Μοναχός Νικόλαος Ἁγιορείτης, Ἡ συνάντησις τοῦ Πάπα μὲ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην

Ἡ συνάντησις τοῦ Πάπα μὲτὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην

 

Τοῦ Μοναχοῦ Νικολάου Ἁγιορείτου

Εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς ἕνα γεγονὸς ποὺ προκάλεσε μεγάλο σάλο καὶ σύγχυση στοὺς κόλπους τὴς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καὶ στὸ Ἅγιο Ὄρος, καὶ ὄχι μόνον, νὰ ἑορτάζεται μὲ συνάντηση μεταξὺ τοῦ Πατριάρχου καὶ τοῦ αἱρετικοῦ Πάπα!

Ἡ ἀναγγελία αὐτὴ τῆς ἐπετείου τῆς παράνομης ἄρσεως τῶν ἀναθεμάτων, μᾶς ἐνθύμησε ἡμέρας θλιβερῆς μνήμης. Ὁ ἀπολογισμὸς τῶν πενήντα χρόνων, τῆς προσέγγισης αὐτῆς δὲν ἔφερε κανένα ἀποτέλεσμα. Τὰ ἐπίθετα τῆς κοσμικῆς ἀγαπολογίας ποὺ εἰπώθηκαν τότε, μεταξὺ Ἀθηναγόρα καὶ Πάπα,

καὶ τοῦ σημερινοῦ Πάπα, γιὰ τὴν προσεχῆ συνάντησή του μὲ τὸν Πατριάρχη στὰ Ἱεροσόλυμα, τὰ ἀκούει κανεὶς εὔκολα ὅταν βρεθῆ σὲ ἕνα κοσμικὸ περιβάλλον. Ἄλλο ἡ κοσμικὴ ἀγάπη, ποὺ δὲν ἔφερε ἐπὶ πενήντα ἔτη κανένα ἀποτέλεσμα καὶ ἄλλο ἡ πνευματικὴ ἀγάπη ποὺ ἑλκύει τὸ ἔλεος, καὶ τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. Τὶς ὑγιεῖς προϋποθέσεις γιὰ ἕνα καρποφόρο διάλογο, τὶς ἀναφέρει στὴν ἐπιστολὴ - καθρέπτη, γιὰ τὴ σημερινὴ ἐποχή μας ὁ μακαριστὸς Γ. Παΐσιος, «θὰ ἤθελα νὰ παρακαλέσω θερμὰ ὅλους τοὺς φιλενωτικοὺς ἀδελφούς μας: Ἐπειδὴ τὸ θέμα τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι κάτι τὸ πνευματικὸν καὶ ἀνάγκην ἔχομεν πνευματικῆς ἀγάπης, ἂς τὸ ἀφήσουμε σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀγαπήσανε πολὺ τὸν Θεὸν καὶ εἶναι θεολόγοι, σὰν τοὺς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ὄχι νομολόγοι, ποὺ προσφέρανε καὶ προσφέρουν ὁλόκληρο τὸν ἑαυτόν τους εἰς τὴν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας (ἀντὶ μεγάλης λαμπάδας), τοὺς ὁποίους ἄναψε τὸ πῦρ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι ὁ ἀναπτήρας τοῦ νεωκόρου».

Ἡ σημερινὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ποὺ φέρει στὸ σῶμα της τὰς πληγὰς τοῦ ἡμερολογιακοῦ σχίσματος καὶ τὴν ἀποτείχιση πολλῶν τέκνων της ἀπὸ τὰς παρανόμους καὶ προδοτικὰς συμπροσευχὰς τῶν οἰκουμενιστῶν, ποιὰ εἶναι ἆραγε ἡ εὔλογη προτεραιότητα γιὰ τὴ θεραπεία αὐτῶν τῶν πληγῶν στὸ σῶμα τῆς μητέρας μας, Ἁγίας Ὀρθοδοξίας; Ὁ κοινὸς ἁπλὸς νοῦς σκέπτεται καὶ ὁμολογεῖ: Ἰατρὲ θεράπευσον πρῶτα σεαυτόν. Καὶ ὁ μακαριστὸς Γ. Παΐσιος μᾶς πληροφορεῖ πάλι μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ του γιὰ τὴν προτεραιότητα τοῦ προβλήματος αὐτοῦ «Εἰς τοὺς καιροὺς μας βλέπομεν ὅτι πολλὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας μας, Μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ἔχουν δυστυχῶς ἀποσχισθῆ ἀπὸ αὐτὴν ἐξ αἰτίας τῶν φιλενωτικῶν. Ἂς εὐχηθοῦμε νὰ δώση ὁ Θεὸς τὸν φωτισμόν του σὲ ὅλους μας καὶ στὸν Πατριάρχην, διά νὰ γίνη πρῶτον ἡ ἕνωσις αὐτῶν τῶν «Ἐκκλησιῶν», νὰ πραγματοποιηθῆ ἡ γαλήνη ἀνάμεσα στὸ σκανδαλισμένο Ὀρθόδοξο πλήρωμα, ἡ εἰρήνη καὶ ἡ ἀγάπη μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν, καὶ κατόπιν ἂς γίνη σκέψις διά τὴν ἕνωσιν μετὰ τῶν ἄλλων «Ὁμολογιῶν», ἐὰν καὶ ἐφ᾽ ὅσον εἰλικρινῶς ἐπιθυμοῦν ν᾽ ἀσπασθοῦν τὸ Ὀρθόδοξο Δόγμα».

Οἱ Οἰκουμενισταὶ ἀντίθετα, ἀπ᾽ αὐτὴ τὴν προτεραιότητα, ἄρχισαν ἕνα πολύχρονο θεολογικὸ διάλογο, μετὰ τῶν αἱρετικῶν παπικῶν γιὰ τὰ ἑνοῦντα τῇ πίστῃ, χωρὶς κανένα ἀποτέλεσμα. Καὶ στὴ μέση τοῦ διαλόγου αὐτοῦ, ἀντὶ γιὰ θεολογικὴ ἐνημέρωση γιὰ τὰ ἀποτελέσματα τοῦ διαλόγου αὐτοῦ πρὸς τοὺς πιστοὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἔκαναν τὴν ἑξῆς διάγνωση. Διέγνωσαν ὅτι οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπαση προπάτορες ἡμῶν, ἔπεσαν θύματα τοῦ ἐχθροῦ ἡμῶν. Προϊόντως τοῦ χρόνου, ἐσχάτως ἄρχισαν καὶ οἱ συζητήσεις γιὰ τὰ διαιροῦντα τῇ πίστῃ, ὅπως εἶναι τὸ πρωτεῖο τοῦ Πάπα κλπ. Καὶ πάλι οἱ πιστοὶ περίμεναν μία οὐσιαστικὴ ἐνημέρωση γιὰ τὴν πορεία αὐτῶν τῶν διαλόγων, καὶ βγῆκε ὀρθόδοξος ποιμένας καὶ δήλωσε ὅτι, ὅποιος πιστεύει ὅτι εἶναι αἱρετικὴ ἡ παπικὴ Ἐκκλησία ἔχει ψυχολογικὰ προβλήματα.

Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί, χρόνια τώρα, περιμέναμε μία θεολογικὴ ἐνημέρωση, γιὰ τὴν πορεία αὐτῶν τῶν διαλόγων, καὶ αὐτὸς ὁ εὐλογημένος μᾶς ἔκανε ἰατρικὴ διάγνωση. Πλήρης εἶναι ἡ ἀποτυχία αὐτῶν τῶν λεγομένων θεολογικῶν διαλόγων, ποὺ διεξάγονται τόσα χρόνια. Ὁ Πρώην Πρόεδρος αὐτῶν τῶν διαλόγων, ὁ Αὐστραλίας Στυλιανός, τοὺς διαλόγους αὐτοὺς ἐβάπτισε καὶ τοὺς ὀνόμασε ἀνούσιους διαλόγους. Ἡ προσπάθεια τῶν Ὀρθοδόξων Ταγῶν νὰ κάνουν ἔργῳ τὴν αἴτηση τῆς θείας λειτουργίας «Ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» στὴ σημεριμὴ ἐποχὴ τῆς ἀποστασίας, ἔχει στεφθῆ ἀπὸ πλήρη ἀποτυχία, διότι προκρίνουν στὴν πονηρὴ ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε τὴν κοσμικὴ ἀγάπη. Στὴν ἐποχὴ αὐτὴ τῆς ἀποστασίας προέχει ἡ μετάνοια καὶ ἡ προσευχή. Ἡ ἐπιμονὴ τῶν οἰκουμενιστῶν στὴν παράνομη προσπάθεια αὐτή, θὰ ἐπιφέρη μὲ τὴν κακὴ ἕνωση, ποὺ θὰ προκύψη, ἀνεπανόρθωτο πλῆγμα στὸ σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Στὰ διαρρεύσαντα αὐτὰ χρόνια ποὺ συζητοῦσαν οἱ Ὀρθόδοξοι Ταγοὶ μέσα στὶς αἴθουσες μετὰ τῶν παπικῶν, γιὰ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, σὲ ἄλλες αἴθουσες τῆς Βουλῆς, ὁ Καίσαρας στὸ Προσκήνιο, οἱ ἀντίχριστες δυνάμεις τῆς Ν. Ἐποχῆς στὸ παρασκήνιο. Καὶ ὄπισθεν αὐτῶν ὁ Κανονάρχης καὶ ἐχθρὸς τοῦ γένους ἡμῶν διάβολος, κατάφεραν νὰ ψηφίσουν νόμους, ἀκριβῶς ἀντιθέτους μὲ τοὺς νόμους τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου. Μὲ πρῶτο νόμο τὸν φόνο τῶν ἐκτρώσεων, τὴν διάλυση τῆς οἰκογενείας μὲ τὰ αὐτόματα διαζύγια τὸν πολιτικὸ γάμο, τὴν ἀποποινικοποίηση τῆς πορνείας - μοιχείας - βλασφημίας, τὴν κατάργηση τῆς Κυριακῆς ὡς ἀργίας, τὴν καύση τῶν νεκρῶν, τὴν ἀπαξίωση τῆς παιδείας, τὴν προβολὴ τῆς πανσεξουαλικότητος, τὴν θέσπιση τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, καὶ ἐσχάτως τὴν συζήτηση γιὰ τὴν ψήφιση τοῦ νόμου τῆς ντροπῆς γιὰ τὴν συμβίωση τῶν ὁμοφυλοφίλων.

Σὲ ὅλο τὸ διαρρεῦσαν χριστιανικὸ παρελθόν, ὅταν ἡ ἀνθρωπότητα παρέβαινε τὴν ἀλήθεια τῶν Εὐαγγελικῶν Νόμων, ὁ Θεὸς μὲ τὴν στοργική του ἀγάπη καὶ παιδεία, ἐπανέφερε πάλι τὴν ἀνθρωπότητα στὸν ἴσιο δρόμο τῆς ἀληθείας. Ἀντίθετα σήμερα, ἀπὸ τὴ μία ὁ Καίσαρας, μὲ τὴν ψήφιση τῶν ἀντιχρίστων καὶ ἀντιευαγγλικῶν νόμων, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ ὀρθόδοξοι Ταγοὶ μὲ τοὺς πολύχρονους λεγόμενους θεολογικοὺς διαλόγους μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παπικούς, τείνουν καὶ αὐτοὶ νὰ καταργήσουν τὴν ἀλήθεια τῶν δογμάτων τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἡ κατάργηση τῆς ἀλήθειας τῶν εὐαγγελικῶν νόμων, καὶ τῶν δογμάτων τῶν Ἁγίων Πατέρων, σημαίνει τὴν ἀποστασία ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καὶ φανερὰ πλέον θὰ τρυγήσουμε τοὺς πικροὺς καρποὺς τῆς ἀποστασίας μας.

