Γράφει ὁ κ. Νικόλαος Μάννης, διδάσκαλος
Μὲ ἔκπληξη ἀρκετοὶ Ὀρθόδοξοι διαπίστωσαν πὼς ὁ νῦν Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς (τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Κων/πόλεως) κ. Ἐλπιδοφόρος Λαμπρινιάδης βαδίζει στὰ χνάρια τοῦ ἀλήστου μνήμης Ἀθηναγόρου Σπύρου.
Τὰ χνάρια αὐτὰ προέρχονται ἀπὸ βήματα ποὺ ἐξέκλιναν ἀπὸ τὴν μέση ὁδὸ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἐξετράπησαν πρὸς τὴν ὁδὸ τῆς ἀποστασίας, ἤτοι τὴν ὁδὸ τῆς δαιμονικῆς Οὐνίας ποὺ ὁδηγεῖ στὴν Κόλαση…
Ὁ Ἀρχ. Ἐλπιδοφόρος λοιπὸν τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ ἀνήρτησε στὴν προσωπική του ἱστοσελίδα στὸ facebook βίντεο μὲ ζωντανὴ μετάδοσι ἀπὸ τὴν λιτανεία τοῦ Ἐπιταφίου, στὸ ὁποῖο φαίνεται ὅτι παραδίδει τὸν ἱερατικὸ Σταυρὸ στὸν παρευρισκόμενο παπικὸ «ἐπίσκοπο», προσκαλώντας τον νὰ προεξάρχει μαζί του στὴν λιτάνευση.
Τὸ παράδοξο τῆς ὑποθέσεως εἶναι πὼς ὁ Ἀρχ. Ἐλπιδοφόρος, ὡς πιστὸς ὑπήκοος τοῦ «αὐθέντου καὶ δεσπότου» του, Πατρ. Βαρθολομαίου, ἔπρεπε νὰ ἀκολουθεῖ λόγῳ τε καὶ ἔργῳ τὶς πράξεις τοῦ τελευταίου, ὁ ὁποῖος πρὸ ὀλίγων μηνῶν προέβη στὴν ἀναγνώριση τῆς ἁγιότητος τοῦ προκατόχου του Κυρίλλου Λουκάρεως († 1638).
Ὅμως ὁ Ἅγιος Κύριλλος Λούκαρις – ὁ ὁποῖος ἔσωσε τὴν Ὀρθοδοξία τόσο στὴν Οὐκρανία, ὡς Πατριαρχικὸς Ἔξαρχος, ἀγωνιζόμενος κατὰ τῆς Οὐνίας τῆς Βρέστης (1596), ὅσο καὶ στὴν ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ ἐν γένει ὡς Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καὶ μετέπειτα Κωνσταντινουπόλεως – ἦταν σαφέστατος σχετικὰ μὲ τὴν ἀνύπαρκτη ἱερωσύνη τῶν παπικῶν καὶ διεκήρυττε τρανῶς πὼς οἱ Παπικοὶ ὄχι μόνο δὲν ἔχουν Χάρη, ἀλλὰ καὶ πὼς ὁ Πάπας εἶναι τύπος τοῦ Ἀντιχρίστου.
Δημοσιεύω ἐνταῦθα μικρὸ ἀπόσπασμα (ἀπὸ ἀνέκδοτο ἔργο τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Λουκάρεως – γραμμένο στὴν καθομιλουμένη τῆς ἐποχῆς – ποὺ ἦρθε στὰ χέρια μου θαυμαστῷ τῷ τρόπῳ καὶ θὰ ἐκδώσω λίαν συντόμως) πρὸς αἰσχύνη καὶ καταισχύνη τῶν νέων Οὐνιτῶν ψευδορθοδόξων:
«Τὸν Πάπα τῆς Ῥώμης τὸν καιρὸν ὁποῦ ἐστέκετονε εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ δὲν ἐδέχετονε αἵρεσαις καθὼς ταῖς ἔχει πολλαῖς τὴν σήμερον, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀνατολῆς καὶ οἱ ἀνατολικοὶ καὶ ὅλοι οἱ Πατριάρχαι τὸν εἴχασι διὰ Πάπα καὶ Πατριάρχην· καὶ τὸν ἐτιμοῦσαν ὡς πρῶτον εἰς τὴν τάξιν· ἀφ᾿ οὗ δὲ ἡ ἐκκλησία τῆς Ῥώμης ἐξέκλινεν εἰς βαθὺν κρημνὸν καὶ ἐγένετο καθέδρα τοῦ Ἀντιχρίστου, ἐν φόβῳ Θεοῦ τὸ λέγω ὅτι ὄψιν πόρνης ἔχει, καὶ πλέον Χριστοῦ ἐκκλησία δὲν εἶναι· οἱ διδάσκαλοί τους ὄχι εὐσεβείας πράγματα καὶ δόγματα ζητοῦσι, μόνον πῶς νὰ ἀνατρέψουν τὸν κόσμον νὰ τὸν βάλουν ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τοῦ Πάπα… (ὦ Λατῖνοι) ἐσεῖς τὴν σήμερον ἱερωσύνην δὲν ἔχετε καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς οἱ ἀνατολικοὶ, εὐγάνοντας τὸ βάπτισμα ἄλλο κανένα μυστήριον ἐδικό σας δὲν στέργομεν καὶ τοὺς ἱερεῖς σας δὲν τοὺς συγκοινωνοῦμεν· ἡ αἰτία διατὶ εἶστε αἱρετικοὶ καὶ καινοτόμοι καὶ ὁ Πάπας σας, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἔχετε τὴν ἱερωσύνην, γνήσιος Ἀρχιερεὺς δὲν εἶναι, ἀλλὰ ἔχει φανερὰ σημάδια τοῦ ἀντιχρίστου· δὲ λέγω πὼς νὰ εἶναι ἀντίχριστος, ἀλλὰ πὼς ἔχει πολλὰ σημάδια τοῦ ἀντιχρίστου».
