελπίδα, δημιούργησαν τον θρύλο του “Μαρμαρωμένου” βασιλιά. Παράλληλα έφτιαξαν αυτό τον θρύλο, διότι είχε καταρρεύσει η εθνική μας υπερηφάνεια, ο εθνικός μας εγωισμός, από την Τουρκική κατάκτηση της βασιλεύουσας. Ο Κωνσταντίνος Καβάφης σε δύο ποιήματά του, το “Θεόφιλος Παλαιολόγος” και “Παρθέν” αποτυπώνει συγκινητικά τον θάνατο του Κωνσταντίνου και την πτώση της Πόλης. Ο Στρατής Μυριβήλης στα διηγήματά του “Πόλεμος”, “Το λουλούδι της φωτιάς”, αλλά και στο μυθιστόρημά του “Η Ζωή εν τάφω” κάνει αναφορές στον ήρωα βασιλιά. Επίσης ένα συγκινητικό διήγημα με επίκεντρο την μορφή του Παλαιολόγου είναι το «Χριστούγεννα του 1448 μ.Χ.» του Καραγάτση. Όμως η πιο επιτυχημένη τραγωδία είναι “Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος” του Νίκου Καζαντζάκη. Με τρόπο μοναδικό παρουσιάζεται η αγωνία του Παλαιολόγου να διατηρήσει τις εύθραυστες ισορροπίες ανάμεσα σε λαό και άρχοντες, σε ενωτικούς και ανθενωτικούς, στους γενναίους και σε εκείνους που είχαν ήδη παραδοθεί και στην μάταιη ελπίδα για διαφυγή, στο φως της ελευθερίας και το σκοτάδι της υποταγής.

Ο δεσπότης Κωνσταντίνος προσπαθεί να διασώσει ότι έμεινε από το μεγαλείο μιας ολόκληρης εποχής, από την δόξα της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας.

Ο λαός της Πόλης τον κατηγορεί, για τα επερχόμενα δεινά, η εκκλησία τον εχθρεύεται, οι σύμμαχοι τον εγκαταλείπουν. Ο ήρωας βασιλιάς απορρίπτει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει την Πόλη, και να καταφύγει είτε στη Δύση, είτε σε κάποια κτίση που θα του παραχωρούσε ο εχθρός, και μένει ολομόναχος. Εκείνος και η αδούλωτη ψυχή της μητέρας Ελλάδας. Μαζί με λίγους πιστούς συντρόφους, θα δώσει την τελική μάχη, για την ελευθερία-αθανασία και θα πέσει στις επάλξεις της Βασιλίδος των Πόλεων. Το έργο αυτό αποτελεί ένα ανεπανάληπτο κάλεσμα σε νέους εθνικούς αγώνες για την ελευθερία. Μαραθώνας, Σαλαμίνα, Πλαταιές, Θερμοπύλες.

Η επανάσταση του 1821, η Κρήτη, ο Μακεδονικός Αγώνας, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, το έπος του 1940. Αυτό το λογοτεχνικό αριστούργημα, αποτελεί μια προσπάθεια πνευματικής αναγέννησης, στα διαχρονικά Ελληνικά ιδεώδη, και τα σύμβολα μιας εποχής, που οι νεοταξίτες επιθυμούν και προσπαθούν, να μας κάνουν, να τα θάψουμε, για πάντα στην λήθη της ιστορίας, ξεχνώντας οριστικά τους Ήρωες της ελευθερίας, τους Αγίους και τους αρχαίους Φιλοσόφους.

Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, επανέρχεται κυρίαρχος-ηγέτης δείχνοντας υπομονετικά το δύσκολο, αλλά και μοναδικό δρόμο προς την ελευθερία, την δόξα και την αθανασία. Νικά τον Θάνατο, ο Παλαιολόγος.

Πώς μπορούμε να μην αποδεχθούμε το κάλεσμα του Θρυλικού Βασιλιά, και των Ελλήνων Ηρώων ; Πώς να μείνουμε απαθείς και ασυγκίνητοι σε τούτη την διαρκή και άδικη θυσία τόσων αιώνων, θεωρώντας την “εθνικισμό”, και “φασισμο” ; Δεν είναι μόνον το αίμα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, που κυλάει στις φλέβες μας, το ζωντανό, αλλά και όλων εκείνων που έπεσαν στα ιερά πεδία της δόξας, της τιμής και της Εθνικής αξιοπρέπειας. Είναι η φωνή που μας καλεί, να σηκωθούμε και πάλι όρθιοι, με υπερηφάνεια και Ελληνική αξιοπρέπεια, όπως αρμόζει σε μας που αξιωθήκαμε μια τέτοια πατρίδα.

Από τον Μαραθώνα, την Σαλαμίνα, της Θερμοπύλες και τις εκστρατείες του Μ. Αλεξάνδρου, του Ηράκλειου, του Αγίου Νικηφόρου Φωκά, του Βουλγαροκτόνου, ως την Αγιασμένη επανάσταση του 1821, το ένδοξο έπος του 1940, με την πρωτοφανή και ανέλπιστη εκείνη εποποιία, των προγόνων μας, έναντι του πανίσχυρου ναζιστικού κράτους, και των συμμάχων τους, η ιδέα της αδούλωτης ψυχής, μεταφέρεται με ένα αξιοθαυμαστό τρόπο, από γενιά σε γενιά. Μέσα από τις Ομηρικές ραψωδίες, τους Περσικούς πολέμους, τις μοναδικές αρχαίες τραγωδίες, την Ελληνική-Ρωμαϊκή ιστορία, το αγιασμένο 1821, το δημοτικό τραγούδι, την προφορική παράδοση, κυριάρχησαν τα Ελληνικά ιδεώδη στον λόγο του Σολωμού, του Παπαδιαμάντη, του Κόντογλου, του Παλαμά, του Καβάφη, του Σικελιανού, του Σεφέρη, του Ελύτη, του Καζαντζάκη κλπ. Την σημερινή εποχή ας σταθούμε στις επάλξεις της βασιλίδος των πόλεων, στην αυτοκρατορική βίγλα, κάτω από το λάβαρο του σωτήρα ημών Ιησού Χριστού, και του μαρτυρικού δεσπότη Κωνσταντίνου, του αλύγιστου στα στίφη των βαρβάρων, στον ανίκητο ηθικά, Ήρωα της Βασιλεύουσας, μαζί με τους Ήρωες Έλληνες-πολεμιστές. Αυτό επιβάλει το ιερό καθήκον, το υπέρτατο χρέος έναντι της ιστορία και του Γένους.

Στις εποχές της πνευματικής άλωσης και κατοχής, της εμετικής σεξουαλικής διαφθοράς, και τις επελάσεως των οπαδών της παγκοσμιοποίησης, των υποταγμένων και υπόδουλων ψυχών από την οικονομική κρίση, σήμερα όπως και τότε, περιφερόμαστε από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα της Δύσης, ως ανήμποροι επαίτες και εκλιπαρώντας για χρήματα, παραδίδοντας κυριαρχία και εθνικό πλούτο, προδίδοντας την εθνική συνείδηση και παράδοση. Έλληνες σήμερα ο τελευταίος Αυτοκράτορας, ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος-Δραγάζης, κρατώντας τον δικέφαλο αετό, στέκει όρθιος, απτόητος, επιθυμώντας, να μας οδηγήσει εκ νέου σε νικηφόρους αγώνες, σε μάχες σπουδαίες έναντι του προαιώνιου εχθρού, της εωσφορικής νέας τάξης πραγμάτων, μιας άσπλαχνης, σύγχρονης θεώρησης του πολιτισμού, της κοινωνίας του κέρδους, της απόλυτης κυριαρχίας της οικονομίας, που δημιουργεί τους ανθρώπους, οι οποίοι ζούνε μέσα στην ακολασία και τα πιο ταπεινά σεξουαλικά πάθη.

Δυστυχώς την εποχή της αλώσεως, είχαμε την προσβλητική ένωση των δύο Εκκλησιών, και την διχόνοια ανάμεσα στους Έλληνες, και στους λίγους Γερμανούς πολεμιστές, λίγο πριν την καθοριστική τελική μάχη, καθώς δεν έστειλαν την πολυπόθητη, από τους ενωτικούς,  στρατιωτική βοήθεια οι Γερμανοί. 

Η Κωνσταντινούπολη τα τελευταία 200 χρόνια είναι πλέον μια πόλη κράτος,όπως η αρχαία Αθήνα, καθώς την ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία την κατέστρεψαν, και την κατέκτησαν οι Γερμανοί τον Απρίλιο του 1204 μ.Χ. Με την επανάκτηση της Βασιλεύουσας ,η αυτοκρατορία είναι πλέον κατακερματισμένη σε μικρά Λατινικά και Ελληνικά κρατίδια. Αυτά τα μικρά Ελληνικά κρατίδια όπως το Δεσποτάτο της Ηπείρου και της Θεσσαλίας αρνούνται πεισματικά να υπακούσουν στην κεντρική Ελληνική κυβέρνηση της Κωνσταντινούπολης. Η Βασιλεύουσα, θα δώσει μόνη έως το τέλος τον αγώνα επιβίωσης.
 

Κατά την εποχή των Παλαιολόγων η Ελλάδα βρισκόταν σε τεράστια πολιτική, στρατιωτική και εν μέρει ηθική παρακμή. Αυτό διότι παρακαλούσαν για στρατιωτική βοήθεια τους χειρότερους εχθρούς του Ελληνικού έθνους, τους Γερμανούς, οι οποίοι είχαν κατακτήσει το 1204 μ.χ, ολόκληρη την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και ξεπέρασαν σε βιαιότητες ακόμα και τους Σαρακηνούς. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, μεγαλύτερο κατάντημα για έναν λαό και για ένα έθνος από το να παρακαλά τους χειρότερους εχθρούς του, να το γλυτώσουν από άλλους εχθρούς, και πιο συγκεκριμένα τους Τούρκους. Οι αδύναμοι Έλληνες, παρακαλούσαν τους φοβερότερους εχθρούς του έθνους, τους Γερμανούς να τους σώσουν από τους Τούρκους. Eν τούτοις, οι προγονοί μας δεν σκέφτηκαν ούτε για μια στιγμή να μην πολεμήσουν, όμως παράλληλα ως άνθρωποι επιθυμούσαν να επιβιώσουν.Για αυτό επάνω στην απελπισία τους, κάποιοι εξ αυτών, σκέφτηκαν να ζητήσουν την βοήθεια των Γερμανών. Η κατάσταση ήταν τραγική και απερίγραπτη. Τους λίγους Φράγκους που πολέμησαν στο πλευρό των Ελλήνων, ο Δούκας Νοταράς μαζί με κάποιους άλλους Έλληνες δεν τους θέλουν μαζί τους. Ο Νοταράς είπε στον Γιάννη Ιουστιανιάνη (Λατίνος), ότι μόνο άμα φύγετε εσείς οι λίγοι Φράγκοι από την Πόλη, θα μας γλυτώσει ο Χριστός. Ο Κωνσταντίνος κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες, να κρατήσει μονιασμένους τους Έλληνες και τους Γερμανούς. Δεν ήταν λίγες οι φορές που επενέβαινε ο ίδιος σε διάφορα σημεία του κάστρου και χώριζε τους αντιμαχόμενους. Οι πλούσιοι λαϊκοί-κληρικοί, δεν έδιναν ούτε δραχμή, για να βοηθήσουν οικονομικά στο να μην χαθεί η Πόλη. Δεν βοήθησαν τον πεινασμένο Ελληνικό λαό που πολεμούσε νηστικός και άυπνος, γιατί δεν επαρκούσε αριθμητικά ο μικρός αυτός στρατός, να φυλάξει την Κωνσταντινούπολη. Ένα ακόμη μειονέκτημα ήταν ότι μαζί με την αϋπνία την πείνα, οι περισσότεροι υπερασπιστές της ήταν μεσήλικες, σε αντίθεση με τους Τούρκους μαχητές που οι περισσότεροι ήταν νέοι, ξεκούραστοι, έχοντας φαγητό. Δυστυχώς ο πλούσιοι της εκκλησίας, όπως και οι πλούσιοι λαϊκοί Έλληνες, δεν έδωσαν ποτέ χρήματα, για να φάνε οι πολεμιστές και οι άμαχοι. Οι τελευταίες μέρες πριν από την Άλωση της Πόλης είναι σημαντικές σε ηθικό επίπεδο. Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι πιθανότητές τους να επιβιώσουν είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Εν τούτοις όλες εκείνες τις ημέρες αντί να πέσει το ηθικό τους τελείως, ώστε να πολεμούν με λιγότερο ζήλο και πάθος, αντ’ αυτού μέσα σε αυτήν την απελπισία πολεμούσαν με ακόμα μεγαλύτερη ορμή όπως αρμόζει στο έθνος των Ελλήνων. Ένοιωθαν να αυξάνονται οι δυνάμεις των σε ηθικό, πνευματικό και σωματικό επίπεδο εκείνες τις δύσκολες στιγμές. Ενώ βρισκόταν μέσα στην τέλεια απελπισία, καθώς το τέλος τους πλησίαζε με γοργούς ρυθμούς, εκείνοι πολεμούσαν με πολύ μεγαλύτερο ζήλο. Αυτό ακριβώς είναι ένα από τα μεγαλύτερα ηθικά αξιώματα των Ελλήνων. Όλοι οι άλλοι λαοί σε περίπτωση που βρίσκονταν στην θέση των Ελλήνων της Αλώσεως, θα είχαν παραδοθεί, είτε θα πολεμούσαν πάρα πολύ νωχελικά.