Ἐδῶ τίθενται τρία ἐρωτήματα:

Πρῶτον, πῶς σήμερα, ἀντίθετα ἀπὸ τὸ χθές, περνοῦν μὲ μεγάλη εὐκολία καὶ ψηφίζονται ἀπὸ τὴν Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, νομοσχέδια, ποὺ εἶναι ἀντίθετα μὲ τὶς αἰώνιες ἀλήθειες τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου;

Δεύτερον, πῶς ζήσανε ἆραγε οἱ προπάτορες ἡμῶν, χωρὶς τὴν σημερινὴ ἀναγκαιότητα τῶν ἀντιχρίστων νόμων ποὺ ἔχουν ψηφισθῆ μέχρι τώρα;

Καὶ τρίτον, ποιοὶ εἶναι ἄραγε θύματα τοῦ ἀρχέκακου ὄφεως, οἱ προπάτορες ἡμῶν ἢ ἐμεῖς τῆς σύγχρονης τεχνολογίας καὶ παρανομίας καὶ ὑποκριτικῆς πολιτικῆς ἄνθρωποι;

Ἂν οἱ οἰκουμενισταὶ συνεχίσουν τὸν ὀλισθηρὸ αὐτὸ δρόμο, τότε χωρὶς νὰ τὸ θέλουν, θὰ συμπράξουν μὲ τοὺς διαδόχους τοῦ προφήτου Μωϋσέως, Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους, ὅπως αὐτοὶ σταύρωσαν τὸν Βασιλέα τῆς Δόξης, οὕτω καὶ ἐσεῖς οἱ οἰκουμενισταί, οἱ ἐπικεφαλῆς τοῦ Νέου Ἰσραήλ, καὶ διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ποὺ συμπράττετε μὲ τὸ οἰκουμενιστικὸ πνεῦμα τῆς Ν. Ἐποχῆς, θὰ διαιρέσετε τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας.

Τὸ κάκιστον τέκνον τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως, ὁ ἀδίστακτος οἰκουμενισμὸς ποὺ γεννήθηκε τὸ 1902, ὅταν ἀνδρώθηκε στὸ πρῶτο παρθενικό του βῆμα, μέσα ἀπὸ τὰ μεγάλα δεινά, καὶ τὶς στάχτες τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς καὶ τὸ σβήσιμο τῶν φιαλῶν τῆς ἀποκαλύψεως τὸ 1922, κατάφερε τὸ πρῶτο πλῆγμα στὸ σῶμα τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας διά τοῦ ἡμερολογιακοῦ σχίσματος τὸ 1923. Τὸ δεύτερο προκλητικὸ κτύπημα, τὸ ἔκανε τὸ 1965 μὲ τὴν παράνομη ἄρση τῶν ἀναθεμάτων, ποὺ ὡς κάκιστο τέκνο ἔσπειρε τὴν σύγχυση στὶς τάξεις τῶν πιστῶν μὲ τὶς παράνομες καὶ προδοτικὲς συμπροσευχὲς τῶν οἰκουμενιστῶν, καὶ μὲ τὴν παρερμηνεία στὰ δόγματα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Καὶ τώρα ἑτοιμάζεται, γιὰ τὸ τρίτο ἅλμα στὸ χάος τοῦ κενοῦ, ποντάροντας ὅτι, αὐτὸ θὰ γίνη πανορθοδόξως, γιὰ νὰ φαίνεται ἐξωτερικὰ ὅτι ἔχει μεγάλη ἰσχύ. Γι᾽ αὐτὸ τὸ ἅλμα ἔχουν δουλέψει πολλοί, πολλὰ χρόνια τώρα ἀπὸ τὸ παρασκήνιο. Ξεχνοῦν ὅτι, ἂν ἐπὶ προφήτου Ἡλιοῦ δὲν ἔκλιναν γόνυ στὸν ψευδοθεὸ Βαὰλ δέκα χιλιάδες, σήμερα στὴν ἐπιχειρούμενη ψευδένωση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παπικούς, ἐλάχιστοι καὶ ἀδιάφοροι πρὸς τὴν πίστη ἄνθρωποι θὰ τοὺς ἀκολουθήσουν. Οἱ περισσότεροι θὰ παραμείνουν πιστοὶ στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τῆς Ἀποκαλύψεως.

Ορθόδοξος Τύπος, 2/5/2014