ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ''ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ''

Κὰτ΄ ἀρχὰς ἀγαπητὲ φίλε κάνεις τὸ λάθος καὶ ξεκινᾶς μὲ μαθηματικὲς ἐξισώσεις:

«Εαν το Γ είναι διάφορο του μηδενός οταν λέμε Α=Β δεν ευνοούμε Α=Β-Γ »

Κάνεις ἀκριβῶς τὸ ἴδιο λάθος ποὺ ἔκαναν καὶ αὐτοὶ ποὺ σὲ δασκάλεψαν, μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι  αὐτοὶ ἀσχολήθηκαν μὲ τὴν ἀστρονομία!!!

Ὁμιλεῖς διὰ ψεῦτες! Ἄς δοῦμε τὴν εἰλικρίνεια τὴν δικὴ σας!

Γράφεις:

«Το ψέμα οτι αποδεχτήκαμε εν μέρει ή εν όλω το παπικό εορτολόγιο »

Ἀγαπητὲ δὲν ἔχετε ΕΝ ΜΕΡΕΙ τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο; Ἃς δοῦμε τὴν ἀρχὴ τοῦ κακοῦ πρωτίστως!

«Ἀποδοχὴν τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου προτείνει ὁ Μητροπολίτης Σελευκείας, φρονῶν ὅτι ἡ χρησιμοποίησις αὐτοῦ καὶ ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας εἰς οὐδένα κανονικὸν λόγον προσκρούει, ἀποτελεῖ δὲ μάλιστα τὸ πρῶτον βῆμα πρὸς τὴν ποθητὴν Κοινωνίαν τῶν Ἐκκλησιῶν…Φόβος σκανδαλισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων ἐκ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερεολογίου δὲν ὑφίσταται πλέον, κατ’ αὐτόν. Πρὸς τὴν τοιαύτην ἀντίληψιν διαφωνεῖ ὁ Μητροπολ. Πρ. Καισαρείας, φρονῶν ὅτι τὸ πλεῖστον τῶν Ἑλληνορθοδόξων Χριστιανῶν θέλει θορυβηθῆ καὶ σκανδαλισθῆ ἐκ τῆς γενησομένης τυχὸν ἀμέσου ἀντικαταστάσεως τοῦ Ἰουλιακοῦ διὰ τοῦ Γρηγοριακοῦ Ἡμερολογίου καὶ ὅτι τοῦ θορύβου τούτου καὶ σκανδαλισμοῦ ἐπωφελούμενοι οἱ καθολικοὶ ἱεραπόστολοι θέλουσι κατενέγκει βαρὺ πλῆγμα κατὰ τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας, τοσούτω μᾶλλον ὅσω τὸ Ἰουλιακὸν ἡμερολόγιον στενώτατα συνδέεται πρὸς τὸ ἑορτολόγιον τὸ ἐκφραζων ζωηρῶς τὸν θρησκευτικὸν βίον τῶν χριστιανῶν, κηρύσσεται ὑπερ τῆς ἀπαρεκκλίτου τηρήσεως τοῦ νῦν ἐν χρήσει παρ’ ἡμῶν Ἰουλιακοῦ ἡμερολογίου». (Κατὰ τὴν αὐτήν, ὡς προαναφέρθη, συνεδρίαν τῆς Ι. Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου (τῆς 10 Ἰανουαρίου 1919), ὁ Βιζύης (κατόπιν Μαρωνείας) Ἄνθιμος, ὑπέβαλεν πρότασιν «περὶ ἀναθεωρήσεως καὶ μελέτης τοῦ ζητήματος τοῦ Ἡμερολογίου». Ἡ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, λαβοῦσα ὑπ’ ὄψιν τὴν πρότασιν ταύτην, διώρισεν Ἐπιτροπήν, ἡ ὁποία ὑπέβαλε τὴν σχετικὴν αὐτῆς «Ἔκθεσιν» τὴν 1 Σεπτεμβρίου).

Ὅπως βλέπουμε ἐδῶ ὁμιλοῦν διὰ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου καὶ μάλιστα «ἀποτελεῖ τὸ πρῶτον βῆμα πρὸς τὴν ποθητὴν Κοινωνίαν τῶν Ἐκκλησιῶν…»

Γράφει ὁ π. Θεόκλητος Διονυσιάτης:

«Η αντικανονικώς πραγματοποιηθείσα μονομερής εισαγωγή τού διορθωμένου Γρηγοριανού ημερολογίου εις τήν καθ’ ημάς αγιωτάτην Εκκλησίαν, μεθ’ όλων τών επί τρείς καί πλέον δεκαετηρίδας θλιβερών συνεπειών, παρέσχεν εις αυτήν καί έν πολυτιμότατον δίδαγμα. Τό δίδαγμα τού σεβασμού εις τάς παραδόσεις τής Εκκλησίας, διδασκόντων αυτών τών μή μετακινηθέντων από αυτάς παλαιοημερολογιτών.
Η Εκκλησία, είτε ως δόγμα, είτε ως λειτουργική παράδοσις, είτε ως ιδιάζουσα πνευματικότης, είτε ως γραπτή νομοθεσία, είτε ως άγραφος παράδοσις, αποτελεί από αιώνων έν ολοκληρωμένον σύνολον, μή υποκείμενον εις ουδεμίαν αλλοίωσιν εκ τής υποψίας, τάχα, ότι δείται τελειώσεως. Είναι εν Αγίω Πνεύματι πλήρης, κεκορεσμένη, ανενδεής εξ ανθρώπων. Ήδη είναι συντηρουμένη καί κατευθυνομένη υπό τού Αγίου Πνεύματος, εν τή πνευματική αυτής στρατεία πρός τάς αρχάς τού σκότους. 
Η παράδοσις τής Εκκλησίας ευρίσκει έκφρασιν εν τώ συνδυασμώ τών Ι. Συνόδων καί τών Αγίων Πατέρων. Η διατυπωθείσα αλήθεια εν ταίς Ι. Συνόδοις καί η διδασκαλία τών αγίων πατέρων, συνιστούν τήν Παράδοσιν, τήν αλήθειαν τής Ορθοδοξίας.  
Όσοι αποδέχονται τήν Παράδοσιν τής Εκκλησίας ως ισόκυρον μέ τάς Αγίας Γραφάς καί αγωνίζονται δι’ αυτήν, είναι μάρτυρες τή προαιρέσει. Διά τούτο φρονούμεν, ότι οι καλούμενοι παλαιοημερολογίται προσέφερον ανυπολόγιστον υπηρεσίαν εις τής Εκκλησίαν διά τής εμμονής αυτών εις τό παλαιόν εορτολόγιον. Τό ισχυρότερον επιχείρημα τών παλαιοημερολογιτών, είναι αυτή η αντικανονική εισαγωγή τού ημερολογίου εις τήν Εκκλησίαν, ήτις διέσπασε τήν εξωτερικήν ενότητα, πράξις υποκειμένη κατά τούς Ι. Κανόνας εις ποινήν, μήπω εισέτι λαβούσαν χώραν.

Πολλάκις κατηγορήθησαν οι παλαιοημερολογίται ως απειθείς τή Εκκλησία. Είναι άδικος η κατηγορία, εφ’ όσον πρόκειται περί θέματος σχετιζομένου μέ τήν θρησκευτικήν των συνείδησιν, ωκοδομημένην εν τώ σεβασμώ τών Ορθοδόξων παραδόσεων. Καί άν διά τήν απείθειάν των αυτήν θελήσωμεν νά τοίς προσάψωμεν μομφήν, εξ ίσου υποχρεούμεθα νά τιμήσωμεν αυτούς, ως θά γίνη ασφαλώς κάποτε υπό τής ιστορίας, διότι ηρνήθησαν νά ακολουθήσουν τάς περιπετειώδεις ανθρωπίνους ιδιοτροπίας. Η Εκκλησία τής Ελλάδος ούσα ακάλυπτος κανονικώς, δέν δικαιούται νά αξιοί υπακοήν, επειδή τό ζήτημα τελεί εν υποδικία. 
Όταν εμηχανεύοντο τά περί Ημερολογίου καί Πασχαλίου Κανόνος εν Κων/λει, Πατριάρχης τού Οικουμενικού Θρόνου ήτο ο μοιραίος Μελέτιος Μεταξάκης, όστις συνεκινείτο περισσότερον από τόν προοδευτικόν Αγγλικανισμόν ή τά «απηρχαιωμένα» δόγματα τής Ορθοδοξίας. 
Αλλ’ εκείνο όμως, τό οποίον επιβάλλεται νά προσέξωμεν ιδιαιτέρως, δέν είναι μόνον η σταθερά στάσις τών παλαιοημερολογιτών έναντι τού εορτολογικού προβλήματος, αλλ’ η εκφραστική διάθεσις τής τοποθετήσεως των έναντι τών εκκλησιαστικών παραδόσεων, ων εμφανίζονται αυτοί ως πιστοί φύλακες καί ακαταίσχυντοι τηρηταί. Εάν είχομεν ζωοποιώσαν Εκκλησίαν καί συνεχομένην εκ τής αγωνίας διά τήν διαφύλαξιν καί προάσπισιν τών εριτίμων υποθηκών τής αμωμήτου Ορθοδοξίας μας, θά έπρεπε νά περιβάλλη μέ σεβασμόν, στοργήν καί αγάπην, τούς αγνούς τούτους καί ενθουσιώδεις πιστούς.                                                                  
Ιδού, διατί τό διχάσαν τήν Εκκλησίαν ημερολογιακόν ζήτημα δέν πρέπει νά τό βλέπωμεν μόνον εν τοίς στενοίς ορίοις τών δέκα καί τριών ημερών, αλλ’ εν συσχετίσει μέ τήν καθολικήν ζωήν τής Εκκλησίας, η οποία, διά τής αντικανονικής ενεργείας της, εστερήθη χιλιάδων πιστών, γνησιωτάτων καί πιστωτάτων εις τάς παραδόσεις καί βιούντων θαυμαστώς τό ιδιάζον ημίν ορθόδοξον μοναστικόν πνεύμα.           

('ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ''ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Ο ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΙΤΗΣ'' ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1957)

Ὁμιλεῖ διὰ ΔΙΟΡΘΩΜΕΝΟ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ ἡμερολόγιο τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁμολογοῦσε τὴν ἀλήθεια!

Ὁ Κασσανδρείας Εἰρηναῖος ὁμιλεῖ  τὸ 1937 διὰ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ  http://entoytwnika.blogspot.gr/2012/10/blog-post_3742.html

Ὁ Μητροπολίτης Δράμας κ. Βασίλειος ὁμιλεῖ διὰ  ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ http://entoytwnika.blogspot.gr/2012/10/blog-post_5538.html

Σὲ ἐπιστολὴ ποὺ δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα ("ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ" 20-9-1978) ὁ Προηγούμενος τῆς Ι. Μ. Διονυσίου Ἁγίου Ὅρους Ἀρχιμ. Γαβριὴλ (ὁ ὁποῖος σημειωτέον ὅτι δὲν ἦταν Ζηλωτὴς) ἀναφέρει καὶ τὰ ἑξῆς:

"Ἡ ταπεινή μου γνώμη ἐν προκειμένω εἶναι, πρώτον ὄτι το νέον ἡμερολόγιον εἶναι καθαρῶς Γρηγοριανὸν καὶ δεύτερον ὅτι τὸ ἑορτολόγιον τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας μᾶς εἶναι καὶ αὐτὸν παπικόν, πλὴν τοῦ Πασχαλίου κύκλου".

Ὁ γέροντας Παΐσιος ἀναφέρει: «Τὸ νέο ἡμερολόγιο τὸ ἔκανε Πάπας καὶ τὸ παλιὸ εἰδωλολάτρης», ἐννοώντας τὸν Ἰούλιο Καίσαρα.  («Βίος γέροντος Παϊσίου του Aγιορείτου», Ιερομονάχου π. Ισαάκ (σελ. 691 - 696), δικαιολογῶν ὁ ἴδιος τὴν στάση τῶν νεοημερολογιτῶν!

 Θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ φέρει πολλὲς ἀκόμη ἀποδείξεις ὅτι ἡ ἀναγνωρισμένη ἀπὸ τὸ Κράτος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἰσήγαγε τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο ὡς πρὸς τὶς ἀκίνητες ἑορτὲς καὶ ὄχι ἕνα "διορθωμένο Ἰουλιανό",  δῆθεν διάφορο του παπικοῦ! Μήπως ἐσεῖς ἠθελημένα δημιουργεῖτε σύγχυση καὶ παραπλάνηση;

Γράφεις:

«Κινητές εορτές είναι όσες κρέμονται απο το Πάσχα τις οποίες συνεορτάζετε μαζί μας ,
Και εδώ δεν έχετε την τόλμη να πείτε ΣΦΑΛΑΜΕ ! »

Ἀγαπητέ, τὸ ἐπιχείρημά σου εἶναι ἀστεῖο διότι ἐμεῖς συνεορτάζουμε μαζί σας ἡ ἐσεῖς μαζί μας; Ἐσεῖς ἔχετε ἐν χρήσει δυὸ ἡμερολόγια, ἕνα διὰ τὶς ἀκίνητες ἑορτὲς καὶ ἕνα διὰ τὶς κινητές!

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Φινλανδίας υἱοθέτησε τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο καὶ διὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, ἐνῶ ἐσεῖς ὄχι. Ὁ προφήτης Ἠλίας πότε ἑορτάζεται καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐσάς; Μήπως ἑορτάζετε τὴν ἴδια ἡμέρα; Ἐσεῖς μὲ τὸ Γρηγοριανὸ δὲν ἑορτάζετε τὸν Προφήτη Ἠλία 

(http://www.ecclesia.gr/greek/synaxaire/synaxari.asp?minas=7&id=322),

ὅπως καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Φινλανδίας

  (http://www.ort.fi/kalenteri/2013-07);

Δὲν χρησιμοποιεῖτε δυὸ ἡμερολόγια; Τὸ Ἰουλιανὸ διὰ τὸ Πάσχα καὶ τὰς κινητᾶς ἐορτᾶς (καὶ τότε ἑορτάζετε ΕΣΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ), καὶ τὸ Γρηγοριανὸ διὰ τὰς ἀκίνητας;

Γράφεις:

  «Εκ των πραγμάτων άλλες είναι οι εορτές των Παπικών απο εμας και σε ημερομηνίες αλλά και σε γεγονότα μια διαφέρουμε συν τοις άλλοις και στα αγιολόγια» 

Αὐτὸ ἔλειπε ἀγαπητὲ νὰ ἑορτάζετε καὶ τὶς ἑορτὲς τῶν Παπικῶν ἥ τα γεγονότα αὐτῶν!!! Μόνο μὴν βιάζεσαι! Σὲ λίγο καιρὸ ποὺ θὰ ἑορτάζετε ὅλοι μαζί τους ''ἅγιους'' Πάπες ποὺ ἑτοιμάζουν, ἀλλὰ καὶ τὸ Κοινὸ Πάσχα, τότε θὰ ἀπαντήσω καταλλήλως!

Γράφεις:

«εσείς ονοματίσατε ΤΟΤΕ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Μελέτιος Μεταξάκης και προβάλατε ΤΟΤΕ την μασονία ως λόγο αποτείχισης ? 
Δεν αποτειχιστήκατε για την ΜΑΣΟΝΙΑ , δεν επικεντρώσατε σε αυτή την ΜΑΣΟΝΙΑ ως αίρεση και στους Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Μελέτιος Μεταξάκη ως Μασόνους αιρετικούς . ΑΛΛΑ στο καλενδάριο .
Όπως λοιπόν εσεις σωστά μου λέτε " .Μπορεῖς νὰ μᾶς πεῖς ποιοὶ εἶναι οἱ μασῶνοι παλ/τες νὰ πάω αὔριο νὰ τοὺς πετάξω μὲ τὶς κλωτσιὲς ἔξω " 
Ετσι και εσείς ΤΟΤΕ θα έπρεπε να πείτε ποιοὶ εἶναι οἱ μασῶνοι και να επικεντρώσετε τον αγώνα σας στο να τους πετάξουμε με κλωτσιές έξω .»

Ἀποφεύγεις τὸ ἐρώτημα πού σου κάνω καὶ ρωτᾶς ἐὰν ὀνοματίσαμε τοὺς Μασῶνους! Ἕνα παράδειγμα θὰ σοῦ φέρω καὶ τὰ ὑπόλοιπα εἰς σχετικὴ ἐργασία ποὺ ἑτοιμάζεται!

«ἡ Ἱεραρχία συνεταράσσετο ἐξ΄ αἰτίας τῆς ἐορτολογικῆς καινοτομίας, ὡς καὶ ἅπασα ἡ ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησία. Τὰς ἡμέρας δὲ ἐκείνας ἀνεγράφη εἰς τὸν τύπον ὄτι  «ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών είναι μασόνος»  όπερ προεκάλεσεν την σφοδράν αντίδρασιν τούτου (Ε.Ε.Ι. 3, 1942).

Βεβαίως καὶ ἐπικεντρώσαμε τὴν προσοχὴ μᾶς εἰς τὸ Καλενδάριο διότι αὐτὸ τὸ μέτρο ὡς ΔΟΥΡΕΙΟ ΙΠΠΟ χρησιμοποίησαν διὰ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐν ἑλλάδι, καὶ αὐτὸ ἐπολεμήσαμε. Ἐὰν χρησιμοποιοῦσαν κάτι ἄλλο, τότε πάλι πρὸς αὐτὸ τὸ ἄλλο θὰ ἦταν ἡ ἀντίδραση! Ἀλλὰ μήπως δὲν προειδοποιήσαμε; Τοὺς πετάξατε μὲ τὶς κλωτσιὲς ἐσεῖς ἔξω;

Ἔγραφε ὁ μακαριστὸς πρ. Φλωρίνης:

«Τὸ Ἐκκλησιαστικὸν τοῦτο Συνέδριον (σ. σ. ἐννοεῖ τὸ "Πανορθόδοξο" Συνέδριο τοῦ 1923), εἰς ὅ ἀντεπροσωπεύθησαν μόνον αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι τῆς Ἑλλάδος, τῆς Σερβίας καὶ τῆς Ρουμανίας, ἀπεφάσισε κατ’ ἀρχὴν τὴν εἰσαγωγὴν τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου καὶ ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἀνατολικῇ Ἐκκλησίᾳ διὰ τὰς ἀκινήτους μόνον ἑορτάς, ἐπιφυλαχθὲν τοῦτο ἐν προσεχεῖ μέλλοντι νὰ διαρρυθμίσῃ καὶ τὸν Πασχάλιον Κανόνα ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου, πρὸς προσέγγισιν, ὡς ἀπεφάνθη ὁ Πρόεδρος, τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀνατολῆς πρὸς τὰς Ἐκκλησίας τῆς Δύσεως καὶ εἰς τὸν ἑορτασμὸν τῆς Βασιλίδος τῶν ἑορτῶν τοῦ Πάσχα καὶ τῶν ἐξ αὐτοῦ καθοριζομένων λοιπῶν Δεσποτικῶν ἑορτῶν».

   (Ἐπιστολὴ πρὸς Πατριάρχην Ἀλεξανδρείας Νικόλαον τόν Ε΄, Ἱεροσόλυμα, 10-4-1935)

«Τὸ ζήτημα τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου ἔχει βαθύτερα τὰ αἴτια καὶ ἐλατήριά του. Οἱ ἐμπνευσταὶ καὶ πρωτεργάται τούτου, οἷοι ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Μελέτιος καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος, στερούμενοι δυστυχῶς βαθέως ὀρθοδόξου πνεὺματος, ἐγένοντο ἐν γνώσει ἢ ἀνεπιγνώστως ὄργανα ξένων ἐπιθυμιῶν καὶ σκοπῶν, δι’ ὧν ἐπιδιώκεται ἡ διάσπασις τῆς ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν  καὶ τῆς Ἑλληνικῆς ἰδεολογίας ἀπὸ τῆς Ὀρθοδοξίας Οἱ δύο οὕτοι Ταγοὶ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καὶ τῆς Ἑλλάδος ἁμιλλώμενοι εἰς δόξαν μεταρρυθμιστοῦ καὶ συγχρονισμένου Κληρικοῦ, ἀνεπέτασαν ἐλαφρᾷ τῇ συνειδήσει τὴν σημαίαν τῶν Ἐκκλησιαστικῶν μεταῤῥυθμίσεων, ἀρχὴν ποιησάμενοι ἀπὸ τῆς μεταβολῆς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου, ὅπερ ἀποτελεῖ ἕνα τῶν ἐνωτικῶν κρίκων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τὴν πυξίδα τῆς θείας λατρείας καὶ τῶν ἔργων τῆς πατρῴας πίστεως καὶ εὐσεβείας.

    

     ...Ἐκεῖνο ὅπερ καθιστᾶ ὕποπτον τὴν σύγκλησιν τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ τούτου Συνεδρίου (σ. σ. τῆς λεγομένης "Πανορθοδόξου" Συνόδου) εἶναι ὅτι παρεκάθησαν ἐν αὐτῷ καὶ δὐο Κληρικοί ἑτεροδόξου Ἐκκλησίας, καθ' ἃς ἔχομεν ἐξωδίκους πληροφορίας, ὡς καὶ ἡ ἀντορθόδοξος καὶ προτεσταντισμοῦ  ὄζουσα ἀπόφασις αὐτοῦ, νὰ μὴ θεωρηθῇ ἡ ἀποδοχὴ τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου ὑπὸ τινων Ἐκκλησιῶν ὡς λόγος Σχίσματος ὑπὸ τῶν ἄλλων, τῶν ἐμμενουσῶν εἰς τὸ πάτριον Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον (σ.σ. δὲν κατέστησε δηλαδὴ τὶς ἀποφάσεις της ὑποχρεωτικές γιὰ ὄλες τὶς Τοπικὲς Ἐκκλησίες, γεγονὸς πρωτοφανὲς γιὰ Πανορθόδοξη -ὅπως ψευδῶς τὴν ἀποκάλεσαν- Σύνοδο: ἄλλη μία ἀπόδειξη ὅτι οὐσιαστικὰ ἐπρόκειτο γιὰ Ἀντορθόδοξη).

     ...Ἰδοὺ ποὺ ἔγκειται ἡ ἀχίλλειος ξενικὴ πτἐρνα τοῦ Πατριάρχου Μελετίου καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, οἵτινες εἰσάγοντες μίαν ἀρχὴν προτεσταντικὴν εἰς τὴν ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, προάγουν αὐτὴν εἰς τὴν ὁδὸν τοῦ Προτεσταντισμοῦ, ὅστις ἀφίνει πλήρη ἐλευθερίαν εἰς τοὺς ὀπαδοὺς αὐτοῦ, οὐ μόνον εἰς τὰς λιτᾶς διατάξεις τῆς λατρείας, ἀλλὰ καὶ εἰς αὐτὴν τὴν πίστην καὶ τὴν ἀντίληψιν τῶν Δογμάτων, μὴ ἔχων διὰ τὴν ἐξήγησιν τούτων Κριτήριον Ἐκκλησιαστικὸν. Τοιαῦτα ὄντως κατετόλμησαν ὁ Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, οἱ δύο οὗτοι Λούθηροι της ὁρθοδόξου Ἐκκλησίας, οἵτινες ὑπὸ τὸ πρόσχημα τοῦ συγχρονισμοῦ δὲν ἐδειλίασαν οὐδ' ἀπερρίγησαν νὰ καταπατήσωσιν ἀποφάσεις πανορθοδόξων Συνόδων καὶ καὶ Ἀποστολικοὺς καὶ Συνοδικοὺς Κανόνας, ἵνα προσεγγίσωσι πρὸς τὰς Ἐκκλησίας τῆς Δύσεως διὰ τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας ἐπὶ διασπάσει τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἐπ' ἀθετήσει τῆς αἰωνοβίου πράξεως τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

     ...Εἶναι δὲ γνωστὴ εἰς τοὺς Ἐκκλησιαστικοὺς Κύκλους ἡ ἐκκλησιαστικὴ δρᾶσις τῶν πρωτεργατῶν τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας οἷοι εἶναι ὁ Μελέτιος Μεταξάκης, καὶ ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ἀρχηγοὶ, κρίμασιν οἷς οἶδε Κύριος, ὁ μὲν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἀλεξανδρέων, ὁ δὲ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Οὔτοι ἐκδιωχθέντες ἐκ τῆς γειναμένης καὶ θρεψαμένης αὐτοὺς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, ἐπεκάθησαν ἐπὶ τῶν θρόνων τῶν Ἑλληνικῶν Ἐκκλησιῶν μὲ τὸν ἀπροκάλυπτον σκοπὸν νὰ ὁδηγήσωσιν αὐτὰς εἰς τὸν συγχρονισμόν, δηλαδὴ εἰς τὸν Καθολικισμὸν καὶ τὸν προτεσταντισμὸν. Διότι εἰς τίνα ἄλλον σκοπὸν ἀποβλέπουσιν αἱ Ἐκκλησιαστικαὶ μεταῤῥυθμίσεις ἃς εἰσηγήθησαν ἐν τῷ κακῶς ὀνομασθέντι Πανορθοδόξω Συνεδρίῳ τῆς Κωνσταντινουπόλεως οἱ δύο οὕτοι μεταῤῥυθμισταί, περὶ τῆς ἐνδυμασίας τῶν Κληρικῶν, τῆς ἀγαμίας τῶν Ἀρχιερέων, μὴ δευτερογαμίας τῶν χηρευόντων Ἱερέων, τῆς τροποποιήσεως τῶν νηστειῶν, τῆς συντομίας τῶν ἀκολουθιῶν, τῆς διαῤῥυθμίσεως τοῦ Πασχαλίου Κανόνος, τῆς προσαρμογῆς τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου πρὸς τὸ Γρηγοριανόν, καὶ τῆς ἀναθεωρήσεως τῆς ὅλης Ἐκκλησιαστικῆς νομοθεσίας καὶ τῆς προσαρμογῆς ταύτης πρὸς τὰς συγχρόνους ἀνάγκας τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς κοινωνίας; Ταῦτα πάντα τί ἄλλο σημαίνουσι, παρὰ τὸ νεωτεριστικὸν πνεῦμα τῶν δύο τούτων Ἐκκλησιαστικῶν ἀνδρῶν, οἵτινες ἐν τῇ ἐπιπολαίῳ ἀντιλήψει τῆς Ἐκκλησιαστικῆς αὐτῶν ἀποστολῆς, ἐνόμισαν ὅτι δύνανται νὰ μετακινήσωσι τὰ αἰώνια ὅρια ἃ ἔθεντο οἱ Ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες ἡμῶν;

     ...Μόνον ὅσοι τῶν Ἑλλήνων Ἱεραρχῶν ἐπιψαύδην καὶ ἐπιπολαίως ἐμυήθησαν τῆς μυσταγωγίας τῆς ὀρθοδοξίας καὶ ἐρραντίσθησαν μόνον χωρὶς να βαπτισθῶσιν εἰς τὰ ζείδωρα καὶ φερέζωα νάματα τῆς Ἑλληνικῆς Κασταλίας, μόνον οὗτοι δύνανται νὰ διϊσχυρίζονται ὅτι ἐξυπηρετούσι τὴν ἐθνικὴν  ἰδέαν, προσεγγίζοντες τὴν ὀρθόδοξον ὁμολογίαν πρὸς τὴν αἱρετικὴν κακοδοξίαν οὐχὶ διὰ τῆς προσχωρήσεως ταύτης πρὸς ἐκείνην, ἀλλὰ διὰ τῆς θυσίας τοῦ ἐλευθέρου πνεύματος τῆς ὀρθοδοξίας εἰς τὸ κοσμοπολιτικὸν καὶ ἀπολυταρχικὸν ἤ καὶ τὸ ἄκρως δημοκρατικὸν ( σ.σ. ἐλευθεριακὸ, ἀσύδοτο) πνεῦμα τῆς Καθολικῆς καὶ Προτεσταντικῆς (σ.σ. ἀντίστοιχα) Ἐκκλησίας».

...Ὅτι δὲ τοιοῦτος εἶναι ὁ μύχιος πόθος (σ.σ. τὸν αναφέρει προηγουμένως: "νὰ προσεγγίσωσι πάσῃ θυσίᾳ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μὲ τὰς Ἐκκλησίας τῆς Δύσεως") καὶ σκοπὸς τῶν δύο τούτων μεταρρυθμιστῶν (σ.σ. Μεταξάκη καὶ Παπαδόπουλου) τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δείκνυται τόσῳ ἐκ μιᾶς ἐρωτήσεως, ἥν ἀπηύθυνε ὁ Ἀντιπρόσωπος τοῦ Μακαριωτάτου ἐν τῷ Πανορθοδόξῳ λεγομένῳ Συνεδρίῳ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὅσῳ καὶ ἡ ἐκ τῆς ἀποκρίσεως ἥν ἔδωκεν ὁ προεδρεύων Οἰκουμενικός τότε Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. Εἰς πίστωσιν παραθέτομεν αὐτουσίας τὴν ἐρώτησιν καὶ τὴν ἀπόκρισιν. Ἐρώτησις: "Εἶναι ἀνάγκη νὰ μεταρρυθμισθῇ καὶ τὸ Πασχάλιον, ἤ ἀρκεῖ μόνη ἡ προσαρμογὴ τῶν ἀκινήτων ἑορτῶν πρὸς τὰς ἀντιστοίχους ἡμερομηνίας τοῦ πολιτικοῦ ἡμερολογίου;". Ἀπόκρισις: "Μετὰ τὴν ἀποδοχὴν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ νέου ἡμερολογίου διὰ τὰς ἀνἀγκας τὰς βιοτικὰς, ἡ προσαρμογὴ πρὸς αὐτὸ, καὶ δὴ ταχέως, καὶ τοῦ ἑορτολογίου ἀποβαίνει ἀναπόφευκτος. Ἄλλος λόγος ἐπὶ πλέον πρὸς ἄμεσον προσαρμογὴν καὶ τοῦ Πασχαλίου εἶναι ἡ μεγάλη ἠθικὴ σημασία καὶ ἐντύπωσις, ἥν θὰ παραγάγῃ εἰς ὅλον τὸν πεπολιτισμένον κόσμον ἡ διὰ τῆς ἀβιάστου πρωτοβουλίας ταύτης προσεγγίσις τῶν δύο Χριστιανικῶν κόσμων τῆς Ἀνατολῆς καὶ τῆς Δύσεως ἐν τῷ ἐορτασμῷ τῶν μεγάλων Χριστιανικῶν ἐορτῶν" (Γρηγορίου Ευστρατιάδου, περὶ ἡμερολ. σελ. 7). Καὶ ἡμεῖς ἀναντιρρήτως ἐπιθυμοῦμεν καὶ δὲν ἀποστέργομεν, οὐδ' ἀπαναινόμεθα ποσῶς τὴν προσέγγισιν, ὡς καὶ αὐτὴν τὴν ἔνωσιν τὼν Ἐκκλησιὼν, τοῦθ' ὅπερ άλλως τε καθ' ἑκάστην εὔχεται καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἡμῶν, ἀλλ' ὁ πόθος οὗτος καὶ ἡ ευχὴ δὲν πρέπει ποτὲ νὰ ἐπιδιωχθῇ μὲ τὴν θυσίαν καὶ τὴν ἀπεμπόλησιν τῆς Ὀρθοδοξίας, προσχωρούσης πρὸς τὸ μέρος τῆς κακοδοξίας, ἀλλὰ μὲ τὴν θυσίαν ταύτης προσχωρούσης εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν. Ἀρκούντως φρονοῦμεν, κατεδείξαμεν δι' ὅσον ἐξεθέσαμεν, ὅτι σκοπὸς τῶν δύο μεγαλόσχημων Ἑλλήνων Ἱεραρχῶν εἶναι ἡ ὁπωσδήποτε προσέγγισις τῶν δύο Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀνατολῆς καὶ τῆς Δύσεως μὲ τὴν θυσία τῶν ὀρθοδόξων θεσμῶν, καὶ αἰωνοβίων παραδόσεων, ἃς καθιέρωσαν οἱ Ἅγιοι καὶ Θεοφόροι Πατέρες εἰς τὰς 7 Οἰκουμενικὰς Συνόδους, αἵτινες ἀποτελοῦσι τὴν ἀνωτέραν πνοὴν τῆς ὀρθοδοξίας καὶ τὸ ἀρίζηλον σέμνωμα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν ὑμνωδίας καὶ φιλολογίας. Καὶ ὅταν ἡ Ὀρθόδοξος θεία λατρεία ἀπογυμνωθῇ ὅλου αὐτοῦ τοῦ θείου θησαυροῦ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων, οἵτινες ἀποπνέουσιν σὺν τῇ  εὐωδίᾳ τοῦ θείου Πνεύματος καὶ τὴν θυμήρη εὐωδίαν τῆς Ἐλληνικῆς σοφίας, τότε εὐκολώτερον θὰ δύνανται οἱ μεταρρυθμισταὶ οὗτοι νὰ κάμωσι καὶ μίαν ἀβαρίαν πρὸς τὸ μέρος τὸ δογματικὸν, διὰ τὴν ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν.
     

   (Τὸ ἐκκλησιαστικόν ἡμερολόγιον ὡς κριτήριον τῆς Ὀρθοδοξίας, Ι.Μ. Ἁγ. Διονυσίου Ὀλύμπου [σ.σ. ἐκεὶ ἤταν ἐξορία ὁ ἀείμνηστος], 1-14/7/1935)

 

 «…παντὶ σθένει ἐπιδιώκει (σ. σ. μιλᾷ γιὰ τὴν Ἀγγλικανικὴ Ἐκκλησία) τὴν ὁπωσδήποτε προσέγγισίν της μετὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας… Καὶ ἂν μὲν ἡ προσπάθεια αὕτη τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας  ἀπέβλεπεν εἰς τὴν ἐξυπηρέτησιν τοῦ δικαίου καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, οὐδεὶς θὰ εἶχεν ἀντίῤῥησιν νὰ ὑποβοηθήσῃ τὴν ὑπ’ Αὐτῆς ἐπιδιωκουμένην προσέγγισιν μετὰ τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας. Ἀλλ’ ἡ προσέγγισις αὕτη ἐπιδιώκεται διὰ τῆς παραχωρήσεως πάντοτε ὀρθοδόξου ἐδάφους εἰς τὰς ἀπαιτήσεις καὶ τὰς κατακτητικὰς ἀξιώσεις τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας, μετὰ φανατισμοῦ ταύτης ἐμμενούσης εἰς τὰς ἰδίας δοξασίας καὶ παραδόσεις. Ἀπόδειξις, ὅτι ἡ Ἀγγλικανικὴ Ἐκκλησία διὰ τῶν ἐνωτικῶν τούτων προσπαθειῶν ἐπέτυχε νὰ ἀποσπάσῃ ἀπὸ τοῦ ἀειμνήστου Πατριάρχου Μελετίου καὶ τοῦ νῦν Πατριάρχου τῆς Ῥουμανίας Μύρωνος  τὴν αναγνώρισιν τῶν Ἀγγλικανικῶν χειροτονιῶν σὺν τῇ ἀποδοχὴ τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου, ἐνῶ ἐξ ἀντιθέτου Αὕτη οὐδεμίαν ἔκαμεν ἀβαρίαν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὰς παραδόσεις καὶ τὰς Ἐκκλησιαστικὰς Αὐτῆς δοξασίας».

  (Ἔκθεσις πρὸς τὴν Διοικοῦσαν Σύνοδον τῆς Ἑλλάδος περὶ τῆς γνώμης τῶν Πατριαρχεῖων Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων ἐν σχέσει πρὸς τὸ Ἐκκλησιαστικὸν ἡμερολόγιον, Ἀθῆναι 10/11/1936)

 «…ὁ πόλεμος οὗτος (σ. σ. Α΄ Παγκόσμιος) λόγῳ συμμαχιῶν τῶν ἐμπολέμων Κρατῶν ἠνάγκασε τοὺς Ὀρθοδόξους νὰ συμπροσεύχωνται εἰς τὸ πολεμικὸν μέτωπον καὶ τὰς Ἐκκλησίας μετὰ τῶν κακοδόξων Αἱρετικῶν καὶ Σχισματικῶν, τουθ' ὅπερ ἀπαγορεύουσιν οἱ θεῖοι καὶ ἱεροὶ Κανόνες, κατὰ τὴν αὐστηρὰν καὶ ἀκριβῆ ἔννοιαν τῆς Ὀρθοδοξίας. Τὸ τοιοῦτον ὅπερ ἐγένετο κατ’ οἰκονομίαν λόγῳ τῶν ἐμπολέμων περιστάσεων ἐνεθάῤῥυνε τὸ μεταῤῥυθμιστικὸν καὶ νεωτεριστικὸν πνεῦμα ἐνίων ῥηξικελεύθων Ἐκκλησιαστικῶν ἀρχηγῶν καὶ ὤθησεν αὐτοὺς εἰς Ἐκκλησιαστικὰς μεταῤῥυθμίσεις ἐπὶ τῷ σκοπῷ νὰ προσεγγίσουν ἐκ παντὸς τρόπου τὴν Ὀρθόδοξον Ἀνατολικὴν Ἐκκλησίαν πρὸς τὰς Ἐκκλησίας τῆς Δύσεως. Τὴν πρωτοβουλίαν εἰς τάς Ἐκκλησιαστικὰς ταύτας μεταῤῥυθμίσεις εἶχον δυστυχῶς δύο Ἕλληνες Ἱεράρχαι, ὁ μὲν Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης τότε καὶ εἴτα Ἀλεξανδρείας ὑπὸ τὴν ἐπωνυμίαν Μελέτιος Μεταξάκης, ὁ δὲ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὑπὸ τὴν ἐπωνυμίαν Χρυσόστομος Παπαδόπουλος. Οἱ δύο οὕτοι φιλόδοξοι Κληρικοὶ μὴ ἐκτιμήσαντες δεόντως τὴν δύναμιν τοῦ βαθέος ὀρθοδόξου πνεύματος καὶ τὴν μεγάλην καὶ θείαν ἀποστολήν, ἣν κέκτηται ἡ Ὀρθοδοξία διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἐνόμισαν ἐν τῇ ἀφελεῖ αὐτῶν συνειδήσει καὶ ἀβαθεῖ κρίσει ὅτι προσφέρουσιν ὑπηρεσίαν εἰς τὸν χριστιανικὸν κόσμον προσεγγίζοντες ἐκ παντὸς τρόπου τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν πρὸς τάς Ἐκκλησίας τῆς Δύσεως, ἔστω καὶ διὰ τῆς θυσίας τοῦ ἀπέφθου τῆς ὀρθοδοξίας θησαυροῦ εἰς τὸν ὡς χρυσὸν λάμποντα ὀρείχαλκον τῶν Δυτικῶν Ἐκκλησιῶν. Οὕτω ὁ Πατριάρχης Μελέτιος ἐν συνεργασίᾳ καὶ συνεννοήσει πάντως μετὰ τοῦ συμβούλου καὶ συνεργάτου Αὐτοῦ

Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν συνεκάλεσεν κατὰ Μάϊον τοῦ 1923 ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἐκκλησιαστικὸν Συνέδριον, ὅπερ καὶ ἀπεκλήθει κακῶς πανορθόδοξον, διότι εἰς τοῦτο δὲν ἀντεπροσωπεύθησαν παρὰ μόνον αἱ Ἐκκλησίαι τῆς Ἑλλάδος, τῆς Σερβίας καὶ τῆς Ῥουμανίας καὶ μάλισται αἱ δύο τελευταῖαι διὰ λαϊκῶν ἀντιπροσώπων. Εἰς τὸ Συνέδριον τοῦτο ἔλαμπον διὰ τῆς ἀπουσίας αὐτῶν αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι τῆς Ῥωσσίας, τῆς Κύπρου, τοῦ Θεοβαδίστου ὅρους Σινᾶ, τῆς Πολωνίας καὶ δὴ τὰ τρία Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολῆς, ἤτοι τῆς Ἀλεξανδρείας, τῆς Ἀντιοχείας καὶ τῶν Ἱεροσολύμων, προυτάθησαν ὑπὸ τοῦ Παναγιωτάτου προέδρου Κυροῦ Μελετίου οὐκ ὀλίγαι Ἐκκλησιαστικαὶ μεταῤῥυθμίσεις πρὸς τὸν σκοπόν, ὅπως προσαρμοσθῇ καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία πρὸς τὰς συγχρονισμένας καὶ προοδευτικὰς κοινωνικὰς ἀντιλήψεις καὶ εὐχερανθῇ οὕτω ἡ προσέγγισις Αὐτῆς μετὰ τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Δύσεως… Ἐξ ἄλλου ἡ ἐκ παντὸς τρόπου ὡς ἐδηλώθη ἐν τῷ σχεδιαγράμματι τῶν μεταῤῥυθμίσεων προσέγγισις τῶν Ἐκκλησιῶν καθιστᾷ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς προφανῆ μὲν τὸν ἑνωτικὸν ζῆλον, ἀλλὰ διακυβεύει τὸ ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξον πνεῦμα τῶν σχόντων τὴν πρωτοβουλίαν τοῦ Συνεδρίου, ἐννοούντων βεβαίως διὰ τῆς φράσεως ταύτης  τὸ ἐπεῖγον τῆς προσεγγίσεως καὶ μὲ τὴν θυσίαν ἀκόμη τῶν προαιωνίων καὶ σεπτῶν θεσμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας… Τὸ ἐνωτικὸν τοῦτο πρόγραμμα ὁ Πατριάρχης Μελέτιος ἔχων ὡς σύμβουλον καὶ συνεργάτην καὶ τόν ποτε Διδάσκαλόν του, τὸν ὁμόφρονα Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν τὸν κ. Χρυσόστομον, ὡς ἔφθημεν εἰπόντες, ἤρξατο ἀπὸ τῆς προσαρμογῆς τοῦ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου πρὸς τὸ Γρηγοριανόν…».

(Ὑπόμνημα ἀπολογητικὸν ὑπὲρ ἀναστηλώσεως τοῦ Πατρίου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου -  1945)

 «Τοιαύτα όντως κατετόλμησαν ο Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, οι δύο ούτοι Λούθηροι της ορθοδόξου Εκκλησίας, οίτινες υπο το πρόσχημα του συγχρονισμού δεν εδειλίασαν ουδ΄ απερρίγησαν να καταπατήσωσιν αποφάσεις πανορθοδόξων Συνόδων και Αποστολικούς και Συνοδικούς Κανόνας, ίνα προσεγγίσωσι πρός τας Εκκλησίας της Δύσεως δια της ημερολογιακής καινοτομίας επί διασπάσει της Ορθοδοξίας και επ΄ αθετήσει της αιωνοβίου πράξεως της Μιάς Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» (Πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου «Το Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον ως κριτήριον της Ορθοδοξίας»).

Επίσης ως απάντηση εις το ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος της 4ης Ιουλίου 1927, αναφέρει ο Δ.Κ. Βοτοκόπουλος (Πρ. Υπουργός Δικαιοσύνης) τα εξής:

«....Επειδή δέ τα Πατριαρχεία και αί άλλαι αυτοκέφαλοι Εκκλησίαι του Ανατολικού Δόγματος εν Ευρώπη δεν συνήνεσαν να συγκροτήσωσιν Οικουμενικήν Σύνοδον «περί μεταβολής του Ημερολογίου» ο Πατριάρχης Μελέτιος επιδεικνύων παντί μέσω την εισαγωγήν του Γρηγοριανού Ημερολογίου με τον απόκρυφον σκοπόν της προσεγγίσεως της Ανατολικής Εκκλησίας εις την Αγγλικανικήν Εκκλησίαν συνεκρότησεν εν Κων/πόλει Συνέδριον το οποίον απεκάλεσεν Πανορθόδοξον...».

και όχι μόνον της Αγγλικανικής θα λέγαμε εμείς!

Επίσης την εποχή εκείνη οι Αγιορείτες Πατέρες έγραφαν:

«...ότε ανεγνώσθη η δημοσιευθείσα εν τη εφημερίδι των Αθηνών (Ελεύθερον Βήμα) τή 2-8-1926 συνέντευξις της Υμ. Θ. Παναγιότητος, εν ή χαρακτηρίζεται ο  Ωριγένης ως ευσεβέστατος, θεωρείται δέ φρονούσα αύτη ότι δήθεν ουδέν ουσιώδες διαχωρίζει τη Μ. Εκκλησία από της Παπικής και Αγγλικανικής Εκκλησίας, διό και υπεραμύνεται της μετ΄ αυτών ενώσεως...» (Βλ. Ήμερ. Αγίου "Ορους 1931, Περί έξαρχικής άποστολής Μαρωνείας Ανθίμου σελίς 4).

Λοιπὸν καὶ ποῦ τὰ εἶπαν ἀγαπητὲ φίλε μήπως τοὺς πετάξατε μὲ τὶς κλωτσιὲς ἔξω;

Γράφεις:

«Η όποια αποτείχιση έχει να κάνει με την αποκατάσταση της αιτίας η όποία την προκάλεσε . Τι εννοώ ? Οταν και στο παρελθόν και τώρα σας εδόθη και η δυνατότητα να είστε με το ιουλιανό σας ( αλλά ακόμα και συνεπής αντιοικουμενιστική συμπεριφορά ) θα έπρεπε να επιστρέψετε .  »

Βεβαίως καὶ μᾶς ἐδόθη ἡ δυνατότητα αὕτη, μόνο ποὺ ζητοῦσαν νὰ κρατήσουμε τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο καὶ νὰ μᾶς δοθοῦν ὡραῖες καρέκλες, μὲ ἀντάλλαγμα νὰ μνημονεύουμε Νεοημερολογίτη Ἐπίσκοπο! Βεβαίως καὶ ἀρνηθήκαμε καὶ ἀπὸ αὐτὸ περίτρανα φαίνεται ὅτι δὲν εἴμαστε ἡμερολάτρες! Ἐὰν εἰμασταν τέτοιοι βεβαίως καὶ θὰ δεχόμασταν! Ἰδοὺ ἡ τρανὴ ἀπόδειξη! Ἡ ἀποτείχιση τοῦ π. Σταύρου δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὸ θέμα ποὺ συζητᾶμε σήμερα ἐδῶ!