Οι Έλληνες-Χριστιανοί ήρωες θυσίασαν πολύτιμες γυναίκες, κόρες, αδελφές, εξαδέλφες, μητέρες, ανιψιές, για την τιμή και την επιβίωση της Ελλάδος. Άλλωστε πως θα μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά με τόσους Ήρωες και Αγίους που είχε βγάλει το έθνος μας, όλους εκείνους τους αιώνες. Το μεγαλείο της ψυχής των Ελλήνων της Πόλης δεν είχε όριο. Πριν την τελική μάχη ο Μωάμεθ έδωσε αρκετές ευκαιρίες στους Έλληνες για να φύγουν ειρηνικά, μαζί με τις οικογένειες τους και όλη τους την κινητή περιουσία και να πάνε να κατοικήσουν όπου εκείνοι επιθυμούν. Όμως όλες τις φορές οι Έλληνες απάντησαν αρνητικά. Γνώριζαν τον διαχρονικό και ιερό τρόπο εθνικής επιβίωσης και ότι εάν σε περίπτωση που θα τολμούσαν να γίνουν προδότες, θα “έσπαγε” η ιερή ιστορική συνέχεια, η οποία κρατούσε το έθνος ζωντανό, στο πέρασμα πολλών αιώνων.

Ήξεραν πολύ καλά οι Έλληνες της Άλωσης ότι αν γινόταν προδότες τότε θα κατέστρεφαν δια παντός τον Ελληνισμό. Αυτό διότι ανά πάσα στιγμή, οι επόμενες γενιές Ελλήνων θα τους είχαν ως παράδειγμα, με συνέπειες ολέθριες-τραγικές, καθώς θα ακολουθούσαν και άλλοι οι οποίοι θα γίνονταν προδότες. Από την στιγμή που θα καταστραφεί η ιερή ιστορική συνέχεια, των ηθικών και των γενναίων Ελλήνων, θα ερχόταν γενεές προδοτών και δειλών. Όμως αυτό δεν το επέτρεψαν να γίνει οι ήρωες της Άλωσης, για να μην διαλυθεί οριστικά το Ελληνικό έθνος. Οι Έλληνες ήξεραν πάρα πολύ καλά, πως δεν είχαν πολλές πιθανότητες να νικήσουν τους Σαρακηνούς.Γνώριζαν πάρα πολύ καλά ότι οι γυναίκες τους, οι κόρες, οι αδελφές τους, οι εξαδέλφες, οι μητέρες, τα αγόρια, τα ανίψια τους, μετά την μάχη θα έπεφταν στα χέρια των Ισμαηλιτών όπως και έπεσαν.

Οι Ισμαηλίτες θα τους σκλάβωναν όλους για να τελούν όλο το “θρησκευτικό”, λατρευτικό τυπικό του Εωσφόρου,με σε σεξουαλικές ανωμαλίες, όργια , ομοφυλοφιλικό σεξ, παιδεραστίες κ.λ.π.

Πέρα από την εξαθλίωση και τον φόβο του θανάτου, οι Έλληνες της πόλης, είχαν τώρα να παλέψουν και με το ανυπέρβλητο κάλλος της Ελληνικής φύσης, και των μονογαμικών-ηθικών, Ελληνίδων γυναικών. Η άνοιξη έδινε στην φύση όλες τις ευλογίες και τις ομορφιές της, οι πολιορκημένοι Έλληνες θα έπρεπε να βρουν την δύναμη να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια. Η λαχτάρα για την ζωή, οι ομορφιές της φύσης, και η αγάπη για τους συγγενείς τους, ήταν τα μεγαλύτερα εμπόδια, προκειμένου να φτάσουν στην επίτευξη του στόχου τους. Πέρα από την πείνα, την εξαθλίωση, την εγκατάλειψη των συγγενικών τους προσώπων και τον φόβο του θανάτου, είχαν να αντιμετωπίσουν και το ανυπέρβλητο μεγαλείο της δημιουργίας, με τις θάλασσες, τα δάση, τα λουλούδια, τα ζώα και τα πτηνά.

Το παράδειγμα της θυσίας των Ελλήνων της αλώσεως, θα λειτουργήσει ως ένα διαχρονικό παράδειγμα, ηρωισμού για όλους τους Έλληνες, οι οποίοι θα δεχτούν μέσα στις ψυχές τους, την θυσία, εκείνων που χάθηκαν με τον πιο βίαιο τρόπο στο όνομα της Ελλάδας και του κυρίου Σωτήρα και Λυτρωτή ημών, Ιησού.

Όλους τους επόμενους αιώνες εκατομμύρια Έλληνες άνδρες με παραδείγματα τους ήρωες Αυτοκράτορες-Στρατηγούς, Αξιωματικούς, στρατιώτες, πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την πατρίδα.

Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει, πολεμώντας. Όλοι οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορδοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου : ” Κρείττων γάρ επαινετός πόλεμος, ειρήνης χωριζούσης θεού. Για αυτό πολέμησαν ανά τους αιώνες, εκατομμύρια Έλληνες ήρωες. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό.
Σε προσωπικό επίπεδο, η μοίρα χτύπησε σκληρά, τον Ελληνοσέρβο Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Πέθαναν και οι δύο σύζυγοι του, χωρίς να αποκτήσει παιδί. Η δεύτερη σύζυγος του, η Αικατερίνη Γατελούζου, η Κατελούζου, απεβίωσε ενώ ήταν έγκυος.
Στην σημερινή Ελλάδα της σήψης, της παρακμής και του ραγιαδισμού, Τούρκοι-Ρώσοι πράκτορες, πληρωμένοι “πατριώτες”, και αδύναμοι-απόλεμοι ραγιάδες, βλασφημούν και διασύρουν, πολύ άσχημα τον “Μαρμαρωμένο” Βασιλιά, το Ήρωα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, λέγοντας κατάπτυστα και ανιστόρητα ψεύδη, ότι ο “Μαρμαρωμένος Βασιλιάς”, είναι ο Ιωάννης Γ Δούκας Βατάτζης.

Τα κατασκευασμένα γεγονότα, Περί “Μαρμαρωμένου” Βασιλιά,, Ιωάννη Γ Δούκα Βατάτζη, και περί Ιωάννη Παλαιολόγου, δεν τα δέχεται κανένας ιστορικός, σε παγκόσμιο επίπεδο. Φυσικά ο πρώτος που απορρίπτει, τις παραποιημένες ιστορικές αναφορές, και δεν κάνει καμία αναφορά, σε αυτές, είναι ο εθνικός μας Ιστορικός, ο σύγχρονος Ηρόδοτος, ο Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος.   

Η Ελλάδα βρίσκεται στο απόγειον της παρακμής, σε ηθικό, πνευματικό, πολιτικό, στρατιωτικό και κοινωνικό επίπεδο, από την ημέρα, που δημιουργήθηκε το έθνος.

Ελάχιστοι είναι πλέον αυτοί που διασώζονται. 

Η πλειοψηφία σε πλήρη σύγχυση, και πνευματική-ηθική εξαθλίωση, δηλώνει ότι πιστεύει στον Χριστό, και παράλληλα, εφαρμόζει τον κοινωνικό-σεξουαλικό τρόπο ζωής, του Φρυγικού “θεού” Σαβάζιου. Αυτό συμβαίνει διότι έχει καταργηθεί η Ελληνική-Χριστιανική παιδεία, από όλες τις βαθμίδες, εκπαιδεύσεως. Επίσης οι Ορθόδοξοι ιερείς, στην πλειοψηφία τους, έχουν εγκαταλείψει τους πιστούς, στο έλεος, των νεοταξιτών.

Οι δύο βασικοί-διαχρονικοί πυλώνες, του Ελληνισμού, έχουν καταρρεύσει, κατά γενική παραδοχή. Δυστυχώς μια ακόμη πολύ πικρή δικαίωση μου, ήρθε μετά από 14 χρόνια. Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει την εποχή, των Κομνηνών και την εποχή της Αλώσεως της αυτοκρατορίας, το 1204 μ.Χ., Όπως τότε, το ίδιο και τώρα, η χώρα βρίσκεται σε πλήρη οικονομική, εθνική, κοινωνική παρακμή- απαξίωση και απομόνωση. Έχει απολεσθεί η εθνική κυριαρχία, με την επικράτηση της Γερμανικής κατοχής. Εξαθλιώνεται ραγδαία, ηθικά-πνευματικά, φτωχοποιείται και εξαναγκάζεται, να καταβάλει, έναν τεράστιο φόρο υποτέλειας-ραγιαδισμού, πληρώνοντας κατασκευασμένα χρέη, σύμφωνα με τους ειδήμονες. Η πολιτική, η στρατιωτική, η οικονομική και η εθνική μας ισχύς εκμηδενίστηκαν. Κατά γενική παραδοχή, όλων των Ελλήνων, έχουμε παράδοση της Ελλάδας στην Τουρκία υπό Γερμανική εποπτεία. Η Γερμανία παραχώρησε με ειρηνικό τρόπο, χωρίς πόλεμο, την Ελλάδα στην Τουρκία, με αντάλλαγμα, να περάσει ένας αγωγός φυσικού αερίου, από το Κατάρ, στην Τουρκία, στην Ελλάδα, και σε άλλες χώρες, ώστε να μην είναι εξαρτώμενη ενεργειακά η Γερμανία, από την  Ρωσία. Η ηθική, η πνευματική, η κοινωνική, η στρατιωτική, η οικονομική κατάρρευση, οδηγούν στην εθνική παρακμή-σήψη και στον αφανισμό, με την επερχόμενη Ισλαμοποίηση, και την Ελλάδα, να γίνεται επισήμως Τουρκική αποικία-επαρχία, υπό Γερμανικό έλεγχο. Η σχεδιασμένη εισβολή των Ισμαηλιτών κατακτητών, οργανώθηκε από τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί που διοικούν την Ευρώπη, από τα πανάρχαια χρόνια, είχαν άριστες σχέσεις με την Τουρκία. Η ασύμμετρη απειλή γεωστρατηγικά είναι όταν ένα κράτος δέχεται επίθεση από άλλα “συμμαχικά” κράτη, από το Νάτο, είτε από την ανθελληνική νέα τάξη πραγμάτων. Οι επιθέσεις αυτές δεν είναι υποχρεωτικά στρατιωτικές, αλλά μπορεί να είναι πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, ηθικές και πνευματικές.

Η επίθεση υπό μορφή ασύμμετρης απειλής, από κράτη της “συμμαχίας”, ή από την νέα τάξη πραγμάτων, μπορεί να εκδηλωθεί, υπό μορφή οικονομική (χρεοκοπία, δάνεια, μνημόνια), είτε υπό μορφή εμπρησμών στα δάση, ή στους οικισμούς, με καταστροφές-καταρρεύσεις σπιτιών και με νεκρούς. Εντούτοις οι ισχυρότερες και φοβερότερες επιθέσεις που δεχτήκαμε ήταν στον πνευματικό και στον ηθικό τομέα. Η πατρίδα μας υπέστη, όλες τις μορφές ασύμμετρων απειλών, για να την υποτάξουν, να την διαλύσουν πνευματικά-ηθικά, ώστε με΄τα από τόσους αιώνες, να μην τους είναι πλέον εμπόδιο, στην δημιουργία του παγκόσμιου κράτους.

Κατέκτησαν την Ελλάδα. για να κλέψουν τον ορυκτό πλούτο, και λόγω της Γεωστρατηγικής μας θέσεως. Στην πατρίδα μας για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά γίνεται πόλεμος, χωρίς όμως τα παραδοσιακά όπλα. Στην πατρίδα μας για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά γίνεται πόλεμος, χωρίς όμως τα παραδοσιακά όπλα. Έχουμε κανονικά νεκρούς απ’ο τον πόλεμο, όμως αυτή την φορά δεν είμαστε αντιμέτωποι με όπλα, άρματα, αεροπλάνα, πλοία κλπ. Οι πανάρχαιοι εχθροί άλλαξαν τα μέσα του πολέμου και μετέφεραν τα πεδία των μαχών, σε άλλα επίπεδα. Οι μάχες γίνονται σε πνευματικό, ηθικό, κοινωνικό, οικονομικό, διαδικτυακό επίπεδο. Αυτό το έκαναν διότι διαπίστωσαν επί τόσους αιώνες ότι είναι πολύ δύσκολο να νικήσεις ολοκληρωτικά τους Έλληνες.


ΟΙ ΠΑΡΑΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΜΙΤ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ
“ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ” ΒΑΣΙΛΙΑ.

Ενδεικτικά είναι τα ερωτήματα, τα οποία έχω θέσει, εδώ και δέκα χρόνια, σε όλους τους ανθέλληνες, νεοταξίτες. 

Γιατί ενώ είναι ο εκλεκτός του Χριστού ο Βατάτζης, επέτρεψε ο κύριος Ιησούς Χριστός να πάρει πίσω την Κωνσταντινούπολη, ο Μιχαήλ Η Παλαιολόγος και δεν αξίωσε μια τέτοια τιμή στον Ιωάννη Γ Δούκα Βατάτζη ; Για όσους δεν γνωρίζουν. Ο Ιωάννης Γ Δούκας Βατάτζης ήταν βασιλιάς στο μικρό κρατίδιο της Νίκαιας στην Μικρά Ασία. Αυτό διότι η ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, είχε πλέον κατακτηθεί από τους Γερμανούς το 1204 μ.Χ. Οι ελάχιστοι Έλληνες οι οποίοι επέτυχαν να διαφύγουν πέρασαν στην Μικρά Ασία και ίδρυσαν ένα πολύ μικρό σε γεωγραφική έκταση Ελληνικό κράτος. Έξι χρόνια πριν από την επανάκτηση της Κωνσταντινουπόλεως ο άγιος Ιωάννης Γ Βατάτζης απεβίωσε και την πόλη κατέκτησε ο Μιχαήλ ο Η Παλαιολόγος. Ο Παλαιολόγος είχε αυτομολήσει στους Τούρκους λόγω πολιτικών διώξεων, και εν συνεχεία τύφλωσε τον νόμιμο βασιλιά τον Ιωάννη Δ Λάσκαρη, για να γίνει εκείνος βασιλιάς. Πως γίνεται να αξιώσει ο Χριστός έναν τόσο κακό άνθρωπο να πάρει πίσω την πόλη, και να μην αξιώσει τον Βατάτζη ; Το σημαντικότερο το οποίο αγνοούν οι πλανεμένοι, οι αφελείς, και οι νεοραγιάδες είναι ότι ο Χριστός, μετά την ζωή, και την δημιουργία, μας έδωσε την ελευθερία. Είναι αδύνατον να αναστήσει και να εξαναγκάσει έναν Έλληνα στρατιωτικό να πάει ενάντια στο πιο ιερό Ελληνικό αξίωμα, για να βοηθήσει σαπισμένα άτομα από την σεξουαλική διαφθορά. Ο θεός δεν υποχρέωσε ποτέ κανέναν άνθρωπο όσο ζούσε, είτε μετά θάνατον, να κάνει κάτι το οποίο δεν επιθυμεί.

Τέτοιου είδους εξαναγκασμούς τους έκανε και τους κάνει μόνον ο εωσφόρος. 

Κανένας Έλληνας στρατιωτικός από εκείνους τους αιώνες, δεν δέχεται να αναστηθεί, για να πολεμήσει ώστε να απελευθερωθούν, δειλοί-αδύναμοι ραγιάδες, οι οποίοι κάνουν σεξουαλικές ανωμαλίες, και ζούνε μέσα στην νεοταξική μόδα.


OI ΑΓΙΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ-ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥΣ.

Τον 8ο αιώνα π.Χ., η βασιλική εξουσία στην αρχαία Ελλάδα αποδυναμώνεται, επειδή πολλοί βασιλείς αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αποστολή τους ως αρχηγών του στρατού, κατά την διάρκεια των πολέμων. Η αδυναμία αυτή των βασιλέων οδήγησε στην κατάργηση της Βασιλείας. Στην αρχαία Ελλάδα (κατά διαστήματα) και στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μονίμως, κυβερνούσαν οι άριστοι, οι καλύτεροι. Την ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κυβέρνησαν επί αιώνες, οι πιο γενναίοι στρατηγοί και αυτοκράτορες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών.
Εάν δεν πολεμούσε κάποιος πολύ ηρωικά, ώστε να διακριθεί περισσότερο από τους υπόλοιπους Έλληνες στρατιώτες και τους αξιωματικούς, δεν γινόταν ποτέ Στρατηγός, Δομέστικος των Σχολών και Αυτοκράτορας. Διαχρονικό ηθικό αξίωμα του Ελληνικού έθνους, ήταν από τα πανάρχαια χρόνια, ότι κυβερνήτες-βασιλείς γίνονται μόνον οι άριστοι. Η Χριστιανική-Ελληνική, Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ως αντίγραφο, της Ουρανίου Βασιλείας, του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, δεν έκανε, ποτέ επεκτατικούς πολέμους, για την διάδοση της Ορθοδόξου πίστεως. Πάντοτε ήταν σε θέση άμυνας, καθώς ήταν περικυκλωμένη, από πολλές δεκάδες, βαρβαρικά έθνη, που παραβίαζαν τα σύνορα και έκαναν επιδρομές. είτε κατακτούσαν μόνιμα, η προσωρινά, μέρος των Ελληνικών-Ρωμαϊκών εδαφών. Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μέχρι και σήμερα είναι το μοναδικό, κρατικό μόρφωμα, στον κόσμο, πού δέχτηκε επί αιώνες, τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς.
Οι σπουδαιότεροι άνθρωποι όλων των εποχών στην ιστορία του πλανήτη οι ήρωες Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, υπολόγιζαν ως άνδρες και Έλληνες μόνον όσους πολεμούσαν. Όλους τους άνανδρους (θηλυπρεπείς) οι οποίοι δεν πολεμούσαν για την Ελλάδα τους σιχαινόταν και τους περιφρονούσαν. 
Aνάμεσα στα εκατομμύρια των αξιωματικών του μεσαίωνα είναι και ο στρατηγός-αυτοκράτορας Ρωμανός ο Δ Διογένης, ο οποίος περιφρονούσε τους δειλούς που περίμεναν βοήθεια από τον Χριστό και δεν πολεμούσαν. Όποιος δεν πολεμούσε εκείνους τους αιώνες με το σπαθί στο χέρι δεν τον θεωρούσαν Έλληνα και άνδρα αλλά γυναίκα. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη ατίμωση και προσβολή για έναν γνήσιο Έλληνα άνδρα, από το να τον διώξουν από τον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό, για οποιαδήποτε αιτία. Αμέσως έχανε την κοινωνική του θέση και υπόσταση. Ο Ιωάννης Κουρκουάς-Τσιμισκής συναίνεσε στην δολοφονία του Αγίου Νικηφόρου Φωκά, ο οποίος ήταν και θείος του, διότι όχι μόνον του αφαίρεσε όλα τα στρατιωτικά του αξιώματα, αλλά τον έκανε απλό πολίτη και τον έθεσε σε κατ οίκον περιορισμό. Δεν του επέτρεψε ο Άγιος Νικηφόρος να πολεμά ούτε ως απλός στρατιώτης. Εκείνους τους αιώνες δεν υπήρχε μεγαλύτερη προσβολή από το να μην πολεμάς για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τον Κύριο Ιησού Χριστό καθώς και για την προστασία του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού. Για αυτούς τους λόγους ο πολύ σημαντικός-γενναίος στρατηγός, ο Νικηφόρος Ξιφίας, που με την πίστη και την φιλοπατρία του, κατακτήθηκε η νίκη, στην καθοριστική μάχη, με τους Βούλγαρους στο Κλειδί, επαναστάτησε ενάντια, στον Αυτοκράτορα Βασίλειο Β, διότι δεν τον επέλεξε, να πολεμήσει σε μια δευτερεύουσας σημασίας εκστρατεία. Μετά από τόσες δόξες και τιμές, πού αξιώθηκε να ζήσει, ο ΄Ήρωας Ξιφίας, πληγώθηκε και προσβλήθηκε πολύ βαριά, από την απόφαση, του Βουλγαροκτόνου, να μην τον επιλέξει να πολεμήσει. Όλοι οι Έλληνες εκείνης της εποχής, ζούσαν και ανέπνεαν, για να πολεμούν σε καθημερινή βάση, στα πεδία των μαχών, για την Ελλάδα, τον Χριστό, την ελευθερία και τον άμαχο πληθυσμό. Μέσα στην υπέρμετρη αγάπη του, για την πατρίδα, ο Νικηφόρος Ξιφίας, ξέχασε ότι πρέπει κάποιοι στρατηγοί, να παραμένουν πίσω, να φυλάνε, τον άμαχο πληθυσμό και τα σύνορα.
 
Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ.
 

Τι σήμαινε εκείνους τους αιώνες να πολεμά κάποιος γενναία, σε καθημερινή βάση μας το έδειξε η μεγαλύτερη Ελληνίδα Χριστιανή Φιλόσοφος.Ενδεικτική ήταν η ενέργεια της μεγαλύτερης Ελληνίδας φιλοσόφου μαζί με την Υπατία, της Πριγκίπισσας Άννας, η οποία μεσολάβησε στον πατέρα της, τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό, να μην τιμωρήσει τον αξιωματικό Αρμενικής καταγωγής τον Αλέξιο Μουσελέ, διότι ήταν γενναίος στα πεδία των μαχών. Εκείνους τους αιώνες δεν υπήρχε μεγαλύτερη ηθική και κοινωνική προσβολή, από το να μην πολεμάς για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τον Κύριο Ιησού Χριστό, αλλά και για την προστασία του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού.

Η Άννα Κομνηνή, όπως και όλες οι ηθικές, και πραγματικές Ελληνίδες-Χριστιανές, σεβόταν και υποτασσόταν στους συζύγους τους, διότι ήταν ήρωες πολέμου. Όλες οι γυναίκες του μεσαίωνα σεβόταν και υποτασσόταν στους άνδρες τους, που πολέμησαν γενναία για την Ελλάδα και την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι Ελληνίδες Χριστιανές του μεσαίωνα, αναγνώριζαν ως άνδρες, μόνον όσους πολεμούσαν γενναία για την επιβίωση της αυτοκρατορίας και του έθνους. Με βάση όλα τα προαναφερόμενα εθνικά-ηθικά αξιώματα η Άννα Κομνηνή, προσπάθησε να αποσπάσει, τον θρόνο, από τον αδελφό της Ιωάννη τον Β Κομνηνό.

Μετά τον θάνατο του Αλεξίου Α΄ το 1118 η Άννα και η μητέρα της Ειρήνη Δούκα, οργάνωσαν συνωμοσία εναντίον του νομίμου διαδόχου, Ιωάννη Β Κομνηνού. Για αυτό προσπάθησαν ανεπιτυχώς να ανεβάσουν στον θρόνο, τον πολύ γενναίο Στρατηγό-Καίσαρα, και σύζυγο της, τον Νικηφόρο Βρυέννιο. Οι δύο γυναίκες, η βασίλισσα Ειρήνη και η πριγκίπισσα Άννα, δικαίως θεωρούσαν ως ικανότερο και γενναιότερο, τον Νικηφόρο Βρυέννιο, ο οποίος είχε αποδείξει, επανειλλημένα, την γενναιότητα, του, στα πεδία των μαχών. Συνεπώς δεν ευσταθούν οι κατηγορίες, των εχθρών της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ότι το “Βυζάντιο” ήταν ένα κράτος, όπου γινόταν, συνέχεια, δολοφονίες, και συνομωσίες. Η Αυγούστα Ειρήνη Δούκα, και η πριγκίπισσα Άννα, κινήθηκαν, με καλές προθέσεις, με βάση τα κοινωνικά πρότυπα και το ανώτερο ηθικό Ελληνικό αξίωμα της αρχαιότητας, και του μεσαίωνα. Άλλωστε η Άννα γνώριζε άριστα, την αρχαία Ελληνική γραμματεία. Ο Θησέας ήταν ο πρώτος παγκοσμίως, ο οποίος δίδαξε ότι οι Έλληνες βασιλιάδες επωμίζονται τα περισσότερα βάρη από όλους τους υπόλοιπους κατοίκους, ενώ τους καρπούς των προσπαθειών τους, πάντοτε τους μοιράζονται με όλους τους πολίτες. Ακόμη ο Θησέας δίδαξε ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο, καθημερινά τις περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο στρατιώτη, βάζει την ζωή του σε κίνδυνο ο εκάστοτε Έλληνας Βασιλιάς. Για αυτό όλοι οι Έλληνες Βασιλείς, στρατηγοί κατά την αρχαία και μεσαιωνική εποχή, όπου οι πρόγονοι μας ήταν διοικητές της Ελληνικής- Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ολομόναχοι πολεμούσαν πρώτοι, έμπροσθεν από την πρώτη γραμμή του μετώπου. Αυτό το έκαναν για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες στρατιώτες για να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι υπέρ της Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Το ίδιο έκαναν και όλες οι επόμενες γενιές Ελλήνων στρατιωτικών μέχρι και την σύγχρονη Ελληνική ιστορία (1821-1940). Αυτό το οποίο ήταν λάθος, εκ μέρους των δύο γυναικών, ήταν ο τρόπος ανατροπής, του Ιωάννη Κομνηνού. Αυτά ήταν τα ηθικά, εθνικά και κοινωνικά αξιώματα, των Ελλήνων του μεσαίωνα, της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Διαχρονικό ηθικό αξίωμα του Ελληνικού έθνους, ήταν από τα πανάρχαια χρόνια, ότι κυβερνήτες-βασιλείς γίνονται μόνον οι άριστοι. Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ο θεός βοηθά μόνον όσους αγωνίζονται, μόνον όσους πολεμούν, μόνον όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά. Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών (Παιάνας-Αισχύλος). Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς (Πλάτων, Κρίτων). Ο Αριστοκλής-Πλάτωνας εiναι ο πρώτος-κορυφαίος εθνικιστής φιλόσοφος, όλων των εποχών, διότι καθόρισε το πρώτο και σπουδαιότερο πατριωτικό αξίωμα, ενώ ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος στον κόσμο ο οποίος πήγε ενάντια, στην Φιλοσοφική και ηθική του διδασκαλία για να επιβιώσει η Ελλάδα. Αν είσαι ανήμπορος να κρατήσεις αναμμένες τις λαμπάδες της Πατρίδα σου, δεν είσαι συνειδητός Έλληνας, δεν είσαι Πατριώτης. Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί ( Κωστής Παλαμάς). Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις. Αυτά είπε μεταξύ πολλών άλλων ο μεγαλύτερος υμνητής των δυο ιερότερων ανθρώπινων αξιών, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, οι οποίες εiναι δημιουργήματα των αρχαίων Ελλήνων, κατά την σύγχρονη εποχή. Οι πρόγονοί μας όχι μόνον δημιούργησαν αυτές τις δύο αξίες, αλλά της «πότισαν» με αίμα, όσο κανένα άλλο Έθνος στην παγκόσμια ιστορία. Η ελευθερία του ανθρώπου είναι το πιο ακριβό αγαθό, δεν δίνεται δωρεάν ούτε από τον Θεό, ούτε από τους ανθρώπους, χρειάζεται πολύς αγώνας, κόπος, αίμα για να πάρεις πίσω την ζωή σου.
Αυτό μας το έδειξαν οι πόλεμοι των αγίων προγόνων μας, οι οποίοι πολεμούσαν, όλους εκείνους τους αιώνες για να παραμείνουν ελεύθεροι και για να έχουν την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εάν η ζωή ήταν μόνον προσευχές, καθώς και υποστήριξη του Χριστού μέσω θεόσταλτων σωτήρων, τότε οι προγονοί μας, αυτοί οι τέλειοι χριστιανοί δεν θα χρειαζόταν να πολεμήσουν ποτέ κατά την μεσαιωνική εποχή. Θα έπρεπε δικαιωματικά να καθόταν όλους εκείνους τους αιώνες στα σπίτια τους-καναπέδες να περιμένουν τον αντίστοιχο Βατάτζη, τον οποίο περιμένουν αδίκως οι ραγιάδες σήμερα. Η προσμονή «θεόσταλτων σωτήρων» από τον Θεό είναι ένα από τα μεγαλύτερα δείγματα αμάθειας-παρακμής των ραγιάδων, οι οποίοι σαπισμένοι από την σεξουαλική διαφθορά αναμένουν βοήθεια από τον θεό.
 
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΔΑΞΑΣ ΥΠΗΡΞΕ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΘΗΣΕΑΣ.


Ο Θησέας ήταν ο πρώτος Έλληνας βασιλιάς παγκοσμίως, ο οποίος δίδαξε ότι οι όλοι οι γνήσιοι βασιλιάδες επωμίζονται τα περισσότερα βάρη από όλους τους άλλους, ενώ τους καρπούς των προσπαθειών τους, πάντοτε τους μοιράζονται με όλους τους πολίτες. Ακόμη ο Θησέας δίδαξε ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο, καθημερινά τις περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο στρατιώτη, βάζει την ζωή του σε κίνδυνο ο εκάστοτε Έλληνας Βασιλιάς.

Για αυτό όλοι οι πραγματικοί Έλληνες Βασιλείς, στρατηγοί κατά την αρχαία και μεσαιωνική εποχή, όπου οι πρόγονοι μας ήταν διοικητές της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έκαναν ολομόναχοi επιθέσεις, ενάντια σε χιλιάδες αντιπάλους.

Αυτό το έκαναν για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες στρατιώτες για να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι υπέρ της Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Το ίδιο έκαναν και όλες οι επόμενες γενιές Ελλήνων στρατιωτικών μέχρι και την σύγχρονη Ελληνική ιστορία (1821-1940).
 

Οι προφητείες για την αναλαμπή της Ορθοδοξίας, είναι κατασκευασμένες, από τις Τουρκικές και τις Ρωσικές, μυστικές υπηρεσίες. Οι κίβδηλες προφητείες, αποτελούν την μεγαλύτερη εθνική πληγή, καθώς εξαπατούν τους Έλληνες, ότι χωρίς μετάνοια, και επιστροφή στα πατροπαράδοτα ήθη, θα ευεργετηθούμε, από τον Χριστό.

Εκμεταλευόμενοι την αμάθεια, και την σεξουαλική διαφθορά, έπεισαν τους Έλληνες, ότι για όλη αυτή την παρακμή και την αποστασία, θα “βοηθηθούν”, από τον Χριστό, χωρίς να πολεμήσουν και να αγωνιστούν.

Είναι ιστορικά και διαχρονικά αποδεδειγμένο, ότι ο Θεός βοηθά, μόνον όλους όσους ζούνε ηθικά, χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες, και όλους όσους έχουν πραγματικά μετανοήσει.

Ουδέποτε βοήθησε ο Θεός ανθρώπους, οι οποίοι συνέχιζαν αμετανόητοι, να ζούμε μέσα στην ακολασία.

Όλοι οι Άγιοι της Ορθοδοξίας, από την γέννηση του Χριστού, μέχρι και σήμερα, έθεσαν ως απαραίτητη, προυπόθεση, σχετικά με οποιαδήποτε ευεργεσία, εκ μέρους του Θεού, την μετάνοια. Ένας εξ αυτών, που ζήτησε επιστροφή, στα Ορθόδοξα-Χριστιανικά ήθη, και φυσικά να μετανοήσουν οι Έλληνες, για να σωθεί το έθνος, ήταν ο Αγίος Παισιος, από την Αγιοτόκο Καππάδοκία. Εν τούτοις όλοι οι έμμισθοι πράκτορες, που προπαγανδίζουν την “αναλαμπή” της Ορθοδοξίας σε συνδυασμό με την επιστροφή του “Μαρμαρωμένου”, πότε δεν κάνουν καμία αναφορά, στην μετάνοια, και ότι πρέπει απαραιτήτος να  επιστρέψουν όλοι, στα χρηστά ήθη.

Από εκεί φαίνεται ο ανθελληνισμός, και ο τεράστιος δόλος. Διαβάστε τι αναφέρουν σχετικά οι Πατέρες Αθανάσιος Μυτιληναίος, Αρσένιος Κουμπούγιας, Διονύσιος Ταμπάκης, και άλλοι ιερείς, οι οποίοι πιστεύουν στην αναλαμπή.



ΠΗΓΗ


0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

 
Top