«ο συνετὸς θα σιωπήση κατὰ τὸν καιρὸν εκείνον, διότι ο καιρὸς εὶναι πονηρὸς» (Μ. Βασιλείου)

Μετά τα γεγονότα τα οποία μαθαίνουμε για το θέατρο Άκροπολ, είμαστε αναγκασμένοι να υπενθυμίσουμε τα παρακάτω.

Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία αλλά «αποκεκαλυμμένη αλήθεια». 

Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχουν οπαδοί αλλά πιστοί. 

Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει αναγκαστική υπακοή και υποταγή, αλλά ελευθέρα και συνειδητή. 

Θα σας εξηγήσουμε και γιατί τα αναφέρουμε αυτά.

Σε προηγούμενη ανάρτηση:  

(http://entoytwnika1.blogspot.gr/2016/04/blog-post_39.html)  

για τις αιτίες των συμφορών μας, είχαμε δημοσιεύσει τους διαχρονικούς λόγους του Μ. Βασιλείου. 

Σε κάποιο σημείο του φοβερού αυτού λόγου του μας λέγει:

  

                                            (Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ε.Π.Ε. 10 ΣΕΛ.492)

Αυτή είναι μία απάντηση σε όσους κατηγορούν τους άλλους διότι (κατά την γνώμη τους), δεν ομιλούν-ομολογούν όπως αυτοί, ομολογητές είναι μόνο αυτοί ή σαν αυτούς που κατεβαίνουν στους δρόμους κ.λπ. κ.λπ.... Είμαστε όμως τόσο σίγουροι ότι τηρούμε τα παραπάνω που αναφέρει ο Μ. Βασίλειος ώστε να έχουμε την παρρησία, και όχι την αυθάδεια, να ομιλούμε γι΄ αυτούς τους άλλους; 

Μήπως λοιπόν (και θα το δημοσιεύσουμε ακόμα μία φορά), δεν τηρούμε εμείς τα ανωτέρω και επιβεβαιώνεται το λεχθέν:

«.....ἄλλοι, ξεφεύγοντας τὸν ἔλεγχο γιὰ τὶς μεγάλες ντροπές τους, ἀνάβουν στὰ πλήθη μανία στὴ μεταξύ τους φιλονικία, ὥστε νὰ σκεπάσουν μὲ τὰ γενικὰ κακὰ τὸ δικό τους.....» (Μ. Βασιλείου Ἐπιστολὴ 92).

Mήπως λοιπόν μερικοί κρύβουν, δια μέσω αυτής της ''φασαρίας'' και της ''μανίας'', το δικό τους κακό που μας αναφέρει ο άγιος;

Ο ''οπαδισμός'' ζητά  ''γηπεδικώ τω τρόπω'' αντιμετώπιση, ενώ η Εκκλησία, που Κεφαλή Της είναι ο Χριστός, ζητά πνευματική αντιμετώπιση! Τι έκαναν οι Νινευίτες; Μετανόησαν! Δεν σταμάτησαν να κλαίνε και να πενθούν. Με αυστηρή νηστεία και με αδιάκοπες προσευχές περνούσαν τις λίγες μέρες τής προθεσμίας ως την καταστροφή, που τους είχε αναγγείλει ο προφήτης. Ποιός από μας προσευχήθηκε έτσι; Ποιός παρακάλεσε με τέτοιο τρόπο; Ποιός ταπεινώθηκε τόσο αφάνταστα ενώπιον του Θεού; Ποιός έβγαλε από πάνω του τις φανερές και κρυφές του πράξεις; Ποιός, στο άκουσμα μιας απλής φωνής, μετανόησε τόσο πολύ για τις αμαρτίες του, που ένιωσε την καρδιά του να ραγίζει από την πολλή συντριβή; Ποιός άκουσε ένα λόγο και θόλωσε ο νους του; Ποιός άκουσε μιαν απειλή και στερέωσε μέσα του τη μνήμη τού θανάτου;   Ο καθένας θα μεταβεί σε μία συγκέντρωση στους δρόμους, θα θεωρήσει ότι έκανε το καθήκον του, και έπειτα θα συνεχίσει χαρωπός κανονικά να δίνει τροφή στα πάθη του και στο τέλος κατηγορεί και «ορθόδοξα»!  Δεν λέμε ότι δεν χρειάζεται και η διαμαρτυρία. Χρειάζεται αλλά όχι έτσι.

