Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής.
Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας.
Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε
κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας
ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης.
Φιλοξενούσε
στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'',
δημοσίευε
-με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών''
και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'',
όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση.
Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε
υπό την μορφή
συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε
μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα.
Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον
στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός,
ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας
και
μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά
στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
ΙΗ' Μέρος
Η δημοσιευθείσα, διά του χθεσινού ημών άρθρου, Συνοδική απόφασις των Πατριαρχείων Αλεξανδρείας και μόνον αυτή θα έπρεπε να σταματήση την αχαλίνωτον και ανεξήγητον ορμήν της Μητροπόλεως Αθηνών, εις το να καταστήση γεγονός τετελεσμένον τον νεωτερισμόν του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου. Διότι η απόφασις αύτη είναι ράπισμα βαθύτατον κατά της ακρίτου, αντορθοδόξου και εντελώς αδικαιολογήτου επινοίας και αποφάσεως του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, να αφομοιώση το Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον προς το Πολιτικόν.
Αλλά είναι ράπισμα και κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίον λησμονήσαν την ιστορίαν του και τας παραδόσεις του, υπέκυψεν εις την πίεσιν της Ελληνικής Εκκλησίας, ασκηθείσαν και διά του υπουργείου των Εξωτερικών. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Φώτιος και η περί αυτόν Σύνοδος είναι καυστικώτατος διά το τόλμημα της Εκκλησίας της Ελλάδος. Μας αποκαλύπτει η Συνοδική αύτη απόφασις των Πατριαρχείων Αλεξανδρείας και τούτο:
ότι πολύ προ της εφαρμογής του εκκλησιαστικού ημερολογίου, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, ενώ εγνώριζε και την επίμονον άρνησιν του Πατριάρχου Φωτίου εις το να συγκατατεθή εις την μεταβολήν και δη εις την έναρξιν της εφαρμογής του εκκλ. ημερολογίου από της 10ης Μαρτίου, ήτοι από τις 23 Μαρτίου κατά το πολιτικόν ημερολόγιον.
Ενώ εγνώριζεν, ότι εις τον Οικουμενικόν Πατριάρχην συνιστώντα την από 10 Μαρτίου έναρξιν του εκκλ. ημερολογίου απήντησεν ο Φώτιος και διά του τηλεγραφήματός του της 15/28 Ιανουαρίου 1924 και διά της τελευταίας Συνοδικής αποφάσεως, εμμένως εις τα ''προδεδογμένα'' και αποκρούων την μεταρρύθμισιν συμφώνως και προς τα γράμματα των Εκκλησιών Ρουμανίας και Σερβίας.
Ενώ εγνώριζε την άρνησιν και του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Δαμιανού. Ενώ προσθέτως εγνώριζε και την εκφρασθείσαν επιθυμίαν και ευχήν αυτού του Οικουμενικού Πατριάρχου, όπως κ ο ι ν ή α π ο φ ά σ ε ι όλων των Εκκλησιών αρχίσει η εφαρμογή από τις 10 (23) Μαρτίου, ενώ λέγομεν εγνώριζε τούτο, μας αποκαλύπτει η Συνοδική απόφασις του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος είχεν ανακοινώσει ΩΣ ΑΠΟΦΑΣΙΝ αυτής, ότι ''αφεύκτως από της δεκάτης του μηνός Μαρτίου θα προβή εις προσαρμογήν και του εορτολογίου προς το Πολιτικόν ημερολόγιον''.
Εν τινι δικαιώματι και με ποιον κύρος, παρά την γενικήν άρνησιν όλων των άλλων Εκκλησιών υψώνει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών το ανάστημα αυτού, ανάστημα υποβασταζόμενον υπό μιας Επαναστάσεως αιμοσταγούς και εξαπολύει δ ε σ π ο τ ι κ ώ τ α τ α ΑΠΟΦΑΣΙΝ αυτού, ότι ''ΑΦΕΥΚΤΩΣ'' θα προβή από 10 Μαρτίου εις την μεταβολήν; Αλλά και με ποιαν άδειαν της Ιεραρχίας, αφού, ως είδομεν η τελευταία αυτής απόφασις της 27 Δεκεμβρίου 1923 καίπερ υπό την πίεσιν της Επαναστάσεως ληφθείσα και μειονοφηφίαν έχει πολλών Ιεραρχών και η πλειοψηφία αυτής εξήρτησε την εφαρμογήν του νέου Εκκλ. Ημερολογίου από την ''σ υ ν ε ν ν ό η σ ι ν μ ε θ' ό λ ω ν τ ω ν Ε κ κ λ η σ ι ώ ν ι δ ί α δ ε τ ο υ Ο ι κ ο υ μ ε ν ι κ ο ύ Π α τ ρ ι α ρ χ ε ί ο υ''.
Αλλ' η Συνοδική απόφασις των Πατριαρχείων Αλεξανδρείας, απόφασις του μεγάλου Φωτίου, παραττάσει και τα ακλόνητα εκείνα επιχειρήματα και αντλούμενα από την βαθείαν πίστιν προς τας παραδόσεις της Εκκλησίας και από την υγιά αντίληψιν του κινδύνου της όλης Εκκλησιαστικής ενότητος. Διότι λέγει ο Φώτιος, ότι η εσπευσμένη και παράδοξος απόφασις της Εκκλησίας της Ελλάδος.
1). Διαταράσσει την εν τη Εκκλησία ειρήνην.
2). Κατ' ουδέν είναι ωφέλιμος.
3). Μονομερώς ληφθείσα δεν συμβιβάζεται προς την Εκκλησιαστικήν ευταξίαν και τον οφειλόμενον σεβασμόν προς τας Εκκλησιαστικάς παραδόσεις.
4). Ουδεμία άλλη αυτοκέφαλος Εκκλησία εθεώρησεν επείγουσαν την μεταβολήν.
5). Ουδεμία απολύτως υφίσταται, όχι ''αδήριτος'', αλλ' ουδ' απλή ανάγκη της προσαρμογής του Εκκλησιαστικού προς το πολιτικόν ημερολόγιον.
6). Ουδείς ουδέ ο ελάχιστος υφίστατο κίνδυνος διά το ορθόδοξον πλήρωμα.
7). Ότι ουδεμία έκκλησις ανέχεται μονομερή του Ημερολογιακού ζητήματος λύσιν. Αλλά ταύτα πάντα η Αρχιεπισκοπή Αθηνών προωθουμένη από το νεωτεριστικόν πνεύμα της εθεώρει ίσως ανόητα και οπισθοδρομικά. Εβιάζετο να συγχρονίση και την Εκκλησίαν της Ελλάδος προς τας νεωτέρας κοσμοπολιτικάς ιδέας του Προτεσταντισμού και κλείσασα ώτα και οφθαλμούς έσπευδε προς το υπουργείον των Εξωτερικών, ίνα διά της Κρατικής επιρροής επιβάλη τ ο τ ε τ ε λ ε σ μ έ ν ο ν γ ε γ ο ν ό ς της μεταβολής του εκκλ. ημερολογίου.
Αποβαλούσα από των ώμων της την διαρκή Ιεράν Σύνοδον, ην διέλυσε διά του Πλαστηρικού διατάγματος και κατακτήσασα το δικαίωμα να αντιπροσωπεύση αυτή μόνη την όλην Ιεραρχίαν, ην διά τίνας μόνον ημέρας του έτους συνεκάλεσε, έμεινε κυρίαρχος διά να απεμπολήση τα δικαιώματα της Εκκλησίας και να δημιουργήση σχίσμα της Εκκλησίας της Ελλάδος προς τας λοιπάς ορθοδόξους εκκλησίας, διαρέση δε και τον ορθόδοξον ελληνικόν Λαόν εις δύο εκκλησιαστικά στρατόπεδα.
Αντί να σταματήση προ της επιβλητικής φωνής του Φωτίου και προ της αρνήσεως όλων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών ή τουλάχιστον συγκαλέση εκ νέου την Ιεραρχίαν και ανακοινώση αυτή τας σοβαρωτάτας αντιρρήσεις των λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών και την επιμονήν αυτών εις την μη μεταρρύθμισιν, εθεώρησε σκοπιμώτερον να αποκρύψη ταύτας, προβαλών μόνον αοριστολογίας τινάς τον Δεκέμβριον 1923 και ύψωσε την σημαίαν της Εκκλησιαστικής ανταρσίας,
σύμμαχον έχων τον υπουργόν των Εξωτερικών, διά του οποίου είχε κατορθωθεί να άρη όλους τους δισταγμούς του και ο Οικουμενικός Πατριάρχης, όστις και πριν ακόμη του τελευταίου τηλεγραφήματος του Υπουργείου των Εξωτερικών, όπερ προεκάλεσεν, ως είδομεν, το προς το υπουργείον τούτο έγγραφον του Αρχιεπισκόπου της 4 Μαρτίου, ετηλεγράφει προς τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών την 25 Φεβρουαρίου, ότι:
''Συνοδική απόφασις ενεκρίθη σήμερον οριστικώς προσαρμογή εορτολογίου και πολιτικού Ημερολογίου από 10 προσεχούς Μαρτίου''.
Αλλά και το τηλεγράφημα τούτο του Οικουμενικού Πατριάρχου άφηνε πολλάς αμφιβολίας νέας μετατροπής και διά τούτο ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών εκτύπησε τελευταίον την θύραν του υπουργείου των Εξωτερικών. Η απόφασις ήδη είχε ληφθή. Η ανταρσία της Εκκλησίας της Ελλάδος εκηρύχθη, είχεν ετοιμαστεί από της 1 Μαρτίου και είχεν έκτοτε δημοσιευθή και αποσταλή η περί της αποφασισθείσης μεταβολής.
Εγκύκλιος ''προς τους Ιεράρχας της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος'' εκ μέρους της ''Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος'', ήτις Σύνοδος ην, ως γνωστόν, αυτός ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, όστις και μόνος υπέγραψε την εγκύκλιον ταύτην. Την δε 3ην Μαρτίου 1924, δηλαδή μίαν ημέραν προ του αποσταλέντος εις το υπουργείον των Εξωτερικών εγγράφου του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, απηύθυνεν ούτος προς το υπουργείον των Εκκλησιαστικών ιδιαίτερον έγγραφον, διά του οποίου ''διαπέμπει εγκύκλιον προς Ιεράρχας Αυτοκεφάλου Εκκλησίας και παρακαλεί αποστείλη ταύτην εις Διοικητάς διά τους των Νέων Χωρών Ιεράρχας''.
Θα πραγματευθώμεν εις το επόμενον άρθρον, τα της Εγκυκλίου ταύτης προς τους Ιεράρχας, ήτις αποτελεί την τελευταίαν φάσιν του Εκκλησιαστικού πραξικοπήματος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη
''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',
που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'',
την Πέμπτη 22 Μαρτίου 1928,
έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.936, σελ. 1η.
Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου