«Όταν ο μονοθεϊσμός εξασθενεί, η κοινωνία επιστρέφει σε μορφές παγανισμού»

 

«Όταν ο μονοθεϊσμός εξασθενεί, η κοινωνία επιστρέφει σε μορφές παγανισμού» λέει η Γαλλίδα φιλόσοφος Chantal Delsol αφουγκραζόμενη την προηγμένη αποσύνθεση ενός πολιτισμού και προϊδεάζοντας για την Νέα Εποχή που κοντοζυγώνει...

“Οι κοινωνικοί νόμοι που αναδύονται, περισσότερο από ποτέ, το αποκαλύπτουν: μια νέα ηθική είναι απαραίτητη. Πώς να το εξηγήσω; Ένας πολιτισμός δεκαέξι αιώνων, ο Χριστιανικός κόσμος , «πεθαίνει»” , διατείνεται η Chantal Delsol.

Η φιλόσοφος καταδεικνύει έτσι στο Τέλος του Χριστιανικού κόσμου υπογραμμίζοντας ότι τα ήθη μεταμορφώνονται από μια κανονιστική αντιστροφή παρόμοια με αυτή που λάνσαραν οι πρώτοι Χριστιανοί. Η υπέρβαση διαγράφεται, οι παγανισμοί επιστρέφουν, μια άλλη ιδέα για τον άνθρωπο αναδύεται...Ένα έργο που φωτίζει το τέλος μιας εποχής που οδηγεί σε έναν άλλο κόσμο, τον οποίο ορισμένοι θα θεωρήσουν ανατριχιαστικό, αναφέρει

Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ifop που δημοσιεύτηκε στις 23 Σεπτεμβρίου, το 51% των Γάλλων δεν πιστεύει πλέον στον Θεό...

Η Σαντάλ Ντελσόλ διατείνεται πως μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα τη διαγραφή των χριστιανικών πεποιθήσεων στη Δύση, και αυτό εδώ και αρκετούς αιώνες ήδη. “Σήμερα, ωστόσο, η πτώση των θρησκευτικών πρακτικών είναι σημαντική. Μπήκαμε σε μια νέα εποχή. Αλλά δεν πρόκειται να γίνουμε άθεοι, όλοι οι άνθρωποι είναι θρησκευόμενοι και κανείς δεν μπορεί χωρίς πίστη, ακόμα κι αν δεν είναι καθιερωμένες θρησκείες. Πολλοί Χριστιανοί πιστεύουν ότι μετά από αυτούς είναι ο μηδενισμός, το τίποτα. Αλλά κάνουν λάθος. Κανένας πολιτισμός δεν ζει με τον μηδενισμό, δεν υπάρχει. Στη φυσική κατάσταση, όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι «ειδωλολατρικές», αν προτιμάτε πολυθεϊστικές, προικισμένες με έμφυτες και πολλαπλές πεποιθήσεις. Είναι ο μονοθεϊσμός (εβραϊκός, χριστιανικός) που αποτελεί εξαίρεση, με έναν μοναδικό και υπερβατικό Θεό. Όταν διαγράφεται ο μονοθεϊσμός, η κοινωνία επιστρέφει φυσικά σε μορφές παγανισμού, που εκκολάπτονται από μόνες τους, που είναι, αν μου επιτρέπεται να το πω, η αρχέγονη σούπα. Είμαστε εκεί” αναφέρει.

Στo ερώτημα ποια θρησκεία γίνεται σήμερα όλο και πιο σημαντική η απάντησή της είναι αφοπλιστική:

“Η οικολογία, μια μορφή κοσμοθεϊσμού, είναι η κύρια θρησκεία της εποχής μας. Φυσικά, τα σοβαρά οικολογικά ζητήματα που μας απασχολούν σήμερα είναι επιστημονικά ερωτήματα, που προκύπτουν από επιστημονικά δεδομένα. Αλλά αυτό συμβαίνει: αυτή η επιστήμη γεννά μια οικολογική θρησκεία ή μετατρέπεται σε μια οικολογική θρησκεία.(...) Σήμερα, η οικολογία λειτουργεί σαν θρησκεία: έχει τους αρχιερείς και τις υψηλές μάζες της, την κατήχησή της που διδάσκεται στα παιδιά, την προφήτισσά της (σ.σ. Γκρέτα), τους αφορισμούς της και τα αναθέματά της. Το ίδιο το γεγονός, για παράδειγμα, ότι οι σκεπτικιστές για το κλίμα απαγορεύεται να μιλούν δείχνει ξεκάθαρα ότι η θρησκευτική πίστη σέρνεται αντί της επιστημονικής σκέψης. Μια επιστήμη κατ' αρχήν δεν φοβάται τους αντιπάλους της: συζητά επιχειρήματα, δεν εκτοξεύει αναθεματισμούς. Νομίζω ότι η οικολογία έχει γίνει θρησκεία για να αντικαταστήσει τον σβησμένο Χριστιανισμό. Είναι μια μορφή πανθεϊσμού και η κυρίαρχη θρησκεία σήμερα είναι ο πανθεϊσμός ή ο κοσμοθεϊσμός αν θέλετε - άνθρωποι που φιλούν δέντρα ή λατρεύουν φάλαινες”

ΠΗΓΗ