π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (45ο)

O Ουρανοπολιτισμός ως πηγή αιώνιας χαράς

«Πάντοτε χαίρετε» (Φιλ. 4:4· 1 Θεσ. 5:16), είπε ο απόστολος. Και αυτή η εντολή, την οποία πιο συχνά θυμόμαστε τις πασχαλινές ημέρες, με κάποιο τρόπο χάνεται από τη ζωή του χριστιανού κατά τη διάρκεια της καθημερινότητας. Ποια είναι η αιτία γι' αυτό; Νομίζω ότι, εκτός από τα προφανή πράγματα, τα οποία ο Κύριος ονομάζει "ματαιότητα του κόσμου" και "εξαπάτηση του πλούτου", και οι κοινοί άνθρωποι αποκαλούν "καθημερινότητα", υπάρχει και ένας άλλος λόγος. Όταν ο χριστιανός προσπαθεί να υψωθεί λίγο πάνω από το αμαρτωλό σκοτάδι της ματαιότητας, οι ιδεολογίες τον κατακλύζουν αμέσως. Πώς μπορείς να χαίρεσαι όταν το έθνος σου υποφέρει; Η πατρίδα σου είναι σε κίνδυνο και εσύ χαίρεσαι; Τα αναφαίρετα δικαιώματα του ανθρώπου παραβιάζονται βάναυσα και εσύ σκέφτεσαι μόνο για κάποια χαρούμενη μελλοντική ζωή; Όλα αυτά κάνουν τον χριστιανό να σκύβει το κεφάλι του.
Και πράγματι. Θα χαρεί για πολύ ο χριστιανός-εθνικιστής όταν το έθνος του χάνει τους παραδοσιακούς τόπους κατοικίας του; Θα χαρεί ο χριστιανός-πατριώτης για τον Χριστό όταν η πατρίδα του είναι σε κίνδυνο; Πού βρίσκεται η χαρά του φιλελεύθερου, όταν το κράτος παραβιάζει συνεχώς τα δικαιώματά του; Η μόνη τους διέξοδος είναι να γίνουν "ουρανοπολίτες". Μόνο εκεί βρίσκεται η χαρά, για την οποία μίλησε ο Σωτήρας: «Θα επιστρέψω και θα σας πάρω κοντά μου». Και τότε όλες οι συμφορές της γης θα γίνουν κάτι το ασήμαντο.
Και τότε, εάν ο λαός σου υποφέρει, θα δεις πίσω από αυτό το δίκαιο χέρι του Θεού και θα βοηθήσεις αυτούς που μιλούν την ίδια γλώσσα με σένα να βρουν τον Κριτή που τιμωρεί και ελεεί. Αλλά παράλληλα θα θυμάσαι ότι ανήκεις μόνο σε έναν λαό – τον λαό του Θεού, τον λαό που έχει εκλεγεί και έχει περάσει από το σκοτάδι στο θαυμαστό φως του Θεού. Και ο ουρανοπολίτης δεν ανησυχεί γι’ αυτόν τον λαό, γνωρίζοντας ότι από το χέρι του Θεού Πατέρα κανείς δεν μπορεί να τους πάρει. Οι διώξεις είναι φυσιολογικές για τον λαό των ξένων και προσκυνητών. Όπως έλεγε ο άγιος Ιουστίνος: «Γνωρίζουμε ότι οι χριστιανοί θα διώκονται πάντοτε μέχρι να επιστρέψει ο Χριστός και να μας ελευθερώσει».
Η πατρίδα του ουρανοπολίτη είναι πάντα ασφαλής, γιατί ποιος μπορεί να βλάψει τη Νέα Ιερουσαλήμ; Και το κράτος στο οποίο ο ουρανοπολίτης είναι ξένος, θα το υπερασπιστεί μόνο στο βαθμό που αυτό δεν πολεμά εναντίον του Θεού, σύμφωνα με την εντολή της υπακοής στις αρχές (Ρωμ. 13:1-8). Όμως, η καρδιά του δεν αγγίζεται από το κράτος, διότι όλα τα ορατά είναι προσωρινά, ενώ τα αόρατα είναι αιώνια. Εάν ο ουρανοπολίτης οριστεί από τον Θεό ως κυβερνήτης, θα κυβερνήσει όχι για τον λαό, αλλά για τον Θεό. Και ως αποτέλεσμα, ο λαός θα ευημερήσει. Και η προσευχή του ουρανοπολίτη βοηθά τους ηγέτες καλύτερα από όλες τις κραυγές των πατριωτών.
Ο ουρανοπολίτης δεν φοβάται για τα δικαιώματα του ανθρώπου, θυμούμενος ότι ο Ύψιστος Κριτής θα κρίνει τους πάντες στη Γη. Αλλά για να Τον ευαρεστήσει, ο ουρανοπολίτης θα υπερασπιστεί τον αδύναμο, θα λυπηθεί τον προσβεβλημένο, θα πολεμήσει την αδικία και θα τιμωρήσει τον δράστη. Όχι στο όνομα των δικαιωμάτων κάποιου, αλλά στο όνομα του Δίκαιου Θεού.
Και το πιο σημαντικό, ο ουρανοπολίτης πάντοτε χαίρεται, γιατί οι ανομίες του έχουν καλυφθεί και οι αμαρτίες του έχουν συγχωρεθεί. Χαίρεται, γιατί το ''καράβι'' του σύντομα θα εγκαταλείψει τη Γη για να πλεύσει στον Ουρανό. Χαίρετε, γιατί ο Βασιλιάς των Ουρανών έχει νικήσει τον σατανά, τον κόσμο και τον θάνατο. Περιμένει το τέλος και προσεύχεται για την έλευσή του, σύμφωνα με την εντολή του Σωτήρα, γιατί οι θησαυροί του είναι στον ουρανό και εκεί κατασκευάζεται το παλάτι του. Εκεί είναι ο λαός του, εκεί είναι οι φίλοι του. Και το πιο σημαντικό, ο Χριστός, ο Νυμφίος των ψυχών μας, θα επιστρέψει για να μας λυτρώσει για πάντα από το βάρος του θανάτου και να μας εισαγάγει στη δική Του αιώνια Βασιλεία, όπου όλους τους πιστούς πολίτες του ουρανού, τους ουρανοπολίτες, τους περιμένει ένα αιώνιο στεφάνι και ένας άφθαρτος θρόνος που κανένας επαναστάτης δεν μπορεί να ανατρέψει.