 Κάποιοι φώναζαν με τόση ευκολία: «θα χύσουμε το αίμα μας όπως έκαναν οι πατέρες μας»! Μάλιστα! Μιλούμε για τους Πατέρες καυχώμενοι ότι τους μιμούμαστε! Οι Πατέρες όμως πρωτίστως νικούσαν τα πάθη τους, ίδρωναν στην προσευχή, στην νηστεία, έχυναν κυριολεκτικά το αίμα τους κατά των παθών! Εμείς δίχως να πράττουμε όλα τα ανωτέρω λέγουμε ότι θα χύσουμε δήθεν και το αίμα μας! Αυτοί είμαστε! ''Χλιαροί''! Είμαστε χλιαροί στην αντιμετώπιση των παθών διότι ο ''κρύος'' ομολογεί ότι ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ, ενώ εμείς καυχώμαστε και λέγουμε ότι δήθεν αγωνιζόμαστε! Είμαστε επίσης χλιαροί διότι ο ''ζεστός'' αυτό που λέγει αυτό και πράττει! 

Δια τούτο λέγει ο Κύριος:

«οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός.

οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου». (Αποκ. 3,15-16).

Θα χύσουμε το αίμα μας πως; Δίνοντας ο ένας στον άλλον «μάχαιρα»; Δια μέσω ροπάλων; Ο οπαδισμός έγινε «ομολογία» και δεν θα μας φανεί καθόλου περίεργο την ώρα εκείνη που εμείς θα φωνάζουμε προς τους «αντιπάλους» για τον Χριστό και τους αγίους και ότι είμασθε έτοιμοι να χύσουμε το αίμα μας, να ακούσουμε ένα παρόμοιο:

«ἀποκριθὲν δὲ τὸ πνεῦμα τὸ πονηρὸν εἶπε· τὸν Ἰησοῦν γινώσκω καὶ τὸν Παῦλον ἐπίσταμαι· ὑμεῖς δὲ τίνες ἐστέ;

καὶ ἐφαλλόμενος ἐπ᾿ αὐτοὺς ὁ ἄνθρωπος, ἐν ᾧ ἦν τὸ πνεῦμα τὸ πονηρόν, καὶ κατακυριεύσας αὐτῶν ἴσχυσε κατ᾿ αὐτῶν, ὥστε γυμνοὺς καὶ τετραυματισμένους ἐκφυγεῖν ἐκ τοῦ οἴκου ἐκείνου. (Πραξ. 19-16).

Προτείνουμε να συνέλθουμε όλοι και να επαναφέρουμε το νου μας στις αγίες ημέρες της Σαρακοστής. Αν κάποιος διαφωνήσει διότι τηρεί τα παραπάνω και έτσι ομιλεί παρρησία, τότε του ζητάμε συγνώμη διότι δεν ομιλούμε γι΄ αυτόν. Εμείς βρίσκουμε να μας διδάσκουν οι Πατέρες (ομόφωνα), ότι πρωτίστως η αιτία για όλα αυτά είναι οι ανομίες μας· τα κακά μας έργα! Τους λόγους και τις πράξεις όλων θα τις δούμε εκεί στην Μεγάλη Κρίση η οποία μπορεί να είναι και λίαν συντόμως, είτε σήμερα, είτε αύριο (δια μέσω του σωματικού θανάτου). Αν είμαστε τώρα εμείς που θα δούμε την Μεγάλη Κρίση προ του σωματικού μας θανάτου τότε και πάλι το ίδιο ισχύει.

Αυτό είναι ένα μέρος της δικής μας ταπεινής άποψης δια όσα διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό. Ο Κύριος να μας συγχωρέσει όλους μας, και να δώσει την Χάρη Του για αληθινή μετάνοια και νίκη κατά των παθών και του διαβόλου.

Ας μην λησμονούμε και το εξής:

«ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις».  (Έφ. 6:12).

Αυτοί είναι και οι αντίπαλοί μας!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ ΜΑΣ!

Ας ξυπνήσουμε όλοι οι σύγχρονοι Νινευΐτες!

Καλή Νηστεία και καλό αγώνα σε όλους!