Ὁ Ἀρχιεπ. Ἐλπιδοφόρος καὶ οἱ ὁμόφρονές του πρέπει ἐπιτέλους νὰ ἀποφασίσουν μὲ ποιοὺς θέλουν νὰ συνταχθοῦν καὶ νὰ τὸ δηλώσουν εὐθαρσῶς χωρὶς νὰ ὑποκρίνονται ἄλλο. Θέλουν νὰ βρίσκονται στὸ πλευρὸ τοῦ ἀπαγχονισθέντος ἐξ αἰτίας τῶν παπικῶν σκευωριῶν, Ἁγίου Κυρίλλου Λουκάρεως καὶ τῆς ὑπόλοιπης χορείας τῶν Ἁγίων Πατέρων ποὺ ἀπέδειξαν τὸν Παπισμὸ ὡς ἕνα ψευδὲς ὁμοίωμα τῆς ἀληθινῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας (ὅπως ὁ Μέγας Φώτιος, ὁ Μάρκος Εὐγενικός, ὁ Γρηγόριος Παλαμᾶς, ὁ Μελέτιος Πηγᾶς κ.ἄ.) ἤ ἐπιθυμοῦν νὰ συνταυτισθοῦν πλήρως μὲ τοὺς παπικοὺς ψευδοκληρικούς.
Μέχρι νὰ τὸ ἀποφασίσουν, ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ πρέπει γιὰ λόγους ὑγιείας τῶν ψυχῶν μας νὰ μένουμε ἀσφαλεῖς κρατῶντας ἀποστάσεις ἀπὸ τέτοιους φορεῖς μολυσματικῶν πνευματικῶν ἀσθενειῶν, ὅπως εἶναι ὁ παποκεντρικὸς Οἰκουμενισμός…
Σχόλιον «Ο.Τ.»:
Ὁ «Ο.Τ.» ἐδημοσίευσε προσφάτως τὴν εἴδησιν εἰς τὴν ἱστοσελίδα του, διατυπώνων τὰ ἑξῆς ἐρωτήματα:
«Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς μαζὶ μὲ παπικὸ καρδινάλιο στὴν περιφορὰ τοῦ Ἐπιταφίου. Γιὰ πιὸ λόγο ἆραγε καλεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἐλπιδοφόρος παπικὸ καρδινάλιο νὰ συμμετάσχει στὴν περιφορὰ τοῦ Ἐπιταφίου καὶ μάλιστα δίπλα του; Τί μήνυμα θέλει νὰ μεταδώσει στοὺς ὀρθοδόξους πιστοὺς ὅλου τοῦ κόσμου, ὅταν μεταδίδει ζωντανὰ τὴν περιφορὰ σὲ κοινωνικὸ μέσο δικτύωσης;».
Τὰ ἐρωτήματα προφανῶς δὲν ἐδήλωναν ἄγνοιαν, καθὼς εἶναι αὐτονόητον ὅτι τοιαῦται ἐνέργειαι εἶναι προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὡστόσον, εἰς τὴν ἀλληλογραφίαν τοῦ «Ο.Τ.» κατέφθασεν ἡ ἑξῆς ἀπάντησις τοῦ ἱστολογίου “Ὀρθόδοξη Φωνή”, τὴν ὁποίαν ὡς ἀξιόλογον παραθέτομεν ἀκολούθως:
«Τὸ μήνυμα ποὺ θέλει νὰ μεταδώσει στοὺς “ὀρθόδοξους” πιστοὺς εἶναι ὅτι εἴμαστε Οὐνίτες ἀπὸ τὸ 1965 μὲ τὴν ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας! Εἰς τὰ ζητήματα τῆς πίστεως δὲν χωροῦν ἀνθρώπινοι συναισθηματισμοί. Ἀείποτε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ «διὰ τοὺς λόγους τῶν χειλέων Του ἐφύλαξεν ὁδοὺς σκληράς». Μέσος ὅρος δὲν ὑπάρχει. Ἢ πιστεύομεν ἢ δὲν πιστεύομεν. Ἢ ὁ ἀπὸ δέκα αἰώνων Καθολικισμὸς περιέπεσεν εἰς αἱρέσεις, ὁπότε πρέπει νὰ τὰς ἀποβάλη καὶ κατόπιν νὰ ἔλθη πρὸς ἕνωσιν Δογματικὴν καὶ Ἐκκλησιαστικὴν ἢ δὲν ἔχει αἱρέσεις, ὁπότε ἡ Ἐκκλησία μᾶς πλανᾶται ἐπὶ δέκα αἰῶνας. Καὶ ὄχι μόνον δέκα αἰῶνας, ἀλλὰ πλανᾶται μεθ’ ὅλων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων, καὶ τὰ πάντα γίνονται ἄνω κάτω. Καὶ κατὰ συνέπειαν πρέπει νὰ διορθώσωμεν Ἱεροὺς Κανόνας, νὰ συμπληρώσωμεν τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως, νὰ διασκευάσωμεν τὰ λειτουργικά μας βιβλία, νὰ χρίσωμεν μὲ ἀσβέστη τοὺς τοιχογραφημένους ἁγίους Πατέρας μας καὶ νὰ καύσωμεν τὰς φορητὰς εἰκόνας των, ἀφοῦ ἐπλανήθησαν καὶ πλανοῦν καὶ ἡμᾶς τόσους αἰῶνας. Πρέπει νὰ παύσωμεν τοῦ λοιποῦ νὰ λέγωμεν εἰς τὰς προσευχάς μας «δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν». Πρέπει νὰ κλαύσωμεν διὰ τὰ πλήθη τῶν Ὁμολογητῶν, ποὺ ἐμαρτύρησαν ματαίως καὶ πρὸ τοῦ σχίσματος καὶ μετὰ τὸ σχίσμα. Καὶ πρέπει νὰ σβήσωμεν πλέον καὶ τὴν ἱερὰν κανδήλαν, ποὺ καίει ἀκοίμητα εἰς τὴν εἴσοδον τοῦ Ναοῦ τοῦ Πρωτάτου, ἐπάνω εἰς τὰ ἅγια λείψανα τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, ποὺ ἐμαρτύρησαν ἀπὸ τοὺς Ἑνωτικούς τοῦ 13ου αἰῶνος, διότι δὲν ἐδέχθησαν τὸ μνημόσυνον τοῦ Πάπα. Ἐὰν δὲν εἶναι αἱρετικὴ ἡ παπικὴ ἐκκλησία, τότε τὰ θαύματα τῶν ἁγίων Ὁμολογητῶν τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι δαιμονικαὶ ἀπάται. Ἐὰν δὲν εἶναι οἱ Λατῖνοι αἱρετικοί, πρέπει νὰ καύσωμεν ὅλους τοὺς ἀντιλατινικοὺς λόγους τοῦ Μ. Φωτίου, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Καβάσιλα, Ἰωσὴφ Βρυεννίου, Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Γενναδίου τοῦ Σχολαρίου καὶ τόσων ἱερωτάτων θεολόγων μέχρι τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ὡς καὶ τὰς Συνοδικὰς ἀποφάσεις. Τότε τί χρειάζονται τὸ «Πηδάλιον», τὸ «Ὡρολόγιον», τὸ «Τριώδιον»; Νὰ τὰ ρίψωμεν εἰς τὸ πῦρ καὶ νὰ ὁμολογήσωμεν ὅτι ἐπλανήθημεν!».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΓΕΛΟΙΕΣ ''ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ'' ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΛΟΥΚΑΡΕΩΣ!
Η ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΛΟΥΚΑΡΕΩΣ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 1638
Περί του Αγίου Κυρίλλου Λουκάρεως (σύντομη απάντηση στον "Μέτοικο" από έναν Αθηναίο πολίτη)
Περί του Αγίου Κυρίλλου Λουκάρεως (δεύτερη απάντηση στον "Μέτοικο")